Αποκαλυπτικό ήταν το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας 'Πρώτο Θέμα' την προηγούμενη Κυριακή 1 Μαρτίου. Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χρ. Μαρκογιαννάκης, εκλεκτός συνομιλητής της Ντόρας Μπακογίαννη, σε συνέντευξή του στέλνει ένα σαφές μήνυμα: πάνω απ' όλα η ασφάλεια, σε δεύτερη μοίρα τα δικαιώματα. "Την ώρα που κινδυνεύουν πολλά αγαθά ενδεχομένως να χρειαστεί να στερηθούμε κάποια πράγματα, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα", διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση.
Πρόκειται για σαφή αλλαγή πλεύσης, υπό την επίβλεψη Παυλόπουλου. Η αμυνόμενη αστυνομία είναι παρελθόν, γιατί είναι το ίδιο το σύστημα σε άμυνα. Απέναντι στις εκρηκτικές δυνατότητες ανατροπής του, απέναντι σε μια νεολαία διψασμένη για ζωή και όχι μόνο για απλή επιβίωση, απέναντι στους πρωτοπόρους εργαζόμενους που σηκώνουν συλλογικές αντιστάσεις κατά των απολύσεων, στην πιθανότητα κατάρρευσης των μύθων και των κυρίαρχων αξιών του πλουτισμού, του καριερισμού, του ατομισμού δεν μένει τίποτα άλλο παρά η ωμή τρομοκρατία και καταστολή.
Σε κάποιες περιπτώσεις είναι για γέλια η επιχειρησιακή ετοιμότητα της αστυνομίας, σε άλλες προκλητική η αδράνειά της. Δεν κρατούν καν τα προσχήματα. Είναι εντελώς σαφές πως διαχειρίζονται το μονοπώλιο της βίας και ενάντια σε ποιον τη στρέφουν. Γιατί και η επίθεση στην Κούνεβα και οι σφαίρες κατά μαθητών στο Περιστέρι, και η χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών προέρχονται από τη μεριά του κράτους. Σε έναν τομέα όμως κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση, τους επιτελείς της τάξης, στον τομέα περιορισμού των ελευθεριών. Έτοιμο το είχαν στο συρτάρι το σχέδιο για την ονομαστικοποίηση όλων των καρτοκινητών. Και με αφορμή τη δική τους αχρηστία στο άσχετο θέμα μιας απόδρασης, βρήκαν τρόπο να το σερβίρουν.
Έχουν το μηχανισμό της παραπληροφόρησης. Και επιχειρούν να αξιοποιήσουν τα πάντα υπέρ αυτής της γραμμής. Όπως τη βρόμικη επίθεση της Κουντουριώτου. Ή την ανεκδιήγητη "Σέκτα" και τις σφαίρες της. Και μια σειρά "άκυρων" χτυπημάτων - εμπρησμών, ξυλοδαρμών και άλλων επεμβάσεων ενός δικτύου ομάδων που φαίνεται να κινείται πολύ δραστήρια το τελευταίο διάστημα πότε στο όνομα του Δεκέμβρη, πότε της Κούνεβαμ πότε της επαναστατικής πάλης.
Το νέο δόγμα τέθηκε από καιρό σε εφαρμογή, ήδη από τη διαδήλωση της Παρασκευής 9/1. Η επιθετική αντιμετώπιση των διαδηλωτών είτε με δακρυγόνα είτε με μάνικες και σκύλους, και οι χειροβομβίδες κατά των οργανώσεων συνιστούν την έναρξη ενός νέου κύκλου κυβερνητικής - κρατικής βίας, όχι απλώς για τον εκφοβισμό αλλά και για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτό τον κύκλο, που και η προβοκάτσια θα έχει την τιμητικής της, η Αριστερά πρέπει να ξεσκεπάσει τα δικά της όπλα και να παλέψει το κορυφαίο ζήτημα της δημοκρατίας της εποχής μας πέρα από τον κοινοβουλευτικό ορίζοντα, προτείνοντας στο ίδιο το κίνημα δρόμους για αποτελεσματική άμυνα και κατάκτηση των σύγχρονων λαϊκών ελευθεριών.
Πρόκειται για σαφή αλλαγή πλεύσης, υπό την επίβλεψη Παυλόπουλου. Η αμυνόμενη αστυνομία είναι παρελθόν, γιατί είναι το ίδιο το σύστημα σε άμυνα. Απέναντι στις εκρηκτικές δυνατότητες ανατροπής του, απέναντι σε μια νεολαία διψασμένη για ζωή και όχι μόνο για απλή επιβίωση, απέναντι στους πρωτοπόρους εργαζόμενους που σηκώνουν συλλογικές αντιστάσεις κατά των απολύσεων, στην πιθανότητα κατάρρευσης των μύθων και των κυρίαρχων αξιών του πλουτισμού, του καριερισμού, του ατομισμού δεν μένει τίποτα άλλο παρά η ωμή τρομοκρατία και καταστολή.
Σε κάποιες περιπτώσεις είναι για γέλια η επιχειρησιακή ετοιμότητα της αστυνομίας, σε άλλες προκλητική η αδράνειά της. Δεν κρατούν καν τα προσχήματα. Είναι εντελώς σαφές πως διαχειρίζονται το μονοπώλιο της βίας και ενάντια σε ποιον τη στρέφουν. Γιατί και η επίθεση στην Κούνεβα και οι σφαίρες κατά μαθητών στο Περιστέρι, και η χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών προέρχονται από τη μεριά του κράτους. Σε έναν τομέα όμως κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση, τους επιτελείς της τάξης, στον τομέα περιορισμού των ελευθεριών. Έτοιμο το είχαν στο συρτάρι το σχέδιο για την ονομαστικοποίηση όλων των καρτοκινητών. Και με αφορμή τη δική τους αχρηστία στο άσχετο θέμα μιας απόδρασης, βρήκαν τρόπο να το σερβίρουν.
Έχουν το μηχανισμό της παραπληροφόρησης. Και επιχειρούν να αξιοποιήσουν τα πάντα υπέρ αυτής της γραμμής. Όπως τη βρόμικη επίθεση της Κουντουριώτου. Ή την ανεκδιήγητη "Σέκτα" και τις σφαίρες της. Και μια σειρά "άκυρων" χτυπημάτων - εμπρησμών, ξυλοδαρμών και άλλων επεμβάσεων ενός δικτύου ομάδων που φαίνεται να κινείται πολύ δραστήρια το τελευταίο διάστημα πότε στο όνομα του Δεκέμβρη, πότε της Κούνεβαμ πότε της επαναστατικής πάλης.
Το νέο δόγμα τέθηκε από καιρό σε εφαρμογή, ήδη από τη διαδήλωση της Παρασκευής 9/1. Η επιθετική αντιμετώπιση των διαδηλωτών είτε με δακρυγόνα είτε με μάνικες και σκύλους, και οι χειροβομβίδες κατά των οργανώσεων συνιστούν την έναρξη ενός νέου κύκλου κυβερνητικής - κρατικής βίας, όχι απλώς για τον εκφοβισμό αλλά και για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτό τον κύκλο, που και η προβοκάτσια θα έχει την τιμητικής της, η Αριστερά πρέπει να ξεσκεπάσει τα δικά της όπλα και να παλέψει το κορυφαίο ζήτημα της δημοκρατίας της εποχής μας πέρα από τον κοινοβουλευτικό ορίζοντα, προτείνοντας στο ίδιο το κίνημα δρόμους για αποτελεσματική άμυνα και κατάκτηση των σύγχρονων λαϊκών ελευθεριών.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ
ΠΡΙΝ 08/03/2009
ΠΡΙΝ 08/03/2009
.png)
