ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΕΚ ΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Όπως είναι ήδη γνωστό το ΕΕΚ διαφώνησε στο περιεχόμενο, τρόπο δημιουργίας, προοπτική και δυνατότητες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κατεβαίνει με ξεχωριστό "διεθνιστικό ψηφοδέλτιο στις εκλογές".
Στην εκλογική του διακήρυξη καλεί σε ένα "Όχι στο σταλινικό ΚΚΕ, που στην εξέγερση του Δεκέμβρη συναγωνίστηκε την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ σε συκοφαντίες κατά των εξεγερμένων", σε ένα "Όχι στη ρεφορμιστική εκδοχή του 'σταλινισμού με ανθρώπινο πρόσωπο', στο συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ", και σε ένα "Όχι στα σταλινοειδή μ-λ και στις άμορφες αριστερές ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ εφήμερων εκλογικών συγκολλήσεων σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης"!!!
Θεωρεί δε πως η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι "απαιτείται σύγκρουση με την ΕΕ, αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση και διάλυσή της σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και από τη σκοπιά του διεθνισμού και όχι της εθνικιστικής περιχαράκωσης και της αυτοδύναμης καπιταλιστικής ανάπτυξης" (όπως σημειώνεται στις πολιτικές της θέσεις) "μπορεί να διαφοροποιούν κάπως αυτή τη θέση από εκείνη της ΚΟΕ και (εν μέρει μόνο) του ΚΚΕ αλλά δεν ξεφεύγει από ό,τι ξορκίζει, τον εθνοκεντρισμό!!!". Γιατί δεν αναφέρεται για "σοσιαλιστική ενοποίηση 'από τα κάτω' κι αριστερά στην περιοχή, την Ευρώπη και τον κόσμο", πράγμα που για το ΕΕΚ "σημαίνει παραβίαση της κόκκινης γραμμής". Ειδικότερα δε θεωρεί πως "η πλατφόρμα της Κοινής Πρωτοβουλίας προσανατολίζεται σε ένα "αντικαπιταλιστικό οικονομικό εθνικισμό!!!". Επομένως ανήκει στους "απέναντι", "στον εθνοκεντρισμό και τον ελληνοκεντρισμό".
Για όλα αυτά το ΕΕΚ, "αρνείται να γίνει ο τροτσκιστικός μαϊντανός στη σούπα του Σπόρτιγκ", δεν αποδέχεται να στηρίξει στην Ελλάδα "ό,τι αντιπαλεύουμε σε διεθνή κλίμακα, τα υβρίδια ρεφορμιστών και επαναστατών".
Βάση της πολιτικής προσέγγισης του ΕΕΚ αποτελεί η πολιτική του εκτίμηση για το κίνημα του Δεκέμβρη. Κίνημα που κατά το ΕΕΚ αποτέλεσε "πρωτοφανή κοινωνική εξέγερση, με πρωτοπορία τη νεολαία, που 'φούντωσε' σε όλη τη χώρα, πολιορκώντας τα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, οξύνοντας την κρίση του αστικού καθεστώτος σε κρίση εξουσίας".
Κρίση εξουσίας που "για να την ξεπεράσουν, όπως φαίνεται, οι κυβερνώντες και συγκυβερνώντες προχωρούν στο πάγωμα μισθών και συντάξεων, στο ξεπούλημα της 'Ολυμπιακής' και του ΟΣΕ" και δώσ' του να 'χει...
Το ΕΕΚ για να καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα υποβαθμίζει έως και εξαφανίζει θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπερδιογκώνει πολιτικές εκτιμήσεις για το κίνημα του Δεκέμβρη. Ανασύρει υπαρκτές πολιτικές αμαρτίες της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και παραμένει ακίνητο στο αδιέξοδο δίπολο: σε κρίση ο καπιταλισμός που σαπίζει, γενική πολιτική απεργία, επανάσταση τώρα, με τη συνοδεία απλά μεταβατικών αιτημάτων και όχι μιας πολιτικής ρήξης, ανατροπής της ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής, δημιουργίας δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους επαναστατικής πολιτικής κατάστασης.
Εξαφανίζει την πιο συγκεκριμένη και πιο προωθητική, σε σχέση με του ΜΕΡΑ, θέση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ως σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης) που συνοδεύει το στόχο της διάλυσης - αντικαπιραλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ, "με προοπτική τον επαναστατικό μετασχηματισμό, τη διεθνιστική αλληλεγγύη, τη συνεργασία και ενοποίηση επαναστατημένων χωρών και κινημάτων. Για μια νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο".
Αποσιωπά τη διακηρυκτική θέση πως "επιμένουμε ότι δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την κοινωνική επανάσταση και την εξουσία των εργαζομένων, που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον κόσμο".
Υπερεκτιμά το κίνημα του Δεκέμβρη αποφεύγοντας να εκτιμήσει τον ενεργό και οργανωμένο ρόλο της εργατικής τάξης. Αποκόπτεται επομένως από την πραγματική κίνηση της ταξικής πάλης στη συγκεκριμένη φάση και μεταπίπτει στην επανάληψη επαναστατικών συνθημάτων χωρίς να παίρνονται υπ' όψιν οι αντικειμενικές συνθήκες στη συγκεκριμένη αλλαγή των γεγονότων. Συνθήματα υπέροχα, ενθουσιαστικά, μεθυστικά - μα αστήριχτα. Συνθήματα που οδηγούν σε περιστροφή γύρω από τον εαυτό σου, σε αποκοπή - απομόνωση από το αίτημα - πόθο των αριστερών ανθρώπων για ενωτική αριστερή δράση απέναντι στην καπιταλιστική λαίλαπα και παρακμή.
Και τελικά συνθήματα που συνθέτουν την επαναστατική λογοκοπία στην ουσίας της. Λογοκοπία που θέτει εμπόδια τόσο στην ανάπτυξη του κινήματος για την αλλαγή της πραγματικής και όχι φαντασιακής κατάστασης, όσο και στην ερμηνεία των βαθύτερων αιτιών που το γεννούν, το ενισχύουν αλλά και των δυσκολιών που το περιορίζουν. Ξεχνά πως ακόμη και "κάθε επαναστατική κατάσταση δεν οδηγεί στην επανάσταση", αλλά μόνο μια τέτοια κατάσταση, όπου οι αντικειμενικές αλλαγές "συνενώνονται με τις υποκειμενικές και συγκεκριμένα: με την ικανότητα της εργατικής τάξης να αναλάβει επαναστατική μαζική δράση, αρκετά ισχυρή, ώστε να τσακίσει (ή να εξασθενίσει σημαντικά) την παλιά κυβέρνηση. Με καθοριστική πλευρά την ύπαρξη ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος με πρόγραμμα" (Λένιν).
Έρχεται σε αντίθεση με την ίδια του την εκτίμηση για το κίνημα του Δεκέμβρη, το οποίο ενώ το αντιμετωπίζει ως πρωτοφανή κοινωνική εξέγερση, θεωρεί ότι δεν είναι ικανό να επιδράσει και να μετατοπίσει προς τα αριστερά συνειδήσεις πολιτικών συλλογικοτήτων που παραμένουν στα χθεσινά αδιέξοδα.
Οι δυνατότητες υπάρχουν και δημιουργούνται, οι κίνδυνοι δεν εκλείπουν Η μη συμμετοχή του ΕΕΚ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με βάση μάλιστα και την πολυετή ενωτική εμπειρία του ΜΕΡΑ, αποτελεί απώλεια.
Μετά τις εκλογές επιβάλλεται να συνεξεταστεί και συνεκτιμηθεί η όλη εμπειρία.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
ΠΡΙΝ 24/05/2009
ΠΡΙΝ 24/05/2009
