ΕΕΚ: Συνδικαλιστικό πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ

Ενώ δεκάδες χιλιάδες καθηγητές σε όλη την χώρα αψηφώντας την κρατική τρομοκρατία της επιστράτευσης και τον πόλεμο λάσπης των ΜΜΕ υπερψήφισαν με συντριπτικές πλειοψηφίες την πρόταση για απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις. Στην Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, την Τετάρτη 15/5, όμως, εκεί που όλοι περίμεναν την τυπική επικύρωση των αποφάσεων της βάσης των καθηγητών ξαφνικά, αργά το βράδυ μετά από 10ωρη συνεδρίαση, κατατέθηκε στο προεδρείο της ολομέλειας των προέδρων των ΕΛΜΕ κοινή πρόταση ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ-Αυτόνομη Παρέμβαση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) να εξεταστεί ¨αν υπάρχουν κοινωνικοί και πολιτικοί όροι στήριξης της απεργίας¨. Από το σημείο εκείνο και μετά άρχισαν τα τραγελαφικά τερτίπια της γραφειοκρατίας βάζοντας σε ψηφοφορία δύο προτάσεις μια για ναι ή όχι στην απεργία και δεύτερη ναι ή όχι ¨αν υπάρχουν οι όροι¨ στην πρώτη ψηφοφορία προέκυψε 92% υπέρ της απεργίας ως προς το δεύτερο ερώτημα, φυσικά, δεν υπήρχαν αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, έτσι οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ ψήφιζαν  αυθαίρετα με τα παρακάτω αποτελέσματα: 24% ναι 57% λευκό και 19% όχι. Με αυτό το τρόπο στηριζόμενη στο καταστατικό που απαιτεί 66% υπέρ για κύρηξη απεργίας αυθαίρετα και απροσχημάτιστα αποφάσισαν ότι δεν γίνεται η απεργία. Το αίσχος, της παραπάνω απόφασης, είναι ότι το δικαιολόγησαν, με το  ότι την απεργία δεν την στήριζαν η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ, αλλά όμως οι τοπικές Γενικές Συνελεύσεις, που έγιναν την Τρίτη 15/5, όταν έπαιρναν την απόφαση για την απεργία ήταν γνωστή η στάση και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (μάλιστα σε όλες καταγγέλθηκε η ανταπεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ στις 13/5, αντί για απεργία συμπαράστασης την Παρασκευή 17/5 την πρώτη μέρα της απεργίας, με πρόταση του ΠΑΜΕ). Το καινούργιο δεδομένο της Τετάρτης ήταν η κήρυξη απεργίας της ΔΟΕ (δάσκαλοι) και μάλιστα και άλλες ομοσπονδίες του Δημοσίου ήταν έτοιμες κάτω από την πίεση των εργαζομένων να προχωρήσουν σε παρόμοιες αποφάσεις. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε το αναγκαίο ¨φύλλο συκής¨ για αυτήν την απόφαση. Στην πραγματικότητα το πραξικόπημα έγινε μετά από πολιτική συμφωνία κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις των καθηγητών δεν είχαν μόνο να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις της κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ, ούτε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ αλλά και την γραφειοκρατία του Περρισού. Το ΠΑΜΕ ήταν από την πρώτη στιγμή αντίθετος και υπονομευτικός της απεργίας. Όχι μόνο καταψήφισαν την πρόταση για απεργία στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ, αλλά και στην συνέχεια στις Γενικές Συνελεύσεις εμφάνισαν την μόνη αντιθετική πρόταση για μια 48ωρη ντουφεκιά ενάντια στην απεργία διαρκείας στις εξετάσεις, εισπράττοντας την μαζική αποδοκιμασία από το σύνολο των καθηγητών. Αλλά η τελική επίθεση που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι ήταν από το ¨Δούρειο Ίππο¨ το ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι την Τετάρτη το βράδυ ήταν υπέρμαχος και την τελευταία στιγμή υπονόμευσε την απεργία. Το μάθημα που βγαίνει από αυτόν τον αγώνα είναι ότι η γραφειοκρατία είναι όχι απλώς ανίκανη να οργανώσει τις μάχες που απαιτούνται αλλά είναι το κύριο εμπόδιο στην μάχη των εργαζομένων. Οι αγώνες και οι μάχες που έχουμε μπροστά μας,  απαιτούν την  πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφής αυτο-οργάνωσης, της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας. Είναι ο μόνος δρόμος των εργαζομένων για την ζωή ενάντια στην κοινωνική καταστροφή  που προκαλεί η χρεοκοπία του καπιταλισμού και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν το σύστημα. Οι αγώνες πρέπει να έχουν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και της Τρόικας και να παλέψουμε για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και την εργατική εξουσία. 16/5/2013 Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα