ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Δε θέλουμε ενότητα για την ενότητα, αλλά ισχυρή αντικαπιταλιστική απάντηση.
Όσοι έλεγαν ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν θα μείνει χωρίς συνέχεια, δε γελάστηκαν. Ήδη χιλιάδες αγρότες κατακλύζουν τα μπλόκα, ενώ η μεγάλη διαδήλωση ενάντια στη δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, είναι δείγμα αυτής της συνέχειας. Η οικονομική κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού αποδεικνύεται βαθιά, επίμονη και οι εξοντωτικές συνέπειές της μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται στους εργαζόμενους. Ήδη κύμα χιλιάδων απολύσεων κατακλύζει τον καπιταλιστικό κόσμο.
Το σύνολο των εξελίξεων της περιόδου (Βατοπέδι, κρίση, δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου, ισραηλινήεπίθεση κλπ) έχουν οδηγήσει σε μια ευρείας έκτασης φθορά των κυρίαρχων αστικών και νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων Ποιος θα υποστηρίξει πια ότι η αγορά θα μας σώσει από την ανεργία, ή ότι η εκκλησία αποτελεί το άφθαρτο καταφύγιο των ψυχών; Ένα χάσμα του συστήματος με τη νεολαία και με σημαντικά τμήματα των εργαζομένων δημιουργείται..
Αυτή είναι η ισχυρή βάση της σχετικής αστάθειας και του "μπουκώματος" του αστικού πολιτικού συστήματος, που ο Δεκέμβρης αναμφισβήτητα διεύρυνε, παρά τη λυσσασμένη αντίδραση του συστήματος και των μηχανισμών του να συσπειρώσουν το συντηρητικό μπλοκ.
Τα πολυποίκιλα ρεύματα αμφισβήτησης και αποστοίχισης από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι ανομοιόμορφα, αντιφατικά αλλά και ελπιδοφόρα, τόσο στη νεολαία και τη νέα εργατική βάρδια όσο και σε αυτή καθαυτή την εργατική τάξη. Διαμαρτύρονται και απορρίπτουν, αλλά δεν έχουν ανιχνεύσει ακόμα ένα πολιτικό περιεχόμενο ανατροπής της αστικής επίθεσης. Στέκουν μακριά από τα καθεστωτικά κόμματα ή τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά δεν έχουν οικοδομήσει νέες, δικές τους συλλογικότητες. Τμήματά τους προσανατολίζονται προς τη ρεφορμιστική Αριστερά χωρίς, όμως, και να την εμπιστεύονται.
Μέσα σε αυτές τις πολιτικές συνθήκες οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς έρχονται αντιμέτωπες με κρίσιμα και πρωτότυπα ερωτήματα. Η αντικαπιαταλιστική Αριστερά είχε πολύ σημαντική συνεισφορά στη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη, όπως και σε όλα τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων, από τη νεολαία και την εκπαίδευση έως το εργατικό κίνημα και τα κινήματα πόλης.
Βασικές της ιδέες γίνονται κτήμα ευρύτερων τμημάτων του κινήματος. Ποιος μπορεί σήμερα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων μαζικού φοιτητικού κινήματος, να αμφισβητήσει ότι η κατάκτηση ενός αντιδικομματικού, αντι-ΕΕ προσανατολισμού έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μαζικοποίησή του; ¨ότι η ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό και η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν είναι απαράβατος όρος για το ξεδίπλωμα και τη μαζικοποίηση των αγώνων; Ή τέλος, μιλώντας γενικότερα, ότι η παταγώδης αποτυχία των κεντροαριστερών κυβερνήσεων και των διαχειριστικών λογικών και το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης δεν συνηγορούν αποφασιστικά υπέρ της ριζικής αντικαπιταλιστικής πάλης και της επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού;
Τα βήματα που γίνονται το τελευταίο διάστημα στη συζήτηση ανάμεσα στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και αποτυπώθηκαν στις κοινές ανακοινώσεις και το κάλεσμα για το 'Σπόρτινγκ', αντανακλούν πολιτικά, σε σημαντικό βαθμό, αυτή την πορεία, με τις κατακτήσεις της, αλλά και τα έως τώρα όριά της. Μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν παραπέρα ώστε να συμβάλουν σε μια βαθύτερη ενότητα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς.
Όχι βέβαια ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα Εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές στις εκτιμήσεις και διαφορετικές πρακτικές σε σοβαρά μέτωπα (όπως στην αντιπολεμική δράση) ή άλλα ανοιχτά ζητήματα (όπως την υποστήριξη των συσπειρώσεων που ήδη υπάρχουν στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα ή τις γειτονιές), χωρίς να αναφέρουμε τις γενικότερες διαφορές που προκύπτουν από τις διαφορετικές ιστορικές διαδρομές των ρευμάτων αυτών.
Με βάση τα παραπάνω, η μεγάλη συζήτηση στο 'Σπόρτινγκ' επιδιώκουμε να γίνει ένα σημαντικό βήμα στην κατάκτηση μιας βαθύτερης ενότητας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, ένα σημαντικό βήμα στην κοινή μετωπική πολιτική δράση. Επιδιώκουμε να γίνει αφετηρία ενός νέου γύρου διαδικασιών, που θα φέρουν τις πιο πρωτοπόρες δυνάμεις αυτού του ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος, στο κέντρο αυτής της μετωπικής προσπάθειας. Το 'Σπόρτινγκ' δεν γίνεται απλώς για τις "εκλογές", δεν σηματοδοτεί τη διάλυση των υπαρχουσών συλλογικοτήτων, δεν είναι είναι μια (προσυμφωνημένη) διαδικασία ΜΕΡΑ - ΕΝΑΝΤΙΑ.
Η ενότητα που επιδιώκουμε δεν είναι καθόλου μια ενότητα χωρίς κατεύθυνση. Μια ενότητα για την ενότητα. Αντίθετα. Διαπνέεται από τις πιο πρωτοπόρες κατακτήσεις του κινήματος και από τις ανάγκες μιας αντικαπιταλιστικής απάντησης σε συνθήκεσ κρίσης και πολιτικής αστάθειας.
Στοχεύει στην ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζομένων για την ανατροπή της κυβέρνησης και της καπιταλιστικής "διεξόδου από την κρίση", της νέας επίθεσης του κεφαλαίου, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ. Παλεύουμε για ένα ρεύμα εργατικής, αντικαπιταλιστικής αντιπολίτευσης των "κάτω" από θέσεις ρήξης με τους πυλώνες της αστικής πολιτικής, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους νόμους της αγοράς, την αντιδραστική κρατική παρέμβαση, την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ) στην προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης μια άλλης κοινωνίας κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Απορρίπτει τον κυβερνητισμό και κάθε διαχειριστική λογική μεταρρύθμισης του σημερινού καπιταλιστικού κράτους και των θεσμών του. Αντιπαλεύει τον εχθρικό ρόλο του υποταγμένου συνδικαλισμού, στοχεύοντας έμπρακτα στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, τη δημιουργία των δικών του θεσμών αγωνιστικής ταξικής ενότητας των εργαζομένων.
Διαχωρίζεται από τη ρεφορμιστική Αριστερά. Τόσο από τη μικροαστική λαϊκή οικονομία - εξουσία, την εχθρική στάση απέναντι στο κίνημα, τις "πλάτες" στην κυβέρνηση και την αποκρουστική προοπτική για το σοσιαλισμό του ΚΚΕ, όσο και από τις διαχειριστικές λογικές, τις ανοιχτές πόρτες στη σοσιαλδημοκρατία και την εγκατάλειψη κάθε έννοιας άλλης κοινωνίας από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας ταυτόχρονα την ενότητα στον αγώνα, το διάλογο και την κοινή δράση του αριστερού κόσμου. Στοχεύει στην αναγέννηση της κομμουνιστικής προοπτικής, με τρόπο που να εμπνέει τους σημερινούς αγώνες.
Ένα τέτοιο ρεύμα πιστεύουμε πως είναι ανάγκη των καιρών. Μια τέτοια κατεύθυνση αποτυπώνεται στο κάλεσμα για το 'Σπόρτινγκ' και στις έως τώρα κοινές πρωτοβουλίες. Η βαθύτερη κατάκτησή της είναι το ζητούμενο μιας ολόκληρης πορείας.
Οι δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να συμβάλλουν, όχι μόνο στην κοινή μετωπική δράση αλλά και στον πόλο της επαναστατικής Αριστεράς, είναι περισσότερες από ποτέ. Οι εργατικές και νεολαιίστικες πρωτοπορίες των αγώνων. Το διάχυτο δυναμικό της κοινωνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς που αναζητά μια ανώτερη πολιτική έκφραση, (αλλά αρκετές φορές δεν ξεφεύγει από τον χώρο του ή ταλαντεύεται "κριτικά" προς τη ρεφορμιστική Αριστερά). Ανήσυχα τμήματα της βάσης του ΚΚΕ ή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που δεν καλύπτονται από την πολιτική και ιδεολογική τους κατεύθυνση. Τμήματα ακόμα και της αυτονομίας (ιδιαίτερα σε ορισμένα τμήματα της νέας βάρδιας), που κατανοούν ότι ακόμα και ο πιο ριζοσπαστικός και αντιγραφειοκρατικός συνδικαλισμός δεν αρκεί αν δεν υπάρχει πολιτικός αγώνας εφ' όλης της ύλης για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Επιδιώκουμε η διαδικασία της κοινής μετωπικής πολιτικής δράσης να αποτελέσει πεδίο μιας πλατύτερης επαφής - "μίγματος" για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας - ανάμεσα στις συνειδητές δυνάμεις της επαναστατικής πολιτικής και αυτά τα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα, που με τις αντιφάσεις, τους ρυθμούς και τις ιδιαίτερες διαδρομές τους στρέφονται στην πάλη κατά του συστήματος. Όχι ένα "μείγμα" ανάμεσα στην ρεφορμιστική και στην επαναστατική πολιτική. Τέτοιο δε υπήρξε ούτε μπορεί φυσικά να υπάρξει.
Δεν κατανοούμε το μέτωπο σαν ένα ρεφορμιστικό μέτωπο (κλασικού, ειδικού ή άλλου τύπου) όπου οι επαναστατικές δυνάμεις θα είναι μια πτέρυγα "για να επιδρούν". Ταυτόχρονα δεν αντιλαμβανόμαστε την επαναστατική πολιτική, σαν διαρκή επίκληση της επανάστασης, έξω από τη δυνατότητά της να συσπειρώνει πρωτοπόρα τμήματα των εργαζομένων στην πάλη, στη βάση ενός πολιτικού προγράμματος ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, ώστε μέσα από την πείρα τους να συγκροτούνται πραγματικά σε δυνάμεις της επανάστασης. Δεν φανταζόμαστε τη διαδικασία συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου σαν μια διαδικασία ήδη έτοιμων επαναστατικών δυνάμεων, έξω από την αλληλεπίδρασή τους με τα αντιφατικά ρεύματα που κινούνται προς τα αριστερά.
Η διαδικασία της μετωπικής πολιτικής δράσης δεν είναι μια μίζερη διαδικασία του "να ενώσουμε ό,τι μπορούμε για να σωθούμε εκλογικά". Αλλά μια δυναμική διαδικασία στην οποία η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα πρέπει να αλλάξει ριζικά, να ανασυγκροτηθεί κοινωνικά - ταξικά, να βαθύνει τον πολιτικό της προσανατολισμό για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις.
Μια στιγμή αυτής της πορείας πρέπει να αποτυπώσει το 'Σπόρτινγκ', χαράζοντας και τα επόμενα ώριμα και αναγκαία βήματα. Ένα πλατύ βήμα διαλόγου και κοινής δράσης, όλου του κόσμου που συμφωνεί κατ' αρχήν με την πολιτική κατεύθυνση του κοινού καλέσματος μπορεί να πλαισιωθεί από χιλιάδες αγωνιστές. Μια πιο οργανική ενότητα, που δεν είναι ακόμα πόλος της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από την κοινή δράση είναι πιστεύουμε αναγκαία, δυνατή και προωθητική.
Πεποίθησή μας είναι ότι το ΝΑΡ και το ΜΕΡΑ θα συμβάλλουν αποφασιστικά σε μια τέτοια προσπάθεια, από την επιτυχία της οποίας θα κριθούν πολλά.
Όσοι έλεγαν ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν θα μείνει χωρίς συνέχεια, δε γελάστηκαν. Ήδη χιλιάδες αγρότες κατακλύζουν τα μπλόκα, ενώ η μεγάλη διαδήλωση ενάντια στη δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, είναι δείγμα αυτής της συνέχειας. Η οικονομική κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού αποδεικνύεται βαθιά, επίμονη και οι εξοντωτικές συνέπειές της μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται στους εργαζόμενους. Ήδη κύμα χιλιάδων απολύσεων κατακλύζει τον καπιταλιστικό κόσμο.
Το σύνολο των εξελίξεων της περιόδου (Βατοπέδι, κρίση, δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου, ισραηλινήεπίθεση κλπ) έχουν οδηγήσει σε μια ευρείας έκτασης φθορά των κυρίαρχων αστικών και νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων Ποιος θα υποστηρίξει πια ότι η αγορά θα μας σώσει από την ανεργία, ή ότι η εκκλησία αποτελεί το άφθαρτο καταφύγιο των ψυχών; Ένα χάσμα του συστήματος με τη νεολαία και με σημαντικά τμήματα των εργαζομένων δημιουργείται..
Αυτή είναι η ισχυρή βάση της σχετικής αστάθειας και του "μπουκώματος" του αστικού πολιτικού συστήματος, που ο Δεκέμβρης αναμφισβήτητα διεύρυνε, παρά τη λυσσασμένη αντίδραση του συστήματος και των μηχανισμών του να συσπειρώσουν το συντηρητικό μπλοκ.
Τα πολυποίκιλα ρεύματα αμφισβήτησης και αποστοίχισης από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι ανομοιόμορφα, αντιφατικά αλλά και ελπιδοφόρα, τόσο στη νεολαία και τη νέα εργατική βάρδια όσο και σε αυτή καθαυτή την εργατική τάξη. Διαμαρτύρονται και απορρίπτουν, αλλά δεν έχουν ανιχνεύσει ακόμα ένα πολιτικό περιεχόμενο ανατροπής της αστικής επίθεσης. Στέκουν μακριά από τα καθεστωτικά κόμματα ή τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά δεν έχουν οικοδομήσει νέες, δικές τους συλλογικότητες. Τμήματά τους προσανατολίζονται προς τη ρεφορμιστική Αριστερά χωρίς, όμως, και να την εμπιστεύονται.
Μέσα σε αυτές τις πολιτικές συνθήκες οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς έρχονται αντιμέτωπες με κρίσιμα και πρωτότυπα ερωτήματα. Η αντικαπιαταλιστική Αριστερά είχε πολύ σημαντική συνεισφορά στη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη, όπως και σε όλα τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων, από τη νεολαία και την εκπαίδευση έως το εργατικό κίνημα και τα κινήματα πόλης.
Βασικές της ιδέες γίνονται κτήμα ευρύτερων τμημάτων του κινήματος. Ποιος μπορεί σήμερα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων μαζικού φοιτητικού κινήματος, να αμφισβητήσει ότι η κατάκτηση ενός αντιδικομματικού, αντι-ΕΕ προσανατολισμού έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μαζικοποίησή του; ¨ότι η ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό και η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν είναι απαράβατος όρος για το ξεδίπλωμα και τη μαζικοποίηση των αγώνων; Ή τέλος, μιλώντας γενικότερα, ότι η παταγώδης αποτυχία των κεντροαριστερών κυβερνήσεων και των διαχειριστικών λογικών και το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης δεν συνηγορούν αποφασιστικά υπέρ της ριζικής αντικαπιταλιστικής πάλης και της επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού;
Τα βήματα που γίνονται το τελευταίο διάστημα στη συζήτηση ανάμεσα στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και αποτυπώθηκαν στις κοινές ανακοινώσεις και το κάλεσμα για το 'Σπόρτινγκ', αντανακλούν πολιτικά, σε σημαντικό βαθμό, αυτή την πορεία, με τις κατακτήσεις της, αλλά και τα έως τώρα όριά της. Μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν παραπέρα ώστε να συμβάλουν σε μια βαθύτερη ενότητα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς.
Όχι βέβαια ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα Εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές στις εκτιμήσεις και διαφορετικές πρακτικές σε σοβαρά μέτωπα (όπως στην αντιπολεμική δράση) ή άλλα ανοιχτά ζητήματα (όπως την υποστήριξη των συσπειρώσεων που ήδη υπάρχουν στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα ή τις γειτονιές), χωρίς να αναφέρουμε τις γενικότερες διαφορές που προκύπτουν από τις διαφορετικές ιστορικές διαδρομές των ρευμάτων αυτών.
Με βάση τα παραπάνω, η μεγάλη συζήτηση στο 'Σπόρτινγκ' επιδιώκουμε να γίνει ένα σημαντικό βήμα στην κατάκτηση μιας βαθύτερης ενότητας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, ένα σημαντικό βήμα στην κοινή μετωπική πολιτική δράση. Επιδιώκουμε να γίνει αφετηρία ενός νέου γύρου διαδικασιών, που θα φέρουν τις πιο πρωτοπόρες δυνάμεις αυτού του ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος, στο κέντρο αυτής της μετωπικής προσπάθειας. Το 'Σπόρτινγκ' δεν γίνεται απλώς για τις "εκλογές", δεν σηματοδοτεί τη διάλυση των υπαρχουσών συλλογικοτήτων, δεν είναι είναι μια (προσυμφωνημένη) διαδικασία ΜΕΡΑ - ΕΝΑΝΤΙΑ.
Η ενότητα που επιδιώκουμε δεν είναι καθόλου μια ενότητα χωρίς κατεύθυνση. Μια ενότητα για την ενότητα. Αντίθετα. Διαπνέεται από τις πιο πρωτοπόρες κατακτήσεις του κινήματος και από τις ανάγκες μιας αντικαπιταλιστικής απάντησης σε συνθήκεσ κρίσης και πολιτικής αστάθειας.
Στοχεύει στην ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζομένων για την ανατροπή της κυβέρνησης και της καπιταλιστικής "διεξόδου από την κρίση", της νέας επίθεσης του κεφαλαίου, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ. Παλεύουμε για ένα ρεύμα εργατικής, αντικαπιταλιστικής αντιπολίτευσης των "κάτω" από θέσεις ρήξης με τους πυλώνες της αστικής πολιτικής, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους νόμους της αγοράς, την αντιδραστική κρατική παρέμβαση, την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ) στην προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης μια άλλης κοινωνίας κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Απορρίπτει τον κυβερνητισμό και κάθε διαχειριστική λογική μεταρρύθμισης του σημερινού καπιταλιστικού κράτους και των θεσμών του. Αντιπαλεύει τον εχθρικό ρόλο του υποταγμένου συνδικαλισμού, στοχεύοντας έμπρακτα στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, τη δημιουργία των δικών του θεσμών αγωνιστικής ταξικής ενότητας των εργαζομένων.
Διαχωρίζεται από τη ρεφορμιστική Αριστερά. Τόσο από τη μικροαστική λαϊκή οικονομία - εξουσία, την εχθρική στάση απέναντι στο κίνημα, τις "πλάτες" στην κυβέρνηση και την αποκρουστική προοπτική για το σοσιαλισμό του ΚΚΕ, όσο και από τις διαχειριστικές λογικές, τις ανοιχτές πόρτες στη σοσιαλδημοκρατία και την εγκατάλειψη κάθε έννοιας άλλης κοινωνίας από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας ταυτόχρονα την ενότητα στον αγώνα, το διάλογο και την κοινή δράση του αριστερού κόσμου. Στοχεύει στην αναγέννηση της κομμουνιστικής προοπτικής, με τρόπο που να εμπνέει τους σημερινούς αγώνες.
Ένα τέτοιο ρεύμα πιστεύουμε πως είναι ανάγκη των καιρών. Μια τέτοια κατεύθυνση αποτυπώνεται στο κάλεσμα για το 'Σπόρτινγκ' και στις έως τώρα κοινές πρωτοβουλίες. Η βαθύτερη κατάκτησή της είναι το ζητούμενο μιας ολόκληρης πορείας.
Οι δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να συμβάλλουν, όχι μόνο στην κοινή μετωπική δράση αλλά και στον πόλο της επαναστατικής Αριστεράς, είναι περισσότερες από ποτέ. Οι εργατικές και νεολαιίστικες πρωτοπορίες των αγώνων. Το διάχυτο δυναμικό της κοινωνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς που αναζητά μια ανώτερη πολιτική έκφραση, (αλλά αρκετές φορές δεν ξεφεύγει από τον χώρο του ή ταλαντεύεται "κριτικά" προς τη ρεφορμιστική Αριστερά). Ανήσυχα τμήματα της βάσης του ΚΚΕ ή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που δεν καλύπτονται από την πολιτική και ιδεολογική τους κατεύθυνση. Τμήματα ακόμα και της αυτονομίας (ιδιαίτερα σε ορισμένα τμήματα της νέας βάρδιας), που κατανοούν ότι ακόμα και ο πιο ριζοσπαστικός και αντιγραφειοκρατικός συνδικαλισμός δεν αρκεί αν δεν υπάρχει πολιτικός αγώνας εφ' όλης της ύλης για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Επιδιώκουμε η διαδικασία της κοινής μετωπικής πολιτικής δράσης να αποτελέσει πεδίο μιας πλατύτερης επαφής - "μίγματος" για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας - ανάμεσα στις συνειδητές δυνάμεις της επαναστατικής πολιτικής και αυτά τα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα, που με τις αντιφάσεις, τους ρυθμούς και τις ιδιαίτερες διαδρομές τους στρέφονται στην πάλη κατά του συστήματος. Όχι ένα "μείγμα" ανάμεσα στην ρεφορμιστική και στην επαναστατική πολιτική. Τέτοιο δε υπήρξε ούτε μπορεί φυσικά να υπάρξει.
Δεν κατανοούμε το μέτωπο σαν ένα ρεφορμιστικό μέτωπο (κλασικού, ειδικού ή άλλου τύπου) όπου οι επαναστατικές δυνάμεις θα είναι μια πτέρυγα "για να επιδρούν". Ταυτόχρονα δεν αντιλαμβανόμαστε την επαναστατική πολιτική, σαν διαρκή επίκληση της επανάστασης, έξω από τη δυνατότητά της να συσπειρώνει πρωτοπόρα τμήματα των εργαζομένων στην πάλη, στη βάση ενός πολιτικού προγράμματος ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, ώστε μέσα από την πείρα τους να συγκροτούνται πραγματικά σε δυνάμεις της επανάστασης. Δεν φανταζόμαστε τη διαδικασία συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου σαν μια διαδικασία ήδη έτοιμων επαναστατικών δυνάμεων, έξω από την αλληλεπίδρασή τους με τα αντιφατικά ρεύματα που κινούνται προς τα αριστερά.
Η διαδικασία της μετωπικής πολιτικής δράσης δεν είναι μια μίζερη διαδικασία του "να ενώσουμε ό,τι μπορούμε για να σωθούμε εκλογικά". Αλλά μια δυναμική διαδικασία στην οποία η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα πρέπει να αλλάξει ριζικά, να ανασυγκροτηθεί κοινωνικά - ταξικά, να βαθύνει τον πολιτικό της προσανατολισμό για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις.
Μια στιγμή αυτής της πορείας πρέπει να αποτυπώσει το 'Σπόρτινγκ', χαράζοντας και τα επόμενα ώριμα και αναγκαία βήματα. Ένα πλατύ βήμα διαλόγου και κοινής δράσης, όλου του κόσμου που συμφωνεί κατ' αρχήν με την πολιτική κατεύθυνση του κοινού καλέσματος μπορεί να πλαισιωθεί από χιλιάδες αγωνιστές. Μια πιο οργανική ενότητα, που δεν είναι ακόμα πόλος της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από την κοινή δράση είναι πιστεύουμε αναγκαία, δυνατή και προωθητική.
Πεποίθησή μας είναι ότι το ΝΑΡ και το ΜΕΡΑ θα συμβάλλουν αποφασιστικά σε μια τέτοια προσπάθεια, από την επιτυχία της οποίας θα κριθούν πολλά.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ, ΤΑΣΟΣ ΚΑΤΙΝΤΣΑΡΟΣ
ΠΡΙΝ 25/01/2009
ΠΡΙΝ 25/01/2009
.png)
