Ανοιχτή επιστολή Οζκιόκ από τις φυλακες Κορυδαλλού.

ΑΡΣΛΑΝ ΤΑΥΦΟΥΝ ΟΖΚΙΟΚ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Γεννήθηκα το 1955 στην Ιστανμπούλ . Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα σε μια συνοικία που έμεναν Έλληνες, Αρμένιοι και Αλβανοί. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον δημοκρατικό και επαναστατικό.

Έτσι, από τα νεανικά μου χρόνια εντάχθηκα στις τάξεις των ανθρώπων που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία, την δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Συμμετείχα στους αγώνες που έδινε η επαναστατική νεολαία ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό από πολλές θέσεις, αναλαμβάνοντας διάφορα καθήκοντα στα πλαίσια της ακαδημαϊκής δημοκρατικής πλατφόρμας. Συμμετείχα στο επαναστατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αναλαμβάνοντας ευθύνες στον τομέα των εργατών μετάλλου και αλλού.

Για τη δράση μου αυτή έγινα κι εγώ, μαζί με πολλούς άλλους επαναστάτες αγωνιστές, στόχος του φασιστικού τουρκικού κράτους. Βρεθήκαμε στο στόχαστρο του αντιδραστικού τύπου και των παραστρατιωτικών συμμοριών.

Εκατοντάδες επαναστάτες απήχθηκαν, και δολοφονήθηκαν. Χιλιάδες βρέθηκαν στις φυλακές . Το Βόρειο Κουρδιστάν πνίγηκε στο αίμα.

Παρόλα αυτά το ξενόδουλο καθεστώς δεν μπόρεσε να υποτάξει τον αγώνα για την ταξική και εθνική απελευθέρωση. Και έτσι φτάσαμε στις 12 Σεπτέμβρη του 1980, στην κατάρρευση των προσχημάτων και στην κατάληψη της εξουσίας από την στρατιωτική χούντα.

Η χούντα υπέγραψε την εξόντωση μας. Εκατοντάδες επαναστάτες δολοφονήθηκαν στους δρόμους , άλλοι μέσα στα σπίτια τους και στα βουνά κι από αυτούς που έπεσαν τα χέρια του κράτους, πολλοί πέθαναν από τα βασανιστήρια και πάμπολλοι έμειναν ανάπηροι.

Εμένα με συνέλαβαν, αφού με τραυμάτισαν με πυροβόλο στα τέλη Μαρτίου του 1981. Ανακρίθηκα με σκληρά βασανιστήρια. Κλείστηκα στις στρατιωτικές φυλακές , που ήταν χώρος βασανιστηρίων. Όμως δεν με λύγισαν.

Όσους από μας δεν κατάφεραν να δολοφονήσουν, μας παρέπεμψαν με κατασκευασμένες κατηγορίες που δεν είχαν καμία σχέση με την αλήθεια και μας δικάσανε σε στρατιωτικά δικαστήρια. Δικαστήρια που στήθηκαν μέσα σε στρατόπεδα και λειτουργούσαν υπό τις εντολές τους στρατού, κατά παράβαση κάθε κανόνα του δικού τους δικαίου, χωρίς όριο και χωρίς προσχήματα.

Εγώ και πολλοί άλλοι σύντροφοι μου, που δικαζόμασταν μαζί καταδικαστήκαμε σε θάνατο. Η στάση μας εξόργισε το δικαστήριο, γιατί δεν υποκύψαμε στις στημένες κατηγορίες, δεν δεχθήκαμε να υποχωρήσουμε ούτε βήμα από την υπεράσπιση των πολιτικών μας θέσεων, καταγγείλαμε τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό και υπερασπιστήκαμε τις επαναστατικές μας ιδέες.

Ούτε αυτό μας έκαμψε . Στη φυλακή, περιμένοντας την εκτέλεση της θανατικής ποινής, συμμετείχαμε στην αντίσταση των κρατούμενων ενάντια στην προσπάθεια της χούντας να συντρίψει την προσωπικότητα των πολιτικών της αντίπαλων και να μας εξοντώσει .

Υπερασπίστηκα την νόμιμη αντίσταση κατά του φασισμού κάτω από κάθε συνθήκη, γιατί οι επαναστάτες ακόμη κι όταν είναι αιχμάλωτοι δεν παραδίδονται.

Η ποινή μου δεν εκτελέστηκε κι ενώ οι δίκες μου συνεχιζόντουσαν στην Τουρκία (και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα) αποφάσισα με κάποιους συντρόφους να ασκήσουμε το αυτονόητο δικαίωμα μας να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας.

Έτσι, στα τέλη Μάιου του 1990 δραπετεύσαμε από τις φυλακές.

Και μετά την έξοδο μου στην ελευθερία δεν έπαψα ποτέ να υπερασπίζομαι τις ιδέες μου. Δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το ξενοκίνητο φασισμό είναι δίκαιος. Να πιστεύω και να υπερασπίζομαι ότι μόνον με τη νίκη του Σοσιαλισμού θα μπει τέλος στις αγωνίες και τον πόνο των εργαζόμενων και των καταπιεζόμενων λαών όλου του κόσμου.

Χρόνια τώρα καταδιώκομαι από το φασιστικό τουρκικό κράτος και η εξέλιξη της υπόθεσης μου το αποδεικνύει. Με συνέλαβαν οι κυπριακές αρχές ενώ βρισκόμουνα στο αεροδρόμιο της Λάρνακας και με μετέφεραν στις φυλακές της Κύπρου. Το δικαστήριο έκανε ότι δεν άκουσε το αίτημα μου για πολιτικό άσυλο. Το ίδιο και οι αστυνομικές αρχές που με συνέλαβαν. Οδηγήθηκα στις φυλακές όπου έμεινα 8 μήνες, όντας συνεχώς υπό ειδική επιτήρηση. Στις 24 Μαρτίου με στείλανε στην Ελλάδα με συνοδεία. Κι εδώ όταν έφτασα και παρά το αίτημα μου να μου δοθεί πολιτικό άσυλο, οδηγήθηκα στον Εισαγγελέα για να μου ανακοινωθεί ότι ζητείται η έκδοση μου στην Τουρκία. Ο διερμηνέας που μου έβαλαν εκεί μιλούσε μόνον αγγλικά , αλλά ο Εισαγγελέας δεν ήθελε να ακούσει ότι αυτή τη γλώσσα δεν την ξέρω. Έτσι, από τις 31 Μαρτίου κλείστηκα στις φύλακες Κορυδαλλού με μοναδικό λόγο το αίτημα των τούρκικων αρχών να παραδοθώ στην Τουρκία.

Στη χώρα μου δεν υπάρχει δημοκρατία. Ακόμη και σήμερα ισχύει το σύνταγμα που φτιάχτηκε από την στρατιωτική φασιστική χούντα της 12 Σεπτέμβρη. Αυτό το σύνταγμα ορίζει το δίκαιο , από αυτό καθορίζονται οι ποινικοί νόμοι. Μ’ αυτό το σύνταγμα λειτουργεί η Δικαιοσύνη. Η ίδια και με τον ίδιο τρόπο, όπως και επί χούντας. Οι ίδιοι παραμένουν οι μηχανισμοί. Οι περιορισμένες μεταρρυθμίσεις που έγιναν με σκοπό να παραπλανήσουν την διεθνή κοινή γνώμη δεν είναι παρά μια βιτρίνα.

Το ξέρω ότι στην Τουρκία με περιμένουν ατέλειωτες ανακρίσεις και βασανιστήρια , λευκά κελιά και ισόβια απομόνωση.

Η μόνη δύναμη που μπορεί να παλέψει ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην παράδοση μου στην Τουρκία είναι η αλληλεγγύη των ελλήνων επαναστατών και της δημοκρατικής κοινής γνώμης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Σήμερα τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν υποκύψει στις πιέσεις των ΗΠΑ, υιοθετώντας τους νόμους περί «τρομοκρατίας» και τις «μαύρες λίστες» στην προσπάθεια να καταστείλουν τους αγώνες αντίστασης σ’ όλον τον κόσμο.

Πιέζονται να παίξουν το παιγνίδι του δήθεν «εκδημοκρατισμού» της Τουρκίας. Και η Ελλάδα πιέζεται να προχωρήσει στην έκδοσή μου για να αναγνωρίσει αυτόν τον «εκδημοκρατισμό».

Η επαναστατική αλληλεγγύη μπορεί να σταματήσει τα σχέδια της αντίδρασης.

Η επαναστατική αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες των λαών τελικά θα νικήσουν.

Ιούλιος 2009
Αρσλάν Ταϋφούν Οζκιόκ
Φυλακές Κορυδαλλού

http://gortynios.blogspot.com/2009/07/blog-post_10.html