Το 34ο Έκτακτο Συνέδριο επιχειρείται να διεξαχθεί μακριά από τους εργαζόμενους, γιατί μόνο έτσι μπορεί η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ να περάσει την πρότασή της για τεμαχισμό της ΔΕΗ, θυγατροποιήσεις και ξεπούλημα των δραστηριοτήτων της.
Το 1999, η προδοσία της ηγεσίας των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ διέλυσε το ασφαλιστικό μας κι άνοιξε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και στην απελευθέρωση της αγοράς.
Όλοι γνωρίζουμε πως η επανάληψη της ίδιας τακτικής από τις ίδιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, θα οδηγήσει σε ακόμα πιο βαριές συνέπειες.
Ο Πρωθυπουργός μιλώντας στο New York Economist θριαμβολογεί: «Μετατρέψαμε την κρίση σε ευκαιρία, προκειμένου να προωθήσουμε τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανέβαλαν επί σειρά ετών, φοβούμενες το πολιτικό κόστος.»
Αν γι’ αυτούς η κρίση είναι «ευκαιρία», για μας είναι καταστροφή!
Συνάδελφε Σύνεδρε, έχεις ευθύνη. Μη βάλεις την υπογραφή σου στη διάλυση της ΔΕΗ, στο ρήμαγμα του εισοδήματος και των δικαιωμάτων σου.
Είκοσι χρόνια «μικρότερου κακού», «προσαρμογών», «ρεαλισμού», υποχωρήσεων και ηττών που βαφτίστηκαν νίκες μας οδήγησαν εδώ. Η ιστορία δείχνει ότι οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να βρουν το δίκιο τους, μόνο όταν πάλευαν για τις δικές τους ανάγκες, για τα δικά τους συμφέροντα. Τότε πετύχαιναν κατακτήσεις, άλλαζαν τους συσχετισμούς, επέβαλαν νόμους! Η ζωή και το μέλλον μας είναι το πιο στέρεο «νομικό έρεισμα»!
Συνάδελφε Σύνεδρε, αν νοιάζεσαι για τη ζωή, τη δουλειά, την οικογένειά σου, τους εργαζόμενους που σε εξέλεξαν, έχεις τώρα την ευκαιρία να αντιστρέψεις τους όρους. Μη συναινείς στην αυτοκαταστροφή σου! Καταψήφισε τη διάλυση και τη θυγατροποίηση της ΔΕΗ. Η αποχώρηση, η αποχή, η αδιαφορία δεν απαλλάσσουν από την ευθύνη. Διευκολύνουν να περάσει το ξεπούλημα.
Σήμερα υπάρχουν προϋποθέσεις ανατροπής της απελευθέρωσης, υπάρχουν δυνάμεις που την αντιπάλεψαν και την αντιπαλεύουν. Δημιουργούνται συνεχώς νέες. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται σε πορεία αναζήτησης για άλλη προοπτική, έξω από τη μοιρολατρεία και την υποταγή. Όλος ο ελληνικός λαός αναζητεί δρόμους για να βγει απ’ τη μιζέρια και τα χρέη που του φόρτωσε ο «ευρωμονόδρομος» των απελευθερώσεων.
Συνάδελφε Σύνεδρε, βοήθησε να ανοίξει μια άλλη προοπτική. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα έχουν τα μάτια τους πάνω μας. Περιμένουν από μας.
Ας κάνουμε το πρώτο βήμα. Ας ακουστεί δυνατά αυτό που σκέφτονται κι έχουν ανάγκη σήμερα οι εργαζόμενοι:
ΟΧΙ στη διάλυση και στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
ΟΧΙ στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι διεθνείς τοκογλύφοι, η τρόϊκα απαιτούν ανάμεσα στ’ άλλα και την επιτάχυνση των διαδικασιών απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η Κυβέρνηση χαρακτηρίζει άκαιρα (και όχι άκυρα) τα σενάρια για πώληση μονάδων, δικτύων και γραμμών, την εκχώρηση ισχύος και ορυχείων. Φαίνεται να προτάσσει τη μετατροπή της ΔΕΗ σε εταιρεία HOLDING, με τη θυγατροποίηση της Μεταφοράς και Διανομής για αρχή.
Δεν γνωρίζουμε ποιες Δ/νσεις, ποιες δραστηριότητες, ποιες οργανικές θέσεις θα υπαχθούν στις θυγατρικές. Ποιοι και πόσοι συνάδελφοι «ενδείκνυται» να επαναπροσληφθούν σε αυτές και με ποιες εργασιακές σχέσεις. Όμως οι πρόσφατες ανατροπές στο εργατικό δίκαιο ορίζουν την επιχειρησιακή σύμβαση ως ανώτερη από την κλαδική. Ποιον ΚΚΠ θα έχουν οι νέες ανεξάρτητες θυγατρικές επιχειρήσεις;
Ακόμη και με αυτό -«το καλύτερο δυνατό σενάριο» σύμφωνα με τη διοίκηση και την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ- πολύ σύντομα τα συνεργεία των θυγατρικών της ΔΕΗ θα πρέπει να ανταγωνίζονται τους εργολάβους στην κατασκευή, συντήρηση και αποκατάσταση βλαβών των γραμμών Μεταφοράς και των δικτύων Διανομής. Εργολάβους που η ΔΕΗ εκπαίδευσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και που χρησιμοποιούν ανασφάλιστους «αναλώσιμους» εργαζόμενους. Την ίδια ανασφάλεια μοιράζονται και οι εργαζόμενοι σε Παραγωγή και Ορυχεία, ενόψει πώλησης ή κλεισίματος Μονάδων και Ορυχείων, λόγω είτε παλαιότητας, είτε «πράσινων» προτεραιοτήτων, είτε μειωμένης «ανταγωνιστικότητας», προκειμένου να παραχωρηθεί ζωτικός χώρος στους ιδιώτες ανταγωνιστές. Η ίδια αβεβαιότητα διαγράφεται και για τους εργαζόμενους των κεντρικών υπηρεσιών, αφού η κατάργηση του ενιαίου της ΔΕΗ καθιστά αρκετές εξ’ αυτών περιττές.
Η αποδόμηση του ενιαίου και καθετοποιημένου χαρακτήρα της ΔΕΗ, θα σημάνει και την οριστική ταφόπλακα κάθε ασφαλιστικού μας δικαιώματος, αφού κλείνει οριστικά και αμετάκλητα το ζήτημα της ενσωματωμένης περιουσίας. Το 2007, στη Διημερίδα της ΓΕΝΟΠ, ο Ρωμανιάς προειδοποιούσε ότι «η διάσπαση της ενιαίας ΔΕΗ σε θυγατρικές ανατρέπει τις εγγυήσεις λειτουργίας του ασφαλιστικού μας και οδηγεί σε διάχυση της εγγυητικής ευθύνης της ΔΕΗ μέχρι βαθμού εξαφάνισή της.» Επί Αθανασόπουλου, η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ συμφωνούσε κι επαύξανε. Σήμερα;;
Ακόμα και όσοι δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι το παραπάνω «καλύτερο δυνατό» σενάριο, είναι σενάριο διάλυσης της ΔΕΗ, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουν ότι είναι ένα μεταβατικό στάδιο στην πορεία διάλυσής της! Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να το αποδεχθούν. Αντίθετα οφείλουν να το αντιπαλέψουν.
Η κυβέρνηση και η διοίκηση βρίσκουν συμπαραστάτες στην ηγεσία της ΓΕΝΟΠ και των συλλόγων, που διεκδικούν «υγιή» ανταγωνισμό και αγορά χωρίς στρεβλώσεις. Αγνοούν δήθεν ότι η κύρια «στρέβλωση» στην απελευθέρωση της αγοράς η.ε. είναι η δεσπόζουσα θέση και ο δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ. Κλείνουν τα μάτια στον τρόπο απελευθέρωσης των αερομεταφορών, όπου ο κραταιός εθνικός αερομεταφορέας απαξιώθηκε, διασπάστηκε και τελικά αντικαταστάθηκε από ένα ισχνό και κρατικά επιδοτούμενο ιδιωτικό μονοπώλιο, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο. Ουδείς εξ αυτών έλαβε σύνταξη ως σήμερα! Κάνουν ότι δεν ξέρουν πώς στήθηκε ο ανταγωνισμός στις τηλεπικοινωνίες, πώς υποβαθμίζονται οι εργασιακές σχέσεις στον ΟΤΕ, πώς πραγματοποιήθηκε το οριστικό του ξεπούλημα. Λένε πως δεν μας αφορά η διάλυση του ΟΣΕ, η επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις. Δεν μπορούν όμως να κλείσουν τα μάτια μπροστά στο πρότυπο της πλέον απελευθερωμένης αγοράς πετρελαίου, όπου 3–4 μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια καθορίζουν τα πάντα, ληστεύουν και καταστρέφουν τον πλανήτη και ο μόνος «ανταγωνισμός» που «επιτρέπουν» είναι ανάμεσα στα βενζινάδικα!
Τα παθήματα ας γίνουνε μαθήματα. Γνωρίζουμε ότι μας θέλουν συνένοχους στην αντιλαϊκή τους πολιτική. Ας μη τους κάνουμε τη χάρη. Ας κάνουμε τη ΓΕΝΟΠ το πρώτο συνδικάτο από τις πρώην ΔΕΚΟ που ήρθε σε αντίθεση και αποκάλυψε τι σημαίνει απελευθέρωση της αγοράς.
Όποιος σήμερα θέλει να υπερασπίσει τη δουλειά, το εισόδημα, τις ασφαλιστικές του κατακτήσεις, όποιος θέλει να έχει και τα επόμενα χρόνια αξιοπρεπή σύνταξη, οφείλει στον εαυτό του και στα παιδιά του να μη συνυπογράψει αυτή την πολιτική. Οφείλει να ψηφίσει ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς η.ε. με όποιο σενάριο κι αν προωθείται.
Μέχρι σήμερα, η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας συνδέθηκε με συνεχείς και μεγάλες αυξήσεις τιμολογίων. Οι ιδιώτες ανταγωνιστές της ΔΕΗ, εκτός από επιδοτήσεις και αποδυνάμωση της ΔΕΗ, διεκδικούν και αυξήσεις στα τιμολόγια για να «επενδύσουν». Από κοντά η Διοίκηση της ΔΕΗ βαφτίζει «εξορθολογισμό» τη δραστική αύξηση στα οικιακά και αγροτικά τιμολόγια και διεκδικεί ακόμα μεγαλύτερες αποζημιώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και τον Έλληνα φορολογούμενο, παρότι ετοιμάζεται να καταργήσει πλήρως όσα από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ΔΕΗ απέμειναν: το ενιαίο τιμολόγιο, των πολυτέκνων, κ.ο.κ. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει κανένα λόγο να συνεργήσει στην επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος για να προχωρήσει η απελευθέρωση της αγοράς.
Η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ προωθεί την πολυδιάσπαση–διάλυση της ΔΕΗ, επικαλούμενη το γεγονός ότι δεν υπάρχει νομικό πάτημα στις Οδηγίες της ΕΕ για να το εμποδίσει. Μέχρι χθες εγκαλούσαν τους εχθρούς της απελευθέρωσης ότι αρνούνταν να δουν την «ισχυρή ΔΕΗ» που θα έφερνε το ανταγωνιστικό περιβάλλον. Σήμερα που η διάλυση της ΔΕΗ είναι προ των πυλών, ζητούν από τους εργαζόμενους να αποδεχθούν τη μοίρα τους και να διαλέξουν το «καλύτερο» σενάριο αυτοκαταστροφής. Όμως ποια δημοκρατική κατάκτηση, ποιο εργατικό ή πολιτικό δικαίωμα ήταν νόμιμο πριν επιβληθεί, συχνά με επίπονους, αποφασιστικούς μαζικούς αγώνες ενάντια στην εκάστοτε «νομιμότητα»; Το επιχείρημα περί «νομικού ερείσματος» αρκεί από μόνο του για να καταδείξει το επίπεδο συνδικαλιστικής εξαχρείωσης όσων το επικαλούνται!
Το Συνέδριο σαν σώμα και ο κάθε σύνεδρος χωριστά έχουμε ευθύνη απέναντι σε όλους τους συναδέλφους και τις οικογένειές τους, απέναντι στον Ελληνικό λαό και την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος: Να μην αφήσουμε να επαναληφθεί το έγκλημα του 1999!! Όταν για την απελευθέρωση της αγοράς η.ε. και τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, σε ένα Έκτακτο και τότε Συνέδριο, ξεπουλήθηκε το Ασφαλιστικό μας.
Πρέπει να αρνηθούμε τον ρόλο του πειθήνιου χειροκροτητή αντιλαϊκών επιλογών.
Η ηγεσία των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ θέτει ένα ψευτοδίλημμα μπροστά στους συνέδρους: «Ή είστε υπέρ της ΕΕ και αποδέχεστε την απελευθέρωση της αγοράς, που επιβάλλεται άλλωστε και από το Μνημόνιο, ή ψηφίζετε ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς και κατ’ επέκταση ενάντια στην παραμονή της χώρας στην ΕΕ». Στο συνέδριο αυτό δεν θα κριθεί η παραμονή ή όχι στην ΕΕ. Μπορεί να κριθεί όμως το αν η ΓΕΝΟΠ θα συνεχίσει την πολιτική και συνδικαλιστική της αυτοκτονία, κάτω από τα μειδιάματα όσων κερδίζουν από την απελευθέρωση των αγορών. Μπορεί να κριθεί το αν από δω και πέρα η αντιλαϊκή πολιτική θα στηρίζεται και στις αποφάσεις των Οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως γίνεται ως σήμερα.
Οι εργαζόμενοι, οι σύνεδροι δεν έχουν παρά να προτάξουν τα συμφέροντά τους και την υπεράσπισή τους απέναντι σε κάθε απόπειρα ιδεολογικής τρομοκρατίας, απέναντι σε κάθε ιδεολογικό, πολιτικό ή θεολογικό δόγμα.
Το συνέδριο αυτό πρέπει να ψηφίσει ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς η.ε. και υπέρ της αντιμετώπισης του ηλεκτρικού ρεύματος ως κοινωνικού αγαθού.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο διεκδικώντας Εθνικοποίηση του συνόλου του ηλεκτρενεργειακού τομέα σε μια ΔΕΗ Ενιαία και Καθετοποιημένη, 100% Δημόσια με Αποκλειστικότητα σε Παραγωγή – Μεταφορά – Διανομή, που θα λειτουργεί για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την ανάπτυξη της χώρας.
Βρισκόμαστε ίσως στην κρισιμότερη περίοδο της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Η κρίση είναι ακόμα στην αρχή και η αντιλαϊκή επίθεση δεν ξεδιπλώθηκε ακόμα σε όλη της την έκταση. Μεγάλα συμφέροντα, ΜΜΕ και αστικός πολιτικός κόσμος προετοιμάζουν το έδαφος για νέα «αναγκαία» μέτρα, ενώ γίνεται ήδη λόγος για παραμονή σε καθεστώς ΔΝΤ ως και το 2020!
Δεν είναι μόνο οι μισθοί, οι συντάξεις, η ακρίβεια, τα εργασιακά–συνταξιοδοτικά δικαιώματα που επιστρέφουν σε προπολεμικές εποχές. Είναι τα κλειστά μαγαζιά κι εργοστάσια, τα εκατοντάδες πωλητήρια κι ενοικιαστήρια, οι χιλιάδες άνεργοι και υποαπασχολούμενοι, η γενικευμένη φτώχεια. Είναι η ανασφάλεια για το άμεσο μέλλον, το δικό μας και των παιδιών μας.
Σε αυτές τις συνθήκες καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες ανάκαμψης και προσπαθούν να εμποδίσουν την αμφισβήτηση από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους στην πολιτική που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες. Προσπαθούν να απαξιώσουν τους συλλογικούς αγώνες, να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητά τους, να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρεία. Προτείνουν ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις αγορών και επαγγελμάτων, πραγματοποιούν φοροεπιδρομές σε μισθούς και συντάξεις, ενώ επιδεικτικά φοροαπαλλάσσουν την επιχειρηματική κερδοσκοπία. Ενισχύουν το εργοδοτικό και διευθυντικό δικαίωμα και αφήνουν ανυπεράσπιστη τη μισθωτή εργασία.
Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες αποδεικνύονται ξανά πολύτιμοι βοηθοί τους. Τώρα ανέλαβαν και καθήκοντα υπηρέτη της τρόικας και του «μνημονίου». Αρνούνται να διεκδικήσουν ακόμα και το στοιχειωδέστερο: την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης!!
Μέχρι χθες, οι δυνάμεις του δικομματισμού και του ευρωμονόδρομου «προειδοποιούσαν» για μύριες όσες καταστροφές αν βγαίναμε από την ΕΕ, αν δεν εφαρμόζαμε τις Οδηγίες της. Σήμερα αποδείχθηκε ότι οι δυνάμεις αυτές ακολουθώντας την πολιτική του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και υπονόμευσαν το παραγωγικό της δυναμικό. Ακόμα χειρότερα: έκλεψαν το μέλλον και την ελπίδα απ’ τα παιδιά μας.
Αποκαλύφθηκε πλέον ότι η ΕΕ έφερε τη χώρα στο ΔΝΤ. Στραγγίζει και την τελευταία ικμάδα της εθνικής μας οικονομίας, για να συντηρηθεί στη ζωή το ευρώ και να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, δηλαδή τα παρασιτικά χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια, που ευθύνονται για την οικονομική κρίση.
Για όποιον δεν έχει χάσει ακόμα την επαφή με την πραγματικότητα, γίνεται φανερό ότι η πολιτική αυτή που γέννησε και θέριεψε τη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να οδηγήσει στο ξεπέρασμά της. Αντίθετα θα οδηγήσει τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη παραγωγική υποβάθμιση και υπερχρέωση.
Για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι απαραίτητη η αντίστροφη πολιτική από αυτήν που την προκάλεσε. Απαιτείται ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, τόνωση της αγοράς και εκτεταμένη αναδιανομή πλούτου και εισοδημάτων. Απαιτείται άρνηση πληρωμής και διαγραφή των ληστρικών χρεών, προκειμένου να εξασφαλιστούν πόροι για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, τη στήριξη της εγχώριας παραγωγής σε όφελος του λαού, με εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, στρατηγικών και κοινωνικών τομέων της οικονομίας, όπως ενέργεια, υγεία κ.λπ.
Σε αυτή την προοπτική το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο. Μπορεί και πρέπει να αλλάξει πορεία και να διεκδικήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε κάθε φορέα αντιλαϊκής πολιτικής, απέναντι σε κάθε αντεργατικό κι αντιδημοκρατικό μέτρο από όπου κι αν προέρχεται. Να παλέψει για την απομάκρυνση της «τρόικας», για ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων του δικομματισμού.
ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΣΟΣ/ΔΕΗ ΜΕΓ/ΛΗΣ ΠΑΠΑΔΕΔΕ ΦΛΩΡΑ ΣΕΠ
ΑΣΑΛΟΥΜΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΕΕΝ ΠΡΑΣΣΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΕΕΝ
ΛΟΤΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΕΠ ΣΙΜΑΤΟΥ ΡΙΤΣΑ ΣΕΕΝ
.png)
