Tα τηλέφωνα τρελλάθηκαν εκείνο το πρωί. Η είδηση έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Από τη Γκάνα, οι οικογένειες των θυμάτων θέλουν να μάθουν αν είναι αλήθεια, θέλουν να μάθουν γιατί. Ο Ισαάκ έχει μάτια κατακόκκινα από το κλάμα, δεν ξέρει τι άλλο να πει στη μητέρα του. Ο θείος του, Kwame Yulius Francis, είχε μόλις πάρει άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους... πριν από από δυο βδομάδες... Μετά από έξι χρόνια χωρίς χαρτιά, θα μπορούσε επιτέλους να ονειρευτεί μια σταθερή ζωή. Δούλευε στην οικοδομή. Θα πήγαινε στο Μιλάνο, αλλά περίμενε να εκδοθεί η άδεια μετακίνησης από το αστυνομικό τμήμα της Καζέρτα. Το βράδυ της 18ης Σεπτέμβρη βρισκόταν στο Castel Voturno, στο διαμέρισμα πάνω από το ραφτάδικο Ob Ob Exotic Fashion, στο 47ο χιλιόμετρο της via Domitiana. Στις 9 το βράδυ, ένας φίλος του του τηλεφώνησε για να βρεθούνε μπραστά στο σπίτι. Ο Kwame κατεβαίνει τη σκάλα. Χαιρετιούνται. Πίσω τους, κόσμος δουλεύει στο ραφτάδικο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα κείτονται νεκροί σε ένα λουτρό αίματος. Οι δολοφόνοι, μάλλον τέσσερις, επιτέθηκαν φορώντας σακάκια αστυνομικών, αφήνοντας πίσω τους 130 κάλυκες από πολυβόλα και πιστόλια. Και έξι νεκρούς. Μισή ώρα πριν είχαν σκοτώσει τον Antonio Celiento, ιδιοκτήτη ενός μπαρ στο Baia verde. Μαζί με τον Kwame δολοφονήθηκαν ο 26χρονος Samuel Kwaku και ο Alaj Ababa από το Τόγκο, οι 28χρονοι Cristopher Adams και Alex Geeme από τη Λιβερία και ο 25χρονος Eric Yeboah από τη Γκάνα. Ένας έβδομος, ο 34χρονος Γκανέζος Joseph Ayimbora, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο τόπος της σφαγής έχει γεμίσει λουλούδια, ανακατεμένα με κομμάτια γυαλιού από τη βιτρίνα του ραφτάδικου. Στον τοίχο είναι κολλημένες οι φωτογραφίες των θυμάτων. Αγγίζοντας τον τοίχο, τα δάχτυλα συναντούν τις τρύπες από τις σφαίρες. Η αγριότητα της επίθεσης δεν απαντά σε κανενός είδους παράνομη δραστηριότητα των θυμάτων. Κανείς τους δεν είχε ποινικό μητρώο. Ήταν όλοι άνθρωποι με κάλους στα χέρια. «Ήταν αθώοι άνθρωποι» επαναλαμβούν διαρκώς στους δημοσιογράφους όσοι τους γνώριζαν. Μαθημένοι να δουλεύουν σκληρά απ'το πρωί μέχρι το βράδυ, όπως κι εκατοντάδες άλλοι που στέκονται γυρεύοντας δουλειά στη via Domitiana. Ανάμεσα στους νεκρούς δεν υπήρχε ούτε ένα μέλος της νιγηριανής μαφίας, που λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, στο πρώην ξενοδοχείο Zagarella, πουλάει ναρκωτικά και λαθραία κι ελέγχει κορίτσια από την Αφρική, εξωθημένα να κάνουν πεζοδρόμιο κάτω απ΄τα φανάρια. Αρκετοί αμφισβητούν τη θεωρία του οργανωμένου από τη μαφία χτυπήματος, της υποτιθέμενης προειδοποίησης του συστήματος ενάντια στη νιγηριανή μαφία. Αντίθετα, μιλάν για μια παρέα κοκαϊνομανών ποινικών που θέλουν να πάρουν τον έλεγχο της περιοχής. Σε αυτούς χρεώνουν και τις 16 ανθρωποκτονίες των τελευταίων 5 μηνών στην Καζέρτα. Ένας από τους φερόμενους ως εκτελεστές συνελήφθη σήμερα το πρωί. Ο υπουργός εσωτερικών Μαρόνι υπόσχεται να στείλει 400 άνδρες των σωμάτων ασφαλείας στην περιοχή. Οι μετανάστες επιδοκιμάζουν. Ο Μαρόνι όμως ταυτόχρονα αναγγέλει τη δημιουργία δέκα νέων κέντρων ελέγχου και κράτησης μεταναστών. Πολλοί φοβούνται ότι στο τέλος οι μόνοι που θα βρεθούν στο στόχαστρο θα είναι οι μετανάστες εργάτες χωρίς χαρτιά.
Τερματικός σταθμός Castel Volturno
Κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό των μεταναστών που ζουν στο Castel Volturno. Σϋμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η πόλη έχει 22.000 κατοίκους και οι 2.000 από αυτούς είναι μετανάστες. Όμως οι μετανάσστες χωρίς χαρτιά είναι τουλάχιστον 10.000. Ορισμένοι κάνουν λόγο ακόμα και για 20.000 ανθρώπους, διασκορπισμένους σε διάφορα σημεία της επαρχίας της Καζέρτα και της Καμπανίας, από το Pescopagano ως την Ischitella. Στην πλειονότητά τους έρχονται από τη Γκάνα. Σχεδόν όλοι αποβιβάστηκαν στη Lampedusa. Εδώ και χρόνια το Castel Volturno, όπως όλος σχεδόν ο κάμπος της Aversa, έχει μετατραπεί σε ανθρώπινο σκουπιδότοπο των θυμάτων της βιομηχανίας της παρανομίας που αναπτύσσεται στα σύνορα. Ένας μηχανισμός που μετατρέπει σε παράνομο κάθε άνθρωπο που περνά λαθραία τα σύνορα. Είναι η ιστορία του Francis, του Benjamin, του Steven, του Daniel. Δεν υπάρχει ούτε ένας στο ξενοδοχείο «American Palace» που να μην γνωρίζει την όαση Dirkou στην έρημο της Νιγηρίας, τις φυλακές Sabha στη Λιβύη, το λιμάνι Zuwarah και το κέντρο υποδοχής στη Lampedusa. Oι περισσότεροι έκαναν αίτηση για άσυλο και τους απορρίφθηκε. Άλλοι πάλι γνώρισαν την απόρριψη ήδη από τα σύνορα. Όπως ο Benjamin, ο οποίος, όταν το 2004 αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές του Κρότωνα στις οποίες είχε μεταφερθεί από τη Lampedusa, μαζί με άλλους 79, ταυτόχρονα παρέλαβε και μια απόφαση απέλασης, χωρίς ποτε να μπορέσει να μιλήσει στην Επιτροπή Αναγνώρισης Προσφυγικού Καθεστώτος.
Ο Steven με οδηγεί σε ένα από τα δωμάτια του American Palace. Εδώ, τη δεκαετία του '70 έμεναν αμερικάνοι στρατιώτες από τις βάσεις της Καμπανίας. Όταν αυτοί έφυγαν, το ξενοδοχείο κατελήφθηκε από οικογένειες που έμειναν άστεγες μετά τους σεισμούς του 1980. Και τελικά ήρθαν οι μετανάτες. Εδώ ζουν 200 άνθρωποι. Τα μπαλκόνια είναι γεμάτα ανθρώπους με πρησμένες κοιλιές. Υπάρχει ηλεκτρικό, αλλά το νερό δεν είναι καθαρό. Για την κουζίνα, φιάλες υγραερίου. Σε κάθε διαμέρισμα 80 τ.μ. ζει μια δεκαριά άνθρωποι, στις τέσσερις κρεβατοκάμαρες. Το ενοίκιο είναι 500 ευρώ το μήνα. Όμως ακόμα και τα 50 ευρώ που αντιστοιχούν σε κάθε άτομο είναι πολλά, όταν τα μεροκάματα δεν ξεπερνούν τα 20 ευρώ. Ο Βenjamin δουλεύει οικοδομή. Στη Γκάνα ήταν ξυλουργός. Ο Steven δουλεύει στα χωράφια και ανάλογα με την εποχή ταξιδεύει πότε στη Foggia για ντομάτες, πότε στο Rosarno για πορτοκάλια. Σε πολλούς έχουν επιδοθεί εντολές απέλασης. Κάθε μέρα, στις πέντε το πρωί, στήνονται στις διασταυρώσεις της εθνικής via Domitiana, από όπου περνάνε οι επιστάτες για να πάρουν εργάτες. Δεν βρίσκουν δουλειά κάθε μέρα. Και τα λίγα χρήματα που κερδίζουν μόλις που φτάνουν για τροφή, το νοίκι και να στείλουν και κάτι πίσω... Ναι, γιατί στη Γκάνα εξακολουθούν να περιμένουν χρήματα. Και είναι δύσκολο να τους πείσεις ότι δεν υπάρχουν - εδώ στη γη της επαγγελίας. «Η γυναίκα μου δεν θέλει να το πιστέψει», μου εξηγεί ο Benjamin, «λέει ότι δεν νοιάζομαι γι' αυτούς κι ότι δεν τους θέλω εδώ». Την άφησε πριν τέσσερα χρόνια με δύο παιδιά, 9 και 7 χρονών. Αν γυρίσει με άδεια χέρια, δεν θα του ξαναμιλήσει ποτέ. Θα είναι αβάσταχτη ντροπή. Και βέβαια ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά δεν μπορεί να επισκεφθεί την οικογένειά του.
Video Insu^tv |
Η ασφάλεια των άλλων
Η αστυνομία συνήθως αρνείται να δεχτεί καταγγελίες από όσους δεν έχουν χαρτιά. Αυτό συνέβη πριν λίγες βδομάδες στην Καζέρτα, όταν η Angel, μια μητέρα ενός παιδιού που ζούσε μόνη, σφαγιάστηκε από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού της. Αυτό συνέβη πριν από ένα χρόνο στον Daniel Neti από τη Γκάνα. Ήταν Ιούλης του 2007, δέκα η ώρα το βράδυ. Επέστρεφε στο σπίτι του, όταν τον πλησίασαν τρεις ιταλοί σε ένα αυτοκίνητο. Του επιτέθηκαν. Ο Daniel προσπάθησε να αμυνθεί. Τον πυροβόλησαν στο πόδι. Ένα χρόνο μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Τώρα μπορεί να περπατήσει, αλλή η λεκάνη πονάει. Αυτό όμως που τον πονάει περισσότερο είναι ότι οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να εξετάσουν την καταγγελία του. Δεν είχε χαρτιά... Δεν χωράει στο μυαλό του. «Εϊμαστε στην Ευρώπη -μου λέει- πώς είναι δυνατόν να σε πυροβολάει κάποιος και η αστυνομία να μην κάνει καμμία έρευνα;». Έφτασε στην Ιταλία από τη Λιβύη, το 2002. Η αστυνομία τον συνέλαβε ένα χρόνο αργότερα στο νοσοκομείο της Andria, όπου νοσηλευόταν μαζί με τη γυναίκα του μετά από ένα ατύχημα. Η εντολή απέλασης δεν εφαρμόστηκε. Τον άφησαν μετά από πέντε μέρες. Η γυναίκα του πέθανε μετά από δέκα μήνες.
Ο Daniel τουλάχιστον μπορεί να μας πει την ιστορία του. Όχι όμως ο Moussa Munkaila, τον οποίο πυροβόλησαν επίσης στα πόδια πριν τρία χρόνια στη Νάπολη. Πέθανε μετά από πέντε μέρες σε κώμα στο νοσοκομείο. Την ίδια χρονιά στη Νάπολη είχε πεθάνει μαχαιρωμένος ο 24χρονος πλανόδιος πωλητής Ibrahim Diop. O πρόεδρος των νιγηριανών της Καμπανίας γλίτωσε παρά τρίχα όταν άγνωστοι γάζωσαν με πολυβόλο το σπίτι του στις 18 Αυγούστου. Τον ίδιο μήνα, δύο νεαροί που επέβαιναν σε μηχανάκι γάζωσαν με πολυβόλο το ξενοδοχείο American Palace, ευτυχώς χωρίς θύματα.
Η ζωή όλων δεν έχει την ίδια αξία. Σϊγουρα όχι σε μια γη βίαιη όσο αυτή.
4-5-6 ΟΚΤΩΒΡΗ: ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΖΕΡΤΑ
http://fortresseurope.blogspot.com/2006/01/viaggio-castel-volturno-dopo-la-strage.html
.png)
