ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Κρίσιμο ζήτημα είναι η συνέχιση του αγώνα μετά την Τετάρτη.
Η ακραία αντεργατική κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να ηττηθεί και να πέσει.
Σε μετωπική σύγκρουση με τους εργαζομένους βαδίζει η κυβέρνηση Καραμανλή σε μια από τις πιο κρίσιμες βδομάδες των τεσσάρων χρόνων «νέας διακυβέρνησης». Καθώς η ΝΔ επείγεται να περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα από τη Βουλή, το εργατικό κίνημα βαδίζει προς τη μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία της Τετάρτης, έχοντας πίσω του ήδη μεγάλες και μακρόχρονες κλαδικές απεργίες.
Ο Καραμανλής καταπάτησε και ξεφτέλισε τα τρία δικά του προεκλογικά «δεν», αφού και τα όρια ηλικίας αυξάνονται (γενικά και ειδικά) και οι συντάξεις μειώνονται (μετά τους νόμους Ρέππα – Σιούφα, έρχεται νέα μείωση), ενώ και οι εισφορές των εργαζομένων αυξάνονται με έμμεσο τρόπο, μέσω της επερχόμενης αύξησης του ΦΠΑ και του ξεπουλήματος των ιδιωτικοποιήσεων. Μάλιστα, η ΝΔ (ακολουθώντας πιστά τις επιλογές της ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου) ξεσκίζει όχι τα «ρετιρέ» όπως λέει, αλλά τα πλέον χτυπημένα τμήματα της εργατικής τάξης: Τις γυναίκες – μητέρες, τους νέους που αντί για σύνταξη θα πάρουν επίδομα κηδείας και τους εργαζόμενους της εργασιακής περιπλάνησης που πλέον θέλουν 100 μεροκάματα για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (από 50)!
Αντιμέτωπη με αποφασιστικούς αγώνες η ΝΔ, που έχει καλοσυνηθίσει το χάδι του ΠΑΣΟΚ μέσα κι έξω από τη Βουλή, κινητοποιεί όλους τους μηχανισμούς του αστικού συνασπισμού εξουσίας για να σπάσει τις απεργίες διαρκείας. Πέρα από τις δικαστικές αγωγές, κινητοποιεί τη ΔΑΚΕ για να πιέσει τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, ενώ σε απεργοσπαστικό ρόλο πέρασε η ΠΟΠ ΟΤΑ. Μεγάλη είναι η δραστηριοποίηση του τοπικού κράτους (και με γαλάζιο και με πράσινο χρώμα) για να χτυπηθεί η απεργία της ΠΟΕ ΟΤΑ. Δήμοι πετούν τα σκουπίδια που μαζεύουν σε παράνομες και επικίνδυνες χωματερές (υπάρχει καταγγελία για χωματερή ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, στην ΕΤΜΑ)! Αλλά καθώς κυβέρνηση και ΜΜΕ δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν κλίμα «κοινωνικού αυτοματισμού» απέναντι στις απεργίες («ο κόσμος μάς συμπαραστέκεται, δεν διαμαρτύρεται», έλεγαν στο ‘Πριν’ συνδικαλιστές των ΟΤΑ) απειλείται να είναι η κυβερνητική πολιτική που θα πάει στα σκουπίδια.
Ποια είναι όμως τα καθήκοντα που θέτουν οι ταξικές δυνάμεις;
Πρώτο, «δίνουμε τη μάχη για μια πρωτοφανή επιτυχία της απεργίας της Τετάρτης και συγκεντρώσεις που δεν έχουν ξαναγίνει», λένε. Προγραμματίζουν περιοδείες σε χώρους δουλειάς, εξορμήσεις, συνελεύσεις (όπως σε αεροδρόμιο, μετρό – ηλεκτρικό, νοσοκομεία κλπ) και απεργιακές φρουρές για τη Τετάρτη το πρωί.
Δεύτερο, σε όλες τις συγκεντρώσεις, σε όλες τις πόλεις, θα υπάρχει εμφάνιση με αυτοτέλεια του μπλοκ της νέα ταξικής αγωνιστικής ενότητας, για νικηφόρο αγώνα, πέρα από τη γραμμή του συνδικαλισμού της υποταγής. Το δυναμικό της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην Αθήνα αναμένεται να αναπτυχθεί απότ ο Μουσείο μέχρι το Πολυτεχνείο ( 10:30 π.μ.) και να συγκροτήσει ένα μαχητικό ,πλοκ στην πορεία. Σύλλογοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη καλούν σε προσυγκέντρωση στην Καμάρα , στις 10:00 π.μ.
Τρίτο, προβάλουν μια γραμμή συνέχισης του αγώνα. «Τίποτα δεν τελειώνει την Τετάρτη, ούτε με την ψήφιση του νόμου», τονίζουν. Οι ταξικοί συνδικαλιστές προτείνουν ένα γύρω γενικών συνελεύσεων σε όλα τα σωματεία αμέσως μετά την απεργία και άμεσα νέα 48ωρη, στο πλαίσιο αγώνα διαρκείας, με παράλληλες τομές για την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος (εγγραφή μελών, συνελεύσεις, εργατικά αιτήματα κλπ).
Τέταρτο, κλιμάκωση και στήριξη των κλάδων που έχουν μπει σε αγώνα διαρκείας (ΟΤΑ, ΔΕΗ, Τράπεζα Ελλάδας κ.α.). γύρω από αυτούς τους θύλακες αποφασιστικής αντίστασης πρέπει να βρεθεί όλη η υποστήριξη του εργατικού κινήματος, αλλά και ευρύτερα του λαού, ενάντια στα σχέδια καταστολής και απεργοσπασίας. Ειδικά οι αριστερές κινήσεις πόλης πρέπει να αναπτύξουν άμεσα τις πρώτες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε ένα κύμα μαζικής στήριξης του αγώνα των ΟΤΑ και συνολικά. Έτσι, θα παίρνει και ο αγώνας στους συγκεκριμένους χώρους πανεργατικά χαρακτηριστικά και όχι στενά κλαδικά χαρακτηριστικά, που δεν οδηγούν ούτε σε συγκεκριμένη νίκη.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι απαιτείται πλέον ανώτερη πολιτική συγκρότηση του κινήματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή, παρά τις μεγάλες αντιδράσεις, προχωρά στην ψήφιση του αντιασφαλιστικού. Είναι μια ακραία αντεργατική ταξική κυβέρνηση, που βρίσκεται απέναντι στην εργαζόμενη πλειοψηφία. Πρέπει να πέσει! Τα συνθήματα του «δεν θα περάσει» και τις διεκδίκησης των ασφαλιστικών και κοινωνικο-οικονομικών δικαιωμάτων της εποχής μας, πρέπει να συνοδεύονται πλέον από το αίτημα της ανατροπής συνολικά της επίθεσης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – κεφαλαίου, της ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή και κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει αυτή την πολιτική. Η ελπίδα προφανώς δεν βρίσκεται στο «ανανεωμένο» ΠΑΣΟΚ του ψευδοκοινωνικού συμβολαίου, ούτε στις διάφορες «αριστερές» ή «λαϊκές» διακυβερνήσεις, αλλά σε ένα αναγεννημένο πολιτικό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, σε μια άλλη Αριστερά της ανατροπής και της αντκαπιταλιστικής πάλης.
Μα μπορεί άραγε να νικήσει σήμερα το απεργιακό ρεύμα, να πάρει πίσω η ΝΔ το νομοσχέδιο; Μήπως όλα γίνονται για την τιμή των όπλων; Σε καμιά περίπτωση! Η υποχώρηση της κυβέρνησης είναι όντως πολύ δύσκολη, καθώς το Ασφαλιστικό αποτελεί στρατηγική επιλογή. Ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ κάνει ό,τι μπορεί για να διαχειριστεί ανώδυνα για το σύστημα την καυτή λάβα της εργατικής αντίδρασης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας εργατικός ξεσηκωμός, σε συνδυασμό με τη ζωντανή παρέμβαση των ταξικών ανατρεπτικών δυνάμεων για την εν θερμώ ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, δεν μπορεί να επιβάλει το «αδύνατο». Έτσι δεν γινόταν πάντα; Η κυβέρνηση μπορεί να ηττηθεί! Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα τραυματίσει βαριά την αδύναμη κυβέρνηση Καραμανλή, δυσκολεύοντας όχι μόνο την εφαρμογή του νόμου, αλλά και τα επόμενα – αναπόφευκτα σε άλλη περίπτωση – κύματα αντεργατικής επίθεσης. Μέσα σε αυτές τις μάχες θα δυναμώσει η τάση του νέου εργατικού κινήματος, η καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον.
ΠΡΙΝ 16/03/2008
.png)
