Στον σύντροφο Κανέλο, του χρωστάγαμε να πεθάνει με αξιοπρέπεια που την κέρδισε με τους αγώνες του και όπως έζησε στα χέρια των συντρόφων του και συναγωνιστών του και όχι του μπόγια όπου τον πέταξαν πέρυσι εξαιτίας των γηρατειών του, εγκληματικά, ψυχρά και τεχνοκρατικά οι τσανακογλείφτες της εξουσίας.
Η επιθυμία του σύντροφου Κάνελλου να ζήσει και να πεθάνει νικητής, στα χέρια των συντρόφων και φίλων του, και να επιστρέψει για πάντα στο χώρο που αγάπησε και τον αγάπησαν, εκεί όπου πέρασε όλη του τη ζωή με δική του βούληση (προστατεύοντας με αυταπάρνηση το Πολυτεχνείο μέρα νύχτα, για πάνω από μια δεκαετία), εκπληρώθηκε.
Στις 2 Ιούλη του 2008, ο σύντροφος Κανέλλος με την συμμετοχή πολλών συντρόφων και φίλων του, επέστρεψε για πάντα στο χώρο του και στην αθανασία.
Πίσω ρουφιάνοι, εμπρός για πάντα Κανέλλο!
Θα σε έχουμε για πάντα στο μυαλό μας. Ευχαριστούμε.
