ΝΑΡ Δημόσιου Τομέα: Όλοι στον αγώνα για την ανατροπή

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ – Ε.Ε.-ΔΝΤ

ΜΑΖΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Η τρικομματική χούντα με το νέο (τρίτο στη σειρά) Μνημόνιο που ψήφισε στη Βουλή επιχειρεί να εφαρμόσει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ένα εφιαλτικό καθεστώς για τους εργαζόμενους και όλη την κοινωνία. Με απολύσεις, διαθεσιμότητες (απολύσεις με φερετζέ), αργίες, μετακινήσεις, μετατάξεις με διακηρυγμένο στόχο την «ελάφρυνση» του δημοσίου από 150.000 εργαζόμενους. Με την πλήρη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και την αντιμετώπιση κάθε δημόσιου αγαθού ως πεδίου κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Την διαμόρφωση μιας εργασιακής κόλασης με την τρομοκρατία των  απολύσεων, των εργασιακών σχέσεων – λάστιχο, τις συμβάσεις μαύρης εργασίας, την ποινικοποίηση κάθε αγώνα. Με ένα νέο καθεστώς «δημόσιου υπαλλήλου» που δεν θα εργάζεται για την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών αλλά την προώθηση και εκτέλεση της κανιβαλικής πολιτικής των μνημονίων.

Αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο τους δημόσιους υπάλληλους, αφορά όλη την κοινωνία. Γιατί το πρόβλημά τους δεν είναι η «ορθολογική διαχείριση των δημόσιων πόρων» ούτε το «χτύπημα της σπατάλης και της διαφθοράς». Αλλά η πάμφθηνη εργατική δύναμη, ο υποταγμένος και εξαθλιωμένος εργαζόμενος που δεν θα έχει το κουράγιο να ορθώσει ανάστημα απέναντι στον κρατικό ή ιδιώτη εργοδότη. Γι αυτό παίρνουν τα ίδια μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα. Γι αυτό θέλουν να προσθέσουν στη στρατιά των 1.300.000 ανέργων και των 500.000 απλήρωτων εργαζόμενων άλλα 150.000 θύματα από το δημόσιο τομέα, θυσία στο σφαγείο της χρεομηχανής, των τραπεζικών και πολυεθνικών συμφερόντων. Γι αυτό μειώνονται συνεχώς οι μισθοί, διαλύονται οι ΣΣΕ και τα ασφαλιστικά δικαιώματα είτε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, είτε με την πρωτοβουλία του ΣΕΒ και των εργοδοτών. Γι αυτό ο λαός μας είναι υπό συνεχή εκβιασμό και πίεση να αποδεχθεί την εξαθλίωση για το καλό της «εθνικής» οικονομίας, τη «διάσωση» της χώρας, το δημοσιονομικό πλεόνασμα, την παραμονή στο ευρώ και στην Ε.Ε. Γιατί μόνο έτσι το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός και η Ε.Ε. ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουν την κρίση και τους ανταγωνισμούς τους.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

Μας τρομοκρατούν ότι αν δεν αποδεχθούμε τη «βοήθεια» των τοκογλύφων πιστωτών τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Βάζουν επιτρόπους στη δουλειά μας, στερούν τη δυνατότητα να καθορίζουμε εμείς τη ζωή μας. Θέλουν το λαό σκλάβο, μαριονέτα της πολιτικής τους. Θέλουν να τσακίσουν το πνεύμα αντίστασης και διεκδίκησης, το λαό χωρίς κανένα πολιτικό δικαίωμα, καμία δημοκρατική ελευθερία. Γι’ αυτό φτιάνουν ένα πλαίσιο τρομοκρατίας, συλλαμβάνουν και σέρνουν σε δίκες αγωνιστές, όπως στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, ζητούν δηλώσεις μετανοίας για όσους σηκώνουν το κεφάλι. Τώρα πρέπει να μπει ένα τέλος: Δυόμιση χρόνια μας λένε «μνημόνιο ή χάος». Κι αντί να σωνόμαστε βουλιάζουμε όλο και πιο βαθιά στο «βούρκο» των μνημονίων. Δεν θα κάνουμε τις ζωές μας θυσία στο όνομα των δόσεων που οι ίδιοι ομολογούν ότι θα δοθεί για τη στήριξη του τραπεζικού κεφαλαίου και για την πληρωμή των τοκογλύφων.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ.

Μόνη λύση είναι ο πανεργατικός – παλλαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. με επιθετικό πλαίσιο πάλης και σκληρές μορφές αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων από κοινού με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα καταστρεφόμενα μεσαία στρώματα. Με στόχο την αντικαπιταλιστική  ανατροπή της επίθεσης, της κυβέρνησης αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης του κοινωνικού πολέμου. Η διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού εργατικού κινήματος εξέγερσης που θα γκρεμίσει και θα στείλει στον αγύριστο την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., την κυβέρνηση και τα συνεταιράκια της. Που θα επιβάλλει κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και σε βάρος του κεφαλαίου, που θα επιτύχει άμεσα την αναδιανομή του πλούτου, με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μείωση του χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους. Που θα παλέψει και θα επιβάλει τη διαγραφή του χρέους, που δεν δημιούργησαν οι εργαζόμενοι αλλά καλούνται να το πληρώσουν . Που θα ζητήσει την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., ως απαραίτητο όρο για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων. Που θα διεκδικήσει την πλήρη διαχείριση για το κοινωνικό όφελος όλου του παραγόμενου πλούτου, που θα αρνηθεί την κοινωνία που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Που θα στηρίζεται στην πιο πλατιά δημοκρατία των αγώνων, των γενικών συνελεύσεων και του συντονισμού όλων των αγωνιζόμενων κλάδων, που δεν θα έχει λογική διαχείρισης της ήττας αλλά θα παλεύει με γνώμονα την ανατροπή, την νίκη, την απελευθέρωσή μας. Θα αντλεί δύναμη από τον διακλαδικό συντονισμό, τις αποφασιστικές μορφές πάλης, τη δημιουργία νέων οργάνων του εργατικού και λαϊκού κινήματος που θα συγκροτούν μια σύγχρονη «Βουλή» των από κάτω ενάντια στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Χρειαζόμαστε σήμερα, ως απαραίτητο όρο για τη νίκη μας, μια Αριστερά που θα συμβάλλει στην οργάνωση των αγώνων, στην ανάδειξη της νικηφόρας προοπτικής τους, στην διαμόρφωση ενός αγωνιστικού κι ανατρεπτικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου. Για αυτό χρειαζόμαστε μια άλλη Αριστερά, πραγματικά ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική. Που δεν θα αναζητά την διέξοδο σε θολά αντιμνημονιακά μέτωπα, δεν θα υποτάσσεται στο ευρώ και την ΕΕ, δεν θα εναποθέτει τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή στον κυβερνητισμό, δεν θα ψάχνει έναν καπιταλισμό με «ανθρώπινο» πρόσωπο. Που δεν θα παραπέμπει στο αόριστο μέλλον της λαϊκής εξουσίας τις τομές – ρήξεις που είναι απαραίτητες για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου και την επιβίωση του λαού, που δεν θα αντιμετωπίζει με καχυποψία και εχθρότητα ότι κινείται και δεν ελέγχεται από το κόμμα – φετίχ που θα είναι ενωτική με άλλες αριστερές δυνάμεις και με το ίδιο το εργατικό – λαϊκό κίνημα.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Κριτήριο μας είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών ενάντια στην καπιταλιστική κερδοφορία. Πλούτος υπάρχει και τον παράγουν οι εργαζόμενοι αλλά τον καρπώνονται λίγοι. Αν υπολογίσουμε τα κέρδη που συσσωρεύει το κεφάλαιο από την εκμετάλλευσή μας, τα χρήματα που δαπανώνται για πληρωμή των τοκογλύφων, τα τρις που  τζιράρονται σε χρηματιστήρια και CDC, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει πιο ρεαλιστικό πράγμα στον κόσμο από την δυνατότητα  να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να δουλεύουμε πολύ λιγότερες ώρες και να δουλεύουμε όλοι, να έχουμε δημόσια παιδεία και υγεία για τον καθένα, να ζούμε σε ανθρώπινες πόλεις και περιβάλλον.

Πιστεύουμε ότι απέναντι στη συντηρητική αντεπανάσταση που προσπαθεί με μια τεράστια ιδεολογική επίθεση να μας πείσει ότι οι λαοί είναι ανίκανοι να ρυθμίζουν τις τύχες τους, ότι οι τύχες των κοινωνιών πρέπει να αποφασίζονται στα γραφεία της αστικής τάξης και των υπηρετών της, μόνο η «συλλογική σοφία των εργαζόμενων», η «εξουσία και η δημοκρατία των κάτω» μπορεί να ανοίξει το δρόμο της κοινωνικής- πολιτικής χειραφέτησης. Μόνο αν ο κόσμος της δουλειάς πάρει την κατάσταση στα χέρια του και απαλλάξει την κοινωνία από την εξουσία του κέρδους και της εκμετάλλευσης, μπορούμε να μιλήσουμε για κοινωνία της ευημερίας και του πολιτισμού, για κοινωνία της ελευθερίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Το μέλλον μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η βαρβαρότητα που μας ετοιμάζουν. Ο δικός μας δρόμος είναι ο δρόμος της επανάστασης και της εργατικής εξουσίας, ο δρόμος της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.

Νέο Αριστερό Ρεύμα - Οργανώσεις Δημόσιου Τομέα, Νοέμβρης 2012

ΠΗΓΗ: narnet.gr