Καμία ανοχή στη βία κατά των γυναικών!

Η καταπίεση των γυναικών είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και διαχρονικό. Από τις μπούργκες των ταλιμπάν και τις κλειτοριδοκτομές σε χώρες της αφρικής, έως το trafficking γυναικών του πρώην ανατολικού μπλοκ και τους 4500 βιασμούς το χρόνο στην ελλάδα. Οι γυναίκες είναι τα θύματα ενός βίαιου, εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού πατριαρχικού συστήματος. Στην Ελλάδα η θέση της γυναίκας είναι συνδεδεμένη με το σπίτι, την φροντίδα του νοικοκυριού, την ανατροφή των παιδιών και την φροντίδα του άντρα, συζύγου, “κουβαλητή”. Οι εθνικές επιταγές θέλουν την γυναίκα βασίλισσα του σπιτιού, μάνα-κουνέλα η οποία θα μεγαλώσει τους νέους Έλληνες, υπομονετικό και με κατανόηση στήριγμα του πατέρα σκληρά εργαζόμενου, και η οποία θα είναι διαθέσιμη να καλύψει και τις σεξουαλικές του ανάγκες όταν αυτός το θέλει. Επιπλέον, από την στιγμή που βγαίνει στο δημόσιο χώρο και χωρίς να αποδεσμεύεται από τις ”υποχρεώσεις” του νοικοκυριού, αντιμετωπίζεται ως άτομο δεύτερης κατηγορίας, είτε αυτό μεταφράζεται με υποβαθμισμένες αποδοχές για την εργασία της, είτε ακόμα όταν χρειάζεται να υιοθετήσει το μοντέλο της γοητευτικής και σέξι παρουσίας πάντα παρούσα για να ομορφύνει το χώρο, είτε ως συμπλήρωμα του στιβαρού άνδρα διευθυντή, αφεντικού, πολιτικού προσώπου. Την ίδια στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στα επαγγέλματα φροντίδας είναι γυναίκες, εφόσον αυτά θεωρούνται ότι “ταιριάζουν” στην μητρική τους ”φύση”, στο σκοπό τους να φροντίζουν και να βοηθούν.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η άλλες φορές ”χαριτωμένη” ή ”βολική” και η ”όχι και τόσο” οδυνηρή. Ωστόσο υπάρχει και άλλη όψη της ωμής καθημερινής βίας, και με αυτό εννοούμε την εξαναγκαστική πορνεία, το trafficking που είναι το σύγχρονο δουλεμπόριο, την ενδοοικογενειακή βία(πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στην ”πολιτισμένη” Ε.Ε), τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τα φαινόμενα λεκτικής βίας στους δρόμους, στις πλατείες και στους εργασιακούς χώρους, με αποκορύφωμα τον βιασμό, ίσως το μοναδικό έγκλημα στο οποίο το θύμα καλείται να απολογηθεί ότι δεν προκάλεσε, δεν παρεξήγησε, δεν κατάλαβε ή δεν είναι απλά υστερικό.

Η ελληνική κοινωνία χρόνια τώρα έχει επιφορτίσει με τις σκατοδουλειές της το πιο περιθωριοποιημένο κομμάτι της, τους μετανάστες και της μετανάστριες. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ήταν μια από αυτές τις αόρατες γυναίκες που καθαρίζουν τις βρωμιές των δημόσιων χώρων μας, των πανεπιστημίων μας, των δρόμων και των σπιτιών μας. Μια γυναίκα μετανάστρια και συνδικαλίστρια, η οποία χωρίς την προστασία κανενός κόμματος ή άλλου καλοθελητή, απαίτησε αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες με πλήρη δικαιώματα για αυτήν και τις συναδελφισσές της, βγάζοντας τον εαυτό της από το περιθώριο του ανθρώπου που δεν έχει φωνή και δεν μπορεί να ακουστεί. Γι’ αυτό και τιμωρήθηκε.

Η βάρβαρη επίθεση στην Κωνσταντίνα το Δεκέμβρη με βιτριόλι, όπως παλιότερα ο βιασμός της βουλγάρας μαθήτριας στην Αμάρυνθο, είναι η τραγική έκφανση μιας κατάστασης που ευνοεί το έγκλημα εναντίον των γυναικών όταν αυτές τολμούν να παραβούν το “άβατο” του ανδρικού χώρου, να διεκδικήσουν ισότιμη μεταχείριση και δικαιώματα στο δημόσιο χώρο, είτε αυτός είναι εργασιακός είτε κοινωνικός. Η επίθεση στην Κωνσταντίνα είναι μια καθόλα ανδρική και καθόλου άνανδρη επίθεση. Το βιτριόλι, νταβατζίδικη και μισογύνικη έμπνευση, προσπάθησε να της αφαιρέσει το πρόσωπο, να το σημαδέψει για αυτό που τόλμησε να κάνει. Προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση των υπολοίπων, γιατί δεν θα απειληθούν, δεν θα χτυπηθούν, θα σημαδευτούν για όλη τους τη ζωή. Και αυτό είναι τρομακτικό.

Η θέση της γυναίκας σήμερα αν και χαρακτηρίζεται ως βολική από πολλούς, σαφώς δεν είναι βολική για οποιαδήποτε και οποιονδήποτε επιθυμεί την κοινωνική χειραφέτηση και απελευθέρωση, μια κοινωνία ισότητας και αυτονομίας. Και αν και είναι πολύ καλύτερη από ότι ήταν πριν 50 χρόνια, υπάρχουν πολλά ακόμη να κατακτηθούν. Άλλωστε, όπως μας έχει δείξει η ιστορία των φεμινιστικών κινημάτων και της πάλης των ίδιων των γυναικών, οποιαδήποτε βελτίωση στα θέματα ισότητας των δύο φύλων έχει κατακτηθεί και δεν έχει παραχωρηθεί από κανέναν.

Καμία ανοχή στη βία κατά των γυναικών!

Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία!

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη-αφεντικά γουρούνια δολοφόνοι!

A.K. Αθήνας