Πολλές φορές, όταν είμαστε σε μικρότερες ηλικίες και ιδιαίτερα στα τέλη του Δημοτικού, διαβάζαμε σε πολλά λογοτεχνικά βιβλία ιστορίες που μιλούσαν για χωριά και πολιτείες, στις οποίες υπήρχε και ένας τρελός, που όλοι έκαναν πλάκα μαζί του.
Σε αυτό το μοτίβο κινείται και η περίπτωση του Θ. Πάγκαλου το τελευταίο διάστημα, με τη μόνη διαφορά, ότι ξέρει τι κάνει.
Και μάλιστα προσπαθεί να το κάνει με τέτοιο τρόπο που να φαίνεται ότι έχει και δίκιο τελικά.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ τα βάζει με το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία που του δίνεται ή απλά πιστεύει ότι του δίνεται.
Με το αιτιολογικό ότι είναι αυτός που είναι και μπορεί να λέει ό,τι θέλει, όπου σταθεί και όπου βρεθεί δίνει παράσταση.
Σαν τα θεατρικά μπουλούκια των αρχών του 20ου αιώνα, τα οποία λόγω έλλειψης μεταφορικών μέσων μάζευαν τους ηθοποιούς στα κάρα και γυρνούσαν ανά την Ελλάδα για να δώσουν παραστάσεις.
Με το πρόσχημα ότι κάποτε πέρασε από την Αριστερά, σε εποχές νιότης και αθωότητας, χωρίς να έχει συναίσθηση των πράξεων του, νομίζει πως έχει το ελεύθερο να βρίζει και να λοιδορεί χωρίς να δίνει λόγο.
Ίσως φυσικά να τον ευνοούν και λίγο οι συνθήκες.
Γιατί αν κάποιοι ήθελαν να τον κάνουν να σταματήσει τις αντικομμουνιστικές του κορώνες και υστερίες, θα μπορούσαν να το επιβάλουν.
αλλά αυτό είναι πρόβλημα άλλων και όχι δικό μας.
Θυμήθηκε, προεκλογικά, την περίπτωση 'Γερμανού', τα οικονομικά του ΚΚΕ, ενώ δεν παύει να υποστηρίζει ότι εάν στην Ελλάδα το 1949 νικούσαν οι κομμουνιστές θα τον είχαν εκτελέσει.
Όσο για τις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού" δεν υπήρχε, κατά τη γνώμη του, παρά μόνο φτώχεια, πείνα και δυστυχία.
Το να τα βάζει με το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.
Κοινοβουλευτικά κόμματα είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, εάν δεν ανταλλάξουν απόψεις στο "ναό της δημοκρατίας", που θα ανταλλάξουν;
Εδώ όμως υπάρχει και μια μικρή ειδοποιός διαφορά. Το ΚΚΕ με τους νεκρούς, τους αγώνες, τις θυσίες του, και με την όποια παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας, δικαιούται να μιλάει.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος τι έχει να πει και τι να δείξει;
Ότι έστειλε σούμπιτο τον Οτσαλάν στους Τούρκους και τους Αμερικάνους;
Ότι ζητάει συστηματικά τα τελευταία χρόνια, την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου;
Ότι "κατήγγειλε" πως οι οπαδοί του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ του πετούν γκαζάκια;
Ή ότι λυπάται που χαράμισε κάποια - ελάχιστα - χρόνια από τη ζωή του για την Αριστερά;
Σε αυτό το μοτίβο κινείται και η περίπτωση του Θ. Πάγκαλου το τελευταίο διάστημα, με τη μόνη διαφορά, ότι ξέρει τι κάνει.
Και μάλιστα προσπαθεί να το κάνει με τέτοιο τρόπο που να φαίνεται ότι έχει και δίκιο τελικά.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ τα βάζει με το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία που του δίνεται ή απλά πιστεύει ότι του δίνεται.
Με το αιτιολογικό ότι είναι αυτός που είναι και μπορεί να λέει ό,τι θέλει, όπου σταθεί και όπου βρεθεί δίνει παράσταση.
Σαν τα θεατρικά μπουλούκια των αρχών του 20ου αιώνα, τα οποία λόγω έλλειψης μεταφορικών μέσων μάζευαν τους ηθοποιούς στα κάρα και γυρνούσαν ανά την Ελλάδα για να δώσουν παραστάσεις.
Με το πρόσχημα ότι κάποτε πέρασε από την Αριστερά, σε εποχές νιότης και αθωότητας, χωρίς να έχει συναίσθηση των πράξεων του, νομίζει πως έχει το ελεύθερο να βρίζει και να λοιδορεί χωρίς να δίνει λόγο.
Ίσως φυσικά να τον ευνοούν και λίγο οι συνθήκες.
Γιατί αν κάποιοι ήθελαν να τον κάνουν να σταματήσει τις αντικομμουνιστικές του κορώνες και υστερίες, θα μπορούσαν να το επιβάλουν.
αλλά αυτό είναι πρόβλημα άλλων και όχι δικό μας.
Θυμήθηκε, προεκλογικά, την περίπτωση 'Γερμανού', τα οικονομικά του ΚΚΕ, ενώ δεν παύει να υποστηρίζει ότι εάν στην Ελλάδα το 1949 νικούσαν οι κομμουνιστές θα τον είχαν εκτελέσει.
Όσο για τις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού" δεν υπήρχε, κατά τη γνώμη του, παρά μόνο φτώχεια, πείνα και δυστυχία.
Το να τα βάζει με το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.
Κοινοβουλευτικά κόμματα είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, εάν δεν ανταλλάξουν απόψεις στο "ναό της δημοκρατίας", που θα ανταλλάξουν;
Εδώ όμως υπάρχει και μια μικρή ειδοποιός διαφορά. Το ΚΚΕ με τους νεκρούς, τους αγώνες, τις θυσίες του, και με την όποια παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας, δικαιούται να μιλάει.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος τι έχει να πει και τι να δείξει;
Ότι έστειλε σούμπιτο τον Οτσαλάν στους Τούρκους και τους Αμερικάνους;
Ότι ζητάει συστηματικά τα τελευταία χρόνια, την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου;
Ότι "κατήγγειλε" πως οι οπαδοί του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ του πετούν γκαζάκια;
Ή ότι λυπάται που χαράμισε κάποια - ελάχιστα - χρόνια από τη ζωή του για την Αριστερά;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΠΠΟΣ
ΠΡΙΝ 24/05/2009
ΠΡΙΝ 24/05/2009
