Ο θάνατος του 55χρονου εργάτη στο εργοτάξιο του μετρό στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης δεν είναι ένα ατύχημα. Είναι έγκλημα της εργοδοσίας. Ο νεκρός εργάτης έρχεται στα προστεθεί στους δεκάδες που κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους που τη ρισκάρουν για ένα μεροκάματο. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει μεγάλο έργο που να μην κόστισε πολύ ακριβά στη εργατική τάξη σε ζωές αποδεικνύει από μόνο του ότι δεν είναι πρόκειται για ατύχημα, αλλά έγκλημα.
Για αυτό το έγκλημα, πέρα από τους άμεσους αυτουργούς που έγιναν καπνός όπως κάθε ένοχος, την ουσιαστική ευθύνη έχει η πολιτική ΝΔ-ΕΕ-εργοδοτών, η οποία θεωρεί την ασφάλεια των εργαζόμενων παραπανίσιο κόστος. Αυτή η πολιτική και η ανάπτυξη της αποθεώνει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία, αλλά για τους εργαζόμενους σημαίνει φτηνή και επικίνδυνη εργασία, ιδρώτα, αίμα και χαμένες ζωές. Αυτή τη βαρβαρότητα προσπάθησε να αντιπαλέψει η Κωνσταντίνα Κούνεβα και για αυτό δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση από τους μπράβους.
Αυτή η βαρβαρότητα είναι η «ασφάλεια των πολιτών», η «ομαλή καθημερινότητα» που υπερασπίζονται τα ΜΑΤ, οι δικαστές και οι μεγαλοδημοσιογράφοι που συκοφαντούν κάθε κοινωνικό αγώνα.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα η πολιτική της ΓΣΕΕ αφήνει τους εργαζόμενους αφοπλισμένους τόσο με την αγωνιστική αφλογιστία, όσο και με τη διαίρεση των εργαζόμενων ανάλογα με την εργασιακή σχέση. Μια διαίρεση που αφήνει εκτός συνδικάτων χιλιάδες, την πλειοψηφία των εργαζομένων του ιδωτικού τομέα.
Το ΝΑΡ καλεί τους εργαζόμενους σε αγώνα για την ανατροπή αυτή της πολιτικής, με πρώτο βήμα τη συμμετοχή και τον αγώνα μέσα από συνδικάτα μαχητικά, δημοκρατικά, ασυμβίβαστα. Μέχρι τώρα ήταν θέμα τύχης ότι δεν είχαμε νεκρούς. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τον επόμενο. Η ώρα του αγώνα για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς είναι τώρα.
.png)
.jpg)
