….Και πρέπει να περιμένουμε με κομμένη την ανάσα, παρακολουθώντας στην TV, πάντα αμήχανοι και θεατές, πότε θα σκάσει η επόμενη μεγάλη βόμβα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
… Και καθίσανε γύρω από τα μεγάλα τραπέζια κυβερνήτες και πρωθυπουργοί για να επεξεργαστούνε «σχέδια σωτηρίας».
….Και βρήκανε τη λύση: αποφασίσανε να δώσουνε μποναμά στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις εκατομμύρια δολάρια και ευρώ, χρήματα δικά μας, χρήματα που δεκαετίες τώρα βγαίνουν από τις τσέπες μας στο όνομα των «σκληρών και αναγκαίων μέτρων» που πρέπει να παρθούν στο όνομα της «ανάπτυξης», της ΟΝΕ, των «προγραμμάτων σύγκλισης» και της μελλοντικής ευημερίας - άραγε για ποιους;
Και εμείς…. πρέπει να ανασαίνουμε με ανακούφιση όταν βλέπουμε τους δείχτες των χρηματιστήριων να ανεβαίνουν. Όπως ανέβαιναν οι τιμές των μετοχών των εταιρειών που απέλυαν εργαζόμενους…
Οι οικονομίες λοιπόν «αντέχουν». Και τα ταμεία ξαφνικά αποδείχτηκαν γεμάτα, προκειμένου να σώσουν εκείνους που για δεκαετίες απομυζούν όλα αυτά που οι εργαζόμενοι παράγουν με τη σκληρή δουλειά τους.Θυμηθείτε όμως: η οικονομία «δεν άντεχε» την ικανοποίηση των αιτημάτων της μεγάλης απεργίας μας. Ενώ τα 1400 Ευρώ για όλο το λαό, ήταν αίτημα υπερβολικό, τα δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ για τους τραπεζίτες είναι απόλυτα φυσιολογικό!!! Η αύξηση των δαπανών για τα σχολεία υπερβολικό, αλλά τα φτηνά δάνεια και οι χαριστικές ρυθμίσεις για το κεφάλαιο ανεκτό!!! Η οικονομία «δεν αντέχει» να δώσει ούτε δεκάρα τσακιστή για οτιδήποτε μπορεί να βελτιώσει έστω και στοιχειωδώς την καθημερινότητά μας.
Κι ενώ ο πρωθυπουργός «εγγυάται την ασφάλεια των καταθέσεών», το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων καταρρέει, αφού από τα 600 περίπου εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για να πληρωθούν τα εφάπαξ που εκκρεμούν, το αποθεματικό του διαθέτει φτάνει μετά βίας μόλις τα 32 εκατ. ευρώ! Τα υπόλοιπα πήγαν σε «τοξικά ομόλογα» που σε συγκυβέρνηση των καθεστωτικών παρατάξεων με τη διοίκηση του ΤΕΑΔΥ, έπαιξαν λίγο καιρό μετά το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα. Εδώ όμως δεν χρειάζεται κανένα σχέδιο σωτηρίας, γιατί απλούστατα δεν μιλάμε για τα χρήματα των ισχυρών, αλλά για τα χρήματα χιλιάδων εργαζομένων που χρόνια τώρα ληστεύονται από τα ταμεία….
Άραγε ποιος εργαζόμενος, ποιος ασφαλιστικός οργανισμός αποζημιώθηκε για τη χρόνια κλοπή που υφίστανται από τις κυβερνήσεις Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια;
« Ο εύκολος δρόμος είναι κι ο χαμένος δρόμος…»
(παλιά ιρλανδική μπαλάντα)
Οι ισχυροί λοιπόν είναι οι μόνοι που δεν ζημιώνονται από την κρίση. Αξίζει να αναφέρουμε μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο διοικητής της Meryll Lynch, αφού απέλυσε μερικές χιλιάδες εργαζομένους από την εταιρεία, πήγε στο σπίτι του με αποζημίωση της τάξης των 161 εκατομμυρίων δολαρίων!
Και αν συνυπολογίσουμε τις φοροδιαφυγές των υπουργών, τις δασικές εκτάσεις που μέσα σε μια νύχτα γίνονται γήπεδα του γκολφ, τα σκάνδαλα στο Βατοπέδιο και τα δεκάδες άλλα σκάνδαλα που συνθέτουν το παζλ ενός συστήματος και μιας διακυβέρνησης που, ενώ υποσχέθηκε «τάξη και ηθική», μας προκαλεί καθημερινά με τον πλούτο που μπαίνει σε τσέπες κυβερνητικών στελεχών και επιχειρηματιών.
Όσο για την εκπαίδευση, η «ισχυρή» οικονομία μας αποδεικνύεται πολύ φειδωλή στο μοίρασμα της πίτας. Με το σχέδιο του προϋπολογισμού για το 2009, οι δαπάνες για την Παιδεία μειώνονται κατά 260 εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυξάνονται οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς κατά 800 εκατομμύρια ευρώ! Κι όλα αυτά όταν το Υπουργείο Παιδείας με τις πολυδάπανες τηλεοπτικές του διαφημίσεις διατυμπανίζει ότι «όλα είναι θέμα Παιδείας»! Παιδείας για λίγους και εκλεκτούς και όχι για όλα τα παιδιά….
Κι εμείς; Προς το παρόν νιώθουμε αγανάκτηση και οργή για όλα αυτά που συμβαίνουν. Νιώθουμε να πνιγόμαστε από την σκληρή οικονομική πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά, αλλά και από τη δύσκολη καθημερινότητα που ζούμε στο σχολείο.
…..Στο βιβλίο της Άλκης Ζέη «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου»- 28 Οκτώβρη πλησιάζει- οι διαδηλωτές φώναζαν «για το ψωμί δυνατά-δυνατά και για λευτεριά σιγανά-σιγανά». Οι σιγανές φωνές, αυτές που ακούγονται στα σπίτια μας και στα σχολεία μας ας ηχήσουν επιτέλους δυνατά. Πολύ δυνατά. Να ενωθούν με τις φωνές και των υπόλοιπων εργαζομένων, να διεκδικήσουμε όλα εκείνα που χρόνια τώρα μας αρνούνται. Πότε αν όχι τώρα. Τώρα που βρίσκονται σε κρίση, πολιτική, οικονομική, κρίση προσανατολισμού.
Η απεργία στις 21 Οκτώβρη, είναι ένας πρώτος μεγάλος σταθμός, που θα ενώσουμε τη φωνή μας με τους καθηγητές, τους μαθητές και τους φοιτητές στο μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που θα γίνει στα Προπύλαια. Από κει και πέρα, καθηγητές και δάσκαλοι, στις Γενικές Συνελεύσεις που θα γίνουν στο επόμενο διάστημα αποφασίζουμε για τα επόμενα απεργιακά μας βήματα. Η ΟΛΜΕ ήδη προτείνει προς τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ απεργία διαρκείας από την 1η του Δεκέμβρη. Καιρός λοιπόν να πιάσουμε το νήμα από κει που το αφήσαμε στην απεργία του 2006, καιρός να σηκώσουμε νέο πύργο ατίθασο. Τώρα που δεν είμαστε μόνοι. Σε κοινό βηματισμό με τους καθηγητές και ολόκληρη την εκπαίδευση, για ένα μεγάλο, αποφασιστικό αγώνα διάρκειας, που φιλοδοξούμε να ενωθεί και με τα υπόλοιπους εργαζόμενους. Για να σπάσει επιτέλους η σιωπή! Για να μετατραπεί η οργή μας σε δύναμη ανατροπής αυτής της πολιτικής. Για να νικήσουμε!!!!
.jpg)
