Για την επίθεση στο στέκι μεταναστών

Το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια, συνεδριάζει ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης. Στην αίθουσα είναι εμφανώς ορατό από τον πεζόδρομο (Τσαμαδού) ότι παρευρίσκονται δεκάδες άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά, ένας άντρας πλησιάζει, και εκτοξεύει προς το παράθυρο αμυντική χειροβομβίδα, η οποία για καλή τύχη των παρευρισκομένων, προσκρούει στο ενισχυμένο τζάμι του παραθύρου και πέφτει στο παρτέρι του πεζόδρομου. Η έκρηξη προκαλεί υλικές ζημιές στο στέκι αλλά και σε παρακείμενα κτίρια. Από την ένταση της έκρηξης γίνεται φανερό ότι η επιθυμία του δράστη ήταν η μαζική δολοφονία αγωνιζομένων ανθρώπων.


Αυτή η παρακρατικού και παραστρατιωτικού τύπου επίθεση, είναι οφθαλμοφανές από που προέρχεται και σε τι στόχευε. Το χέρι του «μιάσματος» που εκτόξευσε τη χειροβομβίδα έχει οπλιστεί από όλα εκείνα τα δολοφονικά χαρακτηριστικά που κουβαλάει μέσα του αυτός ο κόσμος. Ο κόσμος στον οποίο το κράτος και το κεφάλαιο δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, όπου η αστυνομία και ο στρατός αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν το δόγμα της ασφάλειας, την πολυπόθητη για τους έχοντες κοινωνική και ταξική ειρήνη. Με την ιδεολογική κάλυψη των ΜΜΕ που έχουν μετατρέψει τα ψήγματα έστω δημοσίου διαλόγου σε παραληρηματικό μονόλογο, συνδιαμορφώνοντας και επιβάλλοντας το Αλάθητο: το αλάθητο του καπιταλισμού υπό το πρίσμα του καλλωπισμένου θεάματος. Από κοντά, φυσικά, πρόθυμα ανθρωπάρια, διαποτισμένα από εθνικιστικά και πατριωτικά ιδεολογήματα μίσους, πειθήνια και δολοφονικά στρατιωτάκια, αυτόκλητοι υπερασπιστές του Νόμου και της Τάξης.

Όλα τα παραπάνω ήρθε να διασαλεύσει ο Δεκέμβρης. Η εξέγερση ήρθε να αμφισβητήσει έμπρακτα και δυναμικά την χειραγωγούμενη από θεσμούς και εξουσίες καθημερινότητά μας. Η πολυμορφία των υποκειμένων που εξεγέρθηκαν έβαλαν μπροστά το «σχέδιο» της απαλλοτρίωσης και επανοικειοποίησης όλης εκείνης της δημιουργικότητας και της φαντασίας, που τόσο αυτονόητο ήταν για τους κρατούντες πως θα μπορούσαν να μας τα απομυζούν εσαεί, μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους. Να γιατί τους τρόμαξε ο Δεκέμβρης. Διότι έγινε φανερό ότι δεν είναι και τόσο απίθανο να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας ότι εμείς είμαστε ο ιμάντας του σύμπαντος, εμείς είμαστε η παραγωγική ή δυνάμει παραγωγική δύναμη και ότι χωρίς εμάς να παράγουμε και να καταναλώνουμε υποταγμένοι, φαντάζει εύκολο να σμπαραλιαστεί και να καταρρεύσει το ταξικό-εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο διαβιούμε.

Αυτό το περιστατικό ήρθε να δηλώσει ότι, μπροστά στον κίνδυνο της εκδηλωμένης ή υφέρπουσας αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος, όλες οι δυνάμεις του είναι σε πλήρη παράταξη. Το κεφάλαιο διατάζει, το κράτος συμπορεύεται, τα όργανά του εκτελούν.

Για εμάς την επίθεση δεν την πραγματοποίησε μόνο το φυσικό υποκείμενο που εκτόξευσε τη χειροβομβίδα, αλλά όλο το συστημικό πλέγμα που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού. Θεωρώντας ότι αυτή η επίθεση στρέφεται ενάντια σε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα, θέλουμε να μεταφέρουμε προς οποιοδήποτε αποδέκτη ότι είναι γελασμένοι αν θεωρούν ότι θα υποχωρήσουμε στο ελάχιστο στην επιλογή μας να είμαστε η εχθρική πλευρά αυτού του συστήματος.

Πορεία την Πέμπτη 5/03 στις 6:00, Προπύλαια.

Ανοικτή συνέλευση έμμισθων, «μπλοκάκηδων», ανέργων, «μαύρων», άμισθων και φοιτητών στον χώρο των ΜΜΕ