Ο προϋπολογισμός του 2010 αυξάνει τους φόρους κατά 3,5 δισ. ευρώ (προβλέψεις για το 2010: 54,1 δισ. ευρώ, έναντι εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων για το 2009: 50,6 δισ. ευρώ).
Η αύξηση των φόρων επιβαρύνει δυσανάλογα τους μισθωτούς. Ταυτόχρονα μειώνονται τα φορολογικά βάρη των επιχειρήσεων. Τη στιγμή που ο φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων μειώνεται(!) κατά 7,2% σε σχέση με φέτος, ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων αυξάνεται κατά 4,4%, οι έμμεσοι φόροι αυξάνονται κατά 5,7% κι οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης (καπνού κ.α.) αυξάνονται κατά 9,4%.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις καταγγελίες που έκανε στο παρελθόν, διατηρεί άθικτους κι ενσωματώνει στο νομοθετικό φορολογικό της οπλοστάσιο ακραία αντιλαϊκούς νόμους της ΝΔ, όπως την αύξηση του ΦΠΑ κατά 1 μονάδα και την μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων κατά 10 ολόκληρες μονάδες.
Σε αυτό το πλαίσιο η έκτακτη εισφορά που επέβαλε η κυβέρνηση στις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις δεν ανατρέπει την φιλο-επιχειρηματική πολιτική, αλλά τη διαιωνίζει! Γι αυτό το δέχτηκε χωρίς αντιδράσεις κι ο ΣΕΒ.
Επιπλέον βήμα για την όξυνση της φορολογικής αδικίας που συντελείται εις βάρος των μισθωτών θα αποτελέσει το αναμενόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Η αδικία σήμερα δεν εντοπίζεται στον μεγάλο αριθμό των φοροαπαλλαγών, όπως διατείνεται ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά στο γεγονός ότι ακόμη και στον προϋπολογισμό του 2010 που έφερε το ΠΑΣΟΚ οι έμμεσοι φόροι είναι πολλοί περισσότεροι από τους άμεσους (30,4 δισ. ευρώ έναντι 23,7 δισ. ευρώ) και στη θεσμοθετημένη, επίσημη απαλλαγή του κεφαλαίου από κάθε ουσιαστική υποχρέωση!
Ο ταξικός χαρακτήρας του προϋπολογισμού αποκαλύπτεται κι από την καθαρή μείωση στη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων το 2010 κατά 8,3% σε σχέση με το τρέχον έτος. Ειδικότερα η χρηματοδότηση του ΟΑΕΕ, που ενδιαφέρει και πολλούς συναδέλφους, θα είναι σχεδόν κατά ένα τρίτο (27,3%) μικρότερη σε σχέση με φέτος. Ως αποτέλεσμα θα αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του ακόμη πιο δύσκολα και νέα χαράτσια μαζί με την υποβάθμιση των ήδη άθλιων παρεχόμενων υπηρεσιών πολύ πιθανά θα μας περιμένουν. Κι όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει, σύμφωνα με δηλώσεις (25/11/2009) του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Ευ. Βενιζέλου, για εξοπλιστικά προγράμματα τα επόμενα χρόνια 25 δισ. ευρώ!
Ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός συμπληρώνεται με το πραξικοπηματικό άνοιγμα του ασφαλιστικού. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι ο υπουργός Εργασίας, Ανδ. Λοβέρδος (στα χνάρια της Φ. Πετραλιά, του Δ. Ρέππα κ.α.), σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα επιχειρήσουν το επόμενο διάστημα να ανατρέψουν κατακτήσεις και κατοχυρωμένα δικαιώματα επικαλούμενοι την ανάγκη μείωσης των κρατικών δαπανών και περιορισμού του ελλείμματος. Ο «διάλογος» που ξεκινούν, με την στήριξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) είναι προσχηματικός και στόχο έχει τη νομιμοποίηση στα μάτια της κοινωνίας αντιλαϊκών μέτρων όπως η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κι η κατακρεούργηση των κοινωνικών παροχών.
Η αντιλαϊκή πολιτική της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φαίνεται επίσης από τις αντεργατικές ρυθμίσεις που περνάει στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων. Ειδικότερα, το θετικό μέτρο της κατάργησης των Stage στο δημόσιο δεν αποτέλεσε ταυτόχρονα μέτρο ενίσχυσης της μόνιμης και σταθερής εργασίας, αλλά αξιοποιήθηκε ως μέτρο μείωσης των μισθολογικών δαπανών. Ως αποτέλεσμα της μη πλήρωσης των σχετικών θέσεων εργασίας με μόνιμο προσωπικό οι δημόσιες υπηρεσίες θα υπολειτουργούν κι οι στρατιές των ανέργων θα αυξηθούν.
Επίσης, η κατηγορηματική άρνηση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα αιτήματα των λιμενεργατών του Πειραιά για επιστροφή του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας στο δημόσιο και πλήρη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων δείχνει την ειλημμένη απόφαση του ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να υπηρετεί τη γραμμή της ΝΔ για ξεπούλημα του ΟΛΠ στους Κινέζους, του ΟΤΕ στους Γερμανούς και της Ολυμπιακής στον Βγενόπουλο.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΝΔ,
ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ!
Απέναντι στον αντεργατικό οδοστρωτήρα που έρχεται το ΑΡΜΟ πιστεύει πως μόνη απάντηση είναι οι εργατικοί αγώνες. Η ανάπτυξη ταξικών, μαχητικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική αποτελεί μονόδρομο σήμερα για να μην περάσει η αντιλαϊκή πολιτική.
Τη μάχη αυτή δεν μπορεί να τη δώσει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που έσπευσε να εκφράσει τη ικανοποίησή της από τον προϋπολογισμό, που αναπαράγει την ιδεολογική τρομοκρατία του χρέους και των ελλειμμάτων και στέκεται εχθρικά απέναντι σε κάθε ανεξάρτητη εργατική πρωτοβουλία.
Με αυτό το πλαίσιο για να μείνουν στα χαρτιά τα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου – ΝΔ απαιτείται ανεξάρτητος ταξικός συντονισμός των εργατικών σωματείων με μαζικές διαδικασίες, σχέδιο και κλιμάκωση στην κατεύθυνση ενός παρατεταμένου αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Νοέμβριος 2009
.png)
