Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή της επίθεσης
Τα όσα συνέβησαν αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εξαγγείλει μια νέα περίοδο άγριας λιτότητας τις αμέσως επόμενες εβδομάδες Ως αφορμή θα επικαλεστεί τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση για το εξορθολογισμό των δημόσιων οικονομικών. Το καθεστώς επιτήρησης στο οποίο εισέρχεται η ελληνική οικονομία για δεύτερη φορά την τελευταία πενταετία θα αποτελέσει έτσι το προπέτασμα καπνού για μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Το πρώτο, προειδοποιητικό καμπανάκι κινδύνου ήχησε από το Συμβούλιο υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών (Ecofin) την Τρίτη με την υπόδειξη επιτάχυνσης της μείωσης του ελλείμματος κάτω από το όριο του 3% κατά ένα χρόνο, το 2010 δηλαδή κι όχι το 2011 όπως προβλέπει το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση. Τα επακριβή χρονοδιαγράμματα θα δοθούν στη δημοσιότητα στις 25 Μαρτίου από την ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ η οριστική επικύρωσή τους θα γίνει ξανά από το Συμβούλιο υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών που θα συνεδριάσει στις 3 και 4 Απρίλη στην Πράγα. Ξέροντας ωστόσο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών πως οποιαδήποτε κυβέρνηση απ' αυτές που εγκαλούνται μαζί με την ελληνική (φαλλική, ισπανική και ιρλανδική) διανοηθεί να ανακοινώσει πριν τις ευρωεκλογές μέτρα λιτότητας θα το πληρώσει ακριβά, μετέθεσε την ημερομηνία ανακοίνωσης των αναγκαίων μέτρων μετά τις ευρωεκλογές! Κατά συνέπεια την εβδομάδα που πέρασε ξεκίνησε μια εξαιρετικά κρίσιμη πολιτικά περίοδος, που ως πρώτο σταθμό θα έχει τις αρχές του καλοκαιριού, στο πλαίσιο της οποίας η αστική τάξη θα επιχειρήσει να πετύχει μια βίαιη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Στην πραγματικότητα τώρα μόλις ξεκινάει η μάχη για το ποιος θα πληρώσει τα βάρη της κρίσης!
Στον αντίποδα ωστόσο της κινδυνολογίας των golden boys των Βρυξελλών και της Ρηγίλλης αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι πως καμιά αναγκαιότητα δεν υφίσταται για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων. Όταν από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη όλες οι αστικές κυβερνήσεις οδηγούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα σε δυσθεώρητα ύψη, η πρεμούρα με τη μείωση των ελλειμμάτων είτε του Κ. Μητσοτάκη που δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι "δεν χρειαζόμαστε κανέναν Αλμούνια για να μας τα πει αυτά, δεν χρειαζόμαστε παιδονόμο, δικό μας είναι το πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε", είτε του Κ. Καραμανλή που δίνει το πράσινο φως για το σχεδιασμό των αντιλαϊκών μέτρων δεν συνιστά μόνο παλιοκαιρίτικη εμμονή και δείγμα πολιτικού επαρχιωτισμού αλλά στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Γιατί, αυτό που επιδιώκεται με την εφαρμογή του νέου σταθεροποιητικού προγράμματος είναι μια πρόχειρη και πρόσκαιρη έστω στήριξη των κρατικών εσόδων ώστε νέα κονδύλια να μπορέσουν γρήγορα να απελευθερωθούν για τους αποτυχημένους βιομηχάνους και τους ανίκανους, μπαταχτσήδες και κρατικοδίαιτους τραπεζίτες που σαν παράσιτα ζουν από τις στερήσεις των φορολογουμένων, μόλις παραστεί ανάγκη. Ο κίνδυνος επομένως δεν εντοπίζεται στα δημόσια οικονομικά, αλλά αφορά το ενδεχόμενο την επόμενη φορά που θα πρέπει να ανοίξουν οι κρατικοί κρουνοί και να εκταμιευθεί ένα νέο πακέτο 28 δισ. ευρώ για να σωθεί η ελληνική 'Λίμαν Μπράδερς' (που δεν είναι μάλιστα μόνο μία) αυτοί να είναι άδειοι! Τα ιδιοτελή, στενά, ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης επομένως επιβάλλουν τη νέα λιτότητα.
Τα πρώτα θύματα του σχεδιαζόμενου σταθεροποιητικού προγράμματος θα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Κι αυτό όχι επειδή ελάχιστα έχουν πια να δώσουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, μια και στην εποχή βαρβαρότητας που ζούμε καμία ιστορική κατάκτηση δεν φαίνεται να αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην επέλαση του κεφαλαίου. Ο λόγος για τον οποίο οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επίθεσης απορρέει από τα επαυξημένα καθήκοντα που έχει επωμιστεί το αστικό κράτος για την υπέρβαση της τρέχουσας κρίσης. Για να μπορεί η ΝΔ σήμερα και το ΠΑΣΟΚ στο μέλλον να δίνουν στους τζαμπατζίδες τραπεζίτες δανεικά κι αγύριστα απαιτούνται τεράστιες εξοικονομήσεις δημόσιων πόρων. Απαιτούνται μηδενικές - για αρχή - αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους κάτι που θα επιβεβαιωθεί σε λιγότερο από δύο εβδομάδες οπότε θα ανακοινωθεί η εισοδηματική πολιτική! Απαιτείται επίσης κι ένα νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο! Η σημασία που αποκτά η κάθετη μείωση του κονδυλίου της κρατικής μισθοδοσίας επιβεβαιώνεται άλλωστε και από το πρόσφατο ιρλανδικό παράδειγμα, όπου οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν κατά 7%!
Το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό αν δούμε τις προβλέψεις και τα στοιχεία που προοικονομούν επιδείνωση της κρίσης στην Ελλάδα. Ο σύμβουλος κατά το παρελθόν του Κ. Σημίτη οικονομολόγος Γκ. Χαρδούβελης για παράδειγμα υποστήριξε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η κρίση στη χώρα μας δεν αποκλείεται να διαρκέσει ακόμη και πέντε χρόνια!!! Στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν για την πορεία του τουρισμού, της οικοδομικής δραστηριότητας και της εμπορίας αυτοκινήτων το τελευταίο τρίμηνο του 2008 περιέγραφαν πρωτοφανή συρρίκνωση του κύκλου εργασιών σε ετήσια βάση, ανοίγοντας έτσι ένα κύκλο αίματος τα αποτελέσματα του οποίου μόλις τώρα θα αρχίσουν να φαίνονται!
Αν επιπλέον εφαρμοστούν και τα σχέδια κυβέρνησης και ΕΕ - η οποία πλέον ζηλώνει δόξα ΔΝΤ εγκαταλείποντας οριστικά το αναδιανεμητικό εξισορροπητικό προσωπείο που συχνά χρησιμοποιούσε - τότε είναι απόλυτα βέβαιο ότι έρχεται μια περίοδος πρωτόγνωρης για τη γενιά μας φτώχειας και τριτοκοσμικής εξαθλίωσης Εκτός και αν μαχητικοί και μαζικοί εργατικοί αγώνες σε μια διαλεκτική πορεία αλληλοτροφοδότησης με το μέτωπο της επαναστατικής Αριστεράς - το οποίο βασανιστικά αλλά ελπιδοφόρα οικοδομείται αυτές τις μέρες μέσα από τις αντικαπιταλιστικές συνελεύσεις - αναγκάσουν κυβέρνηση και Βρυξέλλες να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων τα αντιλαϊκά, εξοντωτικά σταθεροποιητικά προγράμματα. Οι ευρωεκλογές δε, αποτελούν μια από τις ευνοϊκότερες συγκυρίες για να αποκαλυφθούν και να καταδικαστούν αυτά τα σχέδια...
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
ΠΡΙΝ 15/03/2009
.png)
