ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ – ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ
Δεν είναι μόνο η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες αυτό που διακυβεύεται με την επιδίωξη της κυβέρνησης να εφαρμόσει μια ανάποδη «ισότητα» μεταξύ ανδρών και γυναικών. Εάν περάσει αυτή η νεοαστική ιδεολογία περί «ισότητας», ανοίγονται πρωτόγνωροι δρόμοι για μια μαζική, ιστορική οπισθοδρόμηση στη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο.
«Το μέτρο ενός πολιτισμού είναι η θέση της γυναίκας σε αυτόν», έγραψε πριν από 160 χρόνια ο Φρίντριχ Έγκελς. Όχι τυχαία: Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κράτος, οι τάξεις και η ατομική ιδιοκτησία εμφανίστηκαν, προς το τέλος της ύστερης νεολιθικής εποχής, μαζί με την υποταγή της γυναίκας στον άνδρα. Πέρα από την καταβαράθρωση της κοινωνικής της θέσης, η γυναίκα των εκμεταλλευόμενων τάξεων επωμίστηκε μαζί με τη μητρότητα, που μετατράπηκε από «δώρο» σε άχθος, την πιο σκληρή και κατά κανόνα χειρωνακτική εργασία. Μέσα από σκληρούς αγώνες, το εργατικό κίνημα στον καπιταλισμό επέβαλε, τουλάχιστον την αναγνώριση στα λόγια, της ισοτιμίας γυναίκα και άνδρα. Επέβαλε την αναγνώριση ότι η εγκυμοσύνη και η μητρότητα αποτελούν ιδιαίτερη κοινωνική συνεισφορά της γυναίκας στην αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και των καταπιεζόμενων στρωμάτων, γενικά στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους. Γι’ αυτό και πρέπει να προστατεύεται, να υπολογίζεται σε όλους τους όρους ζωής. Πλευρά αυτής της προστασίας είναι οι άδειες μητρότητας, η απαγόρευση εργασίας σε βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και σε νυχτερινές εργασίες και βέβαια τα μικρότερα όρια συνταξιοδότησης.
Η θέση Μαγγίνα, Καραμανλή και όλων των νεοφιλελεύθερων, περί «ισότητας» είναι έκφραση της τάσης του σύγχρονου καπιταλισμού για μια άνευ προηγουμένου επιστροφή στη βαρβαρότητα. Το κεφάλαιο ορμώμενο από την πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους, θέλει να αντλήσει πρόσθετη κερδοφορία από τη μαζική εκμετάλλευση πρόσθετου εργατικού δυναμικού με πρόσθετο χρόνο εργασίας. Έτσι, την πρωτοφανή δυνατότητα απελευθέρωσης της γυναίκας από την κουζίνα τη μετατρέπει σε αβάσταχτη σκλαβιά εκσφενδονίζοντας εκατομμύρια γυναίκες στις νέες απάνθρωπες ελαστικές σχέσεις εργασίας. Την ίδια στιγμή, βλέπει ότι κινδυνεύει η ίδια η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, της κότας που γεννά τα χρυσά αβγά, με την τρομερή υπογεννητικότητα. Και ενώ με το ένα χέρι, το κράτος επιδοτεί τσιγγούνικα τις γεννήσεις, με το άλλο καταστρέφει τη μητρότητα στην παραγωγή. Για να φτάσουμε στις ΗΠΑ να συμβαίνουν γεγονότα, όπως αυτό ενός κοριτσιού τεσσάρων χρονών που επέζησε μόνο του για πάνω από μια εβδομάδα, όχι στη ζούγκλα της Αφρικής όπως ο Ταρζάν, αλλά στη ζούγκλα της πόλης, όταν η μάνα του που το μεγάλωνε μόνη της, πέθανε σε εργατικό ατύχημα (μια ανάλογη ιστορία καταγράφει ο Μάικλ Μουρ στην ταινία του Ακήρυχτος Πόλεμος). Η χειροτέρευση της θέσης της γυναίκας σημαίνει αναπόδραστα και χειροτέρευση της θέσης και των δικαιωμάτων του παιδιού στη κοινωνία.
Αντιστρόφως ανάλογα, ο αγώνας του εργατικού κινήματος για την ισοτιμία της γυναίκας, εμπεριέχει την κομμουνιστική αρχή, «στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Και όχι μόνο για τη γυναίκα…
ΠΡΙΝ 2/12/2007
.jpg)
