ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Μέρα με τη μέρα η ΓΣΕΕ με τις πράξεις και τις αποφάσεις της, αποδεικνύει ότι έχει πλέον μετατραπεί σε δεκανίκι του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, με βασική αποστολή της την διευκόλυνση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να περάσει το αντεργατικό πραξικόπημα με τις λιγότερες αντιδράσεις από μέρους των εργαζομένων. Η τελευταία απόφαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ αποτελεί σταθμό απεργοσπασίας. Σε μια περίοδο όπου το κεφάλαιο εκδηλώνει την πιο σκληρή επίθεση από τη μεταπολίτευση και μετά, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, και με το "δίδυμο πύργο" της κυρίαρχης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, την ΑΔΕΔΥ, να έχει αποφασίσει 24ωρη απεργία, μαζί με το ΠΑΜΕ, στις 10 Φλεβάρη, η ΓΣΕΕ έκανε την... πάπια, και σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ανέβαλε για την ερχόμενη βδομάδα τη συζήτηση για τον προγραμματισμό απεργιακής κινητοποίησης Ο μόνος λόγος προκήρυξης απεργίας μετά τις 10 Φλεβάρη από τη ΓΣΕΕ είναι για να διασπάσει την ενιαία απεργιακή έκφραση των εργαζομένων, για να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει κάθε απόπειρα εργατικής αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής και του "προγράμματος σταθερότητας".
Η ΓΣΕΕ με απίστευτη υποκρισία κάνει λόγο για... μεγάλη γενική απεργία με αίτημα όχι βέβαια την ανατροπή της λιτότητας και του προγράμματος σταθερότητας της... εκμετάλλευσης, αλλά για να εκπέμψει το μήνυμα ότι "εκτός από τις αγορές υπάρχουν κοινωνίες" και για να καλέσει τους εργοδότες "να ενισχύσουν μέσω των διαπραγματεύσεων (!) το εισόδημα των εργαζομένων" και βεβαίως "να κάνουν επενδύσεις". Ονειρεύεται ένα "νέο παραγωγικό μοντέλο", αλλά και σχεδιάζει "εκείνες τις τεχνικές, εξυγιαντικές τομές που μπορεί να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη". Δηλαδή, ολίγον από μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, ολίγες απολύσεις μετά συμφωνίας των εργατών, και άλλα σχετικά.
Στο πνεύμα του εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας κυλάνε και οι διαπραγματεύσεις της ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ, όπου αυτό που επαιτεί από τους βιομηχάνους είναι η οριακή αύξηση 40-50 ευρώ στον κατώτατο μισθό, εμμένοντας στη γραμμή διάσπασης των εργαζομένων, οι οποίοι καλούνται να διαμοιράσουν τη φτώχεια τους. Μάλιστα, ακόμα και σε αυτό το μέτωπο, η ΓΣΕΕ βλέπει... "καταρχήν θετική αντιμετώπιση", από τους βιομηχάνους, δουλεύοντας με επιμέλεια το μοντέλο της... ήπιας διαπραγμάτευσης.
Η απεργία στις 10 Φλεβάρη είναι μια ακόμη κρίσιμη εργατική μάχη, κι όχι μια ντουφεκιά, όπως τη σχεδιάζει χωρίς προοπτική και μέλλον, η ΑΔΕΔΥ. Θα πραγματοποιηθεί λίγες μέρες μετά την κατάθεση του Προγράμματος Σταθερότητας, αυτού του "γύψου" στον οποίο η κυβέρνηση, οι πολυεθνικές και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θέλουν να βάλουν την εργατική τάξη για την επόμενη τριετία και όχι μόνο. Αυτός ο "γύψος" πρέπει να σπάσει από την εργατική πάλη, από σκληρούς, ανυποχώρητους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων. Το δίλημμα που θα καθορίσει μια ολόκληρη περίοδο και μια ολόκληρη γενιά είναι καθαρό πλέον: Ή οι εργάτες θα υποκύψουν στη σφαγή των δικαιωμάτων τους ή θα ανατρέψουν τη Νέα Χάρτα των αγορών, κλονίζοντας συνολικά το καθεστώς εκμετάλλευσης του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Σε αυτό το δίλημμα δεν παίρνουν θέση μάχης για την ανατροπή οι δυνάμεις της επίσημης Αριστεράς. Η Αυτόνομη Παρέμβαση επιμένει στις αψιμαχίες σε επίπεδο κορυφών, απέχοντας από τις αγωνιστικές διεργασίες σε χώρους δουλειάς και σωματεία, τηρώντας στάση ακολουθητισμού στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, με ένα περιεχόμενο απάλυνσης των επιπτώσεων από την επίθεση του κεφαλαίου. Το ΠΑΜΕ, από τη μεριά του, με το μόνιμο άγχος των χωροταξικών ή ημερομηνιακών διαχωρισμών, μπορεί να άλλαξε για τις 10/2 την απεργία, αλλά τα δείγματα γραφής του σε κρίσιμες μάχες, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάληψη της 'Ελίτ', δείχνει ανάγλυφα τα όρια της λογικής του.
Οι ανεξάρτητες ταξικές δυνάμεις, οι συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων, τα εργατικά σχήματα και οι ανυπόταχτες εργατικές συλλογικότητες αντιμετωπίζουν την απεργία στις 10/2 ως μια γενικευμένη πολιτική μάχη του κινήματος με προμετωπίδα την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας, την απειθαρχία στην ΕΕ, την ΟΝΕ, και την δικτατορία των αγορών. Για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές που τη δημιούργησαν Για αυτό στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ πρότειναν στις 10/2 η απεργία να μην είναι απλά διαμαρτυρία, αλλά να έχει ως πρόταγμα την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας Στην πορεία προς την απεργία να υπάρξουν κι άλλες μορφές αγώνα, απογευματινό συλλαλητήριο, αποκλεισμός υπουργείων, καταλήψεις οικονομικών υπηρεσιών κ.ά.
Στόχος είναι η μετατροπή της 10/2 σε μέρα πανεργατικής απεργίας, για μια ακόμα φορά χωρίς τη ΓΣΕΕ! Σε αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψουν όλοι οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι, με συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κάθε μορφή, που μπορεί να εμπνεύσει τους εργάτες να κινητοποιηθούν.
Μέρα με τη μέρα η ΓΣΕΕ με τις πράξεις και τις αποφάσεις της, αποδεικνύει ότι έχει πλέον μετατραπεί σε δεκανίκι του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, με βασική αποστολή της την διευκόλυνση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να περάσει το αντεργατικό πραξικόπημα με τις λιγότερες αντιδράσεις από μέρους των εργαζομένων. Η τελευταία απόφαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ αποτελεί σταθμό απεργοσπασίας. Σε μια περίοδο όπου το κεφάλαιο εκδηλώνει την πιο σκληρή επίθεση από τη μεταπολίτευση και μετά, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, και με το "δίδυμο πύργο" της κυρίαρχης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, την ΑΔΕΔΥ, να έχει αποφασίσει 24ωρη απεργία, μαζί με το ΠΑΜΕ, στις 10 Φλεβάρη, η ΓΣΕΕ έκανε την... πάπια, και σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ανέβαλε για την ερχόμενη βδομάδα τη συζήτηση για τον προγραμματισμό απεργιακής κινητοποίησης Ο μόνος λόγος προκήρυξης απεργίας μετά τις 10 Φλεβάρη από τη ΓΣΕΕ είναι για να διασπάσει την ενιαία απεργιακή έκφραση των εργαζομένων, για να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει κάθε απόπειρα εργατικής αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής και του "προγράμματος σταθερότητας".
Η ΓΣΕΕ με απίστευτη υποκρισία κάνει λόγο για... μεγάλη γενική απεργία με αίτημα όχι βέβαια την ανατροπή της λιτότητας και του προγράμματος σταθερότητας της... εκμετάλλευσης, αλλά για να εκπέμψει το μήνυμα ότι "εκτός από τις αγορές υπάρχουν κοινωνίες" και για να καλέσει τους εργοδότες "να ενισχύσουν μέσω των διαπραγματεύσεων (!) το εισόδημα των εργαζομένων" και βεβαίως "να κάνουν επενδύσεις". Ονειρεύεται ένα "νέο παραγωγικό μοντέλο", αλλά και σχεδιάζει "εκείνες τις τεχνικές, εξυγιαντικές τομές που μπορεί να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη". Δηλαδή, ολίγον από μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, ολίγες απολύσεις μετά συμφωνίας των εργατών, και άλλα σχετικά.
Στο πνεύμα του εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας κυλάνε και οι διαπραγματεύσεις της ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ, όπου αυτό που επαιτεί από τους βιομηχάνους είναι η οριακή αύξηση 40-50 ευρώ στον κατώτατο μισθό, εμμένοντας στη γραμμή διάσπασης των εργαζομένων, οι οποίοι καλούνται να διαμοιράσουν τη φτώχεια τους. Μάλιστα, ακόμα και σε αυτό το μέτωπο, η ΓΣΕΕ βλέπει... "καταρχήν θετική αντιμετώπιση", από τους βιομηχάνους, δουλεύοντας με επιμέλεια το μοντέλο της... ήπιας διαπραγμάτευσης.
Η απεργία στις 10 Φλεβάρη είναι μια ακόμη κρίσιμη εργατική μάχη, κι όχι μια ντουφεκιά, όπως τη σχεδιάζει χωρίς προοπτική και μέλλον, η ΑΔΕΔΥ. Θα πραγματοποιηθεί λίγες μέρες μετά την κατάθεση του Προγράμματος Σταθερότητας, αυτού του "γύψου" στον οποίο η κυβέρνηση, οι πολυεθνικές και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θέλουν να βάλουν την εργατική τάξη για την επόμενη τριετία και όχι μόνο. Αυτός ο "γύψος" πρέπει να σπάσει από την εργατική πάλη, από σκληρούς, ανυποχώρητους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων. Το δίλημμα που θα καθορίσει μια ολόκληρη περίοδο και μια ολόκληρη γενιά είναι καθαρό πλέον: Ή οι εργάτες θα υποκύψουν στη σφαγή των δικαιωμάτων τους ή θα ανατρέψουν τη Νέα Χάρτα των αγορών, κλονίζοντας συνολικά το καθεστώς εκμετάλλευσης του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Σε αυτό το δίλημμα δεν παίρνουν θέση μάχης για την ανατροπή οι δυνάμεις της επίσημης Αριστεράς. Η Αυτόνομη Παρέμβαση επιμένει στις αψιμαχίες σε επίπεδο κορυφών, απέχοντας από τις αγωνιστικές διεργασίες σε χώρους δουλειάς και σωματεία, τηρώντας στάση ακολουθητισμού στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, με ένα περιεχόμενο απάλυνσης των επιπτώσεων από την επίθεση του κεφαλαίου. Το ΠΑΜΕ, από τη μεριά του, με το μόνιμο άγχος των χωροταξικών ή ημερομηνιακών διαχωρισμών, μπορεί να άλλαξε για τις 10/2 την απεργία, αλλά τα δείγματα γραφής του σε κρίσιμες μάχες, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάληψη της 'Ελίτ', δείχνει ανάγλυφα τα όρια της λογικής του.
Οι ανεξάρτητες ταξικές δυνάμεις, οι συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων, τα εργατικά σχήματα και οι ανυπόταχτες εργατικές συλλογικότητες αντιμετωπίζουν την απεργία στις 10/2 ως μια γενικευμένη πολιτική μάχη του κινήματος με προμετωπίδα την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας, την απειθαρχία στην ΕΕ, την ΟΝΕ, και την δικτατορία των αγορών. Για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές που τη δημιούργησαν Για αυτό στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ πρότειναν στις 10/2 η απεργία να μην είναι απλά διαμαρτυρία, αλλά να έχει ως πρόταγμα την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας Στην πορεία προς την απεργία να υπάρξουν κι άλλες μορφές αγώνα, απογευματινό συλλαλητήριο, αποκλεισμός υπουργείων, καταλήψεις οικονομικών υπηρεσιών κ.ά.
Στόχος είναι η μετατροπή της 10/2 σε μέρα πανεργατικής απεργίας, για μια ακόμα φορά χωρίς τη ΓΣΕΕ! Σε αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψουν όλοι οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι, με συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κάθε μορφή, που μπορεί να εμπνεύσει τους εργάτες να κινητοποιηθούν.
ΠΡΙΝ 24/01/2010
.png)
