ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Συγκλονιστική ήταν η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας (και στις δύο συνιστώσες, τόσο εκείνης της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όσο και του ΠΑΜΕ) εναντίον των σχεδίων της κυβέρνησης Καραμανλή, την Τετάρτη. Αναμφισβήτητα ήταν η μεγαλύτερη εργατική συγκέντρωση που έχει γίνει στα χρόνια της μεταπολίτευσης, πολύ μεγαλύτερη από τη συγκέντρωση – σταθμό που είχε γίνει το 2001 εναντίον των αντιλαϊκών μέτρων που είχε επιχειρήσει να πάρει και τότε στο Ασφαλιστικό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον υπουργό Εργασίας της Τάσο Γιαννίτση. Τούτη η συγκέντρωση ήταν σχεδόν διπλάσια εκείνης!
Το συλλαλητήριο του 2001 σηματοδότησε το πολιτικό τέλος της κυβέρνησης Σημίτη. Το συλλαλητήριο της Τετάρτης έφερε τη ΝΔ σε ανάλογη κατάσταση. Μόνο το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε άθλια πολιτική και οργανωτική κατάσταση είναι αυτό που δεν επιτρέπει να πούμε με βεβαιότητα ότι η ΝΔ έχει ήδη χάσει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές από τώρα, ακριβώς τρεις μήνες από τότε που τις κέρδισε! Σίγουρα όμως η ΝΔ βρίσκεται πλέον κάτω από το όριο της αυτοδυναμίας και αποκλείεται να ανακάμψει μέχρι τις εκλογές, όποτε και αν τις κάνει! Με την αντιλαϊκή της πολιτική συνολικά και ειδικότερα με τις επιθετικές επιλογές της στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση Καραμανλή βάθυνε την κρίση του δικομματικού πολιτικού σκηνικού. Σε συνδυασμό με τον βαθύτατο εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ, το οποίο με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου δεν είναι πια ικανό να αντιπολιτευθεί αποτελεσματικά τη ΝΔ ούτε καν στο πλαίσιο του αντιδραστικού συνασπισμού εξουσίας γιατί συμφωνεί σχεδόν απολύτως με την πολιτική της, μπορούμε από τώρα να εκτιμήσουμε ότι ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσουν να έχουν αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές! Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι εκλογές θα γίνουν με τον ίδιο «σύστημα Σκανδαλίδη» που έγιναν και εκείνες της 16ης Σεπτεμβρίου, αφού οποιαδήποτε εκλογικό σύστημα ψηφίσει μόνη της η ΝΔ θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Η προοπτική αυτή από τη μια μεριά οξύνει την κρίση του δικομματισμού και από την άλλη ωθεί την κυβέρνηση Καραμανλή σε πιο αντιδραστική και αυταρχική γραμμή για να σταθεροποιήσει το σύστημα – κάτι στο οποίο καθόλου δεν αντιδρά το ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτικό της όξυνσης της κρίσης του πολιτικού σκηνικού είναι π.χ. το γεγονός πως ενώ η ΝΔ έχει μόλις έναν βουλευτή πάνω από το όριο αυτοδυναμίας (151+1 δηλαδή), περίπου …30(!) βουλευτές της εκδήλωσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη διαφοροποίηση και τη δυσφορία τους με αφορμή την επιβλητική αντίσταση των εργαζομένων, επικρίνοντας άμεσα ή έμμεσα τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, την Ολυμπιακή κ.λπ.
Ενδεικτικό στοιχείο του καλπάζοντος αυταρχικού κατήφορου της κυβέρνησης από την άλλη είναι η προκλητική πλέον χρήση των χαφιεδοκαμερών εναντίων των διαδηλώσεων των εργαζομένων και η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε «κράτος Μεγάλου Αδελφού».
Επί της ουσίας, η γιγαντιαία κινητοποίηση «τσάκισε» τα σχέδια της Δεξιάς στο Ασφαλιστικό. Όσο και αν ο πρωθυπουργός διακήρυξε στη συνέντευξη που έδωσε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες ότι θα συνεχίσουν τις «μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό, τις οποίες επιχείρησε να παρουσιάσει ως «ήπιες», το πιθανότερο είναι πως έχει ήδη εγκαταλείψει τα σχέδια για σαρωτική αντιλαϊκή αλλαγή, αναπροσαρμόζοντάς τα σε σταδιακή προώθηση τμηματικών αλλαγών – πάντα φυσικά σε αντιδραστική κατεύθυνση. Αυτή η σοβαρότατη επιμέρους νίκη των εργαζομένων δεν αναιρεί, δυστυχώς, τη συνολική πορεία αντιδραστικοποίησης, έστω και αν ανακόπτει τους ρυθμούς της. Η αντίσταση του λαού δεν βρίσκει για την ώρα τρόπο να εκφραστεί και σε πολιτικό επίπεδο με αξιόπιστο τρόπο – πόσω μάλλον στο επίπεδο των κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Ο Γ. Παπανδρέου δεν λέει τίποτα για το Ασφαλιστικό πέρα γενικολογίες, ενώ είναι κραυγαλέο το γεγονός ότι αποφεύγει να μετατρέψει το Ασφαλιστικό σε σημείο αιχμής της (ανύπαρκτης έτσι κι αλλιώς) σύγκρουσης του με την κυβέρνησης της ΝΔ παρά τα εξόφθαλμα πολιτικά πλεονεκτήματα που θα του προσφέρετε κάτι τέτοιο. Απαράδεκτη υπήρξε επίσης η στάση των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς, όπως και του ΠΑΣΟΚ, κατά τη συζήτηση στη Βουλή την Πέμπτη, μία μόλις ημέρα μετά την απεργία και την περιπέτεια των εργαζομένων της ΔΕΗ, όταν η ΝΔ έφερε εσπευσμένα προς ψήφιση τροπολογία που νομιμοποιεί τις κάμερες και το κράτος του «Μεγάλου Αδελφού». Το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσαν ονομαστική ψηφοφορία και πολύ καλά έκαναν. Τι έγινε όμως; Από τους 152 βουλευτές της ΝΔ παρευρέθηκαν οι 149 – με μόνους απόντες τον πρωθυπουργό που ήταν στη Λισαβόνα, τον Μ. Έβερτ που είναι σε κακή κατάσταση υγείας και τον Αρ. Ντινόπουλο. Από την αντιπολίτευση όμως απουσίαζαν… 15 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, 5 του ΚΚΕ και 4 του ΣΥΡΙΖΑ! Ντροπή! Εντελώς άλλο πράγμα να περάσει η «τροπολογία του φασισμού» με 149-148 και εντελώς άλλο πράγμα να περάσει με είκοσι πέντε ψήφους διαφορά. Τόσο ασήμαντη θεωρούν τη θωράκιση του καθεστώτος η Αλ. Παπαρρήγα και ο Αλ. Αλαβάνος, την οποία ειλικρινά πιστεύουμε ότι καταγγέλλουν χωρίς ενδοιασμούς, ώστε να βαρεθούν να πάνε στη Βουλή; Τόσο «μπλαζέ» έγιναν κιόλας οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ ώστε το ποσοστό αποχής τους να υπερβαίνει κατά πολύ και εκείνο των ΠΑΣΟΚτζήδων;
ΠΡΙΝ 16/12/2007
