ΝΑΡ: Αγώνας για το σύγχρονο «Σικάγο» της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

127 χρόνια μετά την αιματηρή εξέγερση των εργατών στο Σικάγο, που απαίτησαν και άνοιξαν το δρόμο για την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας και την καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς τους, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ιστορική οπισθοδρόμηση. Και μπορεί τόσα χρόνια μετά η επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη, να απογείωσε την παραγωγικότητα της εργασίας, αλλά ο κόσμος της δουλειάς δίνει την μάχη της επιβίωσης, σπρωγμένος βίαια σε ένα καθεστώς υπερεκμετάλλευσης για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του, για να ανέβει η κερδοφορία των ισχυρών της γης, των Πολυεθνικών Πολυκλαδικών Μονοπωλίων, των μεγάλων εταιρειών, του κεφαλαίου. Γιατί λοιπόν ενώ οι εργαζόμενοι παράγουν αμύθητο πλούτο, υπάρχει φτώχεια και ανεργία; Γιατί δεν καλύπτονται πλέον βασικές ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, σε μια εποχή τεχνολογικών θαυμάτων και υπερπληθώρας αγαθών; Είναι ο καπιταλισμός! Το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση της δουλειάς των πολλών για να παίρνουν το αποτέλεσμα της δουλειάς μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Και αυτό το σύστημα βρίσκεται παγκόσμια σε μια ιστορικών διαστάσεων κρίση. Για να γλιτώσουν τα κέρδη και την εξουσία τους, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του παίρνουν πίσω μία-μία όλες τις κατακτήσεις που επέβαλε το εργατικό κίνημα από την εποχή ακόμα του Σικάγου. Θέλουν να μετατρέψουν την εργατική τάξη σε μια ασπόνδυλη, πληβειακή «μάζα». Ανατρέπουν κατακτήσεις ενός αιώνα, οδηγώντας σε έναν νέο κοινωνικό μεσαίωνα και έναν πολιτικό απολυταρχισμό: τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας.

Αγορά και καπιταλισμός: Το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο για την κοινωνική πλειοψηφία

Κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ: η σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» των αφεντικών

Για να ξεπεράσει την κρίση του το σύστημα, απαιτεί αίμα και δάκρυα από τους λαούς και τους εργαζόμενους. Η πολιτική τους για να σωθούν τα κέρδη και η εξουσία τους, εξορίζει στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο συναδέλφους μας, αφήνει απλήρωτους 700 χιλιάδες εργαζόμενους, ρίχνει στη φτώχεια και εξαθλίωση τον μισό και πάνω πληθυσμό της χώρας. Απαιτεί μέτρα και άλλα μέτρα, μέχρι να διαλυθούν όλα: συνθήκες και όροι δουλειάς, υγεία, παιδεία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, πολιτισμός. Για να περάσουν την πολιτική τους αυτή, χρησιμοποιούν κάθε μέσο. Πρώτα απ΄ όλα τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις κάθε συνδυασμού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ, «τεχνοκρατών» και ότι άλλο χρειαστεί…). Χρησιμοποιούν τα μαντρόσκυλα του συστήματος, τη ναζιστική «Χρυσή Αυγή», τη σιδερένια φτέρνα του κεφαλαίου για να επιτίθεται στο κίνημα και τους αγωνιστές. Τα ΜΑΤ και την καταστολή, τα δικστήρια και τις διώξεις, όταν ο λαός αντιστέκεται, όταν οι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται. Θέλουν να βάλουν περιορισμούς ακόμα και στο δικαίωμα της απεργίας, να βγάλουν στην παρανομία τους εργατικούς αγώνες. Ακόμα και επιστάτες που πυροβολούν εργάτες που ζητούν τα μεροκάματά τους είδαμε πρόσφατα στη Μανωλάδα, ενώ ψηφίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας ώστε να δουλεύουμε όπως το 1880. Σκηνές από το μέλλον του ολοκληρωτικού καπιταλισμού!

Ενορχηστρωτής και επιτελείο αυτής της επίθεσης είναι το κεφάλαιο-ντόπιο και ξένο-, με τις κυβερνήσεις του και με τις διεθνείς συμμαχίες και οργανισμούς του, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι το σφαγείο των πολυεθνικών και των αντεργατικών πολιτικών σε βάρος μας. Όλοι μαζί χτυπάνε τους λαούς και τους εργαζόμενους, για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους. Όλους αυτούς μαζί πρέπει να ανατρέψουμε!

Έχουμε ανάγκη ένα νέο «Σικάγο». Για να ζήσουμε σήμερα, για να έχουμε αύριο!

«Παλεύουμε για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» έγραφαν οι πρώτες προκηρύξεις και τα καταστατικά των συνδικάτων, από την εποχή του Σικάγου και της πρώτης πρωτομαγιάς. Σήμερα, το συνδικαλιστικό κίνημα ελάχιστη σχέση έχει με αυτούς τους στόχους. Και όμως, με αυτά τα αιτήματα η εργατική τάξη επέβαλλε το 8-ωρο και καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Με αυτές τις σημαίες επαναστάτησε η εργατική τάξη τον Οκτώβρη του ΄17 νικώντας το κεφάλαιο και την εξουσία του. Με αυτούς τους στόχους στις σημαίες της κατέκτησε κάθε μικρή και μεγάλη νίκη το κίνημα.

Η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, η μεγάλη πλειοψηφία των Ομοσπονδιών, ακόμα και των σωματείων, αποδέχονται τις βασικές πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές της κυρίαρχης πολιτικής. Αρνούνται αγωνιστικό σχέδιο κλιμάκωσης με διάρκεια. Αρνούνται τις διαδικασίες βάσης. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να ανατρέψουν την πολιτική που ρημάζει τις ζωές μας. Πρέπει να συγκρουστούμε με τη λογική της συνδιαλλαγής, της ενσωμάτωσης και του “κοινωνικού εταιρισμού”, που εκφύλισε και διέσπασε την εργατική τάξη από τα συμφέροντά της, οδήγησε στη συντριβή των όποιων συλλογικών-κοινωνικών δικαιωμάτων, την εξατομίκευση και τον κατακερματισμό στην εργασία και στην κοινωνία αλλά και στην ωμή καταστολή και τρομοκρατία. Οι πρώτες ευθύνες ανήκουν στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Σημαντικές όμως είναι και οι ευθύνες της επίσημης αριστεράς, με τις ρεφορμιστικές αυταπάτες και τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς.

Σήμερα χρειάζεται τολμηρά μια ριζική στροφή, ώστε να υπερβούμε την αναντιστοιχία ανάμεσα στη σφοδρότητα της επίθεσης και την απάντηση της εργατικής τάξης και του λαού. Σήμερα είναι αναγκαία και επείγουσα μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η εμφάνιση οργάνων επιβολής της λαϊκής - εργατικής βούλησης που να αποπνέουν δύναμη και μαζικότητα. Η αντεπίθεση των αγώνων και των ιδεών, για να ανατραπεί η αντιδραστική επίθεση του κεφαλαίου, η πολιτική του, η προσπάθεια αντιδραστικής ανασυγκρότησης του συστήματος πάνω στις πλάτες και τις ζωές μας. Αυτός είναι ο δρόμος για να επιβιώσουμε, για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, για να έχουμε μέλλον και ελπίδα. Ένα σύγχρονο Σικάγο που θα απαιτήσει σήμερα κιόλας: Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ριζική μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά. Συλλογικές Συμβάσεις και ελεύθερο συνδικαλισμό. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλους όσο είναι άνεργοι. Τα δικά μας συμφέροντα δεν θα επιβληθούν από καμία κυβέρνηση, ακόμα και αν μιλάει στο όνομά μας. Θα επιβάλλονται μόνο στο βαθμό που θα υπάρχει ένα πανίσχυρο κίνημα ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου, ένα μαζικό νέο εργατικό κίνημα που θα αμφισβητεί τον πλούτο, την ιδιοκτησία και την εξουσία τους. Ένα διεθνιστικό εργατικό κίνημα, που θα αγωνίζεται σε κάθε χώρα, και θα χτυπά μαζί σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, με κοινή πάλη, αλληλεγγύη.

Το δίλημμα τίθεται ξανά: Σοσιαλισμός και κομμουνιστική απελευθέρωση ή καπιταλιστική βαρβαρότητα και αντίδραση

Για την εργαζόμενη πλειοψηφία και την κοινωνία, σήμερα υπάρχουν μόνο 2 δρόμοι: Ανατροπή του σφαγείου κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, ανατροπή του «υπαρκτού καπιταλισμού», για μια νέα προσπάθεια κομμουνιστικής απελευθέρωσης ή φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμος και καταστροφή.

Ο πρώτος δρόμος, ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης έχει σαν κόμβους του την ακύρωση των μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και δουλειά για τους ανέργους, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, την ανατροπή της άθλιας κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και κάθε άλλης κυβέρνησης που θα εφαρμόζει τα μέτρα και τις πολιτικές του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την μία μετά την άλλη κάθε ριζοσπαστική διακήρυξη και παλεύει για μια «λύση» μέσα στην ΕΕ και στο σύστημα χωρίς να θίξει τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα. Το ΚΚΕ παραπέμπει τις λύσεις στη «λαϊκή εξουσία», χωρίς να παλεύει να αναπτυχθεί ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ανατροπής σήμερα. Αρνείται κάθε ανατρεπτική κοινή δράση στο κίνημα.

Εμείς λέμε καθαρά: οι δυνάμεις του κεφαλαίου και το σύστημα αυτό δεν μπορεί να μας προσφέρει ζωή. Για να δουλέψουν οι άνεργοι, για να πληρωθούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, για να έχουμε υγεία, παιδεία και δημοκρατία, πρέπει να έρθουν στο τιμόνι της κοινωνίας οι εργαζόμενοι. Μέσα από ένα μέτωπο ρήξης και ανατροπής, που θα επιβάλλει σήμερα ρήγματα και νίκες, θα διεκδικεί την συνολική ανατροπή. Που θα οργανώνει και θα δρα για έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό και όχι περιμένοντας πότε θα φύγει η κυβέρνηση και η πολιτική της σαν «ώριμο φρούτο».

Προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος της απελευθέρωσης είναι μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά. Άμεσες προτεραιότητες για τον κόσμο του αγώνα και την κοινωνική πλειοψηφία είναι να έρθουν στο προσκήνιο όχι οι κάθε λογής «κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας» και τα σχέδια «αναστολής» ή «επαναδιαπραγμάτευσης», ούτε κάποιες ηττοπαθείς «λαϊκές συμμαχίες», αλλά ο στόχος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης για την προσέγγιση της επανάστασης και της κομμουνιστικής χειραφέτησης. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, το αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο και τη δημιουργία ενός κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στη νέα εποχή.

Σε αυτή τη συγκλονιστική περιπέτεια, σε αυτό τον όμορφο, δύσκολο αλλά μοναδικό δρόμο σε καλούμε να παλέψεις, μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους, άνεργους και νέους.

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Όλοι στην απεργία, όλοι στον αγώνα!

Νέο Αριστερό Ρεύμα-ΝΑΡ

Το ΝΑΡ και η ν.Κ.Α. καλούν τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, να συμμετάσχουν μαζικά στην Πανεργατική Απεργία της 1ης Μάη και να διαδηλώσουν ενάντια στο σφαγείο της αντιλαίκής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Να πάρουν μαζικά και μαχητικά μέρος στις ταξικές συγκεντρώσεις, στην Αθήνα, στις 11.00 π.μ. στο Μουσείο-Πατησίων, στη Θεσσαλονίκη, στις 10.00 π.μ. στην Καμάρα, και σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

ΠΗΓΗ: narnet.gr

Με όπλο την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Παρά την σχετική κινηματική υποχώρηση -εν μέρει και εξαιτίας της- μια πολύ πλατιά πολιτική διεργασία βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στον μαχόμενο κόσμο και την βάση της Αριστεράς. Πολύς κόσμος προβληματίζεται και αρχίζει να συνειδητοποιεί τα όρια της Αριστεράς και στις δύο κυρίαρχες εκδοχές της. Απογοητεύεται από τη συστημική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται όλο και πιο καθαρά μέσα στα όρια της αστικής πολιτικής, ρίχνοντας διαρκώς γέφυρες με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Αλλά και από τα αποτελέσματα του πρόσφατου Συνεδρίου του ΚΚΕ, το οποίο δεν έχει γραμμή και λογική ανατροπής, εξακολουθεί να παραπέμπει τα πιο κρίσιμα ζητήματα του πολιτικού αγώνα στην λαϊκή εξουσία, αναπαράγει και οξύνει τον πόλεμο σε ό,τι κινείται στα αριστερά του ή απλά αμφισβητεί την απόλυτη αλήθεια της γραμμής του.

Μέσα σε αυτήν την δύσκολη πορεία, χιλιάδες αγωνιστές επανατοποθετούνται και αναζητούν την Αριστερά εκείνη που μπορεί να μπει μπροστά, επικεφαλής ενός μεγάλου νικηφόρου κινήματος απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ - κεφαλαίου. Οι αγωνιστές αυτοί προέρχονται από τις «φυσικές πρωτοπορίες» που γεννιούνται μέσα στην πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αποδεσμεύονται από τα αστικά κόμματα, ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τα ρεύματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς και των άλλων αντιμνημονιακών μορφωμάτων. Ιδιαίτερο ρόλο παίζουν βεβαίως και οι αγωνιστές της «εκτός των τειχών» Αριστεράς.

Στο πλατύ φάσμα των αναζητήσεων διαμορφώνονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, κρίσιμα για την οικοδόμηση μιας άλλης Αριστεράς. Ενισχύονται οι τάσεις για ένα πολιτικό πρόγραμμα ρήξης με τους βασικούς πυλώνες της αστικής πολιτικής (μνημόνια, χρέος, ευρώ-ΕΕ κλπ). Συνδέεται η πάλη αυτή, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, με την ανάγκη υπέρβασης του καπιταλισμού. Αναζητούνται δρόμοι ενίσχυσης της ταξικής ενότητας των εργαζόμενων και των διαφορετικών αγωνιστικών ρευμάτων μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Από την άλλη πλευρά οι αναζητήσεις αυτές είναι σε πολλές περιπτώσεις αντιφατικές, με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και διαδρομές. Παραμένουν σε μεγάλο βαθμό διάσπαρτες χωρίς μια συγκροτημένη κοινωνική-ταξική γείωση.

Με ευθύνη απέναντι στην ανάγκη μιας άλλης, πολύ πιο ισχυρής μετωπικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι σήμερα συσσωρεύονται προϋποθέσεις για σημαντικά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση, αλλά και με συνείδηση των υπαρκτών διαφορών και των αναγκαίων βημάτων, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει μέσα από την Συνδιάσκεψή της πρόταση μετωπικής συμπόρευσης σε όλες τις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντι-ΕΕ δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, περιγράφοντάς τις με σαφήνεια.

Η έναρξη αυτής της πορείας αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την αλλαγή του χάρτη της Αριστεράς, για το δυνάμωμα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και των δυνάμεων της ανατροπής. Για να ξεπερνιέται η πολιτική αμηχανία και να βρίσκει μια νέα έμπνευση και δύναμη το κίνημα για την αντεπίθεση του.

Η μάχη αυτή δεν μπορεί να αναβάλλεται ή να υποβαθμίζεται. Είναι αδιέξοδη η συνέχιση μιας «εσωκομματικής μάχης» με το βλέμμα στραμμένο στις εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά κάνει τις όποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις «ουρά» του Τσίπρα και του Σταθάκη ή «μέσα» στο ΚΚΕ, που οριοθετεί ζωντανές δυνάμεις από την πολιτική της ηγεσίας του Περισσού. Ούτε βέβαια μπορεί να εμπνέει μια πολιτική γραμμή «γέφυρας» με το ρεφορμισμό, που καταδικάζει την μαχόμενη Αριστερά σε «τσικό» των διαχειριστικών δυνάμεων. Μόνο αν οι τάσεις που υποστηρίζουν ένα άλλο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και ένα άλλο κίνημα ανατροπής, δοκιμαστούν στον «αέρα» της ταξικής πάλης και του ανοιχτού πολιτικού αγώνα, μόνο αν ακολουθήσουν τον δρόμο της μετωπικής συμπόρευσης μπορεί να διαμορφώνεται μια νέα ελπίδα στο εργατικό λαϊκό κίνημα και την Αριστερά.

«Πολιτική βάση μιας τέτοιας μετωπικής συμπόρευσης είναι το αναγκαίο και απαραίτητο σήμερα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα», αναφέρεται στις Θέσεις για την 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κατατίθεται μια συγκεκριμένη πρόταση, που βεβαίως δεν διατίθεται για κοπτοραπτική. Το πρόγραμμα αυτό έχει «αντισυνδιαχειριστική λογική» με κατεύθυνση υπέρβασης του καπιταλισμού προς μια «σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική», με «επιμονή στις επαναστατικές αλλαγές» που έχει ανάγκη η κοινωνία. Ξεκαθαρίζει ότι η πορεία αυτή θα σφραγιστεί από την δράση του κινήματος και την αναγκαία «αγωνιστική κλιμάκωση». Τέλος αντιλαμβάνεται αυτήν την προσπάθεια σαν διαδικασία που θα «σφυρηλατείται τόσο στις αναγκαίες κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες («από πάνω»), αλλά πρώτα από όλα στην συστράτευση στα μέτωπα των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων («από κάτω»).

Η πολιτική αυτή πρόταση δεν είναι αναπαραγωγή του προγράμματος τακτικής - στρατηγικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πλήρη του έννοια περιλαμβάνει το άμεσο «μεταβατικό» αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης (αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης), την συγκεκριμένη σαφώς καθορισμένη σύνδεσή του με την στρατηγική (επανάσταση, συντριβή του αστικού κράτους, όργανα αντι-εξουσίας κλπ) και τον ιστορικό ορίζοντα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού της εποχής μας. Αυτό είναι το «πρόγραμμα» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι τα «πέντε σημεία», όπως αναφέρεται κάποιες φορές από αντιλήψεις που το υποβαθμίζουν σε ένα τακτικίστικο άθροισμα κάποιων σημείων.

Η πρόταση αυτή είναι «ανοιχτή» προς τα πολυποίκιλα και αντιφατικά ρεύματα που παλεύουν για την ανατροπή της ιστορικής επίθεσης στους εργαζόμενους και την αλλαγή της κοινωνίας σε αντικαπιταλιστική-επαναστατική κατεύθυνση. Είναι ταυτόχρονα ξεκάθαρα «κλειστή» προς διαχειριστικές αντιλήψεις, που προτάσσουν π.χ. μια κεϊνσιανή «φιλολαϊκή» διαχείριση του καπιταλισμού, ή σε απόψεις μεταρρύθμισης-μετασχηματισμού του συστήματος, που είναι «ευάλωτες» στο να ηγεμονευτούν από τον ρεφορμισμό - μεταρρυθμισμό τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι αποτελεί αφετηρία για την αναγκαία μετωπική συμπόρευση.

Βασικό πεδίο προώθησης της μετωπικής πολιτικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το κίνημα, οι πολιτικοί αγώνες κι ευρύτερα η δουλειά στη «βάση». Εκεί ερχόμαστε σε επαφή με την «φυσική πρωτοπορία» των εργαζομένων, που είναι ο πρώτος μας «σύμμαχος» στην μάχη για μια άλλη Αριστερά. Εκεί κρίνονται πολιτικές θέσεις και πρακτικές. Η λογική του αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, πείθει πρωτοπόρους ανθρώπους να στραφούν προς την αντικαπιταλιστική Αριστερά, δημιουργεί ρήγματα στα ρεφορμιστικά ρεύματα. Σε αυτά τα χέρια των χιλιάδων πρωτοπόρων αγωνιστών πρέπει να περάσει η πρόταση για μια άλλη νικηφόρα Αριστερά. Η αντίληψη αυτή δεν είναι «κινηματισμός», όπως όψιμα κατηγορείται το ΝΑΡ! Αντίθετα έξω από αυτό το στοιχείο η «πολιτική των συμμαχιών» γίνεται μια υπόθεση πρωτοβουλιών «κορυφής», χωρίς πνοή και προοπτική.

Αν όμως αυτό είναι βασικό πεδίο άσκησης της πολιτικής μας δεν είναι το μοναδικό. Αντίθετα η παρέμβασή μας μένει λειψή αν δεν ολοκληρώνεται πολιτικά. Αν τα αντιφατικά κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα που γεννιούνται δεν συγκροτούνται στην κατεύθυνση ενός άλλου αντικαπιταλιστικού - επαναστατικού πόλου. Αν δεν γίνονται τα αναγκαία και ώριμα κάθε φορά βήματα, έτσι ώστε να μην εμφανίζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στάσιμη και περιχαρακωμένη σε μια αυτάρεσκη κατάσταση. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται η μετωπική πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προϋπόθεση για την επιτυχία της είναι να έχει ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση και να είναι ενωμένη και ισχυρή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι πρωτοβουλίες που αναγγέλλονται ενώ βρισκόμαστε στην δημοκρατική διαδικασία της Συνδιάσκεψης, από τμήμα των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέρος μόνο των δυνάμεων στις οποίες απευθύνεται η πρόταση μετωπικής συμπόρευσης, δεν συμβάλλουν σε αυτήν την κατεύθυνση.  Πρώτον γιατί παίρνονται μια πολύ άκαιρη στιγμή - όταν η «όλη» ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει καταλήξει και προωθεί μια συγκεκριμένη πρόταση. Δεύτερον γιατί αντικειμενικά αποτελεί ρήγμα στη δημοκρατική ενοποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ποιο είναι το νόημα της προσπάθειας σύνθεσης των απόψεων, αν, ότι και να αποφασίσουν τα όργανά της, ορισμένες δυνάμεις έτσι και αλλιώς προχωρούν και υλοποιούν τα ξεχωριστά τους σχέδια; Τρίτο, γιατί η πολιτική βάση που συγκροτείται ακρωτηριάζει την πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εντάσσει στη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, αποσπασμένη από τη συνολική εξουσία. Για παράδειγμα πόσο ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με μια λογική «φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού» μια πρόταση που προσβλέπει «στην έξοδο από την ύφεση, την αναχαίτιση της ανεργίας με βαθιές ριζοσπαστικές/δημοκρατικές αλλαγές στην οικονομία, την πολιτική, την κοινωνία, το κράτος»;

Σε κάθε περίπτωση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει ενωτικά και συγκροτημένα, υπερβαίνοντας λαθεμένες πρωτοβουλίες αλλά και χωρίς αναδιπλώσεις, να συζητήσει και προωθήσει την πολιτική της πρόταση.

Του Αντώνη Δραγανίγου, μέλους της Κ.Σ.Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εφημερίδα ΠΡΙΝ

ΠΗΓΗ: narnet.gr

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: προκήρυξη για την εργατική Πρωτομαγιά

Η τρικομματική κυβέρνηση έβαλε, για μια ακόμα φορά τα συμφέροντα των εργοδοτών και των μεγαλεμπόρων πάνω από την μνήμη και την ιστορία, τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων…

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΛΛΑ ΜΑΧΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΤΡΟΙΚΑ!

Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι μνημόσυνο χαμένων δικαιωμάτων, αλλά προσκλητήριο μάχης. Ενάντια στον αποτυχημένο και καταστροφικό δρόμο των μνημονίων. Για να σταματήσουμε τις βάρβαρες περικοπές, τις απολύσεις και τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για πλήρη προστασία των 1.5 εκατομμυρίων ανέργων. Για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών ενάντια στο ξεπούλημα των νερών, της ενέργειας, των λιμανιών, των δρόμων, κάθε σπιθαμής γης που προωθεί η κυβέρνηση. Για κατάργηση των φορολογικών χαρατσιών για μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και φορολόγηση του προκλητικού πλούτου του κεφαλαίου. Για δημοκρατία στους τόπους δουλειάς ενάντια στο κύμα διώξεων δεκάδων αγωνιστών.

Για το δυνάμωμα της αντιφασιστικής πάλης ενάντια στον εργοδοτικό κανιβαλισμό και ρατσισμό τύπου Μανωλάδας, και την ναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής που τον στηρίζει. Για την ταξική αγωνιστική ενότητα και αλληλεγγύη ελλήνων και μεταναστών εργαζόμενων.

Η απεργία την πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει ένα πανίσχυρο μήνυμα ότι τα νέα μέτρα που προωθούν και αυτά που ετοιμάζουν τον Ιούνη δεν θα περάσουν! Θα βρουν απέναντί τους έναν πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό που θα τους ανατρέψει !!

ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όπως μας έδειξαν καθαρά τα τρία χρόνια μνημονιακού εφιάλτη αλλά και οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, δύο δρόμοι ανοίγονται για την κοινωνία.

Είτε ο δρόμος της ρήξης και της απελευθέρωσης από τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους, το ευρώ και την ΕΕ

Είτε υποταγή σε αυτή την πολιτική και συνέχεια της πορείας κοινωνικής καταστροφής.

Ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής σημαίνει ακύρωση των μνημονίων και των ληστρικών δανειακών συμβάσεων. Μονομερή διαγραφή του χρέους. Έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημιώσεις. Εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Ανάπτυξη των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων των εργαζόμενων και της κοινωνίας κόντρα στα κλεισίματα και τα λουκέτα.

Ένας δρόμος που οδηγεί στο να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Πάνω από 5 χρόνια και ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, την ΕΕ και διεθνώς δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιστορική του κρίση, παρά τις τεράστιες κοινωνικές καταστροφές που προκαλεί για να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Εμπνεόμαστε από τους αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών. Από τους καθημερινούς αγώνες για μια αξιοπρεπή ζωή έως τα μεγάλα «επαναστατικά άλματα στον ουρανό», όταν οι εργάτες διεκδίκησαν να χτίσουν μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κλιμακώνουμε τις σημερινές μάχες ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Δεν είναι ο καπιταλισμός, το κέρδος, οι αγορές, όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στην σημερινή πρωτοφανή καταστροφή το μέλλον του κόσμου. Παλεύουμε για να οργανώσουμε τη ζωή μας και την κοινωνία χωρίς εργοδότες και αφεντικά, χωρίς τραπεζίτες και τσιφλικάδες. Για να περάσουν στην ιδιοκτησία της εργαζόμενης πλειοψηφίας οι επιχειρήσεις, ο πλούτος και η εξουσία. Για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική που θα δικαιώσουν τους αγώνες και τις θυσίες δυο αιώνων δράσης του κινήματος της εργατικής τάξης.

Το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» θα σφραγίσει και πάλι την ταξική πάλη στις μεγάλες εποχές που έρχονται!

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΝΩΤΙΚΗ, ΜΕΤΩΠΙΚΗ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για μια άλλη αριστερά. Ενωτική και μετωπική. Μαχητική και αντικαπιταλιστική. Με πρόγραμμα ρήξης με το «μαύρο μέτωπο» κυβέρνησης-τρόικας-κεφαλαίου. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την μία μετά την άλλη κάθε ριζοσπαστική διακήρυξη και παλεύει για μια «λύση» χωρίς να θίξει τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα, μέσα στο ευρώ και την ΕΕ, με αναγνώριση του τοκογλυφικού χρέους και –τελευταία- με «αναστολή» των μνημονίων. Αυτή η λογική θα οδηγήσει στα αποτελέσματα της Κύπρου!

Το ΚΚΕ παραπέμπει όλα τα προβλήματα στο μακρινό μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Δεν παλεύει να αναπτυχθεί ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ανατροπής σήμερα. Διασπά τους αγώνες κάνοντας πρώτο εχθρό του άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Οικοδομεί την «λαϊκή συμμαχία» με τον εαυτό του.. Επιμένει στην άκριτη αποδοχή των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει να συσπειρωθούν σε ένα μεγάλο μέτωπο όλες οι δυνάμεις της ανατροπής. Αυτές που παλεύουν για την κατάργηση των μνημονίων και του χρέους, κατά του ευρώ και της ΕΕ. Όσοι βλέπουν ότι χρειάζεται παλλαϊκός πανεργατικός ξεσηκωμός για την ανατροπή της κυβέρνησης και της τρόικας και όχι «κοινοβουλευτική αναμονή» για να πέσει σαν «ώριμο φρούτο». Όσοι παλεύουν για μια σύγχρονη επαναστατική και σοσιαλιστική προοπτική σαν απάντηση στην κρίση ενός συστήματος που κακοφορμίζει

Θέλουμε να αλλάξουμε την αριστερά, γιατί θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία και την ζωή μας!

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην απεργιακή συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, την Τετάρτη 1η Μάη, στις 11.00 π.μ. στο Μουσείο (Πατησίων) 

ΠΗΓΗ: narnet.gr

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Για την επέμβαση των ΜΑΤ στα Προπύλαια

Σε άλλη μια επίδειξη ακραίου αυταρχισμού προχώρησε η Ελληνική Αστυνομία και το κατ' όνομα Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το πρωί της Τετάρτης 24 Απρίλη. Συγκεκριμένα, πολυπληθείς δυνάμεις των ΜΑΤ, με την εντολή του υπουργού της βίας Δένδια και την καθοδήγηση των καθεστωτικών ΜΜΕ και των νεοφασιστικών κύκλων, εισέβαλαν στο χώρο του Πανεπιστημίου, στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ, και προχώρησαν στη βίαιη εκκένωση του κτιρίου και την προσαγωγή 70 ατόμων. Η πρωτοφανής ενέργεια τους ήρθε ως απάντηση στο τρομερό έγκλημα της ... ανάρτησης πανό (!) στην πρόσοψη του κτιρίου από αγωνιστές που διαμαρτύρονται για την κρατική λογοκρισία και την προσπάθεια κλεισίματος του Ιndymedia και του ραδιοσταθμού 98fm. Στη συνέχεια, σα στρατός κατοχής απέκλεισαν και εκκένωσαν το κτίριο και έδιωξαν τους εργαζόμενους για να συνεχίσουν τις έρευνές τους. Μόλις λίγες μέρες πριν ήταν η θλιβερή επέτειος της Χούντας, και η σημερινή κυβέρνηση εισβάλλει και αυτή όχι με τάνκς αλλά με τα ΜΑΤ στο πανεπιστημιακό άσυλο.

Όπως αναφέρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της:

Πρόκειται για ακόμα ένα επεισόδιο αντιδημοκρατικής κατρακύλας. Παντελώς αναίτια και προκλητικά, η αστυνομία καταπάτησε το πανεπιστημιακό άσυλο με στόχο την κατάπνιξη κάθε εστίας αντίστασης και αμφισβήτησης στο αντιδημοκρατικό σφαγείο της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικα. Ως αφορμή μάλιστα για ένα θλιβερό θέατρο που ενορχηστρώθηκε από τα όργανα μνημονιακής προπαγάνδας χρησιμοποίησαν το κατέβασμα της ελληνικής σημαίας, αδίκημα για το οποίο προχώρησαν σύμφωνα με τις πληροφορίες, σε έξι συλλήψεις. Χωρίς ντροπή, τολμούν να μιλάνε και να υποκρίνονται ότι νοιάζονται για τη χώρα της οποίας το λαό έχουν καταδικάσει σε έναν ατελείωτο εφιάλτη φτώχειας και αυταρχισμού. 

Ταυτόχρονα, τόσο η σημερινή ενέργεια όσο και η ευρύτερη υπόθεση του Ιndymedia αναδεικνύει την προσπάθεια της κυβέρνησης να πλήξει τις φωνές αντίστασης και ειδικότερα τους αγώνες και την αμφισβήτηση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος που παρέχει το πανεπιστημιακό άσυλο. Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι όλη η ρητορεία τους για τη δήθεν εγκληματικότητα στο άσυλο την οποία θέλουν να καταπολεμήσουν δεν ήταν παρά μια γελοία δικαιολογία για να επιτεθούν σε κάθε δημοκρατική κατάκτηση, κάθε δυνατότητα ελεύθερης σκέψης και πάλης. Ερωτήματα προκαλεί και η μέχρι τώρα στάση της πρυτανείας απέναντι σε μια προφανώς αυταρχική και παράλογη παρέμβαση του κράτους και των δυνάμεων καταστολής.

Μια πρώτη μαχητική απάντηση δόθηκε με την κινητοποίηση στη ΓΑΔΑ αμέσως μετά τα γεγονότα και την αγωνιστική απόφαση του συλλόγου φοιτητών της Νομικής. Ωστόσο ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει.

Καλούμε την ακαδημαϊκή κοινότητα, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια, κάθε αριστερή συλλογικότητα και κάθε ένα που θέλει να μπει ένα τέλος στον αυταρχισμό και τον εκφασισμό την Παρασκευή 26 Απριλίου στις 6.00 το απόγευμα σε διαδήλωση στα Προπύλαια μαζί με φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία και συλλογικότητες.

• ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ- ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ.
• ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ.
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ- Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.

ΠΗΓΗ: narnet.gr

1η Μάη: Απεργία και ταξική μάχη για την ανατροπή!

Η φετινή εργατική πρωτομαγιά εκ των πραγμάτων παίρνει χαρακτήρα ταξικής μάχης και λιγότερο συμβολικής επετείου. Η δολοφονική επίθεση στους εργάτες γης στη Ν. Μανωλάδα, η συνολικότερη κατάσταση που διαμορφώνεται στην εργατική τάξη, τα νέα μέτρα και η λήξη όλων των κλαδικών και της εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, οι προβλέψεις για 2 εκατομμύρια άνεργους μέχρι το τέλος της χρονιάς, καθιστούν επιτακτική την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την αντεπίθεση του εργατικού και λαίκού κινήματος. Ακόμα περισσότερο, η φετινή εργατική πρωτομαγιά είναι μέρα πανεργατικής Απεργίας και όχι μιας τυπική αργία, αφού η κυβέρνηση των εργοδοτών και της τρόικας, ύστερα από απαίτηση του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών, "μετέφερε" την αργία της πρωτομαγιάς για την Τρίτη 7 Μάη. Τα συνδικάτα απαντώντας στην πρόκληση αυτή, έχουν ήδη κηρύξει πανεργατική πανελλαδική Απεργία για την Τετάρτη 1η Μάη. 

Στην κατεύθυνση αυτή, ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία έχουν αποφασίσει συγκέντρωση στο Μουσείο την Τετάρτη 1η Μάη, μετά και το κάλεσμα-απόφαση της παναττικής συνέλευσης του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Για μια ακόμα φορά, παρ΄ όλο που η φετινή πρωτομαγιά δεν είναι "εορταστική", αλλά απεργιακή μάχη, ο υποταγμένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ διοργανώνει συναυλία-φιέστα στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Με τις ψήφους ΠΑΣΚΕ-"ΕΜΕΙΣ"(Φωτόπουλος)-ΔΑΚΕ-Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΡΙΖΑ) η διοίκηση του ΕΚΑ αποφάσισε την διοργάνωση συναυλίας στην Πλ. Κλαυθμώνος αντί για ταξική απεργιακή συγκέντρωση. Το ΠΑΜΕ θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

Όπως τονίζει η απόφαση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων: "Η σχεδιασμένη επίθεση της τρικομματικής κυβέρνησης-κεφαλαίου-τρόικας ενάντια στον κόσμο της εργασίας συνεχίζεται με όλο και μεγαλύτερη βιαιότητα. Οι συγκλονιστικές εξελίξεις στην Κύπρο επιβεβαιώνουν με τον πιο ατράνταχτο τρόπο ότι όλα κινούνται στη σφαίρα μια συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κεφαλαίου που χωρίς φραγμούς και όρια θυσιάζει λαούς, κράτη, εργαζόμενους, ακόμη και τμήματά του προκειμένου να ανασυγκροτηθεί από την κρίση του.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, οι μισθοί πείνας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η φοροληστεία και τα χαράτσια, οι απολύσεις και η ανεργία, η επίθεση της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν συνιστούν δυσμενείς επιπτώσεις κακών επιλογών, αλλά υλοποίηση της πιο βάρβαρης σαρωτικής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ που γνωρίσαμε ως τώρα.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι στόχοι και η δράση μας θα πρέπει να έχουν στο κέντρο της τη συμβολή με κάθε μέσο ανατροπή της πολιτικής του διεθνούς και ντόπιου μαύρου μετώπου: ΕΕ – ΔΝΤ – ΣΕΒ, των μνημονίων και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Η επίτευξη αυτού του στόχου μπορεί πραγματικά να ανοίξει τον δρόμο για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου αντίστασης, αγώνα και ανατροπής όλων των μαχόμενων σωματείων και ομοσπονδιών, των κλαδικών ή τοπικών συντονισμών, των εργατικών συνελεύσεων, των επιτροπών αγώνα είναι ζητούμενο για εμάς. Ενός μετώπου που θα υπερβαίνει τον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση, θα ενισχύει αποφασιστικά τους αγώνες που ξεσπούν, ώστε να παίρνουν πανεργατικό χαρακτήρα, θα βοηθά να αναπτυχθούν αγώνες διαρκείας, με χαρακτηριστικά κλιμάκωσης και σύγκρουσης, υπερβαίνοντας τις υποταγμένες πλειοψηφίες στα συνδικάτα.

- Για συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους μισθούς πείνας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ενάτια στα σχέδια της κυβέρνηση που ετοιμάζεται να βάλει «ταφόπλακα» στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να αναιρέσει την ίδια την έννοια του κατώτατου μισθού, ώστε να αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου.

- Για την υπεράσπιση θέσεων εργασίας, δουλειά για όλους, ενάντια στην ανεργία και τις απολύσεις.

- Για την υπεράσπιση, των δημόσιων αγαθών, ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, των υποδομών και του εθνικού πλούτου.

- Για να μπει τέλος στη φοροληστεία και να καταργηθούν τα χαράτσια.

- Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων."

Στην κατεύθυνση αυτή προτείνει στα συνδικάτα ενωτικό ταξικό γιορτασμό την 1^η Μάη με απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης για τη μεταφορά του εορτασμού.

ΠΗΓΗ: narnet.gr

νΚΑ: Πρώτα συμπεράσματα από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών 2013

Φοιτητικές εκλογές 2013

Πτώση των παρατάξεων των μνημονίων , σημαντική ενίσχυση της ΕΑΑΚ !

 Πρώτα συμπεράσματα από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών 2013

 Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες νέους και νέες που και μέσα από την ψήφο τους έστειλαν μήνυμα αγώνα, αντίστασης και ανατροπής, δυναμώνοντας τις αντικαπιταλιστικές ιδέες, δυναμώνοντας την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η μαχόμενη πτέρυγα του φοιτητικού κινήματος, η ΕΑΑΚ, συνεχίζει στην ανοδική πορεία των τελευταίων χρόνων, που την καθιστά βασικό πόλο συσπείρωσης των αγωνιστικών δυνάμεων στις σχολές. Εμφανίζει σαφή άνοδο σε ψήφους και ποσοστά με ιδιαίτερη πλευρά την δυναμική της παρουσία και στα ΤΕΙ.  Η ενισχυμένη θέση μας, ορίζει νέα ανώτερα καθήκοντα για τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

1. Οι φετινές φοιτητικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν σε μια περίοδο που οι συνέπειες της πενταετούς επιβαλλόμενης αστικής πολιτικής συσσωρεύονται με εφιαλτικό τρόπο στις πλάτες του λαού. Αποτέλεσαν έτσι και φέτος μάχη με ιδιαίτερο πολιτικό χαρακτήρα για τη σπουδάζουσα νεολαία, εντείνοντας ξεκάθαρα το ρήγμα ανάμεσα στην πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας και της κοινωνικής καταστροφής από τη μία και στην πάλη για την ανατροπή του σύγχρονου κοινωνικού μεσαίωνα από την άλλη. Η σπουδάζουσα νεολαία όντας στο στόχαστρο της αστικής πολιτικής σε εκπαίδευση και εργασία κλήθηκε να πάρει θέση για το αν θα αποτελέσει γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης ή τη γενιά που θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της, διεκδικώντας τη ζωή που της αξίζει.
2. Σε μια περίοδο χτυπήματος των συλλογικών και οργανωμένων μορφών του νεολαιίστικου και εργατικού κινήματος, η εμφανής προσπάθεια από την πλευρά του συστήματος να υπονομεύσει και να καταστείλει το φοιτητικό κίνημα και κάθε αγωνιστική έκφραση στα πανεπιστήμια έπεσε στο κενό. Οι φοιτητικές εκλογές, παρά τη προσπάθεια των καθεστωτικών δυνάμεων να περιοριστούν στα κοινοβουλευτικά τους χαρακτηριστικά, παρά τις παρακρατικές επιθέσεις απέναντι σε αγωνιστές φοιτητές σε ώρες αιχμής όσον αφορά την προσέλευση του κόσμου, σημαδεύτηκαν από το μαζικό κίνημα και τη δράση του. Γι’ αυτό και βασικοί πυλώνες της αστικής πολιτικής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ αποδυναμώθηκαν εκ νέου. Η ΠΑΣΠ σημειώνει σημαντική καθίζηση, χάνοντας την τελευταία 3ετία το 40% των δυνάμεων της. Αυτή η πτώση αλλά και η ανάδειξη της ΔΑΠ σαν τον ουσιαστικά μοναδικό εκφραστή του «άλλου πόλου» στις σχολές, της μνημονιακής πολιτικής και της διαπλοκής με το καθηγητικό κατεστημένο και το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο , είναι το έδαφος της διατήρησης των ποσοστών της. Η συνεχιζόμενη φθορά των εκφραστών της αστικής πολιτικής στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ πρέπει να αποτελέσει σταθμό για τη ριζική αντεπίθεση των εργαζομένων και της νεολαίας , για τη συνολική ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης – τρόικας.
3. Η ΠΚΣ καταγράφει άνοδο για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της αυξανόμενης αντίθεσης του φοιτητικού σώματος στην επιβαλλόμενη αντεργατική – αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αν δε θέλει να αρκεστεί σ’ αυτό, αν στοχεύει ανώτερα από τη μετα-συνεδριακή συσπείρωση θα πρέπει να σταματήσει να βλέπει σαν κύριο εχθρό της στις σχολές την ΕΑΑΚ και να βάλει πλάτη στην υπόθεση της οικοδόμησης ενός ενωτικού, μαζικού, στηριγμένου στις διαδικασίες του μαζικού κινήματος, φοιτητικού κινήματος ικανού να σταθεί απέναντι στις προκλήσεις της εποχής.
4. Η ΑΡΕΝ, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει πτώση στα ποσοστά και στους ψήφους της, μένοντας πολύ μακρυά από τα εκλογικά ποσοστά του Κόμματός της. Η γραμμή της διαχείρισης και της διαπραγμάτευσης δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία και όταν δεν μπαίνει υπό τη μορφή εκβιαστικού διλήμματος, ιδιαίτερα σε χώρους,  όπου το φοιτητικό κίνημα μπορεί και ορίζει το έδαφος πραγματικών αντιδιαχειριστικών και αντι-ΕΕ αγώνων, ηττάται.
5. Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά τη συστηματική προσπάθεια από τον αστικό τύπο προεξόφλησης της εμφάνισης ψηφοδελτίων της ΧΑ στα ελληνικά πανεπιστήμια, οι διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος συνεχίζουν να αποτελούν εχθρικό και ξένο έδαφος για τις δυνάμεις της ΧΑ σε πείσμα της συνολικής τους στήριξης από τις δυνάμεις του συστήματος. Οι Φασίστες δε προσέγγισαν τις σχολές.
6. Την μέρα των φοιτητικών εκλογών, όχι σε κάποια μακρινή χώρα που καταγγέλλει ο ΟΗΕ, αλλά στην Ελλάδα της ΕΕ και της ΟΝΕ, τα σκυλιά των αφεντικών άνοιξαν πυρ σε μετανάστες που ζητούσαν το ξεροκόμματο για το οποίο δούλεψαν σα σκλάβοι. Επομένως, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της θριαμβολογίας και του εφησυχασμού. Ούτε λεπτό χαμένο, όλοι στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του κοινωνικού εκφασισμού.

Το γραφείο τύπου του ΚΣ της νΚΑ

ΠΗΓΗ: nka.gr

Δήλωση στελεχών & αιρετών ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηλείας για τη Μανωλάδα

«ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑ» ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΑΝΩΛΑΔΑ!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΖΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΓΚΑΓΚΣΤΕΡΙΚΕΣ - ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ!

Αποτροπιασμό, οργή και αγανάκτηση σε κάθε εργαζόμενο και σκεπτόμενο δημοκράτη άνθρωπο προκαλεί η πρωτοφανής δολοφονική επίθεση που έγινε χτες στη Νέα Μανωλάδα. Μπράβοι γνωστού μεγαλοεργοδότη – φραουλοπαραγωγού – μεγαλέμπορου της λαχαναγοράς, πυροβόλησαν με καραμπίνες εναντίον 200 φτωχών Μπαγκλαντέζων – εργατών γης που ήταν απλήρωτοι και δικαιολογημένα ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους 6 μηνών. Οι αδίστακτοι μπράβοι τραυμάτισαν με τους πυροβολισμούς 30 από αυτούς, οι οποίοι νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της περιοχής (αρκετοί σε πολύ σοβαρή κατάσταση). Είναι οι ίδιοι μπράβοι που είχαν πρωταγωνιστήσει και πέρυσι σε ωμό ρατσιστικό επεισόδιο (σέρνοντας με αγροτικό αυτοκίνητο μέσα στη Νέα Μανωλάδα έναν φτωχό Μπαγκλαντέζο εργάτη)!

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ την πρωτοφανή δολοφονική – ρατσιστική – εργοδοτική επίθεση και απαιτούμε την σύλληψη και παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων.

ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ την αλληλεγγύη μας στους Μπαγκλαντέζους εργάτες γης και απαιτούμε την άμεση πληρωμή των μεροκάματων τους και τον πλήρη και έμπρακτο σεβασμό όλων των δικαιωμάτων των εργατών γης από τους εργοδότες.

ΚΑΛΟΥΜΕ τους εργαζόμενους, τους φτωχομεσαίους αγρότες και τη νεολαία σε κοινή δράση ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, το ρατσισμό και την ξενοφοβία, για την υπεράσπιση και κατοχύρωση ίσων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων σε όλους τους μετανάστες που εργάζονται στην περιοχή μας και στη χώρα μας.

ΠΗΓΗ: antarsya.gr

ΚΚΕ (μ-λ): Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες!

Στο αίμα βάφτηκαν τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Για μια ακόμη φορά. Στο αίμα μεταναστών εργατών που «τόλμησαν» να διαμαρτυρηθούν γιατί ήταν έξι μήνες απλήρωτοι. Τριάντα τέσσερεις από αυτούς νοσηλεύονται τραυματισμένοι, οι οχτώ βαριά, από τις σφαίρες των μπράβων του μεγαλοτσιφλικά που τους εκμεταλλευόταν.

Αυτό που έζησαν οι τριαντατέσσερεις μετανάστες στη Μανωλάδα δεν είναι απλά ένας ακόμη κρίκος στη μακριά και βαριά αλυσίδα των ρατσιστικών επιθέσεων και δολοφονιών στη χώρα μας. Είναι η πιο ωμή και απροκάλυπτη απόδειξη για το πού οδηγεί η ραγδαία φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου και το χάιδεμα των φασιστοσυμμοριών από το ντόπιο αστικό σύστημα. Είναι η πιο ακραία έκφραση των συνεπειών μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει τους μετανάστες σαν σκουπίδια, που τους στοιβάζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε βρωμερά κελιά ή τους αφήνει να πνιγούν αβοήθητοι.

Και κυρίως είναι η πιο τρανή απόδειξη για τους πραγματικούς στόχους της λυσσασμένης επίθεσης των δυνάμεων του κεφάλαιου απέναντι στην εργατική τάξη. Γιατί το δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους μετανάστες που θεωρούσαν ότι είχαν οι υπάνθρωποι της Μανωλάδας που άνοιξαν πυρ εναντίον τους, είναι στόχος για το σύνολο των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και του κεφάλαιου σε βάρος των λαών και της εργατικής τάξης.

Αυτή η κτηνώδης δολοφονική επίδειξη ρατσισμού και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Γιατί στα τραυματισμένα κορμιά των τριαντατεσσάρων μεταναστών αντανακλώνται τα τραύματα που υφίσταται καθημερινά όλη η εργατική τάξη.

Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί το λαό και τους εργαζόμενους να καταδικάσουν στην πράξη αυτήν την επίθεση. Να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία των φυσικών αυτουργών. Να εκφράσουν την ταξική τους αλληλεγγύη στους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Να υψώσουν αγωνιστικό, ταξικό τείχος ενάντια στα φασιστικά και ρατσιστικά κηρύγματα και τις δολοφονικές πρακτικές που τροφοδοτούν. Αλλά και να αγωνιστούν μαζικά για την ανατροπή της πολιτικής των ηθικών αυτουργών αυτής της πράξης.  

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών 2013

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, μπορείτε να παρακολουθήσετε τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών 2013 στην ιστοσελίδα της νΚΑ, από τις 8.00 μ.μ. και μετά με συνεχή ενημέρωση, έγκυρα και γρήγορα!

Συγκριτικά αποτελέσματα ανά σχολή, πόλη και ίδρυμα από το 2004 μέχρι και φέτος!

Δείτε τα αποτελέσματα εδώ

Ψηφίζουμε ΕΑΑΚ: Να επικρατήσει η ελπίδα και όχι ο φόβος

Στις φοιτητικές εκλογές της 17 Απρίλη, δεν κρίνονται απλώς οι έδρες στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων, δεν κρίνεται απλώς ο πρώτος ή ο δεύτερος, κρίνεται για μια ακόμη φορά αν θα επικρατήσει ο φόβος ή η ελπίδα. Κρίνεται αν η νεολαία των μισθών των 400 ευρώ και της μαζικής ανεργίας θα σκύψει το κεφάλι και θα δεχθεί το μέλλον που της ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα ή θα διαλέξει άλλο δρόμο. Κρίνεται αν η υπόσχεση της «ελεγχόμενης φτώχειας» που τάζουν οι κυβερνητικές παρατάξεις θα βρει απήχηση και θα δώσει νέα πνοή σε ένα πολιτικό σύστημα που αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα. Κρίνεται αν θα επικρατήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η λογική «να φάω το διπλανό μου» ή θα βγει μπροστά ο πολιτισμός της αλληλεγγύης όσων πλήττονται. Φυσικά όλα αυτά δεν κρίνονται μόνο στις εκλογές. Τα ίδια ζητήματα μπήκαν σε κάθε στροφή του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος τα τελευταία χρόνια.

Μπροστά σε αυτά τα διλήμματα, χιλιάδες φοιτητές μπήκαν σε συνελεύσεις μέσα στον Μάρτιο για το σχέδιο «Αθηνά» και βγήκαν με ψηλά το κεφάλι και πλημμύρισαν τους δρόμους φωνάζοντας ότι «φυσάει κόντρα», ότι δεν θα γίνουμε «η γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης». Απέναντί τους η κυβέρνηση έφερε μπροστά τα χαρτιά του εξορθολογισμού και της αξιοκρατίας. Πίσω τους κρύβονταν οι συνηθισμένοι εκβιασμοί, ο κίνδυνος της χρεωκοπίας, οι επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, το μέλλον της χώρας και άλλα πρόσχαρα. Είναι οι ίδιοι εκβιασμοί που μπαίνουν μπροστά σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, είναι τα ίδια που ακούν καθημερινά οι κάτοικοι στις Σκουριές για να δεχθούν να ποδοπατήσουν τα σπίτια τους τα ΜΑΤ του Δένδια και οι σωτήρες – επενδυτές της El Dorado. Αυτά τα διλήμματα θα τεθούν και στις εκλογές της Τετάρτης και σε αυτή τη μάχη του φόβου με την ελπίδα έχει ριχθεί εδώ και μέρες η ΕΑΑΚ.

Τα σχήματα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς δεν διεκδικούν ψήφο στήριξης ως φορείς του αλάνθαστου, ούτε ψήφο αυτοεπιβεβαίωσης για τις πολιτικές αναλύσεις τους. Θα ήταν πολύ εύκολο μέσα σε συνθήκες κλονισμού του καπιταλιστικού οικοδομήματος, οι επαναστάτες να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό και με μεγάλη άνεση να λένε «σου τα λέγαμε». Η ΕΑΑΚ μπαίνει στη μάχη με έντονη την αίσθηση της αυτοκριτικής, αφού οι αδυναμίες του κινήματος είναι σε μεγάλο βαθμό και δικές της. Ταυτόχρονα όμως, μπαίνει με την αυτοπεποίθηση της πολιτικής δύναμης που έδωσε το «παρών» σε κάθε αγώνα των τελευταίων χρόνων και συνέβαλε με όλες τις δυνάμεις σε αυτόν. Με την αυτοπεποίθηση που δίνουν οι επιτυχίες του φοιτητικού κινήματος που σε περιόδους λυσσασμένης επίθεσης του κεφαλαίου μπλοκάρει μέτρα, σπάει το διάλογο του υπουργείου και δίνει κουράγιο σε όλη την κοινωνία. Αυτοπεποίθηση πολιτική επειδή ήταν η δύναμη που εξαρχής δήλωσε ότι η ρήξη με τα μνημόνια, την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια πιθανή επιλογή, αλλά είναι η μόνη πολιτική επιλογή που έχει στη διάθεσή της η νεολαία για να μη ζήσει το μέλλον της εξαθλίωσης. Από την εκτίμηση αυτή δεν προκύπτει καμία δικαίωση, αλλά η ανάγκη για ενεργητική συστράτευση με την ΕΑΑΚ στις εκλογές και σε κάθε μάχη του επόμενου διαστήματος.

Τέτοια ψήφο διεκδικεί η ΕΑΑΚ, ψήφο δέσμευσης από τη σπουδάζουσα νεολαία ότι θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της και μαζί με την ανατρεπτική Αριστερά θα βαδίσει το δρόμο της ανατροπής. Μόνο αυτή η επιλογή μπορεί να αποτελέσει πραγματική καταδίκη των μνημονιακών παρατάξεων που θέλουν το φοιτητικό κίνημα συνομιλητή της κυβέρνησης. Αλλά πολύ περισσότερο από την καταδίκη των «από πάνω», οι εκλογές της 17ης Απριλίου πρέπει να βγάλουν μήνυμα προοπτικής για τη σπουδάζουσα νεολαία. Δεν χρειάζεται να επιλέξει ανάμεσα στο «παλιό» και το «νέο» πανεπιστήμιο, αφού κανένα από τα δύο δεν την χωράει. Δεν τσιμπάει πλέον στο «ευρώ ή χάος» αφού ξέρει ότι ταυτίζονται. Δεν έχει να περιμένει τίποτα από την ανάπτυξη, όταν αυτή φέρνει καταπάτηση κάθε δικαιώματος. Αλλά δεν αρκεί και να ελπίζει. «Διαβάτη δρόμος δεν υπάρχει, το δρόμο τον φτιάχνεις προχωρώντας», λέει ο ποιητής Αντόνιο Μασάντο. Με την ΕΑΑΚ στη μάχη λοιπόν, για να φτιάξουμε το δρόμο των αναγκών μας!

Απέναντί μας είναι οι κυβερνητικές νεολαίες. Από τη μια η ΔΑΠ αποτελεί το δεξί χέρι της κυβέρνησης και βασικό εγγυητή της «ομαλότητας» μέσα στα πανεπιστήμια. Μιας ομαλότητας όμως που συνεπάγεται διάλυση του δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου και μετατροπή της γνώσης από δικαίωμα σε εμπόρευμα για λίγους και εκλεκτούς. Είναι ο «λαγός» της κυβέρνησης που προλειαίνει το έδαφος για τις πιο αντεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν ξεχνάμε το περιβόητο «παιδεία 2020» αλλά και το νέο επίτευγμά της, τις «5 θέσεις για τα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ». Ζητά δηλαδή περισσότερη λιτότητα, πλήρη παράδοση των ΑΕΙ και ΤΕΙ στην κερδοφορία του κεφαλαίου, λιγότερες ελευθερίες (πολιτικές – συνδικαλιστικές). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει ψήφος στην κυβέρνηση και τη Χρυσή Αυγή. Σημαίνει έγκριση των πολιτικών διάλυσης των σπουδών και των ζωών μας. Εντέλει, σημαίνει ψήφος ενάντια στο κίνημα και την Αριστερά, ψήφος ενάντια στο σύλλογο και τον ίδιο το φοιτητή.

Ψηφίζοντας ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δίνουμε στην κυβέρνηση το δικαίωμα να μιλάει στο όνομά μας και το επιχείρημα ότι οι φοιτητές επικροτούν την πολιτική της (μνημόνια, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, σχέδιο «Αθηνά», διάλυση φοιτητικής μέριμνας, ανεργία, διάλυση των πτυχίων, υπερεκμετάλλευση) ιδιαίτερα στο χώρο των πανεπιστημίων. Η ενδεχόμενη άνοδος των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ θα είναι ένα ακόμη βέλος στη φαρέτρα τους για να συνεχιστεί και να ενταθεί η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τις κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους μέσα στις σχολές. Οι κυβερνητικές παρατάξεις πρέπει να μαυριστούν!

Μπροστά στις εκλογές όμως πρέπει να αναδειχτούν και τα όρια και οι προβληματικές της επίσημης Αριστεράς. Η ΠΚΣ πέρα από τις αγωνιστικές της κορώνες, δεν δείχνει να πιστεύει ότι στο σήμερα μπορούν να υπάρξουν υλικές νίκες και δεν θέλει να συμβάλει στη δημιουργία ενός πραγματικά επικίνδυνου φοιτητικού κινήματος. Αυτό δείχνει και η έλλειψη σχεδίου ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά», αφού ουσιαστικά καλούσε τους συλλόγους σε αγώνες διαμαρτυρίας και δεν έθετε καμία προοπτική νίκης και κλιμάκωσης. Αυτό δείχνει και η συνεχής άρνησή της για κοινή δράση με άλλες αριστερές δυνάμεις μέσα στα πανεπιστήμια, που δεν μπορεί να αποτελεί απλώς λάθος τακτική αλλά στρατηγική επιλογή. Κάθε πολιτική της πρόταση κατέληγε στις εκλογές και στα «κόκκινα ΔΣ», αδυνατώντας να απαντήσει στα πραγματικά ερωτήματα που έμπαιναν απ’ την ίδια την πραγματικότητα. Είναι γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΜΑΣ και της ΠΚΣ δεν μπορούν να συγκροτήσουν ένα αντίπαλο δέος απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές.

Ψήφος στην ΑΡΕΝ είναι ψήφος στην Αριστερά της διαπραγμάτευσης και της υποταγής. Η ΑΡΕΝ, ακολουθώντας τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στην αυταπάτη της διαχείρισης της κρίσης και της απόκρουσης επιμέρους στοιχείων της επίθεσης. Την ώρα που όπως έδειξαν και τα γεγονότα στην Κύπρο, τσακίστηκε πλήρως η αντίληψη που μιλά για ομαλή διαχείριση της κρίσης μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ. Φάνηκε, ακόμη, πλήρως η απομάκρυνση της ΑΡΕΝ και του ΣΥΡΙΖΑ από τον κόσμο του κινήματος, αφού η «αλληλεγγύη» τους στον κυπριακό λαό περιορίστηκε σε κοινές δηλώσεις με τον Καμμένο! Η αντίληψη αυτή δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς είναι η φυσική απόληξη της λογικής που αναμένει μια σωτήρια αριστερή κυβέρνηση που θα επαναδιαπραγματευτεί ένα «καλύτερο» Μνημόνιο, με το κίνημα σε ρόλο θεατή, παραβλέποντας πλήρως το ρόλο της ΕΕ, ως βασικού ενορχηστρωτή και στρατηγείου της επίθεσης στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

Κρίσιμο στοίχημα είναι η μαχητική συμμετοχή του συνόλου του φοιτητικού κόσμου στις εκλογές. Η επιλογή του άκυρου και της αποχής είναι μια επιλογή του ατομικού δρόμου, παραγνωρίζοντας την ανάγκη για συλλογική ανατρεπτική έκφραση και αναφορά όλων των φοιτητών. Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές κανένα πρόβλημα δεν έχουν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής. Αυτό που τους πονά είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα.

ΠΗΓΗ: narnet.gr