Η Ιστορία ξανάγινε της μόδας, αποδεικνύοντας ότι σε εποχές κρίσης το αστικό μπλοκ εξουσίας προβάλει το εθνικό καταφύγιο (και την υπερεθνική Ευρωπαϊκή Ενοποίηση). Η προπαγάνδιση των «μεγάλων εθνικών στιγμών, δικαίων και στόχων» είναι το καλύτερο μέσο χειραγώγησης των αναζητήσεων που γεννούν οι σύγχρονοι όροι της ταξικής πάλης.
Όμως, στο βιβλίο του Φλάϊσερ οι ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ επισημαίνεται «το παρελθόν δεν παραμένει αμετάβλητο αλλά αλλάζει με βάση τα νέα ερωτήματα που θέτουμε, τις νέες ερμηνείες που αναζητούμε. Ερωτήματα και ερμηνείες που εκκινούν από το παρόν. Καλούμαστε να σκεφτούμε γιατί αυτά τα ερωτήματα τίθενται σήμερα και όχι παλαιότερα, ποιες ανάγκες εξυπηρετούν, τι παρελθόν κατασκευάζουν;».
Το πυροτέχνημα της Γιαννάκου για διανομή του βιβλίου της Δ.Σωτηρίου βρήκε συνεχιστές στο πρόσωπο του Κουτσομύτη που ανέλαβε την τηλεοπτική του μεταφορά.
Ακολουθώντας την συμβουλή του συντρόφου Τ.Κωστόπουλου, καταχωνιασμένο σε παλαιοπωλείο βρήκαμε το βιβλίο ΕΝΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Συγγραφέας, ο Μανώλης Αξιώτης, πρωταγωνιστής του έργου της Δ.Σωτηρίου ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ. Έργο καταλογισμού «ευθυνών των πολιτικών που έπαιξαν και εξακολουθούν να παίζουν την ζωή, την τιμή και την περιουσία των λαών στα χρηματιστήρια!.... αλλά και των πτωχών διανοούμενων που πωλούν τη δύναμη των γνώσεων των στους πιο στυγνούς και αδίστακτους εχθρούς της προόδου και της ευημερίας των λαών και εισηγηθώ ένα προσχέδιο για το καλό του κόσμου, αλλά κυρίως και πρωτίστως των Βαλκανικών λαών μέσα σε μια οργάνωση τα Ενωμένα Βαλκάνια».
Αφού συνέγραψε με τη Δ.Σωτηρίου τα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ, δήλωσε «εγώ δεν ικανοποιήθηκα». Με ακλόνητη πίστη στην αναγκαιότητα της Ελληνοτουρκικής Φιλίας και Συνεργασίας αποφασίζει να γράψει τα ΕΝΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, να το μεταφράσει στα Τουρκικά και τυπώσει στην Πόλη ή στην Άγκυρα.
Αναρωτιέσαι πως τόσα πολλά χώρεσαν σε μια ζωή: ο νέος από το Κιρκινζέ «υπηρετεί» στα Οθωμανικά Τάγματα Εργασίας, λιποτακτεί επανειλημμένα, Υποχρεωτικά Επιστρατεύεται από τον Ελληνικό Στρατό Κατοχής, διαφεύγει της αιχμαλωσίας και έρχεται πρόσφυγάς στην Ελλάδα. Εργάζεται ως λιμενεργάτης, αναπτύσσει πλούσια συνδικαλιστική δράση, διώκεται από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, βγαίνει αντάρτης στον ΕΛΑΣ, αντιμετωπίζει το Γερμανό και Ιταλό κατακτητή, αλλά και τον πρόσφυγα συνεργάτη του Μιχάλ Αγά.
Η διήγηση καταρρίπτει μύθους: «της προαιώνιας έχθρας», αλλά και των «ειδυλλιακών σχέσεων χριστιανών-μουσουλμάνων». Πληθυσμοί που ζουν συνήθως χώρια, με τους χριστιανικούς πιο αστικοποιημένους, μορφωμένους και ενταγμένους στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Η ευημερία των μεν προκαλεί αισθήματα μίσους, ζηλοφθονίας στους δε.
«Αρχή του κακού», η ίδρυση σχολείων των χριστιανικών κοινοτήτων και ο μετασχηματισμός των θρησκευτικών κοινοτήτων σε εθνικές, ώστε να δικαιωθεί ο Μεγαλοϊδεατισμός, ο Επεκτατισμός και η Απόσχιση. «Όλοι οι δάσκαλοι προέρχονταν από την Ελλάδα και δίδασκαν στα παιδιά Εθνική Αγωγή όπως τους σύμφερνε, ωθώντας τα παιδιά να γίνονται ξενόφιλοι και εχθρικά ενάντια στην ίδια την Πατρίδα τους».
Αποτέλεσμα, στο Νεοτουρκικό Σύνταγμα οι μη Μουσουλμανικοί απέκτησαν δικαίωμα επιστράτευσης αλλά στους Βαλκανικούς Πολέμους «όσοι βρίσκονταν κοντά στα Ελληνικά, Βουλγαρικά και Αλβανικά σύνορα, περνούσαν στα εχθρικά στρατεύματα».
Επιπλέον, η ένταση των διακοινοτικών σχέσεων εξαιτίας των αλληλοτροφοδοτούμενων εθνικισμών οξύνεται με τον ερχομό των Βαλκάνιων μουσουλμάνων προσφύγων.
Οι προσδοκίες από την Νεοτουρκική Επανάσταση για εκσυγχρονισμό-ισότητα, οι βλέψεις κυριαρχίας των ισχυρών χριστιανικών αστικών τάξεων με προσανατολισμούς ανασύστασης Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καταρρέουν εξαιτίας του «μυστικού σχεδίου Τουρκοποίησης της Αυτοκρατορίας». Πίσω από την απόφαση οικονομικού εμπάργκο που επιβάλλει η οθωμανική κυβέρνηση εναντίον των χριστιανών αστών, ώστε να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της τουρκικής αστικής τάξης βρίσκονται και τα ξένα οικονομικά συμφέροντα: «αντιμετωπίζουμε και την εχθρική στάσι όχι μόνον των απλών ανθρώπων αλλά ακόμη και των επίσημων αρχών».
Η κοσμοπολίτικη εικόνα ραγίζει από την περιγραφή του άγριου «ανταγωνισμού Ελλήνων Οθωμανών κεφαλαιούχων και ξένων κεφαλαιοκρατών». Στις οθωμανικές σφαγές των Αρμενίων, το βίαιο εκτοπισμό-προσφυγιά των ελληνικών πληθυσμών την περίοδο 1914-1916 σοβαρή ευθύνη έχει η Γερμανική Στρατιωτική Αποστολή, τα φιλόδοξα αρμενικά σχέδια των Ρομανώφ και η πολιτική Βενιζέλου. Αργότερα, ο διαμελισμός σε ζώνες επιρροής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι ανταγωνισμοί (Entente-ΗΠΑ) και η Ελληνική Κατοχή ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου.
Ο συγγραφέας καταγράφει τις εκατέρωθεν αγριότητες. Ο ελληνικός στρατός βιαιοπραγεί ατιμώρητα: «εδώ πολεμάμε για να καταστείλωμε την ανταρσία του Κεμάλ και οι ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ καταστέλλονται με αίμα».
Ο Αξιώτης δολοφονεί Τούρκο αιχμάλωτο αντιστασιακό. Γράφει αργότερα, όντας ο ίδιος ΕΛΑΣίτης «κάθε φορά που χτυπιόμαστε με τους Γερμανούς έβλεπα τον Ισμαήλ ολοζώντανο μπροστά μου». Η ένοχη συνείδηση του Μικρασιάτη στοιχειώνεται από το δολοφονημένο «Μανώλη, η Ελλάδα τι ζητούσε στην Τουρκία; Εσύ γιατί βοήθησες τους Έλληνες και δεν ήρθες μαζί μας για να υπερασπισθής την πατρίδα μου, που ήταν και δική σου πατρίδα;».
Η Ολοκληρωτική Σύγκρουση κάνει «αδύνατη την Συνύπαρξη». Στην υποχώρηση του ελληνικού στρατού «σε όποιο χωριό, πόλη ή κωμόπολη κι αν περνούσε, οργίαζε κυριολεκτικά. Δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Έσφαζε, βίαζε, λεηλατούσε, έκαιγε κι άφηνε πίσω του ερείπια, καπνούς. Αίμα και δάκρυα. Μια απαίσια φλόγα είχε βγη από το Αφιόν Καραχισάρ, κι ώσπου να φθάσω στην Σμύρνη πάντα εμπρός μου βρίσκονταν».
Ο σχεδιασμένος εμπρησμός της Σμύρνης από τον Κεμάλ υπό την εγκληματική αδιαφορία των Ξένων Στόλων σηματοδοτεί την πλέρια εθνοκάθαρση, που συνεχίστηκε με την άθλια ανταλλαγή πληθυσμών.
Οι λαοί πιόνια στα χέρια του Κεμάλ, Βενιζέλου και των Μεγάλων Δυνάμεων.
Παρουσίαση του βιβλίου EΝΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ του Μ.Αξιώτη
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
