ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΙΔΙΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΛΕΞΗΣ, ΤΟΝΥ, ΑΜΠΝΤΟΥΛΑΧ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΛΕΞΗΣ, ΤΟΝΥ, ΑΜΠΝΤΟΥΛΑΧ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στις 3 Απριλίου 2009 άνδρες του Λιμενικού στην Ηγουμενίτσα, ξυλοκόπησαν βαριά τον 29χρονο Κούρδο πρόσφυγα από το Ιράκ Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ. Μέχρι σήμερα νοσηλεύεται σε κώμα στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τους γιατρούς δεν έχει καμία πιθανότητα να αναρρώσει και είτε θα πεθάνει, ή θα μεινει σε κατασταση "φυτού", οπότε θα πρέπει κάποιος οικείος του να επιτρεψει την αποσύνδεση από τα μηχανήματα. Από την πρώτη στιγμή το Λιμενικό πιστό στο δόγμα της "ζαρτινιέρας", επέμενε πως ο πρόσφυγας αυτοτραυματίστηκε. Δυστυχώς για αυτούς αυτόπτες μάρτυρες και ο ξάδελφος του θύματος τους διαψεύδουν.
Οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες αν επιζήσουν από το μακρύ ταξίδι τους προς την Ελλάδα, από τους δουλεμπόρους που τους εκμεταλλεύονται στυγνά, αν δε βρουν τραγικό θάνατο από πνιγμό στο Αιγαίο ή στις νάρκες του Έβρου, έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που λέει πως μόλις το 1% από αυτούς θα πάρουν πολιτικό άσυλο, πως θα πέσουν θύματα της πιο άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης και το χειρότερο πως θα είναι έρμαια στις διαθέσεις των κατασταλτικών δυνάμεων, στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας, της Πάτρας, στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη και στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εδώ στη Θεσσαλονίκη είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τη δολοφονία του Νιγηριανού Τόνυ Ονούα, τον Αύγουστο του 2007 στην Καλαμαριά.
Στους πολέμους που διεξάγει η διεθνής κυριαρχία στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ η συμμετοχή των ελληνικών σωμάτων καταστολής, του στρατού και της αστυνομίας είναι άμεση. Ο στρατός συμμετέχει στην κατοχή ξένων εδαφών πίσω από το άλλοθι της επιβολής της ειρήνης. Αφού συμμετέχουμε σε “ανθρωπιστικές αποστολές” σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και διαμορφώνουμε τις συνθήκες για την άθλια διαβίωση των πολιτών στις χώρες αυτές οι οποίοι οδηγούνται στην λύση της μετανάστευσης, έπειτα τους υποδεχόμαστε με ανελέητο ξύλο, βασανισμούς, εκμετάλλευση, εξευτελισμό. Με λίγα λόγια η εσωτερική καταστολή είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, που παράγει όμως ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα. Δολοφονίες, κτηνωδία, εκμετάλλευση.
Το φαιδρό κακοστημένο και πρόχειρο επιχείρημα της ντόπιας κυριαρχίας ότι ο Αλέξης αποτελούσε ένα μεμονωμένο περιστατικό κρατικής βίας καταρρέει καθημερινά στις φτωχογειτονιές των μεταναστών και στα λιμάνια της χώρας. Η αλήθεια που δεν λέγεται είναι ότι το καθεστώς εμμένει στο δόγμα της ζωής που είναι άξια να βιωθεί. Το κίνημα αλληλεγγύης στους αγώνες των μεταναστών, όπως αναδείχθηκε στο πολιτικό προσκήνιο μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη πρέπει να απαντήσει στην κρατική βία και καταστολή απέναντι στους καταπιεσμένους.
Να μην μείνουμε με σφραγισμένα χείλη απέναντι στην ωμότητα και την απαξίωση της ζωής.
