Συντροφικά στά αδέλφια καί συντρόφους /σσες τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ καί όλης τής αριστεράς,πάντα εχθρικά σέ κάθε είδους φασιστοειδή καί τραμπούκους η στάση απέναντι στήν βία,ιδιαίτερα σέ αυτήν πού έχει τό πλέον αποκρουστικό,απάνθρωπο καί κτηνώδες πρόσωπο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νά είναι από τούς αναρχικούς ποτέ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ .Είναι πέρα γιά πέρα λανθασμένη στάση καί οδηγεί σέ αδιέξοδα καί ανεπανόρθωτες βλάβες γιά τό ίδιο τό κίνημα,γιά τήν ίδια τήν κοινωνία
ΤΗΝ ΑΛΛΕΛΕΓΓΥΗ ΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ Ή ΑΤΟΜΟΥ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ
Στό παιδί τά "όρια"μπαίνουν από τήν αρχή τής εξελιξής του,μετά είναι αργά καί όλοι οι δρόμοι(εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις)οδηγούν στόν κωλοπαιδισμό,στόν ατομικισμό καί στόν μηδενισμό.
Κάπως έτσι συνέβη καί στόν αναρχικό χώρο στήν Ελλάδα πού αρνείται νά θάψει τό κουφάρι τής εφηβείας,πού φοβάται νά μετρηθεί καί νά νικήσει τήν μετριοτητά του καί τήν χαμηλή έως ανύπαρκτη παρουσία καί ποιότητα τής παρεμβασής του στά κοινωνικά ζητήματα,νά περάσει από τήν εποχή τής ήττας στήν εποχή τής θετικής προσπάθειας ,προσέγγισης καί πάλης καί γιατί όχι στήν εποχή τής νίκης πού φέρνει η αυτοκριτική,ο σεβασμός στήν άλλη άποψη καί όχι η αδιαλλαξία,ο εγωκεντρισμός καί ο αυτισμός.
Γιά όλα αυτά έχω ξαναμιλήσει στό παρελθόν καί δέν θά αρνηθώ καί τό δικό μου ποσοστό ευθύνης(γιά όσο τουλάχιστον μού αναλογεί)γιά τήν διαμόρφωση ενός αρνητικού αντιαναρχικού "ρεύματος" καί "τάσης" από αντιδραστικά καί φασιστικά φαινόμενα πού ναρκοθετούν τό γεφύρωμα καί τήν ένωση τού αναρχισμού μέ τήν κοινωνία!
Η ανοργανωσιά,τό αντικοινωνικό συναίσθημα πού φθάνει πολλές φορές στά επίπεδα τού μίσους γιά "νοικοκυραίους","κατοίκους" καί εξουσιαστές ταυτόχρονα,η απουσία τής συζήτησης καί τού δημοκρατικού εσωτερικού διαλόγου γιά τίς μορφές καί τά αποτελέσματα τής "συγκρουσιακής αντιβίας",τά μετέωρα βήματα στό αφηρημένο καί στόν εκτός ελέγχου θυμό γιά "εσωτερική κατανάλωση" καί γιά τήν προσωπική μας εκτόνωση,η καταστροφή γιά τήν καταστροφή καί η "εξέγερση" γιά τό πλιάτσικο καί αντίστροφα,"προσέλκυσε" χουλιγκάνους,κοινούς αληταράδες,τραμπούκους καί φασιστοειδή πού "μετακομίσανε" καί βρήκανε "άσυλο" στόν αναρχικό χώρο πού λόγω τών σεχταριστικών καί σκόρπιων συνθηκών πού έχουν αναπτυχθεί τά τελευταία χρόνια εντός τής συνθεσής του,αποτέλεσε τό γόνιμο έδαφος στήν "στράτευση" ατόμων ή ομάδων στόν μιλιταρισμό καί στόν "πολιτικό" χουλιγκανισμό μέ καθαρά νεοφασιστικά πρότυπα καί στοχεύσεις!
Οσο αφήνεσαι συνολικά σάν πολιτικός χώρος στόν στρόβιλο τού αυτοσκοπού καί τών διάφορων ιδεοληψιών,μυθοπλασιών καί φετιχισμών δέν μπορείς μέ τόν καιρό νά ξεχωρίσεις φίλους,συντρόφους καί εχθρούς!
Ολα μπαίνουν στήν πεπατημένη τού "τσουβαλιάσματος" καί τής γενίκευσης,ακούς τήν "δική σου φωνή",ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ τόν μικροκοσμό σου από τίς άλλες καί η "λύση" πού δίνεις σέ διαφωνίες καί προβλήματα πού φυσιολογικά προκύπτουν(γιατί στήν ουσία,θέλεις,όπως τό Κράτος,νά επιβάλλεις "όπως καί νά έχει" τήν ομοιομορφία)είναι οι ξυλοδαρμοί,τά σιδερικά,οι μαφιόζικες καί συμμορίτικες τακτικές!
Αυτές οι "αντιλήψεις" δέν κτίσανε από τήν μιά στιγμή στήν άλλη τήν επεισοδιακή νύχτα τής 18ης Ιούλη 2009 καί τά γεγονότα ντροπής γύρω από τήν Νομική Σχολή κατά τήν διάρκεια εκδήλωσης τών συντρόφων τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ ,έχουν συμβεί πολλές φορές στό παρελθόν καί θά γίνουν περισσότερες στό μέλλον ΑΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΟΥΝ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ,ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ,ΟΛΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟ ΧΩΡΟ ΞΕΡΟΥΝ!
Δέν ισχυρίζομαι πώς η κρίση ταυτότητας καί επιλογών αφορά μόνο τόν αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο στήν Ελλάδα.
Αφορά όλη τήν αριστερά,τίς οργανώσεις της,θεσμικές ή μή,όλες τίς δυνάμεις πού "κοιτάζουν" πρός τήν μεριά ενός Κόσμου χωρίς τό κτήνος τής βαρβαρότητας από άνθρωπο σέ άνθρωπο!
Δέν φθάνει,όμως,μόνο νά "κοιτάζεις" πρός τά εκεί........
Οταν ο πολιτικός διάλογος ή αντίλογος καί η ελευθεριακή σχέση καί εμπιστοσύνη ισοπεδώνονται,όταν απαξιώνονται οι υπόλοιπες γνώμες καί απόψεις συντρόφων,"πάρτυ" κάνει η ανελευθερία,η βιαιομανία,τά τάγματα εφόδου,οι ιεροεξεταστές καί οι δικαστές τής "απόλυτης αλήθειας",οι "πολέμαρχοι" υπερασπιστές τής "επαναστατικής καθαρότητας",οι μπάτσοι μέ ή χωρίς "στολή",οι μπάτσοι τής πλατείας,τής γειτονιάς,τών δρόμων!
Απογειώνεται τό θέαμα,τό lifestyle καί τό political correct ,αδειάζει η ζωή από οξυγόνο καί πεθαίνει στούς πολιτικούς χώρους,στά κινήματα,στήν ίδια τήν κοινωνία!
Προσωπικά δέν συμφωνώ μέ εκδηλώσεις τού όποιου πολιτικού χώρου μέσα στά πανεπιστήμια καί στά δημόσια ιδρύματα ,γιά οικονομικούς λόγους!
Μού θυμίζει ότι συμβαίνει στόν "ναό" τής θρησκείας,τήν εμπορευματοποίηση καί τήν καπηλεία ενός πνευματικού χώρου γιά "ίδιον όφελος"!
Αυτό όμως πού σιχαίνομαι καί θά ήθελα(μάταια ίσως?)νά σταματήσει νά περιφέρει τήν άθλια "υπαρξή" του από κάθε σπιθαμή γής,είναι η μέ τό "έτσι θέλω" βίαιη μακάβρια εισβολή τών ακάλεστων "νεκρών" στήν γιορτή τών Ζωντανών!
Περισσότερο όμως τρομάζω από τήν ανοχή καί τήν σιωπή όλων εκείνων πού συντηρούν μιά είσοδο ανοιχτή σέ μολυσματικούς ιούς καί φορείς "συλλογικής ευθύνης",σέ τσογλανοπαρέες καί ανεγκέφαλους ,λούμπεν καί ποινικούς πού αμαυρώνουν ανεπανόρθωτα πολιτικούς καί κοινωνικούς χώρους!
Η στάση σέ παρακρατικές (καί όχι μόνο)μορφές βίας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ αλλιώς οι πολιτικοί χώροι καί τά κινήματα πού αγωνίζονται καί προετοιμάζονται γιά "έναν άλλο Κόσμο Εφικτό" χάνουν τό στίγμα,τήν ηθική καί τίς αξίες,τά χαρακτηριστικά εκείνα πού τούς ξεχωρίζουν καί τούς διαφοροποιούν από τούς δήμιους τής βαρβαρότητας,τούς συνεχιστές καί διαχειριστές τής καθημερινής μιζέριας καί αλλοτρίωσης!
Αν δέν κρατήσουμε μέ κάθε μέσο αυτό τό στίγμα,τότε αναπόφευκτα θά γίνουμε θεατές τού τέλους τών κοινωνικών κινημάτων στά χέρια ατόμων καί ομάδων πού εκτρέπουν(συνειδητά ή ασυνείδητα)τήν πορεία γιά τήν έξοδο από τόν φασισμό,στόν ίδιο τόν φασισμό.
Στήν κατεύθυνση τής πορείας όχι γιά αυτά πού κίνησε νά κατακτήσει πεινασμένη,διψασμένη καί κουρελιασμένη αλλά αντίθετα στήν αφομοιωσή της αδικαίωτη,ματαιωμένη καί χωρίς άλλες δυνάμεις από τόν ίδιο τόν φασισμό πού μέσα καί έξω από εμάς αποδεικνύεται εκ τών πραγμάτων,πώς παρά τίς πέτρες,τήν φωτιά καί τίς αναρίθμητες καταγγελίες καί σφαίρες εναντίον του παραμένει ανίκητος καί αθάνατος!
Αξίζει όμως σύντροφοι/σσες τόσο αίμα αιώνων,τόση κούραση καί αγωνία μετά από χιλιόμετρα διαδρομής,προσφυγιάς καί προσφοράς γιά τήν ζωή καί τόν άνθρωπο γιά νά χαθούμε οριστικά στήν απομόνωση καί στό περιθώριο,στήν τέφρα τής ιστορίας?
συντροφικά καί μέ εκτίμηση
21/7/09,Πάτρα
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα
.png)
