Θα το βάζουμε ξανά και ξανά αυτό το video,επειδή η επικοινωνιακή χούντα, της "αγοράς",με τις εντολές της κυβέρνησης,δέν ένοιωσε την παραμικρή ανάγκη,ούτε και ώς "αστείο" να επιτρέψει την αναπαραγωγή του,έστω και ώς μεταμεσονύχτια "απόλαυση",απο γελοίες και φτυνιάρικες εκπομπές λαϊκής κατανάλωσης.
Πρίν και πάνω απ'όλα όμως,επειδή φαίνεται πώς απο την πρώτη στιγμή της δολοφονίας των εργαζομένων στην τράπεζα,οι διαδηλωτές κατέδειξαν τον βασικό συνένοχο αυτής της πράξης στο πρόσωπο του εν λόγω.
Ακύρωσαν το ρόλο που επιχείρησε να ενδυθεί,τάχα του θλιμμένου εργοδότη που "έχασε τα στελέχη του",του υπεύθυνου πολίτη που καταδικάζει τη βία και τις ακρότητες.
Οι διαδηλωτές που τον έκραξαν,ήξεραν για το κόκκινο χαλί που αργά αλλα σταθερά στρώνουν,πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι,για κυβερνητικές λύσεις,μακριά απο τις επιλογές της κοινωνίας και για απ'ευθείας ανάθεσης της διαχείρισης στην οικονομική ολιγαρχία και τους πηθείνιους υπαλλήλους της.
Έγινε απο τις πρώτες ώρες και παρά την θλίψη και την παγωνιά που δημιούργησε,φανερό το σχέδιο που βρισκόταν σε εξέλιξη με την πυρπόλυση της Marfin σε συνεργασία με την κυβέρνηση,τις δυνάμεις καταστολής,τις ελεγχόμενες ομάδες βίας και τα ΜΜΕ.
Η προβοκάτσια τελικά κρίθηκε εκ του αποτελέσματος και απο τον τρόπο που το χειρίστηκαν όλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί.
- Η μέχρι εκείνη την ώρα "κομπλαρισμένη" απο το μέγεθος και τον παλμό, αστυνομία,απο απελπισμένους κερματοδέκτες λεγεωνάριους,ακατάσχετης ρίψης χημικών και δύναμη διάσπασης και καταστολής του ενιαίου μετώπου των διαδηλωτών,μετατράπηκε εύκολα σε μπουκαδόρο-τραμπούκο που εισβάλει σε κοινωνικούς χώρους και σωματεία,σπάει και τρομοκρατεί για να βρεί δήθεν τους δράστες της φωτιάς.
- Η φοβισμένη και υπο φρούρηση,μέχρι εκείνη τη στιγμή κυβέρνηση,αρπάει την ευκαιρία για να εξαφανίσει επικοινωνιακά,τις χιλιάδες λαού απο τους δρόμους της Αθήνας,να δημιουργήσει κλίμα "εθνικής συναίνεσης και συνενόησης" και απο υπόλογος απέναντι στα ποτάμια των διαδηλωτών και ολόκληρης της κοινωνίας των εργαζομένων,να βρεθεί κατήγορος για τη βία και το χάος που τάχα δημιουργούν οι αντιδράσεις ενάντια στα μέτρα της.
- Τα ΜΜΕ σπάνε την απεργία για να διαχειριστούν εν θερμώ την κοινή γνώμη.Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή η απεργία θα ήταν το καλύτερο άλλοθι για να κρατήσουν την κοινωνία μακριά απο το μέγεθος και τον παλμό της διαδήλωσης,μετά το συμβάν και σάν όρνια που μυρίζονται το αίμα,όρμηξαν να πνίξουν στις στάχτες της Marfin,τον ενθουσιασμό,την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη που φανερώθηκε απο την ορμή,την επιμονή και τη μαχητικότητα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών της 5ης ΜΑΗ 2010.
Στις σορούς των αδικοχαμένων συναδέλφων μας παίχτηκε ένα μακάβριο και βρωμερό παιχνίδι,που επιχείρησε να "δολοφονήσει" εν τη δημιουργία του ένα μαζικό και ελπιδοφόρο λαϊκό κίνημα.
Τη "μπάλα" έστρωσαν αυτές οι ομάδες (ή μονάδες) που διεκδικόντας για πάρτη τους το μονοπώλιο της "σύγκρουσης",χωρίς κανένα να ρωτήσουν και χωρίς κανένας να τους το εγκρίνει,συνηθίζουν να φοτρώνουν στις μαζικές διαδηλώσεις και στο σύνολο του μαχόμενου κόσμου,τις επιλογές τους.Η πρακτική τους εάν είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής και όχι ελεγχόμενης δράσης, πρέπει να να δηλωθεί με ευθύνη,να καταδειχτεί στην κοινωνία και όχι να κρύβεται δειλά και ανεύθυνα ανάμεσα στο πλήθος και πίσω απο καρναβαλικές μάσκες εξεγερμένων νέων.Διαφορετικά έχουμε κάθε δικαίωμα να τους θεωρούμε συνεργάτες του καθεστώτως,ταυτόσημους με εκείνους που κατέδιδαν πίσω απο μαύρες κουκούλες. Στην καλύτερη περίπτωση η πρακτική τους εάν δέν είναι ολοκληρωτικά εχθρική προς το κίνημα,ευνοεί την υπόθαλψη σχεδίων ενάντια σε αυτό.
Τη "μπάλα" έστρωσαν αυτές οι ομάδες (ή μονάδες) που διεκδικόντας για πάρτη τους το μονοπώλιο της "σύγκρουσης",χωρίς κανένα να ρωτήσουν και χωρίς κανένας να τους το εγκρίνει,συνηθίζουν να φοτρώνουν στις μαζικές διαδηλώσεις και στο σύνολο του μαχόμενου κόσμου,τις επιλογές τους.Η πρακτική τους εάν είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής και όχι ελεγχόμενης δράσης, πρέπει να να δηλωθεί με ευθύνη,να καταδειχτεί στην κοινωνία και όχι να κρύβεται δειλά και ανεύθυνα ανάμεσα στο πλήθος και πίσω απο καρναβαλικές μάσκες εξεγερμένων νέων.Διαφορετικά έχουμε κάθε δικαίωμα να τους θεωρούμε συνεργάτες του καθεστώτως,ταυτόσημους με εκείνους που κατέδιδαν πίσω απο μαύρες κουκούλες. Στην καλύτερη περίπτωση η πρακτική τους εάν δέν είναι ολοκληρωτικά εχθρική προς το κίνημα,ευνοεί την υπόθαλψη σχεδίων ενάντια σε αυτό.
Η αριστερά και ιδιαίτερα εκείνη που δέν έχει ανάγκη βεβαιώσεων συνταγματικότητας και πιστοποιητικών νομιμοφροσύνης,αλλα και το μαχόμενο εργατικό κίνημα,χρειάζεται να ωριμάσουν και να καλλιεργήσουν τη λογική και την πρακτική της αυτοάμυνας απέναντι σε τέτοιες επιλογές.Όχι για να δικαιολογήσουν την άρνηση στη σύγκρουση με τους μηχανισμούς καταστολής,τους φραγμούς και τις επιθέσεις του,αλλά για να διαμορφώσουν με μαζικούς όρους και συλλογικές διαδικασίες,τις μορφές,τους χρόνους και τους στόχους που υπηρετεί αυτή η διαδικασία,στην πορεία της ανοιχτής πάλης και της μαζικής σύγκρουσης των εργαζομένων με την πολιτική της κυβέρνησης,της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ.
