ΕΡΓΑΤΙΚΑ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Μία εργοδοτική παράβαση ανά 5 ελέγχους και αύξηση συντάξεων αναπηρίας.
Κάθε χρόνο παγκοσμίως χάνουν τη ζωή τους περίπου 2,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι από «ατυχήματα» κατά την ώρα εργασίας τους και από επαγγελματικές ασθένειες, αριθμός ο οποίος δείχνει αύξηση του ποσοστού κατά 10% τα τελευταία χρόνια. Ο κοινωνικός πόλεμος στο μέτωπο της εργασίας εντείνεται και τα θύματα της εργατικής πλευράς διαρκώς αυξάνονται. Εθιμοτυπικός, λοιπόν, είναι ο εορτασμός της 28ης Απριλίου ως Παγκόσμιας Ημέρας για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, που έχει καθιερώσει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) και τιμούν όλες; Οι κυβερνήσεις μετά βαΐων και ευχολογίων…
Η πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο είναι κυριολεκτικά μεσαιωνική, όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας. Περίπου 270 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως έχουν υποστεί μη θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, ενώ αντίστοιχα 160 εκατομμύρια υποφέρουν από επαγγελματικές ασθένειες. Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και των ασθενειών αυτών υπολογίζεται ότι ανέρχεται ετησίως – σύμφωνα με τη ΔΟΕ – περίπου στο 4% του ακαθάριστου παγκόσμιου προϊόντος και είναι εικοσαπλάσιο της αντίστοιχης επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας!
Στην Ελλάδα το 2007 οι κοινωνικές επιθεωρήσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) πραγματοποίησαν 35.805 ελέγχους και επέβαλαν 7.850 κυρώσεις. Δηλαδή σε κάθε πέντε ελέγχους, εντόπισαν και μία παράβαση! Οι τεχνικές και υγειονομικές επιθεωρήσεις του ΣΕΠΕ πραγματοποίησαν 28.000 ελέγχους και επέβαλαν 4.500 κυρώσεις, δηλαδή κάθε έξι έλεγχοι και μία παράβαση. Κι όλα αυτά, όταν ακόμα και το ίδιο το ΣΕΠΕ παραδέχεται ότι οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί είναι ελλιπείς…
Τα επίσημα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» για το 2007, σύμφωνα με την υφυπουργό Απασχόλησης Σ. Καλαντζάκου, ανήλθαν σε 94, δηλαδή κάθε τρεις εργάσιμες ημέρες θρηνούμε κι έναν εργάτη νεκρό!
Με βάση τα στοιχεία του ΙΚΑ για το 2005 (μέχρι τότε έχουν επισήμως ανακοινωθεί…) συνολικά αντιστοιχούν 7 ατυχήματα ανά 1.000 εργαζόμενους. Το 32,8% των ατυχημάτων συμβαίνει σε απασχολούμενους ηλικίας 25-34 ετών και το 47% των ατυχημάτων σημειώνονται στην Αττική. Μπορεί να καταγράφεται μια επίσημη μείωση των θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων» (κάτι που ωστόσο είναι αμφισβητήσιμο, καθώς πολλοί θάνατοι ξεφεύγουν από την επίσημη στατιστική) ωστόσο δεν χωρά αμφισβήτηση το στοιχείο ότι διαρκώς αυξάνονται οι δαπάνες για τις πληρωμές συντάξεων αναπηρίας και επιδότησης εξαιτίας εργατικών ατυχημάτων.
Το ΙΚΑ αναφέρει αύξηση έως και 30% αυτών των δαπανών στη διάρκεια 1995-2005. Σύμφωνα με την έκθεση της διεύθυνσης αναλογιστικών μελετών και στατιστικής του ΙΚΑ (που περιλαμβάνει στοιχεία για τα εργατικά ατυχήματα έως και το 2005) το κόστος για παροχές επιδότησης και συνταξιοδότησης λόγω εργατικού ατυχήματος έφτασαν το 2005 τα 58 εκατ. ευρώ, από 44 εκατ. ευρώ που ήταν του 1995. Ειδικότερα, οι δαπάνες καταβολής συντάξεων αναπηρίας λόγω εργατικού ατυχήματος (47,4 εκατ. ευρώ το 2005), έχουν εξαπλασιαστεί σε απόλυτα ποσά από το 1983, ενώ οι παροχές επιδότησης εργατικού ατυχήματος (10,7 εκατ. ευρώ το 2005) έχουν πενταπλασιαστεί για την ίδια περίοδο!
Μεγαλύτερη συχνότητα εργατικών ατυχημάτων (και θανατηφόρων) καταγράφεται στις κατασκευές, στα λατομεία, στη βιομηχανία, μεταξύ των χειριστών μηχανημάτων και κινητού εξοπλισμού καθώς και σε ανειδίκευτους εργάτες. Το δικό τους ακριβός «φόρο αίματος» πληρώνουν οι ξένοι εργάτες που απασχολούνται συνήθως σε σκληρές εργασίες, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, το 2005 οι αλλοδαποί εργάτες που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας αντιστοιχούσαν στο 18% του συνόλου, ενώ τα στοιχεία του ΣΕΠΕ για το 2006 δείχνουν ακόμα υψηλότερο ποσοστό, 30%.
Ένα άλλο φλέγον ζήτημα είναι οι επαγγελματικές ασθένειες, δηλαδή οι παθήσεις που προκύπτουν ύστερα από έκθεση σε βλαβερές συνθήκες στο χώρο εργασίας. Το θέμα των επαγγελματικών ασθενειών αφορά ευρεία τμήματα εργαζομένων, όχι μόνο των χειρωνάκτων εργατών αλλά και των υπαλλήλων γραφείου. Οι συνηθέστερες επαγγελματικές ασθένειες είναι μυοσκελετικές παθήσεις, οι δερματολογικές παθήσεις, οι πνευμονοπάθειες και οι καρκίνοι. Στον κόσμο των «σύγχρονων» επιχειρήσεων σε άνθιση βρίσκονται τα ψυχολογικά προβλήματα και το στρες που εκτός από τα άμεσα ορατά αποτελέσματα, μπορούν αργότερα να προκαλέσουν τεράστιες βλάβες στην υγεία, εγκεφαλικά, καρδιακά επεισόδια κ.α.
Η Συνθήκη Υγιεινής και Ασφάλειας της ΔΟΕ (1981) καθορίζει ότι οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουν ότι οι εργασιακοί χώροι, ο εξοπλισμός και οι ουσίες στους χώρους εργασίας είναι ασφαλείς και δεν αποτελούν κίνδυνο υγείας, όλα αυτά, βέβαια, «στο βαθμό που είναι εφικτό»! Ακόμα και αυτή η κατά τα άλλα «φιλεργατική» συνθήκη, δεν παραλείπει να συμπεριλάβει και την δικλείδα ασφαλείας για την εργοδοσία που δεν της είναι… εφικτό να διαθέτει «περιττά έξοδα» για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων της.
ΠΡΙΝ 26/04/2008
.png)
