ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ποτάμι η οργή. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους. Κορυφαίο το συλλαλητήριο εναντίον του Ασφαλιστικού την Τετάρτη – το μεγαλύτερο εργατικό συλλαλητήριο της μεταπολίτευσης, λένε πολλοί. Οι εργαζόμενοι κάνουν ό,τι μπορούν, φτάνουν στα άκρα την ειρηνική κοινωνική διαμαρτυρία: Ματώνουν οικονομικά συμμετέχοντας μαζικά στις απεργίες. Κατεβαίνουν μυριάδες στις συγκεντρώσεις δια μαρτυρίας και τις πορείες. Λένε με χίλιους τρόπους τη γνώμη τους, απορρίπτοντας σε ποσοστό τουλάχιστον 75% τις «μεταρρυθμίσεις» του Καραμανλή στο Ασφαλιστικό, σύμφωνα ακόμη και με τις δημοσκοπήσεις.
Απέναντί τους στέκονται ο αστικός συνασπισμός εξουσίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, κοινωνικά ανάλγητη και ταξικά ανυποχώρητη, αρνείται κάθε υποχώρηση. Τώρα που η δημοτικότητά της στον κόσμο έχει καταρρεύσει κάτω από το όριο της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας, πασχίζει να δείξει στο κεφάλαιο ότι υπηρετεί πιστά και αταλάντευτα τα συμφέροντά του, μη διστάζοντας να γίνει… «πολιτικό ολοκαύτωμα» για χάρη του! Ελπίζει ότι έτσι θα της δώσουν οι μηχανισμοί του κεφαλαίου αυτά που χάνει, καθώς οι εργαζόμενοι αλλά και τα μεσαία στρώματα της γυρίζουν τη πλάτη. Ο άλλος πόλος, το ΠΑΣΟΚ, παρόλο που έχει περιέλθει σε απελπιστική πολιτική κατάσταση, αρνείται με… ταξική αυτοθυσία να ακολουθήσει μια πολιτική γραμμή, έστω δημαγωγικά, που να ενισχύει τις αντιστάσεις του κινήματος και θα ανέβαζε αισθητά την εκλογική του απήχηση. Είναι πια τόσο τυφλό όργανο του κεφαλαίου που ούτε θέλει να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι κωμικοτραγικό, αμέσως μετά το συλλαλητήριο που εντυπωσίασε με τον όγκο και το πάθος του και ενώ ο αγώνας ενάντια στην ψήφισή του δεν έχει λήξει ούτε καν κοινοβουλευτικό επίπεδο, ο Γιώργος Παπανδρέου βγήκε προχτές μέσα στη Βουλή και μιλούσε πάλι υπέρ των… ιδιωτικών πανεπιστημίων και της αναθεώρησης του άρθρου 16 για να επιτραπεί η ίδρυσή τους! Δεν μπορεί να κρατηθεί ούτε λίγες μέρες ώστε να καταλαγιάσει κάπως η οργή του κόσμου! Τι να πει κανείς… Η ουσία είναι πως αυτό το δίπολο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως για πρώτη φορά οδηγείται σε συνολική κρίση λόγω της αντίθεσης του λαού. Γιατί κρίση και μάλιστα σοβαρή πέρασε και το 1989, μόνο που τότε αφενός η κρίση άγγιζε μόνο τον πόλο του ΠΑΣΟΚ, όχι της ΝΔ που ενισχυόταν θεαματικά, και αφετέρου η κρίση είχε προκληθεί από τα πάνω, εξαιτίας σύγκρουσης μερίδων του κεφαλαίου, με τις λαϊκές μάζες περιφερόμενους θεατές. Η κρίση κάνει και τους δύο πόλους του αστικού συνασπισμού εξουσίας πολύ επιθετικούς και επικίνδυνους. Η ΝΔ προσπαθεί να σύρει στα δικαστήρια και να ρίξει στα σίδερα τους ηγέτες των απεργών της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ως… «κακούργους»! Φαντάζει απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό: Ο εισαγγελέας ετοιμάζεται να χαρακτηρίσει κακούργημα την απεργία: Ούτε στα πιο στυγνά ολοκληρωτικά καθεστώτα, εκεί που ο στρατός και η αστυνομία ανοίγουν πυρ εναντίον των απεργών χωρίς κανένα δισταγμό, δεν είχαν σκεφθεί να χαρακτηρίσουν και νομικά ως «κακούργημα» την απεργία. Αλίμονο, αν οι εργαζόμενοι της χώρας μας επιτρέψουν στην κυβέρνηση Καραμανλή να τους τρομοκρατήσει με τέτοιο τρόπο και να δημιουργήσει νομολογία με «κακούργους απεργούς». Πρέπει να τσακιστεί αμείλικτα αυτή η απόπειρά της.
Παράλληλα, διαισθανόμενη ίσως ότι οι μέρες της στην εξουσία λιγοστεύουν, η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθεί να αποκτήσει και διεθνή ερείσματα ξεπουλώντας τα πάντα: Με επαίσχυντο τρόπο παραδίνει σταδιακά τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ στους Γερμανούς χρησιμοποιώντας ως μεσάζοντα, με αστρονομική αμοιβή – μίζα, κερδοσκοπικά κεφάλαια σκοτεινής προέλευσης και αχυρανθρώπους. Ενέργεια, παιδεία, υγεία – τα πάντα θα ξεπουλήσουν αυτοί, αν τους αφήσουμε. Κι όσο ξεπουλάνε τόσο πιο πλούσιοι γίνονται τόσο πιο ισχυροί αισθάνονται και τόσο πιο επιθετικοί εναντίον του λαού και κοινωνικά ανάλγητοι γίνονται. Αυτοί φραγμό ή αναστολές δεν έχουν. Κανένας δεν μπορεί να ελπίζει στο έλεός τους. Το δίλλημα είναι ωμό: Ή Εμείς θα τους ρίξουμε ή αυτοί θα μας ρημάξουν! Για πρώτη φορά ο κόσμος φαίνεται πως αρχίζει να αντιμετωπίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ως ενιαίο μπλοκ και να τους εγκαταλείπει ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα η αυτοδυναμία να καταντάει άπιαστο όνειρο και για τους δύο. Το σκηνικό της πολιτικής κυριαρχίας τους απειλείται με κατάρρευση, αν δεν κατορθώσουν πάλι, όπως το 1989-90, να μετατρέψουν την κοινοβουλευτική Αριστερά σε καθεστωτικό στήριγμα.
Η ουσία πάντως είναι πως παρουσιάζεται μοναδική ευκαιρία να ανατραπούν ταυτόχρονα τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και το σύστημα εξουσίας – και να ανατραπούν από κάτω και από αριστερά, από την οργή και τη δράση των εργαζομένων!
Τέτοιες ευκαιρίες δεν επαναλαμβάνονται. Αν δεν τους ανατρέψουμε εμείς, θα αφεθεί ελεύθερος ο δρόμος στην αστική τάξη να διαμορφώσει αυτή το διάδοχο πολιτικό σκηνικό κατά τα συμφέροντά της, εντελώς ανενόχλητη και χωρίς απώλειες.
ΠΡΙΝ 23/03/2008
