Οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά αρνητικές σε όλα τα μέτωπα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που υποτίθεται ότι διεξάγει ο Λευκός Οίκος. Το Ιράκ παραμένει κόλαση για τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής. Στο Αφγανιστάν η κατάσταση πηγαίνει επίσης από το κακό στο χειρότερο, καθώς οι Ταλιμπάν έχουν ανασυνταχθεί και οι πάντες ομολογούν ότι ήδη το 2007 έχει αποβεί η κατά πολύ χειρότερη χρονιά από πλευράς απωλειών για τις δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους. Σαν να μην έφταναν αυτά, έχει αποσταθεροποιηθεί τώρα και το Πακιστάν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο αμερικανόφιλος δικτάτορας Περβέζ Μουσάραφ να υποχρεώνεται να κηρύξει στρατιωτικό νόμο μέσα στο δικτατορικό καθεστώς, επικαλούμενος την αναχαίτιση της ισλαμικής απειλής, την οποία υποτίθεται πως καταπολεμά η πολιτική του Μπους. Με δεδομένο δε ότι το Πακιστάν αποτελεί, μαζί με τη Σαουδική Αραβία, το πιο ισλαμικό κράτος της γης, δεδομένου ότι η ίδια η συγκρότησή του έγινε αποκλειστικά και μόνο πάνω στη βάση της ισλαμικής θρησκείας, χωρίς κανένα εθνικό στοιχείο, όλα δείχνουν ότι η πολιτική του Τζορτζ Μπους σημείωσε παταγώδη αποτυχία.
«Πακιστάν - η πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου» έγραφε στον κορυφαίο πρωτοσέλιδο τίτλο της την Πέμπτη η σοβαρή εβδομαδιαία γερμανική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ», με δεδομένο ότι το Πακιστάν διαθέτει ήδη πυρηνικές βόμβες. Κρύος ιδρώτας περιλούζει τους ηγέτες όλου του πλανήτη στη σκέψη ότι θα μπορούσε αυτό το πυρηνικό οπλοστάσιο να περιέλθει στα χέρια εξτρεμιστών ισλαμιστών, καθώς αυτή η χώρα των 170 εκατομμυρίων ανθρώπων κατοικείται από πανσπερμία φυλών χωρίς καμία συνοχή, αίσθηση κράτους και διεθνούς πολιτικής.
Η χώρα αυτή είναι αδύνατον να ελεγχθεί από ξένες δυνάμεις κατοχής. Είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος ο κίνδυνος από ένα Πακιστάν στα χέρια ακραίων ισλαμιστών από ένα Ιράν που να κατέχει πυρηνικά όπλα.
Σε αντίθεση με τα φληναφήματα των Αμερικανών, το Ιράν είναι κληρονόμος αυτοκρατοριών με ιστορία χιλιετιών και έχει πολύ καλύτερη αίσθηση της διεθνούς πολιτικής και ιστορίας από τους νεοσυντηρητικούς ανιστόρητους που χαράζουν τη σημερινή πολιτική των ΗΠΑ.
«Παρατηρητές είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορεί να λύνει κανείς προβλήματα μέσω της ανάλυσης της πραγματικότητας. Εμείς όμως είμαστε μια αυτοκρατορία, εμείς δημιουργούμε τις δικές μας πραγματικότητες. Κατόπιν μπορούν οι άλλοι να τις μελετήσουν!», είχε δηλώσει υπεροπτικά ένας σύμβουλος του Τζορτζ Μπους.
Ποιες είναι λοιπόν οι πραγματικότητες που δημιούργησαν οι νεοσυντηρητικοί έπειτα από έξι χρόνια «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»;
Πριν από έξι χρόνια υπήρχε λοιπόν ένα Αφγανιστάν υπό τον ζυγό των Ταλιμπάν και τοπικών πολεμάρχων, το οποίο δεν έπαιζε κανέναν ρόλο στη διεθνή πολιτική. Σήμερα το Αφγανιστάν το έχουν καταλάβει οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, οι οποίοι όμως δεν ελέγχουν παρά το κέντρο της Καμπούλ και ελάχιστες πόλεις, μόνο από στρατιωτική σκοπιά, χωρίς να τολμούν να βγουν και να περπατήσουν στους δρόμους χωρίς σχηματισμούς μάχης. Ολη η χώρα ελέγχεται είτε από πολεμάρχους είτε από φυλάρχους, ενώ ολοένα και μεγαλύτερα τμήματά της περνούν υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν και των συμμάχων τους. Πριν από έξι χρόνια υπήρχε το ενιαίο Ιράκ του Σαντάμ, το οποίο δεν ήταν φιλικό προς τις ΗΠΑ, αλλά και δεν αποτελούσε κανένα κίνδυνο γι αυτές. Σήμερα οι Αμερικανοί έχουν ουσιαστικά διαλύσει τη χώρα σε τρία κομμάτια, όπου μέσα σε κάθε κομμάτι, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, αναδεικνύεται όλο και ισχυρότερος ο ρόλος των φυλάρχων.
Η αμερικανική κατοχή έχει προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στον άμαχο πληθυσμό του Ιράκ, η οικονομία έχει καταστραφεί, το μίσος των Ιρακινών και τεράστιου τμήματος των Αράβων εναντίον των Αμερικανών εξαιτίας της κατοχής του Ιράκ έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Είναι κέρδος όμως για τις ΗΠΑ ότι οι πετρελαιοπηγές του Ιράκ βρίσκονται υπό τη στρατιωτική κατοχή τους, αν και μόνο εν μέρει τις εκμεταλλεύονται, για την ώρα, λόγω των ειδικών συνθηκών γενικευμένου ανταρτοπόλεμου που επικρατούν σε πολλές περιοχές της χώρας.
Ο στρατηγικός στόχος, όμως, της κατάληψης των πετρελαίων του Ιράκ έχει επιτευχθεί, και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τις ΗΠΑ, αφού αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος της εισβολής και κατοχής του Ιράκ, και όχι φυσικά οι ανοησίες περί «τρομοκρατίας».
Επιπλέον, το διαλυμένο Ιράκ έπαψε πλέον να αποτελεί την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του αραβικού κόσμου μετά την Αίγυπτο, πράγμα που επίσης υπηρετεί τα σχέδια της Ουάσιγκτον για στρατιωτική κατοχή από τις ΗΠΑ της Μ. Ανατολής.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Ανασφάλεια και συμφέροντα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν είναι σήμερα πολύ πιο ανασφαλείς χώρες από όσο ήταν πριν επιτεθούν και καταλάβουν τις δύο πρώτες οι Αμερικανοί, με έμμεσο αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και της τρίτης. Μέσω των πολέμων, όμως, οι ΗΠΑ κατέλαβαν τα πετρέλαια του Ιράκ και ενίσχυσαν τη γεωστρατηγική θέση τους στην Κ. Ασία μέσω της κατοχής του Αφγανιστάν. Το αντίτιμο της αστάθειας και ανασφάλειας που προκλήθηκαν είναι πολύ μικρό σε σύγκριση με τα κέρδη της Ουάσιγκτον, αν το δει κανείς κυνικά.
.png)
