Χαρακτηριστική είναι η αναλγησία του κράτους σε όλες του τις βαθμίδες. Πρώτα βρέθηκαν απέναντι στην αδιαφορία των τοπικών αρχών με επικεφαλή τον δήμαρχο κύριο Βιρβιδάκη ο οποίος τους εκτόπισε από το χώρο της Δημαρχίας όπου, αρχικά είχαν καταφύγει όταν ξεκινούσαν τον αγώνα τους.
Στη συνέχεια αντιμετώπισαν την αδιαφορία του περιφερειάρχη Κρήτης όταν αντί να δεσμευτεί για την εξασφάλιση τους αρκέστηκε σε γενικόλογες δηλώσεις που το μόνο δικαίωμα που τους παραχωρούσαν ήταν το δικαίωμα στο να πεθάνουν και τέλος «σκόνταψαν» πάνω στην αναλγησία του υπουργού Εσωτερικών ο οποίος αρνείται συνειδητά να πάρει θέση για το ζήτημα.
Σαν απάντηση στην αδικαιολόγητη συμπεριφορά της κατ’ άλλα φιλόξενης κρατικής μηχανής ο λαός των Χανίων συγκρότησε άμεσα μια ομάδα αλληλεγγύης προς τους μετανάστες με την συμμετοχή πάρα πολλών φορέων αλλά και του κάθε ευαίσθητου-σκεπτόμενου πολίτη των Χανίων. Αυτή η πρωτοβουλία εκτός από την ηθική υποστήριξη των απεργών ανέλαβε να ενεργοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει τους αρμόδιους.
Κορύφωση των κινητοποιήσεων, ήταν η κατάληψη της Νομαρχιακής Περιφέρειας των Χανίων με αίτημα την ακρόαση από τον περιφερειάρχη καθώς και η κατάληψη του Δημαρχιακού Μεγάρου με αίτημα την οριστική λύση του ζητήματος η οποία έληξε μόλις χθες. Παράλληλα οι Χανιώτες κατέβαιναν μαζί με τους μετανάστες σε μαζικότατες πορείες αλληλεγγύης ενώνοντας την φωνή τους με τους απεργούς πείνας.
Έχοντας εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια και με δεδομένο ότι η ζωή των 15 απεργών πλέον βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο καλούμε όλους:
