Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία... Οι επιστολές που λαμβάνει η «Ε» από τους κρατούμενους φορείς με HIV του Νοσοκομείου των Φυλακών Κορυδαλλού διαδέχονται η μία την άλλη και, παρά το γεγονός ότι όλες απευθύνονται στον υπουργό Δικαιοσύνης, τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Ισα ίσα, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
«Ενα σημαντικό πρόβλημα είναι οι φυματικοί κρατούμενοι που μένουν και αυτοί στο Νοσοκομείο. Ειδικά σε εμάς πρέπει να υπάρχει έλεγχος όταν κάποιος έρχεται για πρώτη φορά στην πτέρυγα των φορέων με AIDS. Ο κίνδυνος να κολλήσουμε από τους ανθρώπους αυτούς κάτι είναι πολύ μεγάλος. Μπορεί το υπουργείο Δικαιοσύνης να βρει εναλλακτικές λύσεις, όπως να δημιουργήσει κάποιον άλλο χώρο στο Νοσοκομείο για εμάς τους φορείς κρατούμενους, για περισσότερη ασφάλεια», τονίζουν στη δισέλιδη επιστολή τους.
«Αλλο πρόβλημα είναι ο χώρος. Βρισκόμαστε στον εξωτερικό όροφο του Νοσοκομείου, όπου έχει συνεχείς θορύβους από αυτοκίνητα ανεφοδιασμού τροφίμων, κλούβες μεταγωγής, περιπολικά και ασθενοφόρα. Ξέρουμε ότι τα νοσοκομεία πρέπει να είναι σε ήσυχα, καθαρά μέρη. Εδώ στο Νοσοκομείο ο χώρος είναι ακατάλληλος», επισημαίνουν και προσθέτουν: «Προαυλιζόμαστε μιάμιση ώρα το πρωί και μια ώρα το απόγευμα. Εχει κατασκευαστεί προαύλιο ξεχωριστό για εμάς, αλλά μένει αχρησιμοποίητο λόγω φόβου. Το προαύλιο και το ένα και το άλλο είναι δυστυχώς στην είσοδο προς το Νοσοκομείο. Φοβούμενοι ρίψεις αντικειμένων από τους επισκέπτες, δικηγόρους κ.ά. μένουμε εγκλωβισμένοι χειμώνα-καλοκαίρι με τις ελάχιστες ώρες προαυλισμού».
«Το θέμα των ποινών, που είναι εξοντωτικές για εμάς τους ασθενείς με HIV, είναι ένα άλλο πρόβλημα. Αρρωστοι κρατούμενοι που οι πιο πολλοί μπαίνουν για πρώτη φορά φυλακή δικάζονται με ποινές 10-15-20 χρόνων, ακόμη και ισόβια. Σε ποιους; Σε αυτούς που η ζωή τους είναι λίγο πριν το τέλος της αβύσσου; Παρ' όλο που έχουμε ποσοστό αναπηρίας από πρωτοβάθμιες επιτροπές 67% και άνω, η Δικαιοσύνη δεν λαμβάνει υπόψη της το πρόβλημα της υγείας μας. Καμία ανθρώπινη επιείκεια...», επισημαίνουν.
«Πρέπει το υπουργείο Δικαιοσύνης να μας βοηθήσει να έχουμε ανθρώπινες ποινές φυλάκισης και καλύτερη παραμονή στο διάστημα που είμαστε κρατούμενοι», καταλήγουν.
«Αλλο πρόβλημα είναι ο χώρος. Βρισκόμαστε στον εξωτερικό όροφο του Νοσοκομείου, όπου έχει συνεχείς θορύβους από αυτοκίνητα ανεφοδιασμού τροφίμων, κλούβες μεταγωγής, περιπολικά και ασθενοφόρα. Ξέρουμε ότι τα νοσοκομεία πρέπει να είναι σε ήσυχα, καθαρά μέρη. Εδώ στο Νοσοκομείο ο χώρος είναι ακατάλληλος», επισημαίνουν και προσθέτουν: «Προαυλιζόμαστε μιάμιση ώρα το πρωί και μια ώρα το απόγευμα. Εχει κατασκευαστεί προαύλιο ξεχωριστό για εμάς, αλλά μένει αχρησιμοποίητο λόγω φόβου. Το προαύλιο και το ένα και το άλλο είναι δυστυχώς στην είσοδο προς το Νοσοκομείο. Φοβούμενοι ρίψεις αντικειμένων από τους επισκέπτες, δικηγόρους κ.ά. μένουμε εγκλωβισμένοι χειμώνα-καλοκαίρι με τις ελάχιστες ώρες προαυλισμού».
«Το θέμα των ποινών, που είναι εξοντωτικές για εμάς τους ασθενείς με HIV, είναι ένα άλλο πρόβλημα. Αρρωστοι κρατούμενοι που οι πιο πολλοί μπαίνουν για πρώτη φορά φυλακή δικάζονται με ποινές 10-15-20 χρόνων, ακόμη και ισόβια. Σε ποιους; Σε αυτούς που η ζωή τους είναι λίγο πριν το τέλος της αβύσσου; Παρ' όλο που έχουμε ποσοστό αναπηρίας από πρωτοβάθμιες επιτροπές 67% και άνω, η Δικαιοσύνη δεν λαμβάνει υπόψη της το πρόβλημα της υγείας μας. Καμία ανθρώπινη επιείκεια...», επισημαίνουν.
«Πρέπει το υπουργείο Δικαιοσύνης να μας βοηθήσει να έχουμε ανθρώπινες ποινές φυλάκισης και καλύτερη παραμονή στο διάστημα που είμαστε κρατούμενοι», καταλήγουν.
Α.Κ.Μ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/12/2007
.png)
