23/1/09

ΕΚΛΟΓΕΣ στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής

Εργαζόμενοι στα βιβλιοπωλεία, τους εκδοτικούς οίκους, τα πρακτορεία-αποθήκες βιβλίου, χαρτοπωλεία, φωτοτυπεία, αποθήκες χάρτου

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ

Όλοι στην εκλογοαπολογιστική Συνέλευση, Κυριακή 18/1, 11.30

ΟΛΟΙ στις ΕΚΛΟΓΕΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ

· ΤΡΙΤΗ 27 Ιανουαρίου (11.00 π.μ. έως 6.30 μ.μ.)

· ΤΕΤΑΡΤΗ 28 Ιανουαρίου (11.00 π.μ. έως 6.30 μ.μ.)

· ΠΕΜΠΤΗ 29 Ιανουαρίου (9.30 π.μ. έως 9.30 μ.μ.)

Οι εκλογές θα γίνουν στα γραφεία μας (Λόντου 6, 2^ος όροφος, Εξάρχεια)

Σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία για τους εργαζόμενους, πραγματοποιούνται οι εκλογές του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής. Εμείς οι εργαζόμενοι, σε μια περίοδο που οι εργοδότες και η κυβέρνηση επιτίθονται διαρκώς στα εισοδήματα, τα δικαιώματα, στη ζωή μας, αλλά και σε μια περίοδο που αναπτύσσονται αντιστάσεις, αγώνες και ελπιδοφόρα κινήματα, καλούμαστε να ενισχύσουμε την δική μας συλλογικότητα, τον Σύλλογό μας, να δυναμώσει, να αναπτυχθεί. Μετά από 2 χρόνια (από τις προηγούμενες εκλογές) πολλά έγιναν, πολλά μένουν να γίνουν. Ας θυμηθούμε επιγραμματικά τι κάναμε, τι πετύχαμε...

Οι μάχες που δώσαμε πολλές…

- Στα θέματα του κλάδου μας:

Καταφέραμε και τις 2 τελευταίες χρονιές να υπάρχει Κλαδική Συλλογική Σύμβαση του Βιβλίου. Η κατάκτηση Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο είναι μια σοβαρή νίκη για όλους τους εργαζόμενους.

Μέσα από τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις που υπογράφτηκαν, καταφέραμε να έχουμε μια σειρά από κατακτήσεις για τους εργαζόμενους του κλάδου, τόσο σε θεσμικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Δεν προσεγγίζουν φυσικά σε καμία περίπτωση το σύνολο των αιτημάτων και στόχων μας, ούτε ικανοποιούν τις αυξημένες και οξυμένες οικονομικές μας ανάγκες στη βάση των πάγιων αιτημάτων μας (όπως τα 1.400 ευρω κατώτερος βασικός μισθός). Τις αντιμετωπίζουμε σαν ένα μικρό βήμα σε μια μεγάλη μάχη που είναι μπροστά μας, για ακόμα περισσότερες και ουσιαστικές αυξήσεις και ικανοποίηση σημαντικών αιτημάτων του κλάδου μας.

Για να φτάσουμε στην υπογραφή των 2 τελευταίων συλλογικών συμβάσεων, ο Σύλλογός μας:

- πραγματοποίησε αρκετές Γενικές Συνελεύσεις.

- Οργάνωσε δύο 24-ωρες κλαδικές Απεργίες στο χώρο του βιβλίου στις (10 Μάη 2007, 17 Ιανουαρίου 2008), οι οποίες είχαν επιτυχία τόσο από άποψη συμμετοχής των εργαζόμενων του κλάδου στην απεργία, όσο και από άποψη συγκέντρωσης-κινητοποίησης.

- πραγματοποίησε δεκάδες εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, ώστε να ενημερωθούν όλοι οι συνάδελφοι-σσες για τις εξελίξεις.

- Συμμετείχε σε επαφές και συναντήσεις με τους εκπροσώπους των εργοδοτών.

- Ενημέρωσε τους συναδέλφους/σσες του κλάδου (αλλά και τα λογιστήρια των επιχειρήσεων) για το τι προβλέπουν οι Συλλογικές Συμβάσεις και πίεσε για την εφαρμογή τους.

Αντισταθήκαμε αποφασιστικά στις απολύσεις συναδέλφων. Όπου χρειάστηκε, από όποιον συνάδελφο ζητήθηκε η βοήθεια του Συλλόγου, δείξαμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας. Με κινητοποιήσεις έξω από τις εταιρίες και τα μαγαζιά που απέλυσαν τους συναδέλφους, με προκηρύξεις, αφίσες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, συναντήσεις με την εργοδοσία και την επιθεώρηση εργασίας. Με την αποφασιστική στάση του Συλλόγου επαναπροσλήφθηκαν μια σειρά εργαζόμενοι, ακυρώσαμε μια σειρά απολύσεις. Δίνουμε τη σκληρή μάχη στον Πατάκη για να επαναπροσληφθούν 2 συνάδελφοι μας. Δώσαμε τη μάχη στο Σαββάλα, στην Πρωτοπορία, στον Άλμπατρος, την Πρωτοπορία παλιότερα.

Υπερασπίσαμε το ωράριο και την Κυριακή αργία, όποτε τα τελευταία χρόνια μπήκαν στο στόχαστρο. Με παραστάσεις και κλεισίματα μαγαζιών (όπως με την παρουσίαση του Χάρυ Πόττερ, τα Σάββατα στις 6.00 μ.μ. το 2007, κλπ). Την Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2008 με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κλείσαμε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία και αλυσίδες του κέντρου (Public, Ελευθερουδάκης, Ιανός, Πρωτοπορία, Παπασωτηρίου, Λιβάνης). Με καταγγελίες και παρεμβάσεις σε εργοδότες, δώσαμε μάχη ενάντια στα ωράρια-λάστιχο, στις απλήρωτες υπερωρίες, τις παρανομίες και αυθαιρεσίες.

- Ήμασταν παρόντες στις μάχες του εργατικού κινήματος

Δώσαμε το μαχητικό παρόν στις πανεργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις του ασφαλιστικού, ενάντια στις αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις» των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων.

Συμβάλλαμε στις κινητοποιήσεις και πανεργατικές απεργίες ενάντια στην πολιτική λιτότητας, τους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς, τις αντιδραστικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων.

Στηρίξαμε έμπρακτα κάθε μάχη των εργαζόμενων και των νέων σε άλλους κλάδους, όπως η μάχη των λιμενεργατών, η μεγάλη απεργία των δασκάλων, οι κινητοποιήσεις των μαθητών και φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νόμο-πλαίσιο. Συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις και την εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη με αφορμή τη δολοφονία του 16-χρονου Αλέξη. Ήμασταν παρόντες σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες. Πήραμε πρωτοβουλίες για τον συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων σε μια σειρά ζητήματα: για απολύσεις, διώξεις και εργοδοτικές αυθαιρεσίες, για το ασφαλιστικό, για την οικονομική κρίση, για κινητοποιήσεις, για την αλληλεγγύη στην συνδικαλίστρια μετανάστρια Κ. Κούνεβα που δέχθηκε δολοφονική επίθεση. Μαζί με άλλα σωματεία, καταγγείλαμε (με συγκέντρωση-πορεία και ανακοινώσεις) τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της υποταγμένης ΓΣΕΕ όταν υπέγραψε την «Εθνική Συλλογική Σύμβαση» ντροπής και υποταγής. Στηρίξαμε και στηρίζουμε κοινωνικά κινήματα, αγωνιστές που διώκονται, κάθε φωνή διαμαρτυρίας και αξιοπρέπειας. Δώσαμε το μήνυμα της αλληλεγγύης σε εργαζόμενους σε άλλες χώρες, όπως στους απολυμένους και διωκόμενους της Ισπανίας, τους κατοίκους του Ατένκο στο Μεξικό, κ.α.

- Προσπαθήσαμε να είναι ο Σύλλογος πλούσιος σε ζωή και δράση. Εκτός από τους αγώνες μας, διοργανώσαμε δεκάδες διαλέξεις για επίκαιρα θέματα, συμβάλλοντας στην αναζήτηση και μόρφωση των μελών μας. Προβάλλαμε δεκάδες ταινίες, προωθώντας έναν άλλο πολιτισμό. Για μας, σωματείο δεν είναι μόνο οικονομικές διεκδικήσεις, αλλά και συλλογική ζωή, μόρφωση, πολιτισμός, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Στον αντίποδα του ατομισμού, του «πολιτισμού» της αγοράς, της αποβλάκωσης.

Ο αγώνας συνεχίζεται και μας έχει ανάγκη ΟΛΟΥΣ!

Συνάδελφοι-σσες,

Τα τελευταία χρόνια προσπαθήσαμε και πετύχαμε αρκετά. Ωστόσο, μπροστά μας έχουμε δύσκολες μάχες.

1. Την μάχη της νέας κλαδικής συλλογικής σύμβασης, που αρχίζει τώρα. Για να έχουμε περισσότερες κατακτήσεις. Ήδη καταγγείλαμε την περσινή σύμβαση, ήδη συζητάμε τα αιτήματα, τις νέες διεκδικήσεις μας. Χρειάζεται η συμμετοχή όλων των εργαζόμενων του κλάδου, για να αποφασίσουμε πως θα αγωνιστούμε αποτελεσματικά, με ποιες μορφές και κινητοποιήσεις θα παλέψουμε. Η μαζικότητα και αποφασιστικότητα το επόμενο διάστημα θα καθορίσει και το αποτέλεσμα.

2. Τη μάχη να εφαρμοστεί σε όλους τους χώρους δουλειάς και για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου η συλλογική σύμβαση. Είναι ανάγκη να αγωνιστούμε όλοι μαζί με το Σύλλογο, και καθένας στο χώρο δουλειάς του, ώστε να απαιτήσουμε αποφασιστικά την εφαρμογή όλων όσων προβλέπονται από τις συμβάσεις. Καμία αναμονή και καμία υποχώρηση απέναντι στην εργοδοσία.

3. Τη μάχη να μην υπάρξουν απολύσεις, να ανακληθούν οι απολύσεις στον Πατάκη, να μπει φρένο στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Τα μέτωπα είναι πολλά, οι ανάγκες μεγάλες. Η οικονομική κρίση και τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών απαιτούν την αποφασιστικότητα και την ετοιμότητα του κλάδου, ώστε να απαντήσει σε κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων μας, να υπερασπίσει κάθε θέση εργασίας, κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση. Να διεκδικήσει αποφασιστική βελτίωση των όρων εργασίας και των αμοιβών μας.

4. Την μάχη της αντιπαράθεσης με την αντεργατική πολιτική σε όλα τα μέτωπα. Για να μην εφαρμοστεί το νέο ασφαλιστικό-έκτρωμα. Για να βάλουμε φρένο στη λιτότητα διαρκείας και την ακρίβεια. Για να μην βάλουν κι άλλο χέρι στο ωράριο, την Κυριακή αργία, τις εργασιακές σχέσεις. Για να σταματήσουμε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα αυτής της κυβέρνησης, των προηγούμενων κυβερνήσεων, των εργοδοτών, της Ε.Ε. Ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί και καταστέλλει, και ενάντια σε κάθε επίδοξο διαχειριστή αυτής της πολιτικής. Για ένα άλλο εργατικό κίνημα αποφασιστικής μάχης και αντιπαράθεσης, με νικηφόρα αιτήματα και πρακτικές.

Είναι φανερό ότι χωρίς έναν νέο γύρο μαζικών εργατικών αγώνων, χωρίς συνολικότερες διεκδικήσεις και αιτήματα που να ανατρέπουν την κατάσταση δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Και η συμβολή του καθένα μας είναι σημαντική. Μέσα από το Σύλλογο, με τη συμμετοχή του στους αγώνες.

Αλληλεγγύη, συναδελφικότητα, συσπείρωση στο Σύλλογο

Την επόμενη περίοδο, χρειαζόμαστε ένα Σύλλογο μαζικό, δυνατό, με πολλούς συναδέλφους να πλαισιώνουν τις λειτουργίες του, οικονομικά ανεξάρτητο, πλούσιο σε δραστηριότητες.

Σύλλογος είναι ο κάθε συνάδελφος. Ο καθένας από μας πρέπει να αναλάβει μερίδιο ευθύνης για τη λειτουργία του.

Η διαδικασία των εκλογών πρέπει να αξιοποιηθεί για το δυνάμωμα μιας τέτοιας συνδικαλιστικής πρακτικής. Για ένα εργατικό κίνημα, μαχητικό, ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό.

Η πορεία του Συλλόγου έχει αφήσει μια πλούσια εμπειρία για το πώς πρέπει να παλέψουμε και πώς να οργανωθούμε.

Σ’ αυτό το σωματείο δεν υπήρξαν και δε θα υπάρξουν εκπρόσωποι που να διαχειρίζονται τις τύχες των συναδέλφων. Στο Σύλλογό μας ανώτερο όργανο είναι η Γενική Συνέλευση. Μέχρι την επόμενη Γενική Συνέλευση ρόλο συντονισμού και διεκπεραίωσης, για την υλοποίηση των αποφάσεων της προηγούμενης, έχει το ανοιχτό μάζεμα των συναδέλφων που γίνεται κάθε Πέμπτη στο Σύλλογο. Όποιος θέλει να βοηθήσει την δράση του Συλλόγου έχει θέση σε αυτό το ανοιχτό μάζεμα.

Επιδίωξή μας είναι (και το έχουμε πετύχει), ο Σύλλογος να μπορεί να εκπροσωπείται από κάθε συνάδελφο, σε συλλογικές διαπραγματεύσεις, παραστάσεις σε εργοδότες, εργατικές διαφορές στην Επιθεώρηση Εργασίας, συνδικαλιστικές συσκέψεις…Για μας συνδικαλιστής είναι κάθε εργαζόμενος που παλεύει με συνειδητό τρόπο, δεν είναι ο εκλεγμένος σε κάποιο Δ.Σ. Στο Σύλλογο δεν προβάλλουμε πρόσωπα, προβάλλουμε τη συλλογικότητα. Απ’ αυτή τη σκοπιά προωθούμε και την εναλλαγή στα τυπικά αξιώματα που ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν. Γιατί κάνουμε εκλογές στο Σύλλογο; α) Γιατί, σωματείο χωρίς εκλεγμένο Δ.Σ. και συγκροτημένο προεδρείο δεν μπορεί να υπάρξει. Μάλιστα η εκλογή αυτή πρέπει να γίνει όπως ο νόμος ορίζει, μέσα σε καθορισμένα χρονικά πλαίσια, με την εποπτεία Δικαστικού Αντιπροσώπου που το Πρωτοδικείο ορίζει, και που στοιχίζει. Είναι και αυτό μια έκφραση των κρατικών παρεμβάσεων στο συνδικαλισμό.

β) Γιατί, μπορεί στο δικό μας Σύλλογο να μην έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί, έχει όμως μεγάλη σημασία πόσοι θα ψηφίσουν. Είναι και αυτό ένας δείκτης της δύναμης και της ικανότητας συσπείρωσης του Συλλόγου, είναι ένα στοιχείο που οι εργοδότες σίγουρα θα το μετρήσουν!!!

Πάρε θέση στη συλλογικότητά σου. Πάρε θέση στους αγώνες!

Ξέρουμε, ότι πολλοί συνάδελφοι, πολλοί εργαζόμενοι γενικότερα, δεν έχουν εμπιστοσύνη στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ότι πολλοί εργαζόμενοι δεν πιστεύουν στη δύναμη των αγώνων, στην συλλογική διεκδίκηση. Προτιμούν τον ατομικό δρόμο, την ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, την αποχή από τις μαζικές διαδικασίες. Προσπαθούν να λύσουν τα μεγάλα οικονομικά (και κοινωνικά) προβλήματα με τρόπους ατομικούς (δάνεια, δεύτερη δουλειά, υποταγή στις αυθαιρεσίες, ανοχή, κλπ). Πιστεύουμε ότι η εποχή που ζούμε, με την κατάρρευση των ιδεολογημάτων του φιλελευθερισμού και της αγοράς που ανέδειξε η βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού, αποδεικνύει ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος, δεν αποτελεί λύση. Οι αγώνες και τα κινήματα του τελευταίου διαστήματος, εκτός από ελπίδα, δίνουν και αποτελέσματα. Όχι ακόμα χειροπιαστά, δείχνουν όμως ότι αλλαγές μπορούν να γίνουν μόνο με τον αγώνα, τον «μαζικό εκβιασμό» όλων εμάς, της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που παράγουμε τον πλούτο αυτής της κοινωνίας.

Ο υποταγμένος συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των περισσότερων Ομοσπονδιών (που ελέγχονται από τις γνωστές κυρίαρχες παρατάξεις), νομιμοποιούν όλα αυτά τα χρόνια την αντεργατική επίθεση, υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις ντροπής, στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού κεφαλαίου, συναινούν στην κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, κάνουν «οικονομικοτεχνικές μελέτες» αντί για αγώνες, και «υπεύθυνη διαχείριση» αντί για εργατική αντιπολίτευση. Δίκαια, πολλοί εργαζόμενοι δεν εμπιστεύονται την υποταγμένη γραφειοκρατία και τους «εκπροσώπους». Δεν συμμετέχουν σε «τουφεκιές στον αέρα» σε «συμβολικές» και αναποτελεσματικές μάχες.

Αλλά και ο κομματικός συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ, δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη πραγματικών αγώνων. Δεν δείχνει καμία εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των εργαζόμενων να νικήσουν, κάνει κινητοποιήσεις με συμβολικό χαρακτήρα, μακριά από κάθε συντονισμό και κοινή δράση, έχοντας ως κυρίαρχο στόχο την εξαργύρωση των όποιων αγώνων σε ψήφους. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έβγαλαν ούτε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης για τις απολύσεις στον Πατάκη (και σε άλλες μάχες) και όχι λίγες φορές λειτούργησαν αντιπαραθετικά (και διασπαστικά) με τις προσπάθειες του Συλλόγου.

Ωστόσο, απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχει και άλλος δρόμος. Η δύναμη του ανεξάρτητου αγώνα των ίδιων των εργαζόμενων. Η συλλογική διεκδίκηση και πάλη. Η αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη. Εμείς, προτείνουμε και βαδίζουμε το δρόμο ενός άλλου εργατικού κινήματος, μιας άλλης συλλογικότητας, μιας διαφορετικής προοπτικής για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Η διεκδίκηση με βάση τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας, με κριτήριο το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το δήθεν «εφικτό», τις ανάγκες των εργοδοτών ή την δήθεν «εθνική οικονομία». Μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις και νίκες. Με έναν άλλο τρόπο, μια άλλη αντίληψη για την συλλογικότητα και τους αγώνες μας. Σε αυτό το δρόμο καλούμε κάθε συνάδελφο. Σε αυτό το δρόμο αξίζει να δώσουμε όλοι τη στήριξη και συμμετοχή μας.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

ΟΛΟΙ στις ΕΚΛΟΓΕΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ, η συμμετοχή σου μετράει!