ΠΡΟΤΑΣΗ- ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΑΡ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ–ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ– ΕΕ–ΔΝΤ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
1. ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ
- Οι πολύμορφες απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας σε πολλούς κλάδους και ειδικά η μεγάλη επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων της 15ης Δεκέμβρη, σαν συνέχεια του εκλογικού αποτελέσματος, δείχνουν ότι το εργατικό και λαϊκό κίνημα αρχίζει να μπαίνει σε μια νέα φάση, σηματοδοτεί την αρχή ενός νέου κύκλου παρατεταμένων αγώνων αντεπίθεσης.
Όχι μόνο δεν παρέλυσε μοιρολατρικά, όπως ήταν η βασική επιδίωξη της κυβέρνησης, της τρόικας και των συμμάχων τους, αλλά έδειξε με σαφήνεια τη διάθεσή του να συγκρουστεί και, από αρκετά τμήματά του, να αγωνιστεί για να ανατρέψει αυτή την επίθεση διαρκείας, με πολύ λιγότερες αυταπάτες για το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτό εκφράστηκε με την απομόνωσή της στην άμαζη συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως και, κυρίως, με τη συγκέντρωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων στο Μουσείο και το τεράστιο πολύμορφο μπλοκ του, που ξεπερνούσε σε όγκο το μπλοκ του ΠΑΜΕ.
- Διαμορφώνεται μια τάση ουσιαστικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων μέσα στο εργατικό και λαϊκό μαζικό κίνημα, ασταθή και διακυβευόμενη ακόμη, που μπορεί να επιδράσει, όμως, στην αγωνιστική μεταστροφή των πολύ ευρύτερων μαζών στις οποίες συνεχίζει να επιδρά το «διαφωνούμε αλλά δεν μπορούμε».
- Ωριμάζουν μεγάλες και οξύτατες κοινωνικές συγκρούσεις. Οι πολύμορφες και αντιφατικές ταξικές δυνάμεις στο μαζικό κίνημα και η αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά βρίσκονται μπροστά σε πολύ πιο ανώτερα καθήκοντα και ευθύνες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμβάλλοντας στο μετασχηματισμό του μαζικού κινήματος για να ανατρέψει την επίθεση, καλείται να μετασχηματίσει ποιοτικά και η ίδια τον εαυτό της.
- Με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη απαιτείται να καταθέσουμε προς συζήτηση στους πρωτοπόρους αγωνιστές του εργατικού και λαϊκού κινήματος και σε όλη την Αριστερά, μια ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ. Η κατεύθυνση στην οποία πιστεύουμε ότι μια τέτοια πρόταση πρέπει να κινηθεί είναι η παρακάτω:
2. ΚΟΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ
- Το εργατικό-λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, πρέπει να αγωνιστούν για την κατάργηση του Μνημονίου υλικά, πραγματικά και όχι μόνο «στα χαρτιά», με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής, με πολιτικά αιτήματα και διεκδικήσεις πάλης.
- Αντίθετα με την ηττοπάθεια της ρεφορμιστικής Αριστεράς, πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός, οργανωμένοι σε ένα συνειδητό, πολιτικό και μαχητικό κίνημα, μπορούν να επιβάλουν ρήξεις και κατακτήσεις σε όφελός τους, μεγάλες ήττες στις κυβερνήσεις και το κράτος, ακόμη και στο έδαφος του καπιταλισμού, ο οποίος θα κλονίζεται βαθιά από αυτές τις κατακτήσεις. Γνωρίζοντας, φυσικά, ότι αυτές δεν θα σταθεροποιηθούν ποτέ, όσο η εξουσία δεν έρχεται στα χέρια των εργαζόμενων και των συμμάχων τους.
- Για να μην κατακερματίζονται τα αιτήματα, οι αντιστάσεις και τα μέτωπα πάλης, χρειάζεται ένας κοινός, ενιαίος πολιτικός στόχος των αγώνων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενοποιείται βαθύτερα και ενοποιεί το κίνημα στο στόχο: Ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα διεκδικήσεων και επιβολής κατακτήσεων από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, μέσα από μια παρατεταμένη λαϊκή αντεπίθεση.
- Είναι στόχος δύσκολος, θα απαιτήσει μεγάλες θυσίες, αλλά μπορεί να εμπνεύσει και να ενώσει όλες τις επιμέρους αντιστάσεις και το μαζικό κίνημα, στον αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση και την αντεπίθεση των εργαζόμενων και του λαού.
- Είναι και στόχος που μπορεί να οδηγήσει τις εργαζόμενες μάζες να προσεγγίσουν με την εμπειρία τους, την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της επανάστασης και της εργατικής εξουσίας. Για αυτό απαιτείται μια βαθύτερη σύνδεση με αυτή την προοπτική.
3. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
- Κανείς δεν προβάλει τον ισχυρισμό ότι η επανάσταση και η εργατική εξουσία «τίθενται επί τάπητος». Ωστόσο, ο δρόμος της ανατροπής, μέσα από την πολυπλοκότητά του, πρέπει να οδηγεί στη διεκδίκηση της εργατικής εξουσίας με την επανάσταση. Για την κατάργηση όλων των μηχανισμών του καπιταλιστικού κράτους και την αντικατάστασή τους από ένα καινούριο κράτος, από μια διαφορετική εξουσία, τη δημοκρατία των εργατικών συμβουλίων, με κατεύθυνση τον κομμουνισμό της εποχής μας.
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να εναντιώνεται και να ασκεί κριτική στον «κυβερνητισμό» της Αριστεράς. Όχι μόνο στις αστικές κυβερνήσεις άμεσης διαχείρισης του Μνημονίου και της επίθεσης (όπως επιδιώκει η ΔΗΑΡΙ), αλλά και στις κυβερνητικές προτάσεις έξω από την επαναστατική διαδικασία (στις «αριστερές κυβερνήσεις» ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και, με άλλον τρόπο, στη «λαϊκή εξουσία – διακυβέρνηση» του ΚΚΕ).
4. ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΣΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ
- Η εργατική τάξη θα κερδίσει από την άμεση παύση πληρωμών, την πάλη για διαγραφή του επαχθούς χρέους και την άμεση έξοδο από το ευρώ (άρα και από μια ενδεχόμενη υποτίμηση του «εθνικού νομίσματος»), μόνο διεκδικώντας αναδιανομή του πλούτου υπέρ της ίδιας και των μικρομεσαίων συμμάχων της και σε βάρος του κεφαλαίου και ειδικά των πιστωτών του δημοσίου, ξένων και εγχώριων. Για αυτό πρέπει να θέτει ως πρώτο αίτημα την προάσπιση και αύξηση των μισθών και του εισοδήματός της, καθώς και του εισοδήματος των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.
- Σήμερα, πολύ περισσότερο από ποτέ, τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη, απαιτούν την αντικαπιταλιστική έξοδο από την ΕΕ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να προτείνει στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και την Αριστερά την κοινή πάλη για σύγκρουση και έξοδο από το αντιδραστικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα που τίθεται μπροστά στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και την Αριστερά είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, από την επαπειλούμενη δραματική αύξηση της ανεργίας,, τις μαζικές απολύσεις, τα λουκέτα, την σχετική και απόλυτη φτώχεια.
Από αυτή τη σκοπιά, πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να προτείνει στην Αριστερά και το λαϊκό κίνημα, τη συγκρότηση ενός ευρύτατου μετώπου αγωνιστικών ταξικών συνδικάτων, ενώσεων των ανέργων, όπως και οργάνων λαϊκής δράσης και αλληλεγγύης σε πόλεις, γειτονιές και χωριά, με στόχο την απόκρουση της επίθεσης συντριβής των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, απαντώντας με αποφασιστική διεκδίκηση των κοινωνικών και πολιτικών αναγκών της.
5. ΜΕΤΩΠΟ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
Προωθείται μια επιτάχυνση των εξαιρετικά αντιδραστικών αντιδημοκρατικών ανατροπών στο αστικό πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα, μια βίαιη επίθεση καταστολής των εργατικών λαϊκών αντιδράσεων και χτυπήματος του εργατικού λαϊκού κινήματος. Το «δημοκρατικό ζήτημα» για την Αριστερά και το εργατικό κίνημα έχει δυο πλευρές:
- Η μια είναι ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός, η κρίση αστικής δημοκρατίας σε σύγκρουση με τις νέες «ανάγκες δημοκρατίας» των εργαζομένων. Χρειαζόμαστε μια γραμμή ανατροπής του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και του μεταμοντέρνου εκφασισμού, ένα αντικαπιταλιστικό πλαίσιο για το «δημοκρατικό ζήτημα», με προοπτική την επαναστατική εργατική εξουσία και δημοκρατία. Όχι απλώς με μια αμυντική στάση, αλλά με ταυτόχρονη προβολή και διεκδίκηση αντικαπιταλιστικών αιτημάτων για τη δημοκρατική έκφραση της εργατικής και λαϊκής θέλησης.
- Η δεύτερη πλευρά είναι η καταστολή, που σε αυτή τη φάση, παίρνει διάφορες μορφές: με την επίσημη, «νόμιμη» και κυρίαρχη κρατική καταστολή (αστυνομία-στρατός) και την προβοκάτσια των μηχανισμών τους. Με τους ιδιωτικούς επιχειρηματικούς «στρατούς» (μπράβοι, σεκιούριτι κτλ). Με την Ακροδεξιά και τις οργανωμένες ομάδες της. Ειδικό επιθετικό ρόλο έχει αναλάβει το «υπερκράτος» των μίντια. Από αυτή τη σκοπιά:
- Είναι αναγκαία μια ενιαία κίνηση για τη δημοκρατία και ελευθερία του συλλογικού εργαζόμενου ανθρώπου ενάντια στη «χούντα του μνημονίου» και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, που θα εντάσσει την ειδική αιχμή πάλης κατά της Ακροδεξιάς, του νεοφασισμού και του ρατσισμού στο συνολικότερο πλαίσιο.
- Η εργατική και λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι σε όλες τις μορφές καταστολής, πρέπει να τεθεί ως πλευρά των οργάνων του μαζικού λαϊκού κινήματος (με κυρίαρχες τις συνελεύσεις). Η αντίληψη μας αυτή διαφοροποιείται αποφασιστικά από πρακτικές «κομματικής αποστολής», αναρχικού μπάχαλου στην πλάτη των αγωνιζόμενων και «ατομικής τρομοκρατίας». Κοινό χαρακτηριστικό των προηγούμενων λογικών είναι η υποτίμηση του ίδιου του μαζικού κινήματος, η υποβάθμιση της προσπάθειας για κατάχτηση ανώτερου βαθμού πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης και τελικά η δράση αντί του κινήματος και στο όνομα του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που αυτή η λογική συνοδεύεται πολύ συχνά από εκφυλιστικά φαινόμενα βίαιης «λύσης λογαριασμών» μέσα στο κίνημα και την Αριστερά. Επίσης, δεν πρέπει να κινηθούμε με μια αντίληψη για «κινηματικό μέτωπο κατά της Χρυσής Αυγής», πολύ περισσότερο για «σύγκρουση των δυο άκρων».
6. ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, «ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ» ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Η ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου δεν θα επιτευχθεί ούτε κοινοβουλευτικά, ούτε από την Αριστερά. Η Αριστερά θα συμβάλει αποφασιστικά (με πρόγραμμα, θεωρία, πολιτική γραμμή κτλ), αλλά την ανατροπή θα την επιβάλει ένα ευρύτερο, κοινωνικοπολιτικό, αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο με τον καθοριστικό, τελικά, ρόλο του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
- Οι διάφορες άλλες αριστερές «προτάσεις ανατροπής» δεν βλέπουν στο μαζικό κίνημα τον καθοριστικό ρόλο, για αυτό προτάσσουν πάντα κάποιο είδος κυβέρνησης, κοινοβουλευτικής ή «θεσμικής» πρότασης.
- Η ταξική ανασυγκρότηση του μαζικού κινήματος απαιτείται ώστε να μετασχηματισθεί σε πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής της επίθεσης. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί το μετασχηματισμό του οικονομικού αγώνα σε πολιτικό αγώνα ανατροπής με επαναστατική προοπτική.
- ΟΙ ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ είναι αντίπαλοι αυτής της προοπτικής. Δεν πρόκειται να οργανώσουν και να καθοδηγήσουν, όχι μόνο την πάλη για ανατροπή, αλλά ούτε καν την αντίσταση στο Μνημόνιο. Η αναβολή της δημιουργίας αρχικά μειοψηφικών, ανεξάρτητων οργάνων, ισοδυναμεί με αργό θάνατο των σημερινών αντιστάσεων.
- Για αυτούς τους λόγους απαιτείται η κοινή στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στο Συντονισμό των Σωματείων, η ενίσχυσή του, ο μετασχηματισμός του, η απαγκίστρωση συνδικάτων από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Απαιτούνται πολλαπλές μορφές ανεξάρτητων, μη-ΓΣΕΕ συντονισμών, κατά κλάδο, πόλη, μέτωπο, αίτημα κ.α. Απαιτείται η κοινή δράση με το ΠΑΜΕ, αλλά σε διαχωρισμό με το περιεχόμενο και τη μορφή κομματικής περιχαράκωσης.
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να τραυματίζει την αξιοπιστία της συμμετέχοντας σε «πολλές συγκεντρώσεις», πολύ περισσότερο όταν εμφανίζεται σε πολιτική ουράς στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί τμήματά της να συμμετέχουν κάπου χωρίς ομόφωνη απόφαση, εκπροσωπώντας το σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
7. ΛΑΪΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΠΑΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
- Άμεσο καθήκον μας πρέπει να είναι η συγκρότηση οργάνων λαϊκής πάλης και ανατροπής του Μνημονίου και του Καλλικράτη σε κάθε Δήμο, με κατεύθυνση συνένωσής τους σε επίπεδο Περιφέρειας. Το υποσχεθήκαμε προεκλογικά, καλούμαστε να το πράξουμε τώρα.
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει, με ενιαίο τρόπο, να πρωτοστατήσει στο μετασχηματισμό των ψηφοδελτίων που στήριξε σε δημοκρατικά συγκροτημένες Δημοτικές και Περιφερειακές Κινήσεις. Να συμβάλει στη συγκρότηση μαζικών οργάνων – όχι προέκταση των σχημάτων ή των ψηφοδελτίων, ούτε συμφωνιών κορυφής δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά, αυθεντικών οργάνων της μαζικής λαϊκής πρωτοβουλίας και πάλης .
8. Η ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
- Ο στόχος της ανατροπής και το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που προτείνουμε (στα κύρια πολιτικά στοιχεία τους) είναι ταυτόχρονα και προτάσεις για το περιεχόμενο της κοινής δράσης όλης της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα. Φυσικά, με συγκεκριμενοποίηση σε κάθε κλάδο, μέτωπο, σε κάθε ζήτημα αιχμής, όπως επίσης και απέναντι σε κάθε ξεχωριστή αριστερή δύναμη ή κόμμα. Ωστόσο, δεν κατακερματίζεται κατά το δοκούν, ούτε προσανατολίζεται προνομιακά σε κάποια «αντι-δογματική» ή «αντι-ανανεωτική» ενότητα.
- Με βάση αυτή την πολιτική κατεύθυνση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αλλά και να συμβάλει σε κάθε προσπάθεια ανατρεπτικής κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα και στο διάλογο για τα μεγάλα θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής μας.
9. ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
- Ιδιαίτερη επικαιρότητα και σημασία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκτούν η αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και η αναζήτηση του επαναστατικού δρόμου και της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής προοπτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητά, αλλά και πρέπει να καταθέσει μια πιο συγκριμένη πρόταση στρατηγικής διεξόδου από την κρίση με την επανάσταση και την εργατική εξουσία.
- Η σχετική αποτυχία της καμπάνιας για εγγραφή μελών οφείλεται στις αντιφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο επίπεδο της φυσιογνωμίας και της πολιτικής γραμμής, στις άγονες αντιπαραθέσεις, αλλά κυρίως, στο γεγονός ότι καλούμε κάποιον να γίνει μέλος χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, σε μια ενότητα όπου τα βασικά ζητήματα παραπέμπονταν στις «κορυφές». Κανείς αριστερός, στην εποχή μας, δεν θέλει να είναι «κομπάρσος». Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει την πολυτέλεια να διασπάται σε πολλαπλά σχήματα, συσπειρώσεις, εκλογικά ψηφοδέλτια κ.λπ., στα διάφορα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Ειδικά οι εκλεγμένοι σύμβουλοι πρέπει να εκφράζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το ψηφοδέλτιο με το οποίο εκλέχτηκαν, να ελέγχονται από τα περιφερειακά και τα δημοτικά σχήματα και να μην λειτουργούν ως ιδιοκτησία των οργανώσεων τους. Το ζητούμενο είναι να περάσουμε σε ένα επίπεδο ενιαίας παρέμβασης, με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και τις διαφορετικές απόψεις.
- Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία προτείνουμε να γίνει το αργότερο τον Μάρτη 2011. Να έχει τη μορφή Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με αιρετούς εκπροσώπους, που θα εκλεγούν από τοπικές και κλαδικές επιτροπές και οι οποίες θα συζητήσουν και θα ψηφίσουν πάνω σε κείμενο με θέσεις του τωρινού Συντονιστικού. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να εκλέξει νέο όργανο. Όλη η διαδικασία πρέπει να πάρει το χαρακτήρα μείζονος κοινωνικού και πολιτικού γεγονότος για ολόκληρη την Αριστερά. Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού.
.png)
