Πριν λίγους μήνες, η γενιά του «καναπέ» και του life-style , όπως ήθελαν να πιστεύουν κάποιοι, έδειχνε έμπρακτα πόσο είχε συνειδητοποιήσει το μέλλον που της ετοιμάζουν μέσα κι έξω από το πανεπιστήμιο. Αυτό της επιχειρηματικοποίησης, του αυταρχισμού, της εντατικοποίησης και υποβάθμισης των σπουδών. Το σκοτεινό μέλλον της μαζικής ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης και υποαπασχόλησης σημερινών φοιτητών-αυριανών εργαζόμενων. Γίνονταν «η γενιά του άρθρου 16» και πραγματοποιούσε ένα απ’ τα πιο ανατρεπτικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών.
Η γενιά αυτή πετύχαινε έτσι πραγματικές νίκες απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Η πιο μεγάλη από αυτές ήταν το μπλοκάρισμα της αλλαγής του άρθρου 16 και της συνταγματικής αναθεώρησης, το πάγωμα μιας σειράς αντιδραστικών νόμων περί Αξιολόγησης, Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης και αναγνώρισης των πτυχίων των ΚΕΣ, η απονομιμοποίηση του αντιδραστικού Νόμου Πλαισίου σε μεγάλο κομμάτι του λαού και την εκπαιδευτική κοινότητα . Το σημαντικότερο είναι ότι όλοι οι φοιτητές που τόσο καιρό κατέκλυζαν τους δρόμους, έφαγαν άπειρα χημικά, βίωσαν μια απ’ τις πιο βίαιες καταστολές από την εποχή της μεταπολίτευσης έχουν βαθιά πλέον χαραγμένο στο μυαλό τους ότι η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΑΓΩΝΕΣ, ΡΗΞΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση ενός αγωνιστικού ρεύματος μέσα στο λαό που εκφράζονταν και με την διεύρυνση της αποδοκιμασίας του αστικού δικομματισμού λίγους μήνες αργότερα. Όλ’ αυτά αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχιση του κινήματος και για τους μελλοντικούς αγώνες γενικότερα.
Παρόλα αυτά ούτε οι νίκες που κατακτήθηκαν έχουν διασφαλιστεί ούτε η επίθεση κατά της νέας γενιάς και των εργαζόμενων γενικότερα έχει αποκρουστεί. Η Κυβέρνηση με την σημερινή ισχνή πλειοψηφία της ενώ προσπαθεί ν’ αποφύγει το άνοιγμα όλων των μετώπων ταυτόχρονα (ασφαλιστικό – προϋπολογισμός - παιδεία), δεν παύει να μεθοδεύει ανυποχώρητα, όσο έχει ακόμη «νωπή εντολή», τη σαλαμοποίηση και την εφαρμογή των αντιλαϊκών της μέτρων όπως του Νόμου Πλαισίου σταδιακά.
- Ήδη στο πολυτεχνείο Κρήτης και σε άλλες περιφερειακές σχολές «αιώνιοι φοιτητές» κλήθηκαν να συμπληρώσουν αιτήσεις για το αν θα συνεχίσουν να σπουδάζουν, ενώ έγιναν και οι πρώτες διαγραφές.
- Σε πολλά περιφερειακά ΑΕΙ, έχουν ήδη ξεκινήσει προσπάθειες σύστασης εσωτερικών επιτροπών αξιολόγησης.
- Προγράμματα σπουδών αλλάζουν ώστε να μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα και πιο εύκολα το σύστημα των πιστωτικών μονάδων και οι υπόλοιπες πλευρές της αναδιάρθρωσης.
- Η κατάσταση στα ΤΕΙ είναι πολύ χειρότερη, ειδικά εκεί που δεν υπάρχουν ριζοσπαστικές δυνάμεις να το αποτρέψουν.
- Η παραβίαση του ασύλου άρχισε κι’ αυτή να εφαρμόζεται με αφετηρία το Πανεπιστήμιο στη Θες/κη μετά την πορεία της ΔΕΘ. Άλλωστε όπως έχει ειπωθεί συχνά «δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα με άσυλο».
- Στις 20/10 έληξε η προθεσμία για την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τα ΚΕΣ. Η ισοτίμηση
των πτυχίων των κρατικών πανεπιστημίων με τα ΚΕΣ θα είναι σύντομα γεγονός αν δεν το εμποδίσουμε.
Στόχος της γενικότερης αντιεκπαιδευτικής επίθεσης της Κυβέρνησης στα πλαίσια των εντολών της Ε.Ε. είναι η διαμόρφωση ενός χώρου μισοκαταρτισμένων , ευέλικτων, απασχολήσιμων και πειθαρχημένων εργαζόμενων, που να μπορούν να λειτουργούν σαν ανεξάντλητη δεξαμενή φτηνής εργατικής δύναμης στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Είναι η παγίωση και παραπέρα χειροτέρευση της κατάστασης για τους σημερινούς φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους όπου
- το 30% των πτυχιούχων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου, είναι άνεργοι,
- οι νέοι ηλικίας από 19 – 29 ετών γίνονται τα «ζωντανά πειραματόζωα» για όλες τις μορφές της «ευέλικτης απασχόλησης» και των προγραμμάτων «stage»,
- το 45% των νέων αμείβεται με μισθούς κάτω από 600 ευρώ,
- η μονιμότητα θ’ αποτελεί παρελθόν για όσους θα προσλαμβάνονται από εδώ και μπρος
- η αντιδραστική αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση θα στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντια στους νέους με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων αν καταφέρουν να πάρουν ποτέ σύνταξη.
Με αυτά τα δεδομένα ο φοιτητικός ξεσηκωμός αλλά και το παράλληλο άνοιγμα του μετώπου παιδείας - εργασίας είναι μονόδρομος. Όμως πρέπει να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ούτε η ηττοπάθεια ωφέλησε, ούτε η άποψη ότι αν δε ρίχναμε τον νόμο μέχρι τον Μάη θα χάνονταν όλα για πάντα. Αυτό που έπρεπε να καλλιεργηθεί, ανεξάρτητα από το αν ήταν σωστό να συνεχιστούν οι καταλήψεις ή όχι, είναι η αντίληψη μιας πιο μακρόχρονης πάλης και σχεδιασμού. Όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά ,πχ με τον νόμο 815,για να ανατραπεί ένας νόμος χρειάζεται επίμονος και παρατεταμένος αγώνας και δεν έχει νόημα η αντίληψη «μια κι έξω».
Η φετινή χρονιά θα πρέπει να φέρει ακόμα πιο σημαντικές νίκες. Όμως , απέναντι σε μια κυβέρνηση αποφασισμένη να περάσει αυτό που θέλει με οποιονδήποτε τρόπο δεν αρκούν μόνο οι καταλήψεις των φοιτητών. Χρειάζεται η ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση και οι κοινοί αγώνες εργαζόμενων - νεολαίας. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει καταλυτικά σε μια τέτοια κατεύθυνση. Η συνολικότερη απόκρουση των επιθέσεων και η νίκη θα εξαρτηθεί ωστόσο από την αποφασιστικότητα και τον παλλαϊκό χαρακτήρα του αγώνα. Μπορεί οι περισσότεροι από μας να το ευαγγελίζονταν αλλά δυστυχώς δε συνέβη στον βαθμό που θα έπρεπε. Η άποψη που θεωρεί εξαρχής ότι οι φοιτητές από μόνοι τους μπορούν να νικήσουν υποβαθμίζοντας τους υπόλοιπους «εξωτερικούς» παράγοντες (κατάσταση εργατικού κινήματος, αντιθέσεις στους κόλπους της αστικής τάξης κλπ.) δημιουργεί στην πορεία αρκετά προβλήματα.
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Πρέπει εμείς να θέσουμε ξανά το ζήτημα της παιδείας και της εργασίας, να βάλουμε τις δικιές μας ημερομηνίες και να μην περιμένουμε πότε θα εφαρμοστούν εξολοκλήρου οι νόμοι για να αντιδράσουμε. Να μεθοδεύσουμε τον αγώνα μας σε μαζική και ανατρεπτική κατεύθυνση.
Για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ
Κάτω ο νόμος πλαίσιο – Όχι στην κατάργηση – συρρίκνωση του ασύλου – Όχι στις σχολές στρατώνες
Εμπρός για νικηφόρους αγώνες σε Παιδεία – Εργασία
Οχτώβρης 2007
Νεολαία ΕΚΚΕ
.png)
