Νεοφασιστικά μέτρα ολοκληρωτικού χαρακτήρα

Πλήγμα στις δημοκρατικές ελευθερίες η σχεδιαζόμενη επαναφορά του νόμου περί εξύβρισης και οι αυστηρότερες ποινές στους "κουκουλοφόρους"

Ρεβάνς από το κίνημα του Δεκέμβρη επιχειρεί να πάρει η κυβέρνηση! Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας και που θα φέρει σύντομα στη Βουλή για ψήφιση συνιστούν πλήγμα στις δημοκρατικές ελευθερίες, φίμωση στα δικαίωμα διατύπωσης γνώμης και διακίνησης ιδεών, επιχείρηση τρομοκράτησης και εκφοβισμού όσων στέκονται κριτικά απέναντι στην εξουσία και συνολικά μια πρωτοφανή πολιτική οπισθοδρόμηση που ακυρώνει κατακτήσεις και δικαιώματα χρόνων.
Τρία μέτρα στην ουσία εξήγγειλε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης μετά τη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής την Τρίτη 17 Μάρτη, έχοντας έτσι την πλήρη συμφωνία του πρωθυπουργού. Πρώτο, αυστηρότερες ποινές, από 2 μέχρι 10 χρόνια, σε όσους συλλαμβάνονται να διαπράττουν αδίκημα και έχουν ταυτόχρονα καλυμμένο το πρόσωπό τους. Ανακοίνωση που προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις όχι μόνο από τους εφήβους, καθώς η κουκούλα εντάσσεται στις σταθερές του κώδικα ενδυμασίας τους, αλλά και από νομικούς κύκλους λόγω των στρεβλώσεων που θα προκαλέσει στο σύστημα απονομής ποινών. Απ' αυτό όμως ας μην κρατήσουμε τη σύγχυση της εξουσίας ή τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα των ανακοινώσεων, αλλά τη συνεχή τάση του κράτους να γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων του τις αρχές απονομής δικαιοσύνης, διαμορφώνοντας στην πράξη ένα καθεστώς έκτακτης νομοθεσίας. Δεύτερο, την αυτεπάγγελτη δίωξη όσων εξυβρίζουν αστυνομικούς. Αν ψηφιστεί η συγκεκριμένη πρόταση η αστυνομία θα έχει το δικαίωμα να συλλαμβάνει, να φυλακίζει και να οδηγεί στο αυτόφωρο όποιους διαδηλωτές φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας. Τον Δεκέμβρη για παράδειγμα, αν ίσχυε ο νόμος, θα μπορούσαν να είχαν φυλακιστεί χιλιάδες μαθητές που με τα συνθήματά τους κατήγγειλαν την αστυνομική αυθαιρεσία και τη δολοφονία του Αλέξη. Κι όχι μόνο αυτό. Η επαναφορά της διάταξης της περιύβρισης αρχής που τυπικά είχε καταργηθεί από το 1993 (στην πράξη όμως εξακολουθεί να είναι ενεργή όπως φαίνεται από τη συχνότητα που συναντάται στα κατηγορητήρια) στοχεύει και στην ελευθερία του Τύπου καθώς παραχωρεί ένα όπλο ακόμη στις κυβερνήσεις και το αστικό κράτος, πέρα από τις εξοντωτικές αγωγές, για να διώκουν όποιον δημοσιογράφο ασκεί κριτική. Το "ξέσπασμα" του Μαρκογιαννάκη (που όλο και περισσότερο θυμίζει τον Άνταμ Σάτλερ του V for Vendetta) που δήλωνε ότι "για όλα φταίνε τα ΜΜΕ" είχε προαναγγείλει αυτή την επίθεση. Το τρίτο μέτρο που ανακοινώθηκε αφορά τη συγκρότηση ευέλικτων ομάδων που θα περιπολούν διαρκώς στο κέντρο της Αθήνας, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν επιθέσεις όπως αυτή που σημειώθηκε στο Κολωνάκι την Παρασκευή 13 Μάρτη. Πρακτικά με το σχηματισμό και τις περιπολίες αυτών των ομάδων (που θα θυμίζουν τους Μπουραντάδες της κατοχής) η Αθήνα θα θυμίζει κατεχόμενη πόλη σε πολύ πιο έντονο βαθμό απ' ότι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Στα παραπάνω να προστεθούν κι ο "από μηχανής Θεοί" της Σκότλαντ Γιαρντ που ξαναέρχονται στην Αθήνα, μεταφέροντας στις αποσκευές τους ότι πιο σύγχρονο στην τεχνολογία παρακολουθήσεων της ιδιωτικής ζωής και καταστολής της ανεξάρτητης από το κράτος κοινωνικής δράσης αριστερών και όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Οι λόγοι που η κυβέρνηση της ΝΔ καταφεύγει σε αυτά τα μεσαιωνικά μέτρα είναι δύο. Κατ' αρχήν θέλει να πάρει ρεβάνς από το κίνημα του Δεκέμβρη. Η νεολαιίστικη εξέγερση που σημειώθηκε με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή από Ειδικό Φρουρό της Αστυνομίας δημιούργησε μία ασυνέχεια στην ταξική πάλη και την πολιτική του κράτους, έφερε τους εργαζόμενους ένα βήμα μπροστά. Η ρήση του υπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία επιχείρησε να δικαιολογήσει τα μέτρα, "στην παρούσα δύσκολη φάση η αστυνομία χρειάζεται στήριξη" είναι αποκαλυπτική όχι μόνο γιατί δείχνει ότι το ζητούμενο από την υλοποίηση των προτάσεων του Καρατζαφέρη είναι η θωράκιση του κράτους του αστυνόμου, αλλά γιατί επίσης επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση καταφεύγει σ' αυτά για να ανατρέψει το κεκτημένο του Δεκέμβρη: την ανοιχτή αποστροφή της κοινωνίας στην κρατική βία και την αντεπίθεσή της. Η καθημερινή αυθαιρεσία άλλωστε της αστυνομίας που μένει διαρκώς ατιμώρητη, έχει αποδειχτεί πολύ πιο αιματηρή από τη δράση ακόμη κι αυτών των 'κουκουλοφόρων" - χώρια που ουκ ολίγες από τις κουκούλες αγοράζονται από την Ασφάλεια. Το πρακτικό αποτέλεσμα επομένως των μέτρων, αν τελικά ψηφιστούν, θα είναι οι μηχανισμοί καταστολής να γίνουν ακόμη πιο επιθετικοί και αυθαίρετοι και το σύστημα απονομής δικαιοσύνης ακόμη πιο αμείλικτο κι εκδικητικό σε όσους αγωνίζονται, επιβάλλοντας ποινές εξόντωσης σε όσους συλλαμβάνονται "στο σωρό" και καθαρού εκφοβισμού στους υπόλοιπους, αναγκάζοντάς τους να μείνουν σπίτι.
Ο στόχος λοιπόν είναι η αναθεώρηση του κεκτημένου της αντίστασης που άφησε πίσω του ο Δεκέμβρης κι επίσης η προετοιμασία των κρατικών μηχανισμών για τα επόμενα ξεσπάσματα και τις εξεγέρσεις που έρχονται, καθώς ο δεύτερος λόγος αφορά ολόκληρη την περίοδο που ζούμε και έχει σχέση με τη διαχείριση της κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης. Σε διεθνές επίπεδο άλλωστε μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε ότι τη χαλάρωση ορισμένων πλευρών από τους δρακόντειους νόμους που θεσπίστηκαν με την έναρξη της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας την επομένη της 11ης Σεπτέμβρη διαδέχεται ένα νέο κύμα μέτρων περιστολής των λαϊκών ελευθεριών. Συγκεκριμένα: οι περιπολίες "πολιτών" που θα επιβάλλουν το νόμο και την τάξη τις οποίες αποφάσισε ο νεοφασίστας δήμαρχος της Ρώμης στην Ιταλία επαναφέρουν μνήμες μελανοχιτώνων. Η απαγόρευση από την κυβέρνηση Μπράουν στην Αγγλία της βιντεοσκόπησης και φωτογράφησης αστυνομικών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων με μοναδικό ζητούμενο να μην καταγράφονται οι αυθαιρεσίες τους και να μην υπάρχουν πειστήρια για τις εγκληματικές τους ενέργειες , όπως ήταν για παράδειγμα η δολοφονία του 29χρονου βραζιλιάνου στο μετρό του Λονδίνου. Στη Γαλλία έχουμε τη μείωση του ορίου ηλικίας για την άσκηση διώξεων, με το επιχείρημα του Σαρκοζί ότι όποιος και να σε βαρέσει, είτε είναι έφηβος είτε μεσήλικας το ίδιο πονάς. Επίσης στις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Αγγλία οι περιπολίες του στρατού στους δρόμους των πόλεων κ.ο.κ. Η επαναφορά λοιπόν των νόμων του Μεταξά από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή δεν οφείλεται στη δηλωμένη πολιτική νεκροφιλία της και τις σχέσεις πάθους που έχει διαμορφώσει με "σταγονίδια" και παρακρατικούς παλαιοφασίστες στη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία - όπως φάνηκε από τη νέα ποινή στον επίδοξο δολοφόνο Περίανδρο, τις κοινές επιχειρήσεις ΕΛΑΣ και 'Χρυσής Αυγής' κ.α. Αλλά είναι η απάντηση που δίνει (με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον) στα ασφυκτικά, εγγενώς συγκρουσιακά όρια διαχείρισης που επιβάλλει η οικονομική κρίση. Καθόλου τυχαία άλλωστε δεν είναι δύο γεγονότα που μαρτυρούν ότι η αντιλαϊκή, ταξική οικονομική πολιτική με τα μέτρα αστυνομοκρατίας και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων βρίσκονται σε μια σχέση αλληλεξάρτησης - το ένα προϋποθέτει και συνεπάγεται το άλλο - συνθέτουν από κοινού ένα ασφυκτικό για την ελεύθερη δράση και σκέψη, βαθιά αντιδραστικό πλαίσιο. Το πρώτο ότι φανατικότερος υπέρμαχος των μέτρων (πέρα από την κόρη του αρχιαποστάτη, Ντόρα Μπακογιάννη, που έχει κληρονομικές εμμονές με κάθε μέτρο που παραπέμπει στον πολιτικό μεσαίωνα κι έφτασε στην κυβερνητική επιτροπή να ζητήσει τη συνεχή αξιοποίηση του υλικού των καμερών της τροχαίας για την παρακολούθηση των πολιτών), ήταν ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαθανασίου. Επίσης το γεγονός ότι τα μέτρα ανακοινώθηκαν μια μέρα πριν την εξαγγελία της μηδενικής εισοδηματικής πολιτικής που μεταφέρει στις πλάτες των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων τη θεσμοθετημένη φοροκλοπή της αστικής τάξης και το λογαριασμό από το πάρτυ που έστησαν οι τραπεζίτες με τα 28 δισ. ευρώ που τους χάρισε η κυβέρνηση Καραμανλή.
Πολιτικές ευθύνες για την επιβολή αυτής της έκτασης νομοθεσίας (που ποινικοποιώντας ακόμη και το ντύσιμο των εφήβων θα μείνει στην ιστορία των αντιδραστικών νόμων μαζί με τον περιβόητο 4000) φέρει και το ΠΑΣΟΚ. Ούτε μία κουβέντα δεν είπε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το πλήγμα που επέρχεται στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες με την εφαρμογή του δόγματος της μηδενικής πολιτικής ανοχής. Η στάση έτσι του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε να συμπλέει κατ' ουσία με αυτή της Δεξιάς. Κι αυτό μάλιστα παρά τη ξεκάθαρη στάση που πήρε ο πολιτικός εκπρόσωπος του κόμματος για θέματα Εσωτερικών, Χ Καστανίδης σ' ότι αφορά στη δίωξη μαθητών στη Λάρισα με τον τρομονόμο λέγοντας ότι "αυτό αποτελεί απαράδεκτη κατάσταση για το δημοκρατικό μας πολίτευμα". Η στάση του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο πίσω ακόμη κι από δηλώσεις που έκαναν εκπρόσωποι δικηγορικών συλλόγων, οι οποίοι εκλέγονται με ψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος, κρατούν όμως μια ανυποχώρητη στάση στη μάχη των ατομικών ελευθεριών και των συνταγματικών εγγυήσεων, αλλά και από αποφάσεις δικηγορικών συλλόγων όπως της Αθήνας που κάνουν λόγο για "αναχρονιστικές ρυθμίσεις" που "η τυχόν επιβολή τους θα συνιστά προσβολή των θεσμών και της δημοκρατίας".
Το κατά πόσο αυτές οι ανακοινώσεις θα μείνουν στα χαρτιά θα εξαρτηθεί ωστόσο από το κατά πόσο οι εργαζόμενοι και η Αριστερά θα ζητήσουν επιθετικά από το κράτος και το κεφάλαιο το σύνολο των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που καθιστά εφικτές η εποχή μας. Απ' το αν δηλαδή οι σημαίες τους θα χρωματιστούν από το αίτημα της πλήρους απελευθέρωσης του εργαζόμενου ανθρώπου από κάθε λογής καταναγκασμό και σύγχρονη δουλεία στο χώρο εργασίας - όπου η τρομοκρατία των γκρίζων κοστουμιών και της σινιέ γραβάτας είναι πιο γενικευμένη και χρόνια από της κουκούλας - , την πολιτική δράση, την ενημέρωση, τον ελεύθερο χρόνο.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
ΠΡΙΝ 22/03/2009