Είναι κοινό μυστικό οτι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αποφασίσει να προωθήσει τα μεταλλαγμένα (γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα), όσο γίνεται πιο γρήγορα στην Ευρώπη, μια και υπάρχει καθυστέρηση, λόγω της αντίστασης των Ευρωπαίων αγροτών και καταναλωτών. Τώρα όμως χρησιμοποιώντας και το επιχείρημα της μεγάλης οικονομικής ύφεσης που ήδη παίρνει τη μορφή της βαθειάς κρίσης, προσπαθεί να πείσει, να πιέσει και περισσότερο να εξαναγκάσει και τις κυβερνήσεις, που είτε είναι ουδέτερες στο θέμα, είτε είναι αντίθετες (λόγω της πίεσης των λαών τους) και είχαν απαγορεύσει τουλάχιστον τη καλλειέργεια κάποιων γ.τ. ποικιλιών.
Οι ΗΠΑ, η Μονσάντο και οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων πιέζουν αφόρητα, φοβούμενες την οικονομική τους κατάρρευση, αν δεν προωθηθούν γρήγορα τα γ.τ. της πρώτης γενιάς, ώστε στη συνέχεια να μην υπάρξει και αντίσταση στην προώθηση των γ.τ. της δεύτερης γενιάς. Αυτά έχοντας προσανατολισμό περισσότερο προς τους καταναλωτές(με πλεονεκτήματα υποτίθεται για την υγεία και μακροζωία τους, όπως π.χ. η γ.τ. ντομάτα που θα περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες απο ότι η συμβατική) και έχοντας ενσωματώσει υψηλό κόστος έρευνας και παραγωγής θα είναι ακριβότερα. Για αυτό κύρια θα απευθύνονται προς τους καταναλωτές του αναπτυγμένου κόσμου, που θα είναι σε θέση να πληρώσουν κάτι παραπάνω για την μακροζωία τους και έτσι θα εξασφαλισθεί η απόδοση των επενδύσεών τους.
Η αγορά λοιπόν της Ευρώπης είναι εκ των ουκ άνευ, για τη Μονσάντο και τις σχετικές πολυεθνικές, γιατί διαφορετικά, αν καθυστερήσει και άλλο η ελεύθερη πρόσβασή τους, το φάντασμα της κατάρρευσής τους, όπως π.χ. της General Motors, θα γίνει πραγματικότητα. Έτσι η πίεση και προς τα θεσμοθετημένα όργανα της Ε.Ε και προς τα υπουργεία και τις κυβερνήσεις, αλλά και προς τα επιστημονικά επιτελεία και τις εταιρείες διακίνησης αγροχημικών και καταναλωτικών προϊόντων όλο και θα αυξάνεται, ώστε να γίνουν σπόνσορες της αντίστοιχης βιομηχανίας, που αναζητά στην κυριολεξία πελάτες(το επιχείρημα της καταπολέμησης της πείνας δεν πιάνει πιά). Μόνο που αυτά τα προϊόντα δεν έχουν να κάνουν με τη προτίμηση των καταναλωτών, συνδέονται απο τη μια με τον ολοκληρωτικό έλεγχο της τροφής και από την άλλη με ένα μεγάλο ρίσκο του οποίου οι συνέπειες δεν θα είναι αναστρέψιμες.
Την επόμενη λοιπόν Δευτέρα(2/3/09) θα αποφασισθεί στο συμβούλιο υπουργών περιβάλλοντος, αν η Αυστρία και η Ουγγαρία θα πρέπει να άρουν την απαγόρευση και να επιτρέψουν την καλλιέργεια του γ.τ. καλαμποκιού της Μονσάντο ΜΟΝ810, πράγμα που απαιτεί η Κομμισσιόν. Οι απαγορεύσεις της Γαλλίας και Ελλάδας θα συζητηθούν στο μεθεπόμενο συμβούλιο και στη συνέχεια η Ε.Ε θέλει να ασχοληθεί το συμβούλιο με την αδειοδότηση δύο νέων ποικιλιών, των ΒΤ 11 της Syngenta και 1507 της Pioneer/Du Pont.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς τη διαδικασία της απόφασης στο συμβούλιο υπουργών: κάθε χώρα, ανάλογα με τον πληθυσμό της έχει ένα αντίστοιχο αριθμό ψήφων, έτσι η Γερμανία π.χ. έχει 29. Το σύνολο είναι 345 ψήφοι. Για να μη περάσει μια πρόταση της Επιτροπής στο συμβούλιο θα πρέπει να εξασφαλισθεί πλειοψηφία 2/3, που με την κατανομή που υπάρχει απαιτούνται 255 ψήφοι. Αυτό σημαίνει οτι μπορεί να περάσει η πρόταση της Επιτροπής και με μόνο 3 ΝΑΙ(συγκεκριμένων κρατών), 16 ΟΧΙ και 8 Αποχές(ανάλογα βέβαια με το πια κράτη θα ψηφίσουν τι). Η πρώτη άδεια που δόθηκε σε γ.τ. ποικιλία στην Ευρώπη ήταν το 1996 και πέρασε με τους ψήφους μόνο της Γαλλίας, ενώ η πλειοψηφία ήταν ενάντια. Οι πολλές όμως αποχές ήταν( και θα είναι πάλι) η αιτία. Μπορούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί η δημοκρατία τους στα πλαίσια των δομών της Ε.Ε.
Ακόμα πάρα πέρα: το πως διαμορφώνεται η τελική ψήφος κάθε κράτους μπορούμε να το καταλάβουμε από το παράδειγμα της Γερμανίας. Τον Απρίλιο του 2007 η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτών και Ασφάλειας Τροφίμων απαγόρευσε τη διακίνηση του ΜΟΝ810, γιατί η καλλιέργειά του εγκυμονεί κινδύνους για το περιβάλλον. Την μελλοντική του ίσως κυκλοφορία την εξάρτησε από τα στοιχεία που θα παρουσίαζε η Μονσάντο μετά από νέα έρευνα των επιπτώσεων στο περιβάλλον, που θα έπρεπε να κάνει πάλι η ίδια η Μονσάντο. Όμως η άδεια που είχε για το ΜΟΝ810(είχε δοθεί το 1998) έληξε στις 18 Απριλίου του 2007 και η Μονσάντο υπέβαλε αίτηση παράτασης της άδειας. Έτσι έχει δικαίωμα να το κυκλοφορεί στην Ευρώπη μέχρι να βγει η νέα απόφαση και ο πρώην υπουργός γεωργίας(Horst Seehofer) ήρε την απαγόρευση. Η τωρινή υπουργός γεωργίας Ilse Aigner και ο υπουργός περιβάλλοντος Gabriel θέλουν να ψηφίσουν κατά της πρότασης της Επιτροπής(όπως έχουν δηλώσει υπό την πίεση των ψηφοφόρων τους), όμως οι υπηρεσίες του Υπουργείου Έρευνας, του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου οικονομίας, οι οποίες συμμετέχουν επίσης στη διαμόρφωση της απόφασης για το τι θα ψηφίσει η χώρα, έχουν εκφράσει αντιρρήσεις. Συνήθως μετά από τέτοιες διαφωνίες η Γερμανία απέχει από τη ψηφοφορία και έτσι de facto ψηφίζει υπέρ της πρότασης της Επιτροπής.
Το εξοργιστικό όμως με την Επιτροπή της ΕΕ και τον Μπαρόζο είναι οτι ήδη έχει προσπαθήσει επανειλημμένα με ντιρεκτίβες απο τις Βρυξέλλες να άρει τις εθνικές απαγορεύσεις. Μέχρι τώρα όμως έχει αποτύχει, γιατί όσο δεν υπάρχει εκτίμηση του κινδύνου που συνδέεται με το ΜΟΝ830 από την EFSA(Υπηρεσία Ασφάλειας Τροφίμων της ΕΕ) υπό το φως των δεδομένων των νέων ανεξάρτητων(όχι της Μονσάντο) επιστημονικών ερευνών, ισχύουν οι ανησυχίες για την ασφάλεια των κρατών μελών, σύμφωνα με την Αρχή της Προφύλαξης. Τα επιστημονικά δεδομένα δεν έχουν αλλάξει, αλλά η Κομμισσιόν επιμένει στην άρση της απαγόρευσης, γιατί όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, η πίεση της βιομηχανίας των μεταλλαγμένων στους διαδρόμους των Βρυξελλών έχει αυξηθεί υπέρμετρα, αφού βλέπει τον έτσι και αλλιώς χαμηλό στην Ευρώπη τζίρο της, να πέφτει όλο και περισσότερο.
Γ.Κολέμπας
