Η γιορτή που ξεκίνησε το τραπεζικό κεφάλαιο με τα πακέτα "στηριξης" της κυβέρνησης Καραμανλή,συνεχίστηκε με την υπογραφή του Μνημονίου και την υπαγωγή στους μηχανισμούς σύνθλιψης των κοινωνιών,προχωρά καθώς φαίνεται,με το χορό των εκποιήσεων των κρατικών τραπεζών που άνοιξε η Τράπεζα Πειραιώς,ανατρέποντας καί σε αυτό το πεδίο τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ, για "ισχυρό,δημόσιο χρηματοοικονομικό τομέα".
Αυτή τη διαδικασία δέ φαίνεται μόνο να προασπίζει και να προωθεί τα συμφέροντα ενός τμήματος του τραπεζικού κεφαλαίου που νοιώθει ευάλωτο στις πιέσεις και τους κλυδωνισμούς της συγκυρίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο,διαμορφώνει ταυτόχρονα ένα νέο μοντέλο χρηματοιοικονομικής διαχείρΙσης,ποιό συγκεντρωτικό,λιγότερο ανταγωνιστικό στην εσωτερική αγορά,περισότερο συμβατό με τις κατευθύνσεις και τις ανάγκες του Δ.Ν.Τ και των πιστωτών "μας".
Ακολουθόντας τις οδηγίες και τις προτροπές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης,αποκαλύπτει τις προθέσεις του συνόλου του ελληνικού κεφαλαίου που αξιοποιόντας την πολιτική της κυβέρνησης συμπεριφέρεται ώς σύχρονος μαυραγορίτης που αγοράζει μισοτιμής ότι πουλιέται.
Σήμερα είναι η Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,αύριο οι δημόσιες συγκοινωνίες και τα τρένα.
Χαρακτηριστικά,η προσφορά της τρ.Πειραιώς για την εξαγορά των 2 τραπεζών,δέν προσεγγίζει ούτε την αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας της Αγροτικής Τράπεζας.
Μήπως η συγκεκριμένη προσφορά,ώρες μετά τις συμβουλές του κου Παπακωνσταντίνου για συγχωνεύσεις στον τρ.κλάδο,είναι σινιάλο για τις αγορές;
Mήπως το χαμηλό τίμημα που ενδεχομένως να συνοδεύεται με καταργήσεις θέσεων και μειώσεις προσωπικού,δηλαδή απολύσεις ανοίγει ένα ακόμη μέτωπο στην ακατάσχετη επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους;
Κυρίαρχο και ουσιαστικό θέμα σε κάθε περίπτωση δέν είναι μόνο η εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις υπο εκποίηση τράπεζες,αλλά και η αντίστοιχη εξασφάλιση στις θυγατρικές εταιρίες,όπως σε αυτές της Αγροτικής, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ και ΕΒΖ.
Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις και ώς συστατικό στοιχείο της πρότασής μας για παύση πληρωμής του χρέους και έξοδο απο την ΟΝΕ, επαναλαμβάνουμε την αγκαιότητα κρατικοποίησης των μεγάλων τραπεζών,την άρση της ασυλίας και της ασυδοσίας των τραπεζών,την επιβολή όρων,κανόνων και συνθηκών κοινωνικού ελέγχου στο πεδίο δράσης και λειτουργίας του τραπεζικού κλάδου.
Αυτή τη διαδικασία δέ φαίνεται μόνο να προασπίζει και να προωθεί τα συμφέροντα ενός τμήματος του τραπεζικού κεφαλαίου που νοιώθει ευάλωτο στις πιέσεις και τους κλυδωνισμούς της συγκυρίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο,διαμορφώνει ταυτόχρονα ένα νέο μοντέλο χρηματοιοικονομικής διαχείρΙσης,ποιό συγκεντρωτικό,λιγότερο ανταγωνιστικό στην εσωτερική αγορά,περισότερο συμβατό με τις κατευθύνσεις και τις ανάγκες του Δ.Ν.Τ και των πιστωτών "μας".
Ακολουθόντας τις οδηγίες και τις προτροπές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης,αποκαλύπτει τις προθέσεις του συνόλου του ελληνικού κεφαλαίου που αξιοποιόντας την πολιτική της κυβέρνησης συμπεριφέρεται ώς σύχρονος μαυραγορίτης που αγοράζει μισοτιμής ότι πουλιέται.
Σήμερα είναι η Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,αύριο οι δημόσιες συγκοινωνίες και τα τρένα.
Χαρακτηριστικά,η προσφορά της τρ.Πειραιώς για την εξαγορά των 2 τραπεζών,δέν προσεγγίζει ούτε την αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας της Αγροτικής Τράπεζας.
Μήπως η συγκεκριμένη προσφορά,ώρες μετά τις συμβουλές του κου Παπακωνσταντίνου για συγχωνεύσεις στον τρ.κλάδο,είναι σινιάλο για τις αγορές;
Mήπως το χαμηλό τίμημα που ενδεχομένως να συνοδεύεται με καταργήσεις θέσεων και μειώσεις προσωπικού,δηλαδή απολύσεις ανοίγει ένα ακόμη μέτωπο στην ακατάσχετη επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους;
Κυρίαρχο και ουσιαστικό θέμα σε κάθε περίπτωση δέν είναι μόνο η εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις υπο εκποίηση τράπεζες,αλλά και η αντίστοιχη εξασφάλιση στις θυγατρικές εταιρίες,όπως σε αυτές της Αγροτικής, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ και ΕΒΖ.
Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις και ώς συστατικό στοιχείο της πρότασής μας για παύση πληρωμής του χρέους και έξοδο απο την ΟΝΕ, επαναλαμβάνουμε την αγκαιότητα κρατικοποίησης των μεγάλων τραπεζών,την άρση της ασυλίας και της ασυδοσίας των τραπεζών,την επιβολή όρων,κανόνων και συνθηκών κοινωνικού ελέγχου στο πεδίο δράσης και λειτουργίας του τραπεζικού κλάδου.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ.
