ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ…
Για χρόνια σε όλη την Ευρώπη, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις υπόσχονταν την απρόσκοπτη ανάπτυξη του καπιταλισμού, με την πολιτική σκληρής λιτότητας, ελαστικής εργασίας, μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, με την απελευθέρωση και «αυτορρύθμιση» των αγορών, με την υπερδιόγκωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον υπερδανεισμό και την κερδοσκοπία. Όμως αυτή η πολιτική των υπερκερδών για τους πλούσιους και της συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων όχι μόνο δεν οδήγησε στην ευημερία, αλλά αντίθετα ήταν αυτή που οδήγησε στο σκάσιμο της φούσκας του σύγχρονου καπιταλισμού, στην οικονομική κατάρρευση και την ύφεση, στην βαθύτερη οικονομική κρίση του συστήματος εδώ και πάνω από 80 χρόνια. Οι ίδιες δυνάμεις επικαλούνται σήμερα την ίδια ακριβώς πολιτική και για την… έξοδο από την κρίση, εκτινάσσοντας στα ύψη την ανεργία, ισοπεδώνοντας εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα, σπρώχνοντας όλο και πιο βαθιά στον κοινωνικό μεσαίωνα και την κοινωνική βαρβαρότητα..
Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΣΑΝ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ
Μας λένε ότι η κρίση είναι ‘δημοσιονομική’, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και αφορά τα δημόσια ελλείμματα. Ότι ‘έχουμε χρέη’ ‘Ότι ζούμε καλύτερα από ότι μας αναλογεί, ότι ‘πρέπει να κάνουμε θυσίες όλοι για να μη χρεοκοπήσει η οικονομία μας’.
Δεν μας λένε, όμως, ότι με το που ξέσπασε η κρίση εκεί που έλεγαν πως δεν είχαν ευρώ για μισθούς, ασφάλεια και συντάξεις βρήκαν δισεκατομμύρια για να ‘στηρίξουν’ τις φούσκες των τραπεζιτών και των επενδυτικών εταιρειών, με αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο! Δεν μιλούν για τις τεράστιες ενισχύσεις, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές προς τη μεριά του κεφαλαίου. Δεν λένε λέξη για τους αρχιληστές τραπεζίτες που ενώ οι ίδιοι δανείζονται με 1% επιτόκιο (με κρατική εγγύηση!) με τη σειρά τους δανείζουν με 5% το δημόσιο. Ξεχνούν τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες. Ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με την χαμηλότερη φορολογία κεφαλαίου στην Ευρώπη! Αποσιωπούν την εκτεταμένη και συνειδητή ανοχή απέναντι στη φοροδιαφυγή των επιχειρήσεων, την εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών και τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.
Η ΕΕ-ΟΝΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Και αφού το κεφάλαιο με την πολιτική του μετέφερε την τεράστια κρίση του στα ‘δημόσια οικονομικά’, τώρα επιχειρεί μια νέα γιγάντια λεηλασία των εργαζόμενων, αξιοποιώντας σε όλη την Ευρώπη τους δρακόντειους όρους της συνθήκης του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ‘Συμφώνου Σταθερότητας’. ‘Δείκτες’ που μετράνε το ‘έλλειμμα’, αλλά όχι τις τεράστιες κοινωνικές ελλείψεις, το χρέος αλλά όχι την ανεργία. Που ορίστηκαν για να εξασφαλίσουν την σταθερότητα των κερδών και των κεφαλαίων που μετακινούνται όπου μυρίζονται χρήμα, αλλά και για να έχουν τα εργαλεία οι κυβερνήσεις απέναντι στους λαούς να επιβάλλουν λιτότητα, να περικόπτουν τις κοινωνικές δαπάνες, να ιδιωτικοποιούν τις δημόσιες επιχειρήσεις. Ο στόχος τους δεν είναι το ‘νοικοκύρεμα’ όπως λένε, αλλά μια βαθιά αντιδραστική ταξική στρατηγική, που προωθεί την κερδοφορία του κεφαλαίου ενώ βάζει στην κλίνη του Προκρούστη το δικαίωμα στη δουλειά, την υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ
Η κρίση αυτή δεν είναι ούτε πρώτα ούτε και κύρια δημοσιονομική. Είναι βαθιά και συνολική κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που επιδιώκουν να την ξεπεράσουν με ακόμα σκληρότερα μέτρα για την οριστική ισοπέδωση κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Όλες οι δυνάμεις της εξουσίας συνασπίζονται για να περάσει αυτή η πολιτική: ο ΣΕΒ, ο μηχανισμός της ΕΕ, η νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ που συμφωνεί στα αντιλαϊκά μέτρα, το ΛΑΟΣ που δεν βλέπει πουθενά εργοδότες, τράπεζες και ΕΕ και του φταίνε για όλα οι…μετανάστες και τέλος τα θλιβερά παπαγαλάκια των περιβόητων διεθνών ‘οίκων αξιολόγησης’ και των εγχώριων ΜΜΕ, που βάλθηκαν να μας πείσουν ότι πρέπει να καταστραφούν οι εργαζόμενοι για να… σωθεί η χώρα
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ/ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΕ
Εργαζόμενοι,
Να παλέψουμε για την ανατροπή του ‘Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης’ της κυβέρνησης και της ΕΕ
· Αντί για μείωση των μισθών, που βρίσκονται στο 60% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, διεκδικούμε αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας. Αντί για την ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις συμβασιούχων και την εκτίναξη της ανεργίας - ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερή εργασία για όλους και πλήρη προστασία των ανέργων .
· Αντί για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, τις περικοπές της κρατικής επιδότησης στα ταμεία, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης και την μετατροπή της σε ανταποδοτική και ιδιωτικοποιημένη - πάταξη της εισφοροδιαφυγής του κεφαλαίου και της μαύρης εργασίας, κανένας εργαζόμενος χωρίς πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων
· Αντί για φοροεπιδρομή με αυξήσεις στους αντιλαϊκούς έμμεσους φόρους και νέα επιβάρυνση των μισθωτών σε μια χώρα που έχει το χαμηλότερο ποσοστό φορολογίας κεφαλαίου - επαναφορά της φορολογίας στο 45% των κερδών, αύξηση του αφορολόγητου για μισθούς και συντάξεις, κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη πρώτης ανάγκης.
· Αντί για τη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών – δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία για όλους. Μαζικές προσλήψεις στα σχολεία και στα νοσοκομεία.
· Αντί για νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος στους ντόπιους και ξένους μεγαλοτραπεζίτες και τοκογλύφους, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
· Αντί για ‘στάση πληρωμών’ στους μισθούς, τα επιδόματα ανεργίας και τις συντάξεις, στάση πληρωμών στο χρέος και τους τραπεζίτες
· Αντί για την υποταγή στην ΟΝΕ, το ευρώ και τα Προγράμματα Σταθερότητας που μας εξοντώνουν– πάλη για την ανατροπή τους για απειθαρχία στην πολιτική και τους δείκτες τους.
Για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, για να ζούμε όπως μας αξίζει με βάση τον τεράστιο πλούτο που σήμερα παράγουμε, δεν υπάρχει λύση μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΟΝΕ και της κυρίαρχης πολιτικής. Πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με όλο αυτόν τον μηχανισμό που έχουν στήσει το κεφάλαιο, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις του, έως την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτόν και την συνολική του διάλυση. Να αμφισβητήσουμε συνολικότερα την πολιτική και την κοινωνία του κέρδους, της αγοράς και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης και στην πορεία να την ανατρέψουμε.
ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η 10η ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΕΡΑ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κάνουν ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση του πάνω στα ερείπια των κοινωνικών μας δικαιωμάτων. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. Με οργάνωση απ’ τα κάτω, με μαζικές συνελεύσεις και αγωνιστικό συντονισμό όλων των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός προσπαθεί να εμποδίσει με κάθε τρόπο την πανεργατική, ενωτική, μαχητική απάντηση που είναι σήμερα αναγκαία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον χυδαίο απεργοσπαστικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Θα βγούνε γελασμένοι. Οι μεγάλοι αγώνες των περασμένων χρόνων, η έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008, η παρακαταθήκη της απεργίας της 17ης του Δεκέμβρη έδειξαν ότι μέσα στην κοινωνία υπάρχουν μεγάλα αποθέματα αγωνιστικότητας, οργής, διεκδίκησης. Σε αυτήν την πολιτική μάχη θα κριθεί και η αριστερά. Ήρθε η ώρα να δείξει με την μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά της, με την συμβολή της στην από τα κάτω οργάνωση των μαχητικών, ενωτικών αγώνων, με την ανεξαρτησία της από τα κόμματα του συστήματος και το κράτος, με την ριζοσπαστική πάλη ενάντια στην ΕΕ και τον καπιταλισμό, με κριτική ματιά πάνω στον ίδιο της τον εαυτό για την αναγέννηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής, ότι μπορεί να είναι πραγματικά χρήσιμη στους εργαζομένους.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
