-Να περάσει τόσο τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης όσο και της υπέρβασής της στους εργαζόμενους εφαρμόζοντας επιθετικά την πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ (Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης), με «επιστημονική» όμως μεθόδευση, που θα αποτρέπει τις λαϊκές αντιστάσεις.
-Να προωθήσει την αντιδραστική ανασυγκρότηση του κράτους και του πολιτικού συστήματος, μέσα από τον «Καλλικράτη», την αλλαγή του εκλογικού νόμου, την αναδιαμόρφωση της δημόσιας διοίκησης και των κατασταλτικών μηχανισμών.
-Να καταφέρει ένα συνολικό ιδεολογικό - πολιτικό και κοινωνικό πλήγμα στις δυνάμεις της εργασίας, στο μαζικό κίνημα, στην αριστερά, ιδιαίτερα στις επαναστατικές τάσεις της. Να εξουδετερώσει τις απειλητικές εργατικές και αριστερές πτέρυγες, αλλά και τις στοιχειώδεις αντιστάσεις.
-Να αναβαθμίσει, με τον τρόπο αυτό, τον ελληνικό καπιταλισμό στο πλαίσιο της ΕΕ και του διεθνούς καταμερισμού, να τον θωρακίσει απέναντι στην απειλή του «εσωτερικού εχθρού». Να ενοποιήσει σε στόχους, σε συμμαχίες και σε τακτική τις καθεστωτικές δυνάμεις.»
Όπως τονίζει το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ «Το επόμενο διάστημα θα είναι περίοδος νέας βαθύτερης όξυνσης του κοινωνικού προβλήματος και των κοινωνικών -πολιτικών συγκρούσεων. Οι αγώνες, το κίνημα και η πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας, οι παρεμβάσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όλα πρέπει να στοχεύουν με ενιαίο κριτήριο, στην ανάπτυξη ενός πολιτικού ρεύματος μαχητικής εργατικής αριστερής αντιπολίτευσης, ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής δράσης και κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης.
Πολιτικός στόχος πρέπει να είναι η απόκρουση- ρήξη και αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ, του κεφαλαίου και του αστικού συνασπισμού εξουσίας, στο μέτωπο των κοινωνικο-οικονομικών δικαιωμάτων, των ελευθεριών και συνολικά, την αμφισβήτηση και την δημιουργία ρωγμών στην αστική κυριαρχία, σε σύγκρουση με την εκμετάλλευση, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το αστικό κράτος και την Ε.Ε. στην πορεία για την αντικαπιταλιστική επανάσταση. Για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές και τραπεζίτες και όχι οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Το κίνημα έχει αποδείξει ότι δεν είναι παντοδύναμοι, ότι μπορεί να ανατραπεί η επίθεσή τους, να μπει σε κρίση και να ανατραπεί και η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξος διαχειριστής.
Ο κρίκος για την συμπύκνωση των παραπάνω σε μάχιμο πολιτικό πρόγραμμα είναι η πάλη κατά του 3ετούς Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το κάλεσμα σε μάχη για απειθαρχία και την ανατροπή των επιλογών του. Εδώ συγκεντρώνονται όλα τα βασικά νομοσχέδια και μέτρα της επόμενης τριετίας, εδώ συμπυκνώνονται τα βασικά αστικά συμφέροντα, εδώ είναι ο δίαυλος σύνδεσης με τις επιδιώξεις της Ε.Ε. και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Θα είναι ένα πρόγραμμα μεσοπρόθεσμης δράσης, ευέλικτο, που θα τροποποιείται ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων και την εξέλιξη της κρίσης. Πάνω στο αίτημα για απονομιμοποίηση, αποσταθεροποίηση και ανατροπή του με πολιτικό απεργιακό μαζικό κίνημα, πρέπει να οικοδομηθεί η αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση της εργατικής τάξης και του κινήματος. Χρειάζεται επομένως η κινηματική και πολιτική δράση να φτάνει έως την συνολική αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής και ειδικά του ΠΣΑ. Να γίνει επίκεντρο πολιτικών πρωτοβουλιών, απεύθυνσης για μάχη προς τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, με επίκεντρο το σύνθημα «ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας των κερδών του κεφαλαίου και αποσταθεροποίησης των λαϊκών δικαιωμάτων / απειθαρχία-κατάργηση της ΕΕ-ΟΝΕ».
Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να συμβάλουν πιο αποφασιστικά στην ιδεολογική πάλη, στην αποκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής, την ιδεολογική και πολιτική στήριξη του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την συνολική κριτική απέναντι στον καπιταλισμό.
Εξαιρετικά σοβαρό πολιτικό ζήτημα αποτελούν οι άμεσες κινητοποιήσεις και αντιστάσεις του εργατικού και συνολικά του μαζικού κινήματος, με Απεργιακή πανεργατική απάντηση στην επίθεση, το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων και την ανάπτυξη αγώνων σε όλα τα μέτωπα.
