26/11/07

ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ


ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ:
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ Ή ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ;

Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης περιγράφονται οι μιλιταριστικοί και πολεμικοί τους προσανατολισμοί: 1. Παλλαϊκή Άμυνα, για ένα Ισραήλ των Βαλκανίων, με εφέδρους δια βίου συμμέτοχους της πολεμικής μηχανής, καλύπτοντας παράλληλα, με προσφορά δωρεάν εργασίας, κάθε κενό της πολιτική του «λιγότερου» κράτους (δασοπυρόσβεση, πλημμύρες, αποκλεισμοί δρόμων) κλπ. 2. Αυξήσεις στους αξιωματικούς που πλέον αναλαμβάνουν διευρυμένα πολεμικά-αστυνομικά καθήκοντα στα πλαίσια ενός στρατού διακλαδικού, ευέλικτου, εντός και εκτός συνόρων. 3. Κολοσσιαία εξοπλιστικά προγράμματα που πλησιάζουν τα 27 δις. ευρώ. 4. Συμμετοχή στους πολέμους τρομοκράτησης των λαών και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ-ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ). Συμφωνία στην Αντιπυραυλική Άμυνα. Οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις καταγράφουν ελληνική συμμετοχή στη λεγόμενη «ενεργειακή ασφάλεια», στα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για την εγκαθίδρυση στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και σε άλλα σημεία της ευρύτερης Νοτιοανατολικής Ευρώπης, από τα οποία διέρχονται αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου (που θα αυξηθούν και πιθανόν αντιμετωπίσουν κινδύνους επίθεσης). 5. Αύξηση του μισθοφορικού τμήματος των Ενόπλων Δυνάμεων (40000 Επαγγελματίες Οπλίτες, Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης για μονάδες εκστρατείας και αποστολές εκτός συνόρων). 6. Αν οι Μισθοφόροι προσέλθουν, η κυβέρνηση θα εξετάσει τη μείωση της θητείας για ορισμένες κατηγορίες εφέδρων.


Σε ένα διεθνές περιβάλλον λοιπόν, που κυριαρχεί η τάση κατάργησης της υποχρεωτικής θητείας, διαπιστώνουμε ότι ο στρατός γίνεται ολοένα πιο επαγγελματικός και ταξικός, στην συγκρότηση και τον ρόλο του. Πολεμικό Ναυτικό και Αεροπορία, πεδία εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων, προσφέρουν μια πολύ πιο ανώδυνη θητεία, γεμάτη προνόμια, για γόνους πλουσίων, πολιτικών και ανθρώπους του θεάματος. Η θητεία βεβαίως δεν έχει ίση διάρκεια αφού μέσω των διατάξεων για ανυπότακτους, Έλληνες εξωτερικού κλπ., γόνοι μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων υπηρετούν (1-4) μήνες και εξαγοράζουν το υπόλοιπο.


Ορισμένοι θεωρούν την υποχρεωτική στράτευση εφαλτήριο «πατριωτικής διαπαιδαγώγησης» και μέσο εκδημοκρατισμού του στρατού (ΚΚΕ). Θεωρούν δικαίωμα της νεολαίας την υποχρεωτική στράτευση και καθήκον της την υπεράσπιση της «εθνικής ανεξαρτησίας». Αντίληψη που συμμερίζεται ο ΣΥΝ, εμπλουτίζοντας την ατζέντα με υπεράσπιση του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ-Ευρωπαϊκής Κοινής Πολιτικής Άμυνας-Εξωτερικών, ενώ θέτει και ζήτημα εναλλακτικής θητείας.

Οι απόψεις διίστανται. Οι κληρωτοί δεν σταμάτησαν τα τανκς το 1967, αλλά η στρατολόγηση των αγωνιζόμενων φοιτητών του Πολυτεχνείου αποτέλεσε κίνδυνο ανατροπής. Τι συμπεράσματα προσφέρει το κίνημα της Πορτογαλίας και η υποστήριξη στον Τσάβες των Ειδικών Δυνάμεων και των λαϊκών μαζών, που απέτρεψαν το πραξικόπημα Μπους και των βιομήχανων-ΜΜΕ;

Ας μην «χρεώνουμε» στον αντικειμενικό παράγοντα, τις ανεπάρκειες της Αριστεράς, την έλλειψη ανατρεπτικής γραμμής του εργατικού κινήματος.

Μήπως η άκριτη υποστήριξη του Συνδικαλισμού των μονίμων από ΚΚΕ-ΣΥΝ, χωρίς να τίθενται ζητήματα για τον ρόλο του στρατού, δε μπορεί να οδηγήσει σε συνδικαλιστικά παρα-μορφώματα όπως των Αστυνομικών Ενώσεων Θεσσαλονίκης (απαίτηση καταγραφής κινητοποιήσεων);


Δυνάμεις της Αριστεράς αρνούνται τη δράση στο στρατό, καλλιεργώντας στην καλύτερη των περιπτώσεων, την αντίληψη «άσε το να περάσει». Αρκετοί προβάλλουν την απαίτηση κατάργησης της Υποχρεωτικής Στράτευσης:


Η Συμμαχία Σταματήστε τον πόλεμο υποστηρίζει «σήμερα, παρότι οι πόλεμοι δεν γίνονται με τους μεγάλους στρατούς, η κυβέρνηση της δεξιάς προσπαθεί μέσω του θεσμού της υποχρεωτικής θητείας να ενισχύσει τον εθνικισμό, να έχει στρατεύσιμους για τις ανάγκες του πολέμου του Μπους, και για να δικαιολογούνται στα μάτια του κόσμου τα τεράστια κονδύλια που δίνονται για εξοπλισμούς».


Η Οικολογική Παρέμβαση προπαγανδίζει «Σήμερα οι πόλεμοι δε γίνονται με μεγάλους στρατούς εφέδρων αλλά μικρούς επαγγελματικούς. Ο θεσμός της υποχρεωτικής θητείας είναι ένας τελειωμένος θεσμός. Η δεξιά του Καραμανλή διατηρεί (και θέλει να επεκτείνει) την υποχρεωτική θητεία γιατί είναι ένα συντηρητικό κόμμα και τρέφει μίσος για τους νέους ανθρώπους. Χρειάζεται ο αγώνας μας για να καταργήσουμε την υποχρεωτική θητεία, τους υπέρογκους εξοπλισμούς που βυθίζουν τη χώρα, για να απαντήσουμε στο μιλιταρισμό».


Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, ζητά «κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο» και της Υποχρεωτικής Στράτευσης, γιατί «ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε αυτόν τον ημι-ερασιτεχνικό, γραφειοκρατικό και σπάταλο οργανισμό σε έναν επαγγελματικό, μικρό και ευέλικτο στράτευμα που θα ικανοποιεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας και μόνον αυτές».

Άλλες αντιλήψεις κάνουν μέγιστο ζήτημα της με κάθε τρόπο ατομική εξασφάλιση της μη κατάταξης (Ι5-βιομηχανία απαλλαγών) και κοινωνικά προνομιούχοι αρνούνται την υποχρεωτική στράτευση όχι με όρους κινήματος, αλλά με απαίτηση από τον πρωθυπουργό για μετατροπή του στρατού σε πλήρως επαγγελματικό, ώστε τα φτωχόπαιδα των λαϊκών συνοικιών να αποτελέσουν τον Μισθοφορικό, αποτελεσματικό στρατό που απαιτεί ο καπιταλισμός της εποχής μας. Φτάνουν ακόμη και να θεωρητικοποιήσουν την αγωνιώδη εξασφάλιση του εαυτούλη τους, όταν «διαφημίζουν» το βύσμα που έβαλαν για να κερδίσουν μια Μετάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό. «Ζήσε εσύ καλά και άσε τους άλλους να λιώνουν»!!!

Όλες αυτές τις αντιλήψεις αφού ταυτίσουν τον μιλιταρισμό με την υποχρεωτική στράτευση, υποτάσσονται στα πιο σύγχρονα, βίαια αστικά προτάγματα που απαιτούν εκσυγχρονισμένο μισθοφορικό στρατό. Αρνούνται να δώσουν στο αντιμιλιταριστικό κίνημα της εποχής μας τα απαραίτητα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να παλέψει ενάντια στην ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία και τον στρατό της, είτε της υποχρεωτικής στράτευσης είτε τον μισθοφορικό.

«Ξεχνούν» το ΠΑΣΟΚ, που άρχισε την συντηρητική αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων, όξυνε τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και ενέπλεξε τη χώρα σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που αντιπαλέψαμε.


Παραβλέπουν το βασικό στόχο του αστικού κατεστημένου: την προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων Μισθοφόρων, δίπλα στους εφέδρους που προσφέρουν δωρεάν εργασία και θα είναι οι Αναλώσιμοι του πρώτου μισάωρου. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «έταξαν» στην νεολαία τη μειωμένη θητεία προκειμένου να αποκτήσουν την κοινωνική συναίνεση για το θεσμό των ΕΠ.ΟΠ. –ΟΒΑ-ΕΦΥΕΣ. Για αυτό στρατολόγοι «εξορμούν» στα Λύκεια.

Το Πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο συνειδητοποιεί ότι για λειτουργικούς λόγους (διακλαδικότητα μονάδων, σύγχρονα όπλα, πολύχρονη εκπαίδευση κλπ) και κυρίως για πολιτικούς (τις τεράστιες αντιδράσεις φαντάρων μέσα στον στρατό κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων σε Γιουγκοσλαβία Ιράκ, με κείμενα εκατοντάδων υπογραφών του ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, δεκάδες επώνυμες δηλώσεις άρνησης συμμετοχής, παρεμβάσεις ένστολων στρατιωτών σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια, με τα γεγονότα του πλοίου ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ κλπ) η αντιδραστική ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων, η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές, μπορεί να γίνει με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αντιδράσεις, μόνο εφόσον συμμετέχουν Μισθοφόροι. Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση θορυβημένη από τις αντιδράσεις στο στρατό δεν προχώρησε στη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας πχ. εγκαταλείφτηκαν τα σχέδια για δημιουργία ζώνης προσφύγων στα βόρεια σύνορα της χώρας και εντός της επικράτειας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.


Άρα το αντιπολεμικό αντιμιλιταριστικό κίνημα πρέπει να αντιπαλεύει την αντιδραστική αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρώτο σύνθημα που πρέπει να προβάλλει είναι ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ. Αρνούμαστε την ένστολη μισθοφορική διέξοδο από την ανεργία και εργασιακή περιπλάνηση. Κανένας νέος να μην γίνει αστυνομικός-αξιωματικός-Επαγγελματίας Οπλίτης. Θεωρούμε μεγάλη επιτυχία το μπλοκάρισμα των αρχικών σχεδίων Παπαντωνίου. Κάθε αποχώρηση επαγγελματία οπλίτη, που προστίθεται στις χιλιάδες που έχουν γίνει είναι ένα ακόμη βήμα. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η άρνηση του ΕΠΥ Μοναστηριώτη να πολεμήσει στο Ιράκ, η άρνηση του επίστρατου Μπαλτούκα να συμμετέχει στις ασκήσεις εφέδρων, ενός στρατού εμπλεκόμενου στα επιθετικά νατοϊκά σχέδια.


Να αντιταχθούμε στον πολεμικό-αστυνομικό ρόλο του στρατού, στην υπεράσπιση της αστικής κερδοφορίας, εντός και εκτός συνόρων. Η κυβέρνηση Καραμανλή, ακολουθώντας πρακτικές ΠΑΣΟΚ (ναυτεργάτες, ΕΑΣ, ΟΤΑ), προχώρησε σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ των Ναυτεργατών, έθεσε σε ετοιμότητα τα οχηματαγωγά του στόλου (ΧΙΟΣ-ΣΑΜΟΣ-ΡΟΔΟΣ), αναθέτοντας απεργοσπαστικό ρόλο και διέταξε τις Ειδικές Δυνάμεις του Λιμενικού να σπάσουν με τη βία, αν χρειαστεί, την απεργία..


Υπερασπιζόμαστε όποιον αντιστέκεται στο μιλιταρισμό, αλλά είμαστε εναντίον της ατομικής λύσης και φυγής μέσω του (Ι5). «Αντιρρήσεις» που καταλήγουν να ζητούν την εφαρμογή της νομοθεσίας της Ε.Ε. Τα δήθεν κινήματα των (Ι5) εμφανίζονται όχι σπάνια σε κοινωνίες με έξαρση εθνικισμού (Κύπρος, Ισραήλ). Ενσωματώνονται εύκολα (παραχωρήσεις στους ταξικά προνομιούχους, καλλιτέχνες, αθλητές), γίνονται πηγή εκμετάλλευσης (επιπλέον μήνες «εναλλακτικής» δωρεάν εργασίας). Η αστική ιδεολογική-πολιτική ηγεμονία δεν αμφισβητείται. Συχνά, η προσωπική βόλεψη «φορτώνει» τα βάρη θητείας στους αδύναμους κοινωνικά.


Εμείς πιστεύουμε ότι ο δρόμος της ειρήνης χαράσσεται από την συναδέλφωση και την κοινή πάλη των λαών. Η πάλη ενάντια στον πόλεμο, εθνικισμό, μιλιταρισμό πρέπει να αναζητά την σύνδεση της με τον σύγχρονο αντικαπιταλιστικό-εργατικό-διεθνιστικό αγώνα της εποχής μας. Ενός εργατικού κινήματος ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΡΗΞΗΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, που θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες, που θα παλεύει για την ακύρωση των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων και των πολεμικών εξοπλισμών, για ενιαία εργατικά δικαιώματα των εργαζόμενων σε Βαλκάνια και Ευρώπη. Εμπόδιο στην ανάδειξη του στρατού σε μηχανισμό «οικονομικής διπλωματίας» και βίαιο υπερασπιστή της αστικής κερδοφορίας.


Η πλούσια εμπειρία του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι μπορούν να αναπτυχθούν αντιστάσεις εντός του στρατοπέδου. Η τάση διεκδίκησης της βελτίωσης της κατάστασης και της αντιμετώπισης των αυθαιρεσιών είναι υπαρκτή και υπολογίσιμη.

Το κρίσιμο ερώτημα για το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα κάθε ιστορική περίοδο ήταν το πώς θα καταφέρει τη ματαίωση, το μπλοκάρισμα της πολεμικής εμπλοκής της δικής της άρχουσας τάξης-κυβέρνησης-ενόπλων δυνάμεων. Η ήττα της δικής μας κυβέρνησης σε κάθε πολεμικό τυχοδιωκτισμό άνοιγε και ανοίγει το δρόμο για να τεθεί ολόπλευρα το πολιτικό ζήτημα.


Ζητούμενο της προσπάθειας μας η ανάπτυξη ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης των φαντάρων, στη βάση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων της νεολαίας.

Αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη ενός Μαζικού κινήματος εντός και εκτός του στρατοπέδου, που αρνείται να πολεμήσει και αστυνομεύσει για τα αστικά συμφέροντα-ΗΠΑ-Ε.Ε. Ενάντια σε ΝΑΤΟ-Ευρωστρατό.

Ενάντια στις Ασύμμετρες Απειλές και τους πολέμους τρομοκράτησης που στοχοποιούν τον κόσμο της εργασίας και τα κινήματα του.

Ενάντια στην κοινωνία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και τη Δικτατορία των Νόμων της Αγοράς.

ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Στους μεταγενέστερους - Μπ. ΜΠΡΕΧΤ