Διαφορετικές προσεγγίσεις καταγράφηκαν στην πανελλαδική συνέλευση του ΜΕΡΑ την προηγούμενη Κυριακή, κυρίως όσον αφορά τη στάση απέναντι στην Πρωτοβουλία Ενότητας και Κοινής Δράσης της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πλειοψηφία των συνιστωσών στηρίζει την επιλογή του Μετώπου στη διαδικασία προώθησης του πόλου.
Μπροστά σε σταυροδρόμι βρίσκεται το ΜΕΡΑ, καθώς η πανελλαδική συνάντηση της προηγούμενης Κυριακής δεν μπόρεσε να καταλήξει σε κοινή απόφαση για την πολιτική γραμμή και τη στάση απέναντι στην Πρωτοβουλία Ενότητας και Κοινής Δράσης της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που δημιουργήθηκε στη μεγάλη συγκέντρωση του Σπόρτινγκ. Οι περισσότερες συνιστώσες του ΜΕΡΑ πρότειναν τη συμβολή του Μετώπου, σύμφωνα με τη λογική του πόλου που το ίδιο επεξεργάστηκε και πρόβαλε, στη διαδικασία μετωπικής συσπείρωσης της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής Αριστεράς, για να συναντήσουν όμως την κάθετη άρνηση του ΕΕΚ. Υπέρ τάχθηκαν το ΝΑΡ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, το ΕΚΚΕ, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, η ΑΚΟΣ από τις Σέρρες και η ΟΚΔΕ (παρατηρητής). Ανάλογη είναι, όπως μεταφέρθηκε στην πανελλαδική συνέλευση και η στάση πολλών τοπικών επιτροπών του ΜΕΡΑ.
Παρά την κοινή εκτίμηση της θετικής συνεισφοράς του ΜΕΡΑ στα δέκα σχεδόν χρόνια ύπαρξής του, παρά την κοινή τοποθέτηση για την ανάγκη αναβάθμισής του μπροστά στις κρίσιμες μάχες της νέας εποχής της κρίσης και των εξεγέρσεων, η διαφωνία για τη μετωπική πολιτική (η οποία συζητήθηκε σε συντροφικό κλίμα αντιπαράθεσης πολιτικών επιχειρημάτων) δεν ξεπεράστηκε. Τελικά συμφωνήθηκε να ξανασυζητηθεί το θέμα μετά τις 22 Μάρτη και τον πρώτο γύρο αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων.
Ο Α. Δραγανίγος παρουσιάζοντας την εισήγηση (διαμορφωμένη από την πλειοψηφία) τόνισε ότι "η έξοδος από την καπιταλιστική κρίση είτε θα γίνει με μια πρωτοφανέρωτη αντιδραστική στροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας είτε θα γίνει με την αντικαπιταλιστική πάλη των λαών, την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας και μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Όχι οι "οικονομικοί νόμοι", αλλά οι ταξικοί αγώνες θα κρίνουν την εξέλιξη. Το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Μέσα σε αυτό το τοπίο η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτέλεσε ένα πολιτικό γεγονός τεράστιας σημασίας για την ελληνική κοινωνία, αλλά και για το διεθνές κίνημα".
Ξεκαθαρίζοντας ότι θα οξυνθεί η αντίφαση ανάμεσα στο φόβο και το ξέσπασμα, στο να "σώσουμε ό,τι μπορούμε" και στο να "πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας", υπογράμμισε ότι "η καπιταλιστική κρίση, αν φέρνει κάτι με δύναμη στο προσκήνιο είναι η ανάγκη μιας συνολικής αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής απάντησης στην κρίση και στο επίπεδο του κινήματος, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο της άλλης Αριστεράς. Βασικός πολιτικός στόχος αυτής της πάλης είναι η ανατροπή της αντιδραστικής καπιταλιστικής διεξόδου από την κρίση σε βάρος των εργαζομένων, της πολιτικής της εκμετάλλευσης, του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, της πολεμικής Νέας Τάξης, της καταστροφής της φύσης, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στην πορεία για την ανατροπή του συστήματος της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, της κοινωνικής επανάστασης, της εργατικής εξουσίας".
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά παλεύει για την ανατροπή με τους λαϊκούς αγώνες της κυβέρνησης της ΝΔ και συνολικότερα της πολιτικής των διαχειριστών της αστικής εξουσίας, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Για την αποκάλυψη και καταδίκη της σοσιαλφιλελεύθερης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Υπερβαίνει και αντιμάχεται τη συμβιβαστική πολιτική της ρεφορμιστικής Αριστεράς, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων.
Η εισήγηση εκτιμά ότι οι ενωτικές διαδικασίες της αντικαπιταλιστικής Αριστερά είναι θετικές. "Θεωρούμε το κοινό κείμενο προβληματισμού, που αναπτύχθηκε μετά το Σπόρτινγκ, σαν σημαντική κατάκτηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Κινείται σε σωστή πολιτική κατεύθυνση, και μπορεί αναπτυσσόμενο και στη διαδικασία των αντικαπιταλιστικών συζητήσεων - συνελεύσεων να αποτελέσει μια ακόμα πιο επαρκή βάση ενότητας. Επιδιώκουμε οι διαδικασίες των "αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων" να αποτελέσουν ένα πλατύ μαζικό βήμα ανώτερης συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού ρεύματος στους εργαζόμενους και τη νεολαία".
Διαφορετική πρόταση κατέθεσε το ΕΕΚ και παρουσίασε ο Σ. Μιχαήλ. "Ο Δεκέμβρης είχε εν δυνάμει επαναστατικό χαρακτήρα: απείλησε την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και αμφισβητησε ανοικτά το μονοπώλιο της βίας του αστικού κράτους", τόνισε, ενώ και από άλλες τοποθετήσεις υποστηρίχθηκε ότι τον Δεκέμβρη τέθηκε το ζήτημα της εξουσίας. Το ΕΕΚ πρότεινε την "πολιτική αναβάθμιση του ΜΕΡΑ, στο δρόμο που άνοιξε ο Δεκέμβρης, τη μετατροπή του σε μάχιμη εμπροσθοφυλακή επαναστατών σε αδιάκοπη και διαρκώς βαθύτερη σύνδεση με τις πλατύτερες εργατικές, λαϊκές και νεολαιίστικες μάζες. Δεν ζητάμε την περιχαράκωση του ΜΕΡΑ, αλλά αντίθετα το άνοιγμα του στις νέες δυνάμεις που έφερε στην αρένα της μαζικής πάλης ο Δεκέμβρης. Είμαστε αντίθετοι σε μια 'εκλογοαθροιστική' λογική που θεωρεί την εκλογική μάχη και καταγραφή σαν την 'κεντρική πολιτική σκηνή'".
Το ΕΕΚ πρότεινε "μια Πανελλαδική Συνέλευση χωρίς αποκλεισμούς όλων των συλλογικοτήτων, παλιών και νέων, και ανεξάρτητων αγωνιστών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, του αντιεξουσιαστικού χώρου, αλλά και κάθε δύναμης και αγωνιστή που δεν εκφράζεται από τα υπάρχοντα σήμερα σχήματα και δίκτυα, για να συζητήσουμε από κοινού και να συναποφασίσουμε ένα Πρόγραμμα Δράσης ενάντια στην κρίση του συστήματος, την κυβέρνηση, τον ιμπεριαλισμό, την καταστολή και τη 'στρατηγική της έντασης' που προωθεί το 'βαθύ κράτος'. Με όσες δυνάμεις από το ευρύ αυτό φάσμα μπορεί το ΜΕΡΑ να έχει πολιτική συμφωνία αρχών και για κοινή εκλογική παρέμβαση τόσο το καλύτερο". Ειδικά για τις ευρωεκλογές, προτάθηκε η συγκρότηση ενός "πανευρωπαϊκού διεθνιστικού ευρω-ψηφοδελτίου".
Από τη μεριά του ΝΑΡ (και άλλων δυνάμεων) ειπώθηκε συντροφικά ότι η θέση του ΕΕΚ είναι μέσα στο ΜΕΡΑ και στην από κοινού παρέμβαση στην ευρύτερη διαδικασία της αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης. Ότι στις ενστάσεις του υπάρχουν θετικά στοιχεία, που εκφράζουν και τις αντιφάσεις του εγχειρήματος της Πρωτοβουλίας, τα οποία όμως γονιμοποιούνται όταν διασταυρώνονται με το αντικαπιταλιστικό δυναμικό. Ταυτόχρονα, το ΕΕΚ δέχθηκε κριτική, όχι μόνο για την ατεκμηρίωτη (σύμφωνα με τη γνώμη πολλών συντρόφων) άρνησή του να συμμετέχει στην Πρωτοβουλία, αλλά και για την υπερβολική και λανθασμένη εκτίμηση του Δεκέμβρη (χαρακτηριστική η εκτίμηση ότι τέθηκε ζήτημα πολιτικής εξουσίας), που οδηγεί προφανώς σε λάθος πολιτικά συμπεράσματα. Επιπλέον, η πρόταση για την Πανελλαδική Συνέλευση διαλύει αναγκαία βήματα προώθησης του πόλου της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς σε μια "σούπα", που αντικειμενικά θα έχει κατώτερο περιεχόμενο και χαρακτήρα απ' αυτό που κατακτά σήμερα η Πρωτοβουλία.
Όσον αφορά τη συνέχεια του ΜΕΡΑ, το ΕΕΚ πρότεινε να "παγώσει" η παρέμβαση του Μετώπου, τουλάχιστον όσον αφορά την εκλογική του στάση, αφού υπάρχουν διαφωνίες. Το ΕΚΚΕ και άλλες δυνάμεις τόνισαν ότι το ΜΕΡΑ δεν μπορεί να αποσυρθεί, αλλά πρέπει να παρέμβει με βάση την εισήγηση της πλειοψηφίας. Το ΝΑΡ τόνισε ότι η συνέχεια και η αναβάθμιση του ΜΕΡΑ κρίνεται από τη συμβολή του στην προώθηση του πόλου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, από τη μη εκδήλωση αντιπαραθετικών πολιτικών και εκλογικών σχεδίων, ενώ ζήτησε πολιτική αντιμετώπιση των διαφωνιών (που πρέπει να καταγραφούν) στο πλαίσιο του κοινού κεκτημένου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
ΠΡΙΝ 15/03/2009
ΠΡΙΝ 15/03/2009
.png)
