Η ενοικίαση εργαζομένων είναι η πλέον ραγδαία αναπτυσσόμενη μορφή απασχόλησης την τελευταία εικοσαετία στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ήδη στο ιδιότυπο αυτό δουλεμπόριο μισθωτής εργασίας αναπτύσσονται οικονομικά μεγαθήρια, όπως η 'Αντέκο', που με 6.600 υποκαταστήματα σε 70 χώρες αποτελεί το μεγαλύτερο εργοδότη παγκοσμίως, απασχολώντας σήμερα 750.000 εργαζόμενους. Μόνο στο τρίτο τρίμηνο του 2008 είχε κύκλο εργασιών 5,1 δισ. ευρώ. Μια άλλη θυγατρική πολυεθνικής, η 'Μανπάουερ Τιμ' συνεργάζεται στην Ελλάδα με 2.000 εργοδότες και "δανείζει" 10.000 εργαζόμενους!
Με βάση τα συνολικά στατιστικά της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας το ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης το 2007 στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 11,1% των μισθωτών απασχολούμενων αντιστοιχώντας περίπου σε 322.000 άτομα. Η αύξηση του αριθμού των προσωρινώς απασχολούμενων σε σχέση με το προηγούμενο έτος πλησιάζει τους 14.700, με αποτέλεσμα η αύξηση των μισθωτών να οφείλεται κατά το 1/4 περίπου στην αύξηση των προσωρινά απασχολούμενων. Στο πλέγμα των εταιρειών ΕΠΑ και εργολάβων απασχολούνται πάνω από 50.000 εργαζόμενοι με καθεστώς υπενοικίασης, ενώ πολλοί μιλούν για διπλασιασμό των υπερνοικιαζόμενων εντός του 2009, λόγω της οικονομικής κρίσης! Πολλές μεγάλες εταιρείες του κλάδου των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, αλλά και ο κλάδος τουρισμού, εδώ και χρόνια διαθέτουν ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Μάλιστα, έχουν ιδρύσει θυγατρικές εταιρείες, όπως η 'Εθνική Τράπεζα' που αρχικά είχε ιδρύσει τη 'Ντάτα Πλαν' και αργότερα τη 'Ντέλτα Σίνγκιουλαρ', ο ΟΤΕ την 'Οτεπλάς' κλπ, οι οποίες τους "προμηθεύουν" προσωπικό, που αν και καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εργάζεται υπό εντελώς διαφορετικό καθεστώς από αυτό που ορίζουν οι κλασικές συλλογικές συμβάσεις.
Το εξοργιστικό είναι ότι ένα από τα επιχειρήματα για την προώθηση του εργασιακού μεσαίωνα ήταν το "λιγότερο κόστος". Κι όμως, το κράτος πλήρωνε λιγότερα χρήματα αν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα ήταν μόνιμοι. Παράδειγμα σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο απασχολούνται 250 ενοικιαζόμενες καθαρίστριες που κοστίζουν στο νοσοκομείο 1.700 ευρώ η μία, χώρια το εργολαβικό κέρδος. Η ίδια η εργαζόμενη αμείβεται με 500 ευρώ και 300 ευρώ κοστίζουν τα ένσημά της, σύνολο 800 ευρώ, δηλαδή 900 ευρώ μπαίνουν στην τσέπη των δουλεμπόρων!
Στην αποφασιστική του αναμέτρηση με το σύγχρονο δουλεμπόριο, το μαχόμενο εργατικό κίνημα πρέπει να δώσει τη μάχη για την κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της ελαστικής εργασίας και όλων των σχετικών νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και τροπολογιών που έχουν ψηφιστεί από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τα σωματεία που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι, να απαιτήσουν την κατάργηση αυτού του καθεστώτος, τη διενέργεια μαζικών προσλήψεων και διορισμών στον τομέα του προσωπικού καθαριότητας και αλλού, επιστροφή στις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς όλων των λειτουργιών που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους, απαιτώντας η πληρωμή του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και δημοσίων ιδρυμάτων κι όχι των δουλεμπόρων. Οι εταιρείες δανεισμού και προσωρινής απασχόλησης να κλείσουν εδώ και τώρα
Όμως ο αγώνας απαιτεί κι ένα πιο συνολικό πλέγμα διεκδικήσεων των εργαζομένων για σταθερή και αξιοπρεπή εργασία, ενάντια στην πολιτική γενίκευσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας που προωθεί ακόμα πιο έντονα η κυβέρνηση στο όνομα της θωράκισης από την κρίση (προγράμματα στέιτζ, μαθητεία, μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου), για μονιμοποίηση των συμβασιούχων και των εργαζομένων με "μπλοκάκι". Κρίσιμο αίτημα που πρέπει να γίνει κεκτημένο στη συνείδηση και πεδίο σκληρών αγώνων είναι η απαγόρευση των απολύσεων (κι όχι μόνο εν καιρώ κρίσης), αλλά και η μείωση του χρόνου εργασίας (6ωρο - 30ωρο), προκειμένου να υπάρχει λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
Με βάση τα συνολικά στατιστικά της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας το ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης το 2007 στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 11,1% των μισθωτών απασχολούμενων αντιστοιχώντας περίπου σε 322.000 άτομα. Η αύξηση του αριθμού των προσωρινώς απασχολούμενων σε σχέση με το προηγούμενο έτος πλησιάζει τους 14.700, με αποτέλεσμα η αύξηση των μισθωτών να οφείλεται κατά το 1/4 περίπου στην αύξηση των προσωρινά απασχολούμενων. Στο πλέγμα των εταιρειών ΕΠΑ και εργολάβων απασχολούνται πάνω από 50.000 εργαζόμενοι με καθεστώς υπενοικίασης, ενώ πολλοί μιλούν για διπλασιασμό των υπερνοικιαζόμενων εντός του 2009, λόγω της οικονομικής κρίσης! Πολλές μεγάλες εταιρείες του κλάδου των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, αλλά και ο κλάδος τουρισμού, εδώ και χρόνια διαθέτουν ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Μάλιστα, έχουν ιδρύσει θυγατρικές εταιρείες, όπως η 'Εθνική Τράπεζα' που αρχικά είχε ιδρύσει τη 'Ντάτα Πλαν' και αργότερα τη 'Ντέλτα Σίνγκιουλαρ', ο ΟΤΕ την 'Οτεπλάς' κλπ, οι οποίες τους "προμηθεύουν" προσωπικό, που αν και καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εργάζεται υπό εντελώς διαφορετικό καθεστώς από αυτό που ορίζουν οι κλασικές συλλογικές συμβάσεις.
Το εξοργιστικό είναι ότι ένα από τα επιχειρήματα για την προώθηση του εργασιακού μεσαίωνα ήταν το "λιγότερο κόστος". Κι όμως, το κράτος πλήρωνε λιγότερα χρήματα αν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα ήταν μόνιμοι. Παράδειγμα σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο απασχολούνται 250 ενοικιαζόμενες καθαρίστριες που κοστίζουν στο νοσοκομείο 1.700 ευρώ η μία, χώρια το εργολαβικό κέρδος. Η ίδια η εργαζόμενη αμείβεται με 500 ευρώ και 300 ευρώ κοστίζουν τα ένσημά της, σύνολο 800 ευρώ, δηλαδή 900 ευρώ μπαίνουν στην τσέπη των δουλεμπόρων!
Στην αποφασιστική του αναμέτρηση με το σύγχρονο δουλεμπόριο, το μαχόμενο εργατικό κίνημα πρέπει να δώσει τη μάχη για την κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της ελαστικής εργασίας και όλων των σχετικών νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και τροπολογιών που έχουν ψηφιστεί από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τα σωματεία που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι, να απαιτήσουν την κατάργηση αυτού του καθεστώτος, τη διενέργεια μαζικών προσλήψεων και διορισμών στον τομέα του προσωπικού καθαριότητας και αλλού, επιστροφή στις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς όλων των λειτουργιών που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους, απαιτώντας η πληρωμή του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και δημοσίων ιδρυμάτων κι όχι των δουλεμπόρων. Οι εταιρείες δανεισμού και προσωρινής απασχόλησης να κλείσουν εδώ και τώρα
Όμως ο αγώνας απαιτεί κι ένα πιο συνολικό πλέγμα διεκδικήσεων των εργαζομένων για σταθερή και αξιοπρεπή εργασία, ενάντια στην πολιτική γενίκευσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας που προωθεί ακόμα πιο έντονα η κυβέρνηση στο όνομα της θωράκισης από την κρίση (προγράμματα στέιτζ, μαθητεία, μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου), για μονιμοποίηση των συμβασιούχων και των εργαζομένων με "μπλοκάκι". Κρίσιμο αίτημα που πρέπει να γίνει κεκτημένο στη συνείδηση και πεδίο σκληρών αγώνων είναι η απαγόρευση των απολύσεων (κι όχι μόνο εν καιρώ κρίσης), αλλά και η μείωση του χρόνου εργασίας (6ωρο - 30ωρο), προκειμένου να υπάρχει λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
