15/12/08

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Πάτρας


Καμία εξέγερση στην ιστορία ποτέ δε μπορούσε να ελεγχθεί, να κατευθυνθεί προς κάποιους συγκεκριμένους στόχους, να υποταχθεί σε ιδεολογίες, κόμματα, μηχανισμούς ή να έχει πολιτικό και μόνο περιεχόμενο. Κάθε εξέγερση ήταν και είναι κοινωνική γι αυτό είναι βαθύτατα πολιτική με την ευρεία έννοια. Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου, ένας χείμαρρος οργής και αγανάκτησης βγήκε στην επιφάνεια. Ένα ετερόκλητο κύμα αποκλεισμένων, απογοητευμένων, καταπιεσμένων, ανέλπιδων νέων και όχι μόνο ξεχύθηκε στους δρόμους. Ένα σώμα χωρίς ενιαία χαρακτηριστικά, κουλτούρα, παιδεία ή κοινωνική τάξη σαν την άναρθρη κραυγή μιας κοινωνίας που βλέπει καθημερινά, να της στερούν το μέλλον, να της απαξιώνουν τα όνειρα, να της υποθηκεύουν τις προσδοκίες και να την καταστέλλουν. Μια γενιά που η συσσωρευμένη αλλοτρίωση της στέρησε συστηματικά κάθε μέσο έκφρασης και την απέκλεισε από κάθε δυνατότητα να αποφασίζει για τον εαυτό της στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά. Αυτή η γενιά που δεν μπορεί να εκφραστεί και να δημιουργήσει επιλέγει την «καταστροφή» ως την άναρθρη κραυγή της δικής της οργής και «δημιουργίας». Η οργή δεν είναι μόνο συναίσθημα. Είναι αγώνας και διεκδίκηση για κοινωνική δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη που είναι πια σαφές ότι όσο θα απουσιάζει, άλλο τόσο δεν θα υπάρχει κοινωνική γαλήνη. Από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε στο δρόμο ορίζοντας τους εαυτούς μας στο πλευρό του Αλέξανδρου. Ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση του. Η καθημερινή μας ζύμωση στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, στην πάλη των μεταναστών για αξιοπρέπεια, στους αγώνες των αποκλεισμένων και των φυλακισμένων για λίγη περισσότερη ελευθερία, μας δείχνουν ότι η στάση του κράτους, της εξουσίας και των θεσμών ήταν πάντα αυτή: με το χέρι στην σκανδάλη... Δεν βρισκόμαστε στο δρόμο ως εκφραστές της κοινωνικής οργής, ως καθοδηγητές της αγανάκτησης, ως ειδικοί της βίας και της εξέγερσης. Βρισκόμαστε στο δρόμο καταθέτοντας το διακριτό λόγο και πρακτική μας μέσα σε ένα ξέσπασμα που έχει διαλύσει κάθε παραδοσιακή πολιτική δομή και ιδεολογία. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν ήταν για μας ποτέ δημιούργημα πολιτικών γραφείων και πρωτοποριών, αλλά αποτέλεσμα ανοιχτών πολιτικών διεργασιών που δεν αποκλείουν, αλλά προσπαθούν να συσπειρώσουν δημιουργικά κάθε πολιτική και κοινωνική κουλτούρα που θέλει να ορίσει τον εαυτό της και τις αποφάσεις της. Αποφάσεις που λαμβάνονται και υλοποιούνται συλλογικά μέσα στο κίνημα. Καλούμε κάθε άνθρωπο να διαδηλώνει μαζί μας ενάντια στις κρατικές δολοφονίες, στους αγώνες για κοινωνική χειραφέτηση και ελευθερία

ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Στους μεταγενέστερους - Μπ. ΜΠΡΕΧΤ