Η επέλαση των «βαρβάρων» τραπεζιτών συνεχίζεται. Δεν αρκέστηκαν μόνο στο κατάπτυστο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που πρώτοι αυτοί έβαλαν σε εφαρμογή. Αντίθετα, κάνοντας “σκουπίδι” την κλαδική μας σύμβαση ανοίγουν τον δρόμο για τα νέα αντεργατικά μέτρα που μας περιμένουν.
Σε σύμπνοια βρίσκονται τραπεζίτες- κυβέρνηση-ΣΕΒ-ΕΕ με σκοπό να προωθήσουν
- την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία.
- την αύξηση του ωραρίου σε συνέχεια της συμφωνίας που είχαν κάνει για τα καταστήματα που ανοίγουν 9 το πρωί με 9 το βράδυ.
- τη λιτότητα και το χαμηλό εργατικό κόστος με παράλληλη εκτόξευση των κερδών τους.
- τις ελεύθερες απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις όποτε και όταν αυτοί θέλουν.
- το στιγματισμό του ελευθέρου συνδικαλισμού με αποτέλεσμα εξοβελισμού όποιου αντιτίθεται στα σχέδια τους.
Θεωρούμε την κλαδική σύμβαση θεσμό που κατοχυρώνει τη συλλογική διαπραγμάτευση. Αντίθετα, με την ατομική ή μερικότερη διαπραγμάτευση περιορίζεται η διαπραγματευτική δύναμη του μισθωτού και οδηγείται σε εκβιαστική ομηρία.
Μπουρλότο Αράπογλου στην κλαδική
Η Εθνική τράπεζα είναι αυτή που πρωτοστατεί στο χορό των υπερκερδών, ενώ πεισματικά αρνείται να διαπραγματευθεί την υπογραφή της κλαδικής. Όμως ο κ.Αραπογλου μας επιφύλασσε και κάτι ακόμα! Παρακάμπτοντας την ΟΤΟΕ, μας κοινοποιεί αύξηση κατώτερη ακόμα και από αυτή που υπέγραψε ΓΣΕΕ και ΣΕΒ, και μάλιστα ως επίδομα(!). Μετά τον κ.Αράπογλου και δεύτερος τραπεζίτης, ο διοικητής της Alpha Bank ανακοινώνει αυξήσεις μονομερώς, ενώ και η Eurobank ακολούθησε.
Η κίνησή τους δεν αποτελεί κεραυνό εν αίθρια, αφού το πρώτο δείγμα των προθέσεων των τραπεζών είχε ήδη φανεί στην κλαδική του 2006, όπου και τότε είχαν αρνηθεί να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις. Ο ΣΕΒ από τότε είχε αμφισβητήσει την ανάγκη ύπαρξης Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, ενώ σήμερα η κυβέρνηση ΝΔ παρέχει στήριξη στον κ.Αράπογλου με τις χλιαρές δηλώσεις της υπουργού Πετραλια και τις αντεργατικές δηλώσεις της γγ του υπουργείου.
Τα ψίχουλα τους είναι οι αυξήσεις μας
Οι τραπεζοϋπάλληλοι αντιμετωπίζονται μισθολογικά σαν …ανειδίκευτοι εργάτες, αφού η τράπεζα μας προσφέρει για τα κλιμάκια 1-13 αύξηση 3,5% αναδρομικά από τις αρχές του χρόνου και 3% τον επόμενο Σεπτέμβρη, ενώ οι συνάδελφοι με άνω των 14 χρόνων υπηρεσία θα λάβουν αναδρομικά 3% και 2,5% αντίστοιχα. Δηλαδή καθαρή αύξηση 32-35 ευρώ μηνιαίως!
Αυτά τα ψίχουλα δίνει ο όμιλος-κολοσσός της Εθνικής που είχε καθαρά κέρδη 1,68 δις.ευρω για το 2007 με αύξηση της τάξεως του 70% ενώ τα κέρδη του 1ου τριμήνου του 2008 έφτασαν σε αύξηση 25%!!
Την ίδια ώρα στα μεγαλοστελέχη της προσφέρει περίπου το 3% των μετοχών της τράπεζας ως μπόνους για τις υπηρεσίες τους. Από τα στοιχεία για τα stock options που δημοσιεύτηκαν, ο κ. Αράπογλου παίρνει το ποσό 714.000 ευρω σε μετοχές ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ παίρνει το πόσο των 1.237.190 ευρω σε μετοχές.
Οι συνάδελφοι όμως που τραβάνε το κουπί στη γαλέρα, που στενάζουν κάτω από την εργοδοτική αυθαιρεσία, τις παραβιάσεις ωραρίων, τους μισθούς ξεφτίλας, την ακρίβεια, τα δάνεια, όχι μόνο θα πάρουν τη γελοιωδέστατη αύξηση, αλλά προετοιμάζονται για το ισχυρό μαστίγιο των ατομικών συμβάσεων.
Στο ίδιο έργο θεατές…
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που βλέπουμε το ίδιο έργο. Δυστυχώς, ο επίσημος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός φέρει την ευθύνη για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Πρώτοι από όλους οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές έβαλαν «ταφόπλακα» στις κλαδικές συμβάσεις με την υπογραφή της κλαδικής του 2006, της «φοβερής» αύξησης των 40 ευρω και την απελευθέρωση του ωραρίου! Ξανά και ξανά ακούσαμε το ίδιο τροπάρι: η ΟΤΟΕ υπογράφει τα εξευτελιστικά αυτά ποσά και παραχωρεί ωράρια και ελαστικές εργασιακές σχέσεις στους τραπεζίτες μόνο και μόνο για να…σώσει το θεσμό των κλαδικών!
Την τεράστια ευθύνη για αυτή την κατάσταση έχει λοιπόν ο πλήρως ενσωματωμένος στο σύστημα αστικοποιημένος συνδικαλισμός που το μόνο που κάνει ειναι να διαχειρίζεται την κρίση και να υπερασπίζεται την «ανάπτυξη» της τράπεζας και την ανταγωνιστικότητα. Οι επίσημοι συνδικαλιστές διαπραγματεύονται τη χειροτέρευση της θέσης μας και δε διεκδικούν τον πλούτο που παράγουμε.
Πως αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτόν το συνδικαλισμό παρά εργοδοτικό; Γιατί με τις μεθόδους αυτές απαξιώνει την κλαδική σύμβαση και δίνει χείρα βοηθείας στους «ληστές»-τραπεζίτες. Το τραπεζικό κεφαλαίο δείχνει τώρα την παντοδυναμία του απέναντι στον υποταγμένο συνδικαλισμό και προετοιμάζει τους εργαζόμενους για αντιμετώπιση ανάλογη με αυτή των δανειοληπτών-θυμάτων του.
κόντρα στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές…
Οι εξελίξεις στο μέτωπο της κλαδικής σύμβασης στο χώρο των τραπεζών είναι κρίσιμες. Αν αντιμετωπίσει κανείς τα πράγματα ως ένα κλαδικό γεγονός που θα επηρεάσει μόνο τους υπάλληλους της Εθνικής ή τους τραπεζοϋπαλλήλους, υποτιμά τον τεράστιο αντίκτυπο που θα έχει στο σύνολο της εργατικής τάξης και την ποιοτική χειροτέρευση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης για το σύνολο των μισθωτών. Άρα η υπογραφή ικανοποιητικής κλ. σύμβασης έχει σήμερα περισσότερη σημασία παρά ποτέ.
Ωστόσο οι συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ ψάχνουν εναγωνίως για κοινό που θα πλαισιώσει τους «φοβερούς αγώνες» που διεξάγουν. ΔΕΝ μπορούμε όμως να περιμένουμε από αυτούς!
Πως περιμένουν οι κ.συνδικαλιστες να αγωνιστούν οι συνάδελφοι όταν ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να τους ενημερώσουν για τα τεκταινόμενα και απλά τα μαθαίνουν από τις ειδήσεις? Πως περιμένουν να σηκώσουν και να κρατήσουν νικηφόρους αγώνες όταν αρνούνται να συγκαλέσουν γενικές συνελεύσεις, μόνο τις τακτικές μια φορά το χρόνο?
Να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα δικά μας χέρια
Οι ίδιοι οι συνάδελφοι πρέπει τώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Χρειάζεται ένα σχέδιο επιστροφής στην εργατική βάση του κλάδου και ανάκτησης της χαμένης συλλογικότητας. Να καλεστούν τώρα γεν, συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, από το πιο μικρό κατάστημα έως το πιο μεγάλο, στις υπηρεσίες, απ’ άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα και να αποφασίσουν αυτές για την πορεία που θα ακολουθήσει ο κλάδος για την υπογραφή κλ. Σύμβασης, για το πώς θα οργανωθεί ο αγώνας μας. Ένας έντονος αγώνας διάρκειας χωρίς προσωπικό ασφάλειας που θα ζορίσει τους τραπεζίτες. Με συντονισμό όλων των τραπεζών και με «κλείσιμο διακοπτών», όπως τον πρόσφατο αποκλεισμό του χρηματιστηρίου της τράπεζας Ελλάδος που τάραξε την κυβέρνηση. Με διεκδίκηση ενός εργατικού πλαισίου αιτημάτων που θα λαμβάνει υπόψη και θα διασφαλίζει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων και όχι την ανταγωνιστικότητα των τραπεζών.
Για να διεκδικήσουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας:
-Ενιαίο κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, για να ζούμε αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά. Όχι στον κατακερματισμό και στην απαξίωση του βασικού μισθού μέσα από τα bonus, επιδόματα, αδιαφανείς αμοιβές.
-Ενιαίο εργασιακό καθεστώς για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο με μόνιμη, σταθερή, πλήρη απασχόληση. Όχι στις προσωρινές συμβάσεις, την ελαστική απασχόληση, τα stage, τον θεσμό της επενοικίασης. Άμεσα να γραφτούν σε ΣΥΕΤΕ και ΟΤΟΕ όλοι οι εποινικιαζόμενοι.
-Άμεσες, μαζικές προσλήψεις προσωπικού που να καλύπτει όλες τις ανάγκες με δημόσιες, διαφανείς διαδικασίες και ενταγμένο στους οργανισμούς από την πρώτη στιγμή.
Όχι στην εκχώρηση εργασιών σε εξωτερικές εταιρείες (καθαριότητα, πληροφορική, ασφάλεια κ.α.)
-Μείωση των ωρών εργασίας στις 35 με προοπτική το 30ωρο. Άμεσα σταθερό ωράριο 8-3.
-Μείωση των ωρών εργασίας στις 35 με προοπτική το 30ωρο. Άμεσα σταθερό ωράριο 8-3.
Όχι στην επέκταση και την ελαστικότητα. Όχι στις παραβιάσεις και τις απλήρωτες υπερωρίες.
Να καταργηθούν τα ειδικά καθεστώτα - βάρδιες διαφορετικού ωραρίου σε πλήθος υπηρεσιών και διευθύνσεων με διάφορες δικαιολογίες.
-Να αποτελέσει αντικείμενο των διαπραγματεύσεων το ασφαλιστικό. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά. Να αμφισβητηθούν στην πράξη οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
Να καταργηθούν τα ειδικά καθεστώτα - βάρδιες διαφορετικού ωραρίου σε πλήθος υπηρεσιών και διευθύνσεων με διάφορες δικαιολογίες.
-Να αποτελέσει αντικείμενο των διαπραγματεύσεων το ασφαλιστικό. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά. Να αμφισβητηθούν στην πράξη οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
.png)
