Με τα ΜΑΤ θα δημοσιεύονται πλέον οι νόμοι;
Από το πρωί της 6ης Μαΐου 2010, την επομένη μιας απόλυτα πετυχημένης απεργιακής κινητοποίησης, στο Εθνικό Τυπογραφείο έχει μονιμοποιηθεί, καθόλου τυχαία, η αστυνομική παρουσία με όλες τις μορφές «περιφρούρησης»: στην αρχή από ένστολους με περιπολικό ακόμα και μέσα στο χώρο της αυλής, μέχρι αστυνομικούς με αλεξίσφαιρα γιλέκα, αργότερα με πολιτικά αλλά και με προτεταμένα όπλα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Μόνο ΜΑΤ δεν είχαμε δει…. Στις 30/9 ήρθαν κι αυτά: ΜΑΤ να «περιφρουρούν» το Εθνικό Τυπογραφείο με πρόσχημα αυτή τη φορά τους αυτοκινητιστές, αύριο ίσως τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και όσο η επίθεση συνεχίζεται ο κατάλογος θα μεγαλώνει.
Έτσι θα δημοσιεύονται πλέον οι νόμοι; Με δόσεις αναβαθμισμένης κάθε φορά αστυνομοκρατίας εν ονόματι δήθεν της ασφάλειας του χώρου; Απέναντι σε ποιους; Πού βρίσκεται ο «εχθρός»; Στις εκάστοτε ομάδες εργαζομένων που αντιστέκονται με κάθε τρόπο στην ισοπέδωσή τους; Ή μήπως ο «εχθρός» είμαστε εμείς; Η διοίκηση του Εθνικού Τυπογραφείου, η οποία κάλεσε από τον Μάιο την αστυνομία, φέρει στο ακέραιο την ευθύνη γι’ αυτή την πρακτική.
Η στυγνή κυβερνητική πολιτική του μνημονίου με την παρατεταμένη επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις, δημιουργεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι έχουμε πόλεμο. Με μια διαφορά: έχουμε ταξικό πόλεμο. Και αυτόν τον ασκεί η ταξική «δημοκρατία μας» σε βάρος όλων των εργαζομένων με όλο και περισσότερο εκφασισμένα μέσα καταστολής.
Θεωρούμε πρόκληση την παρουσία της αστυνομίας σε ένα χώρο που καθημερινά δουλεύουμε τριακόσιοι εργαζόμενοι και συναλλάσσονται εκατοντάδες πολίτες. Ποιο θα είναι, άραγε, το επόμενο βήμα; Να μας ζητούνται μήπως και ταυτότητες για να μπαίνουμε στο χώρο εργασίας; Σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι βαλλόμαστε από παντού, που οι κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα διαγράφονται σε μια νύχτα και το δικαίωμά μας στη διαδήλωση και την απεργία χτυπιέται, η αστυνομοκρατία προκαλεί κάτι παραπάνω από αγανάκτηση και οργή. Δείχνει ξεκάθαρα ότι το σύστημα και η διαχειριστική κυβέρνησή του βρίσκεται σε πανικό και όσο οι λαϊκές αντιστάσεις και η οργή μας θα δυναμώνει, ο πανικός θα μεγαλώνει επικίνδυνα.
Κ α τ α γ γ έ λ ο υ μ ε
την προκλητική παρουσία της αστυνομίας στο χώρο της δουλειάς μας. Είναι πρόκληση στα αισθήματα και δικαιώματα κάθε δημοκράτη πολίτη, είναι πρόκληση στους αγώνες μας.
.png)
