Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ, 13 Νοέμβρη 2010.
.
1. Γενικά, το αποτέλεσμα των εκλογών του Καλλικράτη δείχνει ότι βρισκόμαστε στην απαρχή μιας διαδικασίας αλλαγής και τάσης κλονισμού του συσχετισμού των δυνάμεων, ασταθούς και αντιφατικής ακόμα, αλλά σαφώς αναπτυσσόμενης. Με τάσεις γενικευμένης, πλέον, απονομιμοποίησης των αστικών δογμάτων και απόρριψης των επιχειρημάτων εφαρμογής της αντεργατικής πολιτικής του Μνημονίου. Συσσωρεύονται πολιτικοί όροι για μια μαζική κοινωνική, εργατική και λαϊκή έκρηξη αγνώστου ποιότητας, έντασης και διάρκειας. Οι εκλογές του Καλλικράτη αποτύπωσαν κοινοβουλευτικά, με πρωτοφανή, για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα τρόπο, τη βαθιά δυσαρέσκεια, τη μαζική αντίδραση και τη συσσωρευμένη οργή της πλειονότητας των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στο σφαγείο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το αστικό πολιτικό σύστημα. Αποτέλεσαν ένα πλήγμα στη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, με έντονα σημάδια απονομιμοποίησής του και με σαφώς αριστερόστροφη ψήφο, όπου ξεχώρισε ποιοτικά η εντυπωσιακή ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Συνολικά, σε μια κρίσιμη συγκυρία, όπου η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πάρει νέα άγρια αντιλαϊκά μέτρα για το 2011, το μήνυμα των εκλογών ήταν καθαρά αρνητικό για την πολιτική της, παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ να παρουσιάσουν ως «νίκη του ΠΑΣΟΚ» δημάρχους και περιφερειάρχες του 15 - 25%.
2. Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών σηματοδοτεί πρώτα από όλα μια σαφή καταδίκη της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η σαφής πτώση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις περιφέρειες και η καταβαράθρωσή του κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες στην Αττική σηματοδοτούν την κραυγαλέα καταδίκη της πολιτικής του. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει σαφέστατο πρόβλημα νομιμοποίησης, θα δυσκολευτεί να περάσει τα νέα μέτρα και σύντομα θα χρειασθεί στην ανάγκη να ζητήσει ενισχύσεις από τον «πάγκο» της αστικής πολιτικής. Βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης κρίσης για το κόμμα αυτό.
3. Νέο στοιχείο των εκλογών είναι ότι την καταδίκη της πολιτικής της κυβέρνησης δεν εισέπραξε ο άλλος πόλος του παλαιού δικομματισμού. Η ΝΔ όχι μόνο δεν αύξησε τις ψήφους της αλλά και οι υποψήφιός της στην Αττική, στην Κ. Μακεδονία και αλλού, εισέπραξαν ποσοστά πολύ χαμηλότερα από τα κοινοβουλευτικά τους ποσοστά. Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν πείθονται από την «αντιμνημονιακή δημαγωγία» της ΝΔ, που συγκαλύπτει μια εξίσου αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς Μνημόνιο και τρόικα.
4. Ταυτόχρονα, είναι θετικό ότι ο «μπράβος του συστήματος», το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, υποχωρεί με σαφήνεια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περιφέρεια Αττικής, όπου πήρε λιγότερο από τα κοινοβουλευτικά του ποσοστά. Το ΛΑΟΣ χρεώνεται την υποστήριξη του Μνημονίου και των μέτρων που απορρέουν από αυτό, ενώ, όλο και περισσότερο, αποκαλύπτεται η δημαγωγία του και ότι είναι δύναμη του συστήματος.
Η οπισθοχώρηση και διαφαινόμενη κρίση του ΛΑΟΣ, από την άλλη, αφήνει χώρο σε μια νέα, πολύ πιο επικίνδυνη Ακροδεξιά, όπως η φασιστική «Χρυσή Αυγή», που στηρίζεται και στην πολύπλευρη κοινωνική κατάρρευση της μεγαλούπολης για να επεκτείνει τη ρατσιστική, φασιστική και εγκληματική της δράση. Στην εποχή της κρίσης το σύστημα αξιοποιεί την ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική πτέρυγα για να διχάσει την εργατική τάξη, για να στρέφει την πολιτική συζήτηση όσο γίνεται προς τα δεξιά.
5. Σοβαρότατο στοιχείο αυτών των εκλογών ήταν η μεγάλη αύξηση της αποχής, του λευκού και του άκυρου. Η αύξηση αυτή οφείλεται στην αποχή σημαντικών κομματιών της βάσης κυρίως του ΠΑΣΟΚ, στη γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής και της αντιδραστικής μετεξέλιξής του, αλλά και στην ανεπάρκεια της Αριστεράς. Το στοιχείο που σφραγίζει την αποχή, τα άκυρα και τα λευκά, δεν είναι, κυρίως, η «αμερικανοποίηση» αλλά, περισσότερο, οι αναζητήσεις ενός νέου περιεχομένου και μορφών ανατρεπτικής πολιτικής που δεν ικανοποιούνται. Ωστόσο, κυρίως μέσα στην αποχή, εκφράζονται ταυτόχρονα και συντηρητικές τάσεις απογοήτευσης, αποδοχής του μοιραίου, του αδιεξόδου και ατομικού δρόμου, που αναπτύσσονται ειδικά σε τμήματα της νεολαίας, αλλά όχι μόνο. Οι τάσεις αυτές θα ενισχύονται όσο η αριστερά δεν είναι ικανή να οικοδομήσει τις συλλογικότητες της νέας εποχής, να εμπνέει μεγάλους αγώνες, να συμβάλλει στην συγκρότηση μιας εναλλακτικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής που θα πείθει ότι ο πολιτικός αγώνας και η πολιτική μπορούν να ανατρέψουν την επίθεση και να έχουν επαναστατική προοπτική.
6. Η καταδίκη της πολιτικής του «μνημονίου» και της αντιδραστικής επίθεσης δεν είναι ρηχή και προσωρινή. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση δεν στοχεύει στην «σωτηρία της πατρίδας από το χρέος», αλλά στην σωτηρία των τραπεζών, των ελλήνων και ξένων δανειστών, ότι η «έξοδος από την κρίση» που υπόσχεται είναι μόνο για το κεφάλαιο ενώ καταδικάζει στην φτώχια τους εργαζόμενους, ότι η ΕΕ μαζί με το ΔΝΤ είναι κομμάτι της επίθεσης αυτής, το ίδιο εχθρική και αποκρουστική με αυτό, ότι τελικά το «μνημόνιο» είναι η ελληνική άγρια εκδοχή εισαγωγή σε μιας διεθνή επίθεσης που επιδιώκει να φορτώσει την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού στις πλάτες των λαών.
Αυτό το πολιτικό καταστάλαγμα είναι αποτέλεσμα της σκληρής ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης που διεξάγεται εντός της ελληνικής κοινωνίας και των αγώνων της προηγούμενης περιόδου που τα πολιτικά τους αποτελέσματα «χωνεύονται» σταδιακά στην κοινωνία.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η τάση αυτή είναι σταθερή και «μη αναστρέψιμη». Η διαμαρτυρία που εκφράστηκε στο ψηφοδέλτιο Δημαρά αντανακλά ένα σημαντικό κομμάτι που δεν θέλει να κόψει τους δεσμούς του με το ΠΑΣΟΚ, είναι όμως ανοιχτή τόσο σε μια νέα ενσωμάτωση όσο και στο βάθεμα της διαφοροποίησης. Σε κάθε περίπτωση το αν θα βαθύνει το ρήγμα που άνοιξε και εκφράστηκε και εκλογικά ή θα κλείσει θα κριθεί από την ταξική πάλη. Από την ανάπτυξη ή όχι ενός μαζικού πολιτικού κινήματος ικανού να ανατρέψει την κυρίαρχη πολιτική.
Για τη σταθεροποίηση του συστήματος προωθείται η προετοιμασία «εναλλακτικών λύσεων», όπως κυβερνήσεις προσωπικοτήτων, εθνικής ενότητας κλπ, «λύσεις» στις οποίες δηλώνουν έτοιμες να συμβάλλουν δυνάμεις σαν την «Δημοκρατική Αριστερά» και τους «οικολόγους πράσινους» Οι τάσεις αποσταθεροποίησης κλπ θα οδηγήσουν σε κυβερνητική αδυναμία του ΠΑΣΟΚ για την προώθηση των οποίων δεν αποκλείεται μια νέα προσφυγή και σε έκτακτες εκλογές. Επομένως πρέπει να κινηθούμε στο κίνημα, στα μέτωπα και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποφασιστικά ώστε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες εξελίξεις και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό με όρους κινήματος, πολιτικής -οργανωτικής συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού ρεύματος και δυναμώματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
7. Ενισχύθηκαν με σαφήνεια οι δυνάμεις της αριστεράς σε αυτές τις εκλογές. Ιδιαίτερα ποιοτικό στοιχείο αποτελεί η σημαντική άνοδος που γνώρισαν τα αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια που στηρίχτηκαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις (ΚΟΑ, ανένταχτοι).
Στη σημαντική άνοδο που κατέγραψαν, έπαιξαν ρόλο: το αντιΕΕ-αντικαπιταλιστικό στίγμα, το γεγονός ότι είχαν ένα αιχμηρό και ευρύτερα κατανοητό-αποδεκτό πολιτικό πρόγραμμα για την περίοδο, με την κατάθεση μιας σαφέστερης από τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, πολιτικής πρότασης ανατροπής της επίθεσης με επαναστατική προοπτική και τη δημιουργία μιας, ασταθούς ακόμη, αυτοπεποίθησης για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ρόλο έπαιξε το θετικό ενωτικό πρόσημο που εκπέμπουν, το ότι κατέβηκαν σε 11 περιφέρειες κι έτσι έδωσε την αίσθηση μιας πανελλαδικής δύναμης, αλληλοτροφοδοτούμενης όμως με διαδικασίες βάσης (κινήσεις πόλης, εργατικά, φοιτητές), το ότι είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε νέες μορφές ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής μαζικής δράσης, π.χ. με το συντονισμό των Πρωτοβάθμιων σωματείων και σε αγώνες χώρων. Επίσης, ρόλο έπαιξε το ότι δεν κατέβηκε άλλο ψηφοδέλτιο της μη ενσωματωμένης Αριστεράς και, τέλος, το ότι καλούσαν σε κοινή δράση μέσα στο κίνημα τις δυνάμεις του ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
Το βασικό στοιχείο της παρέμβασής μας σαν ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ότι επιδιώξαμε με την παρέμβασή μας στις εκλογές να «μπολιάσουμε» το ευρύ, αντιφατικό «αντιμνημονιακό ρεύμα» με βαθύτερα πολιτικά-προγραμματικά, αντικαπιταλιστικά στοιχεία. Να συμβάλουμε στην συγκρότηση ενός πιο μαζικού, πιο συγκροτημένου και συνειδητού αντικαπιταλιστικού πολιτικού ρεύματος, που με την δύναμη, την συγκρότηση κα την ακτινοβολία του θα επιδρά στην κατεύθυνση όλου του αριστερού «αντιμνημονιακού» ρεύματος. Έτσι επιλέχτηκαν περιεχόμενα, πολιτικά συνθήματα («ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ) και φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά (π.χ το όνομα «αντικαπιταλιστική ανατροπή» στην Αττική και αντίστοιχα αλλού), που χωρίς να παραγνωρίζουν το Μνημόνιο το υπερέβαιναν, κατευθύνοντας την παρέμβασή μας στην ανατροπή συνολικά της αντεργατικής επίθεσης, σε πιο βαθιά αμφισβήτηση του καπιταλισμού, αναδείχνοντας, έστω και αδύναμα, το δρόμο της επανάστασης και στοιχεία μια νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής.
Αρνηθήκαμε κατηγορηματικά να περιοριστούμε και τελικά να «χαθούμε» σε μια πολιτική αποκλειστικά κατά του Μνημονίου, του δικομματισμού και του Καλλικράτη, σε μια αναιμική υπεράσπιση του πάλαι ποτέ «κράτους πρόνοιας», χωρίς ρήξη με την ΟΝΕ-ΕΕ, χωρίς αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και προοπτική άλλης εξουσίας, χωρίς κριτική στην γραφειοκρατία, μια γραμμή που σε μεγάλο βαθμό και παρά τις διαφορές τους συνωστίστηκαν από τον Δημαρά, μέχρι τον Μητρόπουλο και τον Αλαβάνο.
Η πολιτική αυτή επικοινώνησε με ερωτήματα και ανησυχίες ενός ευρύτερου δυναμικού που μαζικοποιείται στις συνθήκες της κρίσης και της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης. Αγωνιστές των κινημάτων, τμήματα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ που συνειδητοποιούν τα όρια της πολιτικής των φορέων τους και αναζητούν μια άλλη αριστερά, ακόμα και τμήμα (έστω μικρό) της βάσης του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και ορισμένοι πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ, που βρήκαν στα δικά μας ψηφοδέλτια ένα ανεξάρτητο και μαχητικό τρόπο να εκφράσει την απόρριψη της πολιτικής της κυβέρνησης.
Το στοιχείο της προβολής μιας μαχητικής αντικαπιταλιστικής γραμμής, που υπερβαίνει την ρηχή αντιμνημονιακή, ρεφορμιστική γραμμή, αλλά σε επικοινωνία με τα πολιτικά ερωτήματα και τα επίδικα που αναδεικνύονται στις συνειδήσεις των εργαζόμενων σε αυτήν την περίοδο ήταν αυτό που χαρακτήρισε αυτήν την εκλογική μάχη και σφράγισε το αποτέλεσμα των αντικαπιταλιστικών ψηφοδελτίων.
8. Το ΚΚΕ σημείωσε επίσης σοβαρή εκλογική άνοδο. Η άνοδος του ΚΚΕ αντανακλά την ακαταστάλαχτη διάθεση ενός σημαντικού τμήματος των εργαζόμενων για «καθαρές απαντήσεις», για αντι-ΕΕ και αντι-ΓΣΕΕ στάση, για αποχή από τα πολιτικά παιχνίδια. Η διάθεση όμως αυτή μπορεί να γονιμοποιηθεί μόνο στο βαθμό που διοχετεύεται στους αγώνες, με ένα ανατρεπτικό αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα, στην αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζόμενων, στην ανατρεπτική κοινή δράση της αριστεράς, λογική την οποία αρνείται η ηγεσία του ΚΚΕ.
9. Δεν δικαιώθηκε η επιλογή «πασοκοποίησης της Αριστεράς» με την υποταγή του ΣΥΝ σε μια νέα σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράστηκε με το ψηφοδέλτιο Μητρόπουλου. Η θολή «αντιμνημονιακή ενότητα» από τα πάνω, με παράγοντες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ που δρουν διορθωτικά στην κυβέρνηση, που δεν αμφισβητούν βαθιά και καθαρά την ΕΕ, με μοναδικό όραμα το «ΠΑΣΟΚ του ‘80» δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση στις σημερινές συνθήκες. Φαίνεται ότι η ηγεσία του ΣΥΝ υπερβαίνει τον ΣΥΡΙΖΑ από τα δεξιά, σε μια πιο ανοιχτά σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση με όχημα την «συνάντηση με τον σοσιαλιστικό χώρο».
10. Το “Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής” δεν κατάφερε να υπερβεί τη θολή αντιμνημονιακή ενότητα, την θεσμική λογική, τη γραμμή μιας επικοινωνιακής «ανατροπής», την έμφαση στον ρόλο προσώπων, την έλλειψη μιας πραγματικής προγραμματικής τομής προς την κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ ή με τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις εντός του συστήματος (π.χ. αναδιάρθρωση του χρέους), και να οικοδομήσει μια αυτοτελή αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία.
11. Τα αποτελέσματα του Β’ γύρου των δημοτικών εκλογών επιβεβαιώνουν και από ορισμένες πλευρές βαθαίνουν τα συμπεράσματα του πρώτου γύρου, παρά την γελοία, λυσσαλέα προπαγάνδα των καναλιών που μιλάνε για... επιτυχία της κυβέρνησης. Η εκτίμηση αυτή θεμελιώνεται: στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της αποχής σε σχέση με τον πρώτο γύρο, φανερώνοντας την πολιτική αποστροφή του κόσμου, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και τους εκλεκτούς τους, που συμμετείχαν στον Β’ γύρο. Στη μεγάλη άνοδο των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων. Στη σχεδόν πλήρη αποτυχία του ΠΑΣΟΚ και των καναλαρχών να εντάξουν, μέσω των «αντιδεξιών» συνθημάτων στα σχέδιά τους τον αριστερό κόσμο και τη διαφοροποίηση από την κυβέρνηση (εκτός από τις περιπτώσεις των Περιφερειών Αττικής και Ιονίων Νήσων, όπου υπήρχαν «αντάρτικα» ψηφοδέλτια από το χώρο του ΠΑΣΟΚ) ενώ παράλληλα δεν εντάχθηκαν στα κάλπικα «αντιμνημονιακά» μέτωπα της ΝΔ. Τέλος η «αλλαγή χεριών» πολλών Δήμων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Πάτρα κα δείχνει ότι η δυσαρέσκεια αγκαλιάζει όχι μόνο την κεντρική, αλλά και την τοπική εξουσία.
12. Το κύριο χαρακτηριστικό του επόμενου διαστήματος θα είναι η απότομη κλιμάκωση της επίθεσης με την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων του Μνημονίου και της ΕΕ. Νέες περικοπές των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ουσιαστική κατάργηση των ΣΣΕ και της ΕΓΣΣΕ. Μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Νέα φοροεπιδρομή και αύξηση του ΦΠΑ. Και όλα αυτά σε ένα κοινωνικό ηφαίστειο όπου 620.000 άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα, η ανεργία καλπάζει, ενώ πολλαπλασιάζονται και τα συσσίτια.
Μόνο η πάλη για να ανατραπεί το σφαγείο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, και να πέσει η βαθιά αντιδραστική και αντεργατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανακόψει την λαίλαπα. Μόνο ο δρόμος της πάλης ενός μαζικού πολιτικού κινήματος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης σε σύγκρουση με την ΕΕ, το κέρδος και την εξουσία του κεφαλαίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την επανάσταση και την εξουσία των εργαζομένων, μπορεί να δώσει απάντηση στην καταστροφική καπιταλιστική κρίση.
13. Για να γινόμαστε πιο πειστικοί και αιχμηροί χρειάζεται να αναπτύξουμε ορισμένα σημεία στην πολιτική μας παρέμβαση:
- Η παρακολούθηση, μελέτη, κριτική και ερμηνεία της συνεχιζόμενης διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, των απότομων περιπλοκών της και των αποτελεσμάτων της, τα οποία σφραγίζουν τη σύγχρονη εποχή και τη σχέση της με τη σύγχρονη εργατική τάξη, με την αντικαπιταλιστική πολιτική τακτική και τη στρατηγική επαναστατική διέξοδο για την κομμουνιστική απελευθέρωση
- Η βαθύτερη διευκρίνιση, ανάπτυξη και προβολή της πολιτικής μας πρότασης για την ανατροπή της επίθεσης και του σφαγείου κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφαλαίου, η συγκεκριμενοποίηση, εμπλουτισμός και ευέλικτη προσαρμογή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος στις περιπλοκές της κρίσης και στις απότομες αλλαγές της ταξικής πάλης.
- Η σύνδεση της πολιτικής μας και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος που προτάσσουμε σήμερα με την εργατική εξουσία, τη νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Η σύνδεση αυτή δεν κρίνεται σε μια αναφορά στα κείμενα. Πρόκειται για την ανάγκη να «χρωματίζονται» οι στόχοι από το επαναστατικό και κομμουνιστικό στοιχείο της νέας εποχής, να προβάλλονται ενιαία και όχι αποσπασματικά, αλλά ούτε δογματικά –και άρα αφομοιώσιμα- να φτάνει η κριτική στον καπιταλισμό ως τα βαθύτερα θεμέλιά του (την ατομική ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση και την υπεραξία, το αστικό κράτος και πολιτισμό), να προβάλλεται η θέση ότι η ολοκλήρωση αυτού του προγράμματος μπορεί να υπάρξει μόνο με την εργατική εξουσία, με την ανατροπή του καπιταλισμού, με τα βήματα στην κατεύθυνση της πλήρους εργατικής δημοκρατίας και της διεθνιστικής κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
- Η αναβάθμιση των αντιΕΕ στόχων και της αντι-ΕΕ πάλης, η άμεση σύνδεση της εξόδου από την ΟΝΕ με την έξοδο από την ΕΕ, η σύνδεσή τους με μια διεθνιστική αντικαπιταλιστική προοπτική, ειδικά μπροστά στην τεράστιας σημασίας σύνοδο του Δεκεμβρίου, στην οποία πρόκειται να αποφασιστεί η δημιουργία μόνιμου «μηχανισμού πτώχευσης» για την υπαγωγή μιας ολόκληρης σειράς χωρών σε αυτόν, με πρώτη την Ελλάδα.
14. Προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πάλης είναι να γίνουν σοβαρά βήματα στην οικοδόμηση σχετικά μαζικών, ανεξάρτητων μορφών ενός νέου, ταξικού εργατικού, πολιτικού κινήματος, που θα υπερβαίνει τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Με αυθεντικά μαζικές, -έστω και μειοψηφικές- επιτροπές αγώνα, με συντονιστικά σωματείων σε κλάδους και περιοχές, με αγώνα για να ενισχυθεί και να αναβαθμιστεί το «συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα».
Οι μορφές πάλης χρειάζεται να γίνουν πιο μαχητικές και ευρηματικές.
Για το νέο μισθολόγιο στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο πρέπει από τώρα να θέτουμε τη γραμμή μαζικού απεργιακού αγώνα διαρκείας. Ειδικό σχεδιασμό για τις πανεργατικές απεργίες είτε για να γίνουν, είτε για να πάρουν έμπρακτα διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά της γραφειοκρατίας.
15. Δυνάμωμα / ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλοι κατανοούμε το διαρκώς αυξανόμενο κύρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες άνθρωποι που προσεγγίζουν την προσπάθειά μας. Είναι για αυτό κρίσιμο ζήτημα να προχωρήσει τώρα η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, η πολιτική-προγραμματική αναβάθμισή της και η τομή στην δημοκρατική λειτουργία με βάση τα μέλη, η ανανέωση του συντονιστικού της κλπ. Με αυτό τον στόχο ξεκινάμε γύρο συνελεύσεων-εκδηλώσεων για το αποτέλεσμα των εκλογών και την επόμενη μέρα του κινήματος και της αριστεράς, που θα ολοκληρωθούν σε μεγάλη πανελλαδική συνδιάσκεψη.
Το δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι πολιτικές πρωτοβουλίες για την παρέμβαση στην πλατιά συζήτηση που διεξάγεται στον κόσμο του κινήματος και της αριστεράς, η συμβολή σε πολύμορφες διαδικασίες συσπείρωσης όλου αυτού του δυναμικού, ανάπτυξης διαλόγου και κοινής δράσης των αγωνιστών και των ρευμάτων που ενδιαφέρονται για την υπόθεση της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς, θα ενισχύσουν τις διεργασίες προς τον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με συμμετοχή χιλιάδων αγωνιστών και τμημάτων της βάσης της ρεφορμιστικής αριστεράς, μετατρέποντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε βασική δύναμη και ψυχή αυτής της ευρύτερης διαδικασίας. Με αυτόν τον δρόμο αναπτύσσουμε την ιδέα του αντικαπιταλιστικού-μετώπου, πόλου σε συνθήκες που νέα τμήματα ενδιαφέρονται και στρέφονται προς το εγχείρημα.
16. Συμβολή στην ανάπτυξη, πολιτική εμβάθυνση και υπεράσπιση της αυτοτέλειας των σχημάτων, εργατικών, γειτονιών κλπ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που παρενέβηκαν στις εκλογές σε Αθήνα, Πειραιά κλπ. Συστηματική αξιοποίηση, αλλά και «αξιοποίηση» των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων για τις ανάγκες της πάλης και με στόχο τη δημιουργία μαζικών οργάνων λαϊκής πάλης σε όσο το δυνατόν περισσότερους Δήμους και σε Περιφέρειες, για την ανατροπή του Καλλικράτη, του Μνημονίου και της τρόικας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
17. Συστηματικός διάλογος με αγωνιστές, δυνάμεις ή ρεύματα που προβληματίζονται, βλέπουν θετικά και επιδιώκουν να συμβάλλουν στην υπόθεση μιας άλλης αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.
Πράγματι όλο το τελευταίο διάστημα, περισσότερο από ποτέ ήρθαμε σε επαφή με αγωνιστές, εργαζόμενους, διανοούμενους και αριστερό κόσμο που, κατανοώντας τα αδιέξοδα της πολιτικής των κομμάτων της αριστεράς, βλέπει θετικά την συμβολή του στην υπόθεση μιας άλλης αριστεράς. Αυτοί οι αγωνιστές προέρχονται από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, την βάση του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή των διασπάσεών του και θέλουν με τον τρόπο τους να συμβάλλουν στην υπόθεση μιας άλλης αριστεράς, χωρίς υποχρεωτικά, για την ώρα να ταυτίζονται με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το πρόγραμμά της, Είναι απαραίτητο να συμβάλουμε σε πρωτοβουλίες αυτού του δυναμικού στο εργατικό κίνημα και γενικότερες το αμέσως επόμενο διάστημα.
18. Προώθηση της λογικής της ανατρεπτικής κοινής δράσης της αριστεράς. Βασικό ζήτημα εδώ είναι η προσπάθεια να εκφραστεί μέσα στην πάλη. Στο εργατικό κίνημα για να αποκτάει όλο και περισσότερες δυνατότητες κινητοποίησης (και απεργιακής) ενάντια στη γραμμή και την γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Στο φοιτητικό για να ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο μέσα από ένα μαζικό, ενωτικό, δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα και το ξεπέρασμα λογικών τύπου ΜΑΣ.
19. Η ανάπτυξη της αυτοτελούς δράσης του ΝΑΡ το επόμενο διάστημα πρέπει να συγκροτηθεί γύρω από τα συγκεκριμένα εκείνα ζητήματα τα οποία αναδείχτηκαν σαν ζητούμενα το προηγούμενο διάστημα
α) Πιστεύουμε ότι το ΝΑΡ πρέπει να συμβάλλει με αναβαθμισμένο τρόπο στην βαθύτερη πολιτική και ιδεολογική συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού ρεύματος και τη σύνδεσή του με τη λογική της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Η συνεισφορά αυτή περνάει για την περίοδο αυτή μέσα από την προώθηση της συνεδριακής δουλειάς, άμεσα από το προχώρημα του σώματος για την καπιταλιστική κρίση και τα βασικά πολιτικά – στρατηγικά συμπεράσματα από αυτήν.
β) Μέσα από αυτήν την διαδικασία και συνολικά μέσα από την προσυνεδριακή δουλειά το ΝΑΡ πρέπει να έρθει αυτοτελώς σε επαφή με τον κόσμο της αριστεράς που αναζητά βαθύτερα στην κατεύθυνση μιας νέας κομμουνιστικής προοπτικής, παίρνοντας πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση.
20. Στην βάση των παραπάνω πολιτικών στοχεύσεων πρέπει το αμέσως επόμενο διάστημα το γραφείο και η ΠΕ του ΝΑΡ να συζητήσουν και να πάρουν μέτρα:
α) Για την άμεση υλοποίηση πολιτικο-οργανωτικών μέτρων στο ΝΑΡ, για την αποφασιστική ενίσχυση της δράσης μας.
β) Αντίστοιχα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: την ανάπτυξη και προβολή μιας συνολικής, βαθύτερα επεξεργασμένης, πολιτικής πρότασης με στρατηγικά στοιχεία στη νέα κατάσταση μετά τις εκλογές και ενόψει της εκτίναξης της επίθεσης και της ταξικής πάλης. Μια πρόταση που θα απευθύνεται στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, σε όλους τους αγωνιστές και στην Αριστερά.
γ) Για την ανάπτυξη της δράσης μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, συμπεριλαμβανομένων και των αναγκαίων πρωτοβουλιών για την συσπείρωση ενός πολύ σημαντικού και κρίσιμου δυναμικού αγωνιστών σε μια ανώτερη βάση.
δ) Ειδική πλευρά που απορρέει από όλες τις εξελίξεις είναι οι πρωτοβουλίες γύρω από το δημοκρατικό πρόβλημα της εποχής μας, που οξύνεται από την επίθεση του κεφαλαίου και την πολιτική του διαρκούς Μνημονίου.
Η Π.Ε. του ΝΑΡ
Νοέμβρης 2010
.png)
