Προσπάθησε να εμφανίσει ως προοδευτική μια βαθιά συντηρητική πολιτική που έχει ως κέντρο την επιχειρηματικότητα, την παράδοση δημόσιων οργανισμών και λειτουργιών στους ιδιώτες και το μεγάλο κεφάλαιο, τη συνέχιση της εξοντωτικής λιτότητας για τους εργαζόμενους, τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την αντιασφαλιστική λαίλαπα, την πολιτική της Ε.Ε και του ΣΕΒ.
Η …διαφορά που προσπάθησε να λανσάρει με τη ΝΔ οι αυξήσεις γύρω στον πληθωρισμό, σε αντιδιαστολή με τις μηδενικές αυξήσεις της ΝΔ, μόνο θυμηδία προκαλεί στους εργαζόμενους που καλούνται να πληρώσουν την κρίση του κεφαλαίου, όπως πλήρωσαν την ανάπτυξη του.
Μιλάμε για 1%, δηλαδή ούτε 1 Ευρώ την ημέρα, την ίδια στιγμή που τα κέρδη των τραπεζών εκτινάχτηκαν μέσα στην κρίση. Για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις υποσχέθηκε, φυσικά, να μην αυξήσει τη φορολογία τους… Το λιγότερο, επιτελικό κράτος σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, λειτουργία των κρατικών οργανισμών με κριτήριο το κέρδος και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων.
Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από τη εναλλαγή των δυο κομμάτων στην εξουσία. Το ποιος θα είναι διαχειριστής της αντεργατικής αστικής πολιτικής δεν ενδιαφέρει τους εργαζόμενους.
Στις 4 Οκτώβρη πρέπει με την ψήφο του, ο εργαζόμενος να καταδικάσει και τους δυο επίδοξους διαχειριστές της ίδιας πολιτικής, να ενισχύσει την ανυπότακτη, αντικαπιταλιστική αριστερά, την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Να προετοιμάσει εκείνους τους αναγκαίους αγώνες, τις πολιτικές μάχες που θα μπουν φραγμός στην αντιλαϊκή πολιτική από όπου και αν προέρχεται. Καμιά αναμονή, καμιά ανοχή σε κανένα διαχειριστή!
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 13 Σεπτέμβρη 2009
.png)
