ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ - 14 ΜΑΡΤΗ

Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

1. Διανύουμε μια περίοδο μεγάλης κοινωνικής αναταραχής και όξυνσης των ταξικών συγκρούσεων. Η νεολαιίστικη-κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν μια εικόνα από το μέλλον και αποτέλεσε την συμπύκνωση της συσσωρευμένης λαϊκής οργής όλου του προηγούμενου διαστήματος. Με την ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, την ανεργία και τη μερική απασχόληση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές. Με την αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών νεοφιλελεύθερων και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια.

2. Η οικονομική κρίση, που ακόμα έχουμε δει μόνο τα πρώτα της σημάδια, δεν αφορά κυρίως τις τράπεζες, αλλά αναδεικνύει όλες τις δομικές αντιφάσεις του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, τη βαθιά ανορθολογικότητα των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, του ανταγωνισμού και της αγοράς.
3. Αντιμέτωπες με την οικονομική κρίση, οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις επιλέγουν την ένταση της επίθεσης στα κοινωνικά δικαιώματα με μαζικές απολύσεις, ελαστική εργασία, λιτότητα, εργοδοτική τρομοκρατία και καταστολή. Στα πλαίσια αυτά αποτελούν μαζική παραπλάνηση οι αφηγήσεις νέων κοινωνικών συμβολαίων (με προμετωπίδα το «φαινόμενο Ομπάμα»), που στην ουσία στηρίζεται στην ισχυροποίηση του τραπεζικού συστήματος με τα χρήματα των εργαζομένων, την προσπάθεια εξεύρεσης νέων πεδίων κερδοφορίας του κεφαλαίου (πράσινη ενέργεια κτλ.) και την αντικατάσταση των αναδιανεμητικών κοινωνικών δαπανών με εράνους κατά της φτώχειας και «στοχευμένες δράσεις» υπέρ των κοινωνικά αδύνατων. Κοινός παρονομαστής τελικά είναι η προσπάθεια μεταφοράς της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και η διαμόρφωση ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα.
4. Καμιά ανοχή στην κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν περιμένουμε τις εκλογές και την ελεγχόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της.
Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα. Ακολουθεί την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και συναινεί στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, την Ε.Ε., και το ΝΑΤΟ.

5. Η Ε.Ε., μαζί με τις δεξιές ή σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις της, οργανώνει και επιβάλλει ‘Προγράμματα σταθερότητας’ και σκληρής λιτότητας, ‘απελευθέρωση των αγορών’, ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και νομιμοποίηση των μαγαζιών τύπου ΚΕΣ, τρομονόμους, ρατσισμό. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γι’ αυτό απαιτείται σύγκρουση μαζί της., αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και διάλυσή της, στην προοπτική της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και του σοσιαλιστικού διεθνισμού.

6. Στη νέα αυτή κατάσταση η άνοδος των κοινωνικών αγώνων θα συνεχιστεί, και μάλιστα με όρους «από τα κάτω» οργάνωσης, εσωτερικής δημοκρατίας, συντονισμού και πολιτικοποίησης, σε ολοένα και μεγαλύτερη αποστασιοποίηση από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Αυτό έχει δείξει η νέα άνοιξη του φοιτητικού κινήματος, η μεγάλη απεργία των δασκάλων, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιδραστική ασφαλιστική «μεταρρύθμιση», οι αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις, τα μπλόκα των αγροτών, οι αγώνες στα νοσοκομεία, η συσπείρωση των 90 πρωτοβάθμιων σωματείων για την Κωνσταντίνα Κούνεβα και οι δεκάδες τοπικές κινητοποιήσεις για περιβαλλοντικά ζητήματα.

7. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ υποτάσσονται στους πολιτικούς εκβιασμούς του συστήματος, υπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμφωνούν με τα μέτρα στήριξης των τραπεζιτών στο όνομα της ‘εθνικής οικονομίας’.

8. Στο χώρο της Υγείας, η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί δραματικά:
· η υποχρηματοδότηση και απαξίωση της δημόσιας περίθαλψης και η παράλληλη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης, που έχουν οδηγήσει στην ανατροπή της σχέσης δημοσίων/ιδιωτικών δαπανών περίθαλψης υπέρ των τελευταίων,
· η υποστελέχωση του ΕΣΥ και η εξοντωτική υπερεργασία γιατρών και νοσηλευτών,
· η μισθολογική καθήλωση των γιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η εισαγωγή ελαστικών μορφών εργασιακών σχέσεων (επικουρικοί γιατροί και νοσηλευτές, συμβασιούχοι, υπεργολαβίες),
· ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουν ειδικά οι νέοι γιατροί, στον ιδιωτικό τομέα,
· οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και ο τζόγος σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων,
· το διεφθαρμένο σύστημα προμηθειών και η ενίσχυση κάθε μορφής παραοικονομίας,
είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στον τομέα της υγείας και της περίθαλψης.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των γιατρών των δημοσίων νοσοκομείων, αναδεικνύουν πως ο μόνος δρόμος για την ανάσχεση του εργασιακού μεσαίωνα και την βελτίωση της παρεχόμενης δημόσιας περίθαλψης, είναι ο δρόμος του αγώνα. Οι μαζικότατες σε όγκο συνελεύσεις των νοσοκομείων, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις των γιατρών, η προσπάθεια από κοινού αντιμετώπισης των προβλημάτων του συνόλου των εργαζομένων στην δημόσια περίθαλψη (όπως στο νοσοκομείο «Αττικό»), η συγκρότηση και δημοκρατική λειτουργία του συντονιστικού γενικών συνελεύσεων, η ρήξη με την προδοτική στάση της ηγεσίας ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ, ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τις κινητοποιήσεις. Ήταν αυτά τα χαρακτηριστικά του κινήματος που οδήγησαν στις πρώτες νίκες στις διεκδικήσεις των γιατρών και οφείλουν να αξιοποιηθούν ως εμπειρία για τους αγώνες που έρχονται.
Παράλληλα σημαντικές προσπάθειες γίνονται και στους «δύσκολους» χώρους των ιδιωτικών νοσοκομείων και φορέων υγείας. Αναπτύσσονται αντιστάσεις ενάντια στο κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργούν οι εργοδότες, οι οποίοι, με πρόφαση την οικονομική κρίση, απειλούν με μαζικές απολύσεις, στοχοποιώντας συχνά συνδικαλιστές εργαζόμενους. Με την αποφασιστική συμβολή του ριζοσπαστικού δυναμικού προωθούμε την ίδρυση νέων επιχειρησιακών σωματείων ή την ανασυγκρότηση παλαιότερων (Σωματεία ψυχικής υγείας, ΣΕΙΙΝΑΠ, Γηροκομείο, Ντυνάν, Υγεία κλπ) καθώς και μια σειρά παρεμβάσεις στους ιατρικούς συλλόγους και τα σωματεία των νοσηλευτών, παρά τον αρνητικό συσχετισμό.
9. Η κυρίαρχη αριστερά αδυνατεί να απαντήσει ανατρεπτικά σε αυτή την κατάσταση. Η αντιφατικότητά της την έχει οδηγήσει σε μια προφανή αμηχανία τόσο να ηγηθεί της κοινωνικής αντιπολίτευσης, όσο και να εκφράσει πολιτικά τις ανησυχίες και τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας.
Το ΚΚΕ εξυπηρετεί με τη στάση της ηγεσίας του την κυβέρνηση και την πολιτική της. Αντί για ενότητα στη δράση, κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Φοβάται τα κινήματα, την πραγματική πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας. Καταγγέλλει τους νέους που βρέθηκαν στους δρόμους και ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή και το μόνο που ζητά είναι η κοινοβουλευτική του ενίσχυση. Και επιβεβαιώνει την προγραμματική και αγωνιστική του αφασία με την «υπεράσπιση» του Στάλιν. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στηρίζει την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Όμως, αντί για τη γενίκευση της πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει την ανάγκη της ‘ομαλής δημοκρατικής διεξόδου’ και υποτάσσει το κίνημα στις κοινοβουλευτικές του σκοπιμότητες. Δεν στηρίζει μαχητικές απεργίες, αλλά περιορίζεται σε συμβολικές ενέργειες. Αναζητά την «ισορροπία» ανάμεσα στην υπεράσπιση των αγωνιζόμενων στρωμάτων, την διακυβέρνηση με κέντρο την αριστερά και την συζήτηση «επί σημείων» με το ΠΑΣΟΚ. Παραμένει μια δύναμη διαχείρισης, αθεράπευτα φιλο-ΕΕ.

10. Σε αυτή τη συγκυρία της κρίσης, είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία μια άλλη αριστερά. Μια αριστερά πρωτοπόρα στα κοινωνικά κινήματα, που θα εμμένει στην νικηφόρα προοπτική των αγώνων και όχι απλά στην καταγραφή μιας διαμαρτυρίας.
Μια αριστερά που θα έρθει σε ρήξη με το επίσημο πολιτικό σύστημα της ΝΔ,\ και του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να καταφεύγει ούτε στον απομονωτισμό, ούτε στον κυβερνητισμό. Μια αριστερά αποφασισμένη να αμφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, με στρατηγική την αντικαπιταλιστική έξοδο από την κρίση.
Μια αριστερά που θεωρεί την επαναστατική ανατροπή πραγματική ιστορική δυνατότητα και αναγκαιότητα. Μια αριστερά που μπορεί να νοηματοδοτήσει εκ νέου την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις. Μια αριστερά δημοκρατική, η οποία θα τροφοδοτείται από τον πλούτο των διαφωνιών της και δεν θα κρύβεται πίσω από αυτές.
Ένα από τα βήματα για την συγκρότηση αυτής της αριστεράς είναι και η μάχη των επερχόμενων εκλογών και η προσπάθεια να εκφραστεί πολιτικά όλη η δυναμική του κινήματος.
Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούμαστε τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και παίρνουμε την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συζήτηση, τις προοπτικές του αγώνα και τις αναγκαίες πολιτικές προτάσεις για την προώθηση της κοινής δράσης.
Καλούμε όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες σε ανοιχτή συνέλευση του χώρου της Υγείας στις 14 Μάρτη, ώρα 15:00, στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ