Η απόπειρα δολοφονίας των αστυνομικών στην Αγ. Παρασκευή έρχεται
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες εδώ και μήνες είναι στο στόχαστρο του συστήματος, συλλαμβάνονται, δέρνονται , βασανίζονται, κλείνονται σε στρατόπεδα και δολοφονούνται.
Οι εργάτες αντιμετωπίζονται με τη βία όταν διαδηλώνουν. Όπως και όποιος τολμήσει να διαδηλώσει ενάντια στις δολοφονίες των μεταναστών, ενάντια στη καταστολή.
Το σύστημα ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη, και με νέο διαχειριστή, ξεμυτίζει. Προσπαθεί να αναστηλώσει το …χαμένο γόητρο της αστυνομίας. Προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα φόβου και τρόμου απέναντι σε κάθε φωνή που αντιστέκεται. Φωνάζουν οι «νέοι» κυβερνώντες για τη «προστασία του πολίτη», απειλούν τους πάντες, καλούν σε πανστρατιά όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου για να διαφυλάξουν τη δημοκρατία. Συνδέουν την απόπειρα δολοφονίας με το ξέσπασμα της νεολαίας, με την επικείμενη επέτειο του Δεκέμβρη, και δηλώνουν ότι θα είναι «αμείλικτοι απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την τάξη». Και το αποδεικνύουν. Δεκάδες είναι οι δίκες εργατών, μαθητών, φοιτητών και αγωνιστών τοπικών κινημάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες, εφαρμόζουν το κουκουλονόμο.
Οι δήθεν επαναστατικές πράξεις αυτού του είδους φαίνεται να μην κατανοούν τι μας άφησαν οι προηγούμενες φάσεις της αντιτρομοκρατικής υστερίας εκτός αν επιδιώκουν να δεθεί ο λαός και η νεολαία και με καινούρια προικοσύμφωνα του συστήματος.
Η επιχείρηση εξάρθρωσης της τρομοκρατίας, στο κοντινό παρελθόν και στο παρών, οδηγεί στην πραγματικότητα σε ένταση της κρατικής τρομοκρατίας όπως το απαιτούν τα συμφέροντα των αφεντικών της αστικής τάξης, ντόπιων και ξένων.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα κληρονόμησε τον εφιάλτη του τρομονόμου. Ενός νόμου που δίνει τη δυνατότητα στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και στις μυστικές τους υπηρεσίες, με ή χωρίς τη συνεργασία της αστυνομίας και των ντόπιων μυστικών υπηρεσιών της χώρας να προχωρούν σε συλλήψεις μαζικές ή ατομικές. Είναι ο νόμος με τον οποίο κατηγορούνται μαθητές στο Πειραιά, φοιτητές στη Ξάνθη, που βγήκαν στο δρόμο με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτή καθ’ αυτή τη δολοφονία αλλά και στη ζωή που τους επιφυλάσσει το σύστημα και η πολιτική του.
Διαφεύγει από τους εμπνευστές τέτοιων ενεργειών ότι τίθεται ερώτημα για το αν τα επόμενα συλλαλητήρια πρέπει να γίνουν (που αποσκοπούν άλλωστε οι κραυγές Χρυσοχοίδη τις τελευταίες μέρες;) και αν γίνουν ποια θα είναι η επίπτωση της έντασης της κρατικής καταστολής στη μαζικότητα τους.
Δεν τους απασχολεί όμως αυτό. Φαίνεται ότι κινούνται κι αυτοί στη λογική ότι είναι οι σωτήρες και κάνουν αυτό που ο λαός, η εργατική τάξη και η νεολαία είναι ανίκανοι να κάνουν, κατά την άποψή τους.
Αποφάσισαν και αυτοί για το λαό και τη νεολαία χωρίς αυτούς. Μα τούτο το προνόμιο το μονοπωλούν οι αντιδραστικές δυνάμεις του συστήματος που έχουν συμφέρον να είναι η νεολαία και ο λαός στη γωνία.
Γνωρίζουμε ότι οι κινήσεις και οι ενέργειες των αυτόκλητων σωτήρων ποτέ δε βοήθησαν διόλου το μυαλό και την καρδιά ούτε ενός αγωνιστή. Αντίθετα, την επόμενη μέρα των κινήσεών τους ήταν πιο δύσκολο να γίνει απεργία στο εργοστάσιο, την οικοδομή, το γραφείο και ήταν πιο δύσκολο ο μαθητής και ο φοιτητής να κατέβουν σε διαδήλωση.
Μετά από κάθε χτύπημα, τα ξένα αφεντικά, οι ιμπεριαλιστές, δηλώνουν πρόθυμοι να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας δηλαδή να ενισχύσουν τους πράκτορες και τους μηχανισμούς τους. Για να παρεμβαίνουν έτσι αποτελεσματικότερα στις εξελίξεις στη χώρα.
Το κράτος με μεγαλύτερη άνεση και χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές ταλαιπωρίες εξοπλίζεται καλύτερα. Μετά από κάθε χτύπημα το σύστημα βρίσκει ευκαιρία να επιτεθεί στη διαδικασία οργανικής και ζωντανής σύνδεσης της οργανωμένης πάλης με τους χιλιάδες οργισμένους που η επίθεση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος βγάζει στο δρόμο.
Τούτες οι ενέργειες, συνειδητά ή ασυνείδητα, χρησιμοποιούμενες ή όχι από κέντρα εξουσίας πάντα ρίχνουν νερό στο μύλο της επίθεσης του συστήματος στο λαό και τη νεολαία.
Τούτες οι ενέργειες καθόλου δεν ενδιαφέρονται για τη νεολαία, για το λαό, που πρέπει όχι μόνο να τους γυρίσει την πλάτη αλλά και να τις φτύσει κατάμουτρα.
Γιατί τούτες οι ενέργειες όχι μόνο δεν καλούν σε αγώνες που θα ανατρέπουν αυτά που σχεδιάζονται για το λαό χωρίς αυτόν. Κυρίως έχουν προϋπόθεση η νεολαία, ο λαός να μην αντιδρά, να είναι τρομοκρατημένοι, να μην κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις και να κάθονται σπίτι τους. Αλλιώς πώς θα’ ναι καρφωμένοι στην τιβί να παρακολουθούν το αστυνομικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τους αυτόκλητους σωτήρες να πολεμούν …ποιους τελικά;
Οι ενέργειες όμως που θα δώσουν απάντηση στη καταστολή και στην επίθεση του συστήματος είναι αυτές που θα μαζικοποιήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες του λαού. Είναι αυτές που το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς επίσημης και μη δεν έχει αναλάβει ακόμη παραμένοντας μέχρι τώρα μόνο στις φραστικές καταδίκες της καταστολής. Δυστυχώς τα πρώτα δείγματα γραφής δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά παρά τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν πριν λίγες μέρες!
