ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ – ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Την ερχόμενη Πέμπτη συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Στις εορταστικές εκδηλώσεις θα ακουστούν πληθωρικά εγκώμια για το μικρό έθνος που επιβίωσε του Ολοκαυτώματος για να εμπλακεί αμέσως σε νέο αγώνα ζωής ή θανάτου με τους Άραβες, οι οποίοι μάταια πάσχισαν να πνίξουν το μωρό στην κούνια του. Το έθνος που μπόρεσε να φτιάξει ένα κράτος που πρασίνισε την έρημο, δημιούργησε πανεπιστήμια εφάμιλλα των ευρωπαϊκών και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επανάστασης στην Πληροφορική.
Τίποτα από αυτά δεν είναι εντελώς αβάσιμο, αλλά οι μισές αλήθειες είναι χειρότερες από τα ολόκληρα ψέματα. Η άλλη μισή αλήθεια βρίσκεται σ’ αυτό που είχε διακηρύξει ευθαρσώς ο θεμελιωτής του σιωνισμού, Τίοντορ Χερζλ, ο οποίος, ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα, οραματιζόταν ένα εβραϊκό κράτος, προγεφύρωμα της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Ή πάλι στην ομολογία του ιδρυτή - πατέρα του κράτους του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ο οποίος, το 1948, αναγνώριζε ότι, αν ήταν άραβας ηγέτης, δεν θα αναγνώριζε το κράτος του Ισραήλ, γιατί μπορεί οι Εβραίοι να υπέφεραν πάρα πολύ από τα πογκρόμ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά για όλα αυτά δεν έφταιγαν σε τίποτα οι Άραβες, που καλούνταν από τον νεαρό ΟΗΕ να ξεριζωθούν από τη γη τους.
Οι ηγέτες της Δύσης που θα σπεύσουν να λάβουν μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις αυτής της εβδομάδας στο Ισραήλ, θα προτιμήσουν να ξεχάσουν αυτή την άλλη μισή αλήθεια, που λέει ότι αυτό που είναι για τους Εβραίους ημέρα τιμής και περηφάνιας, είναι για τους Άραβες (μαζί και για το 20% των ισραηλινών πολιτών που είναι Άραβες) η ημέρα της «Νάκμπα», της καταστροφής. Γεγονός είναι ότι, στα 60 του χρόνια, το Ισραήλ εξασφαλίζει όχι απλώς την υποστήριξη της Δύσης, αλλά μια υποστήριξη άκριτη, που δεν κάμπτεται μπροστά σε οποιαδήποτε ωμότητα, είτε πρόκειται για το Τείχος τύπου απαρτχάιντ στη Δυτική Όχθη, είτε για το φονικό, εξοντωτικό εμπάργκο στη λωρίδα της Γάζας.
Το κράτος του Ισραήλ εκπλήρωσε απολύτως το όραμα του Χαρζλ, αλλά το τίμημα ήταν βαρύ. Το 1948 είχε εξασφαλισμένη τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας πλην των αραβικών μοναρχιών. Η Σοβιετική Ένωση ήταν από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της δημιουργίας ισραηλινού κράτους και τα ισραηλινά ντουφέκια στον πόλεμο του 1948 ήταν τσέχικης προέλευσης. Σήμερα, το σιωνιστικό κράτος προκαλεί απέχθεια στη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας, ενώ ακόμη και ένας πρώην αμερικανός πρόεδρος, όπως ο Τζίμι Κάρτερ, βγάζει βιβλίο που μιλάει, στον υπότιτλο, για «απαρτχάιντ» στην Παλαιστίνη.
Θωρακισμένο στρατιωτικά χάρη στη τεράστια αμερικανική βοήθεια, το σημερινό Ισραήλ εμφανίζεται, ωστόσο, άκρως ανασφαλές. Η Γάζα είναι υπό έλεγχο της Χαμάς. Στο Λίβανο, ο ισραηλινός στρατός ταπεινώθηκε το 2006 από τη Χεζμπολάχ, η οποία τις τελευταίες μέρες έθεσε υπό τον έλεγχό της ολόκληρο το μουσουλμανικό τομέα της Βηρυτού. Ο πόλεμος των ΗΠΑ στα Ιράκ, που υποτίθεται ότι θα έλυνε οριστικά όλα τα προβλήματα ασφαλείας του Ισραήλ, ανέδειξε το Ιράν σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη.
Εσωτερικά, η διευθύνουσα ελίτ που περηφανευόταν μέχρι χθες ότι εκπροσωπεί ένα δημοκρατικό, πολυπολιτισμικό κράτος, τώρα, υπό το φόβο του δημογραφικού παράγοντα, προσφεύγει σε ρατσίζουσα ρητορική περί περιφρόνησης του εβραϊκού χαρακτήρα του Ισραήλ. Στο μεταξύ, το κράτος που οικοδομήθηκε με το πνεύμα του συνεργατικού σοσιαλισμού των πιονιέρων, είδε φέτος να ιδιωτικοποιείται το τελευταίο κιμπούτζ ( αγροτική, συνεταιριστική κοινότητα) και να απειλείται από έναν παροξυσμό αντιθέσεων μεταξύ των διαφόρων «φυλών» του.
Με τα μέτρα της Ιστορίας, στα 60 του χρόνια ένα κράτος βρίσκεται ακόμη στη νηπιακή του ηλικία. Αλλά το κράτος του Ισραήλ, τέκνο ενός δύσκολου, αφύσικου τοκετού, γέρασε νωρίς…
ΠΡΙΝ 11/05/2008
.png)
