ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ
Οξύνεται η καπιταλιστική κρίση, σε περιδίνηση η ευρωζώνη
Μεγάλο ζητούμενο η συγκέντρωση όλων των ρυακιών διαμαρτυρίας σ’ ένα μεγάλο εξεγερσιακό ποτάμι, που θα πνίξει τη σημερινή κυβέρνηση των υπηρετών του κεφαλαίου και θ’ αναβαθμίσει την παρουσία του μαζικού κινήματος. Για ν’ ανοίξει η δυνατότητα μιας συνολικότερης ανατροπής της καπιταλιστικής επίθεσης και ανίχνευσης του δρόμου προς την αντικαπιταλιστική επανάσταση και τον κομμουνισμό του 21ου αιώνα.
Η στόχευση για ν’ ανοίξουν τα βιβλία του χρέους μόνο συνδεόμενη με την άρνηση του χρέους μπορεί να έχει αποτελέσματα στη λαϊκή συνείδηση
του Τάσου Κατιντσάρου
Ραγδαίο ρυθμό λαμβάνουν οι εξελίξεις πλέον στο πεδίο της οικονομίας, φορτίζοντας επικίνδυνα το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα. Όπως μαρτυρούν όλα τα στοιχεία, αλλά και οι αγωνιώδεις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης στο πλαίσιο της ΕΕ, το πρόβλημα του δημόσιου χρέους της χώρας διογκώνεται με ανεξέλεγκτο τρόπο. Οποιαδήποτε προσπάθεια για την εξυπηρέτησή του καθίσταται έτσι όχι απλώς ανέφικτη, μα αποκτά πλέον καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία. Η καπιταλιστική κρίση οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα την Ελλάδα στη χρεοκοπία (το ίδιο και την Ιρλανδία), με άμεσες συνέπειες-ντόμινο στην Πορτογαλία και την Ισπανία, κάνοντας έτσι την ευρωζώνη να στροβιλίζεται σε μια φοβερή περιδίνηση με άγνωστες συνέπειες…
Απ’ την έναρξη του φαινομένου της διόγκωσης και κρίσης του ελληνικού χρέους, το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ευρύτερες αντικαπιταλιστικές και αριστερές δυνάμεις τοποθέτησαν στην καρδιά της αντιμετώπισής του το σύνθημα της άρνησης του χρέους (παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους) ως κομβικό ζήτημα για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Σημαντικά συνέβαλαν σ’ αυτό το μέτωπο πρωτοβουλίες όπως αυτή των «οικονομολόγων-
Άμεσα συνδεόμενο με το πρόβλημα του χρέους και την καπιταλιστική κρίση είναι και το κοινωνικό και το πολιτικό ζήτημα στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, με το Μνημόνιο, την τρόικα, το «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ και το ΔΝΤ, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, ξεχαρβαλώνει μία μία όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, τη διαβίωση συνολικά του πληθυσμού, επιφέροντας κυριολεκτικά κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου. Απ’ αυτό απορρέει και η ανάγκη για την άμεση ανατροπή αυτής της εγκληματικής κυβέρνησης, για να φύγουν όλοι μαζί (κυβέρνηση-τρόικα-ΕΕ-ΔΝΤ) και ν’ ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πορεία.
Το μέσο για την επίτευξη του στόχου της ανατροπής της κυβέρνησης μαζί με την τρόικα (ΕΕ και ΔΝΤ) δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα μαζικό πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που καταβαραθρώνονται απ’ αυτή την πολιτική. Μόνο έτσι μπορούν ν’ αλλάξουν φορά οι εξελίξεις και ο λαϊκός παράγοντας να γίνει ο καθοριστικός ρυθμιστής τους. Σ’ αυτή την πορεία, οι γενικές απεργίες και ιδιαίτερα οι κινητοποιήσεις της 5ης του Μάη και της 15ης του Δεκέμβρη του 2010 αποτέλεσαν σταθμούς, ξαναδίνοντας την ελπίδα στον κόσμο της εργασίας, ότι αυτή η επίθεση είναι δυνατόν να αποκρουστεί και να ανατραπεί.
Δυνατότητες διαφαίνονται σ’ όλα τα μέτωπα, απ’ το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων ως την εξαιρετικά σπουδαία απεργία στις συγκοινωνίες, απ’ την εξέγερση των κατοίκων της Κερατέας ως τις κινητοποιήσεις για τις απολύσεις στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ και τα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Μεγάλο ζητούμενο η συγκέντρωση όλων των ρυακιών διαμαρτυρίας σ’ ένα μεγάλο εξεγερσιακό ποτάμι, που θα πνίξει στο διάβα του πρώτα και κύρια τη σημερινή κυβέρνηση των υπηρετών του κεφαλαίου και θ’ αναβαθμίσει την παρουσία του μαζικού κινήματος στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Μόνο έτσι μπορεί εξάλλου και να εγγραφεί και η δυνατότητα για μια συνολικότερη ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης και η ανίχνευση ενός επαναστατικού δρόμου προς την αντικαπιταλιστική επανάσταση και το σοσιαλισμό/κομμουνισμό του 21ου αιώνα…
Ναι, λοιπόν, «οργή λαού, εξέγερση παντού, να διώξουμε κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ», αυτός είναι ο πολιτικός στόχος που μπορεί να συνενώσει τη μάχη της επιβίωσης με τον αγώνα για μια ριζική αλλαγή των συσχετισμών και τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας. Και αυτό τον αγώνα οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με μαχόμενη αυτοκριτική και έχοντας συνείδηση των αδυναμιών και ανεπαρκειών τους, προσπαθούν να τον κάνουν καθημερινό ζήτημα.
Απ’ αυτή την άποψη και για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού, η «ατζέντα ΑΝΤΑΡΣΥΑ» (στάση πληρωμών-διαγραφή του χρέους, έξοδος από ΟΝΕ και ευρώ-αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ΕΕ, εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση και με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και των απολύσεων, δημόσια δωρεάν υγεία-παιδεία-κοινωνική πρόνοια για όλο το λαό, ανακούφιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις κλπ.) έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στους κοινωνικούς χώρους και έχει σφραγίσει τη συζήτηση για την αναζήτηση κοινής ανατρεπτικής δράσης της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς.
Έτσι στηρίξαμε και στηρίζουμε όσες πρωτοβουλίες βαδίζουν σε ίδιες ή παρόμοιες κατευθύνσεις, ξεκαθαρίζοντας ότι το κύριο είναι η ανάπτυξη ενός πρωτότυπου και πρωτόγνωρου μαζικού πολιτικού κινήματος που θα επιφέρει ρωγμές και πλήγματα με στόχο να ανατρέψει την κυρίαρχη πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και τώρα που αναπτύσσονται νέες δυνατότητες και ευκαιρίες για αναβάθμιση αυτών των κινηματικών διαδικασιών και η ανατρεπτική κοινή δράση γίνεται κατεπείγουσα αναγκαιότητα για να τονωθεί η αυτοπεποίθηση των εργαζομένων και να δημιουργηθεί μια μαζική νικηφόρα ψυχολογία στους αγώνες.
Όσον αφορά το πρόβλημα του δημόσιου χρέους της χώρας, η σκοπιά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς είναι διάφανη και πασιφανής: αρνούμαστε με όλους τους τρόπους την «ανάγκη πληρωμής του χρέους», καλούμε σε στάση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, γνωρίζοντας με απόλυτη βεβαιότητα ότι το χρέος είναι τοκογλυφικό και ληστρικό, πληρωμένο ήδη με χίλιους δυο τρόπους απ’ τον ελληνικό λαό. Χρησιμοποιείται απ’ την άρχουσα τάξη, την ΕΕ και το διεθνή ιμπεριαλισμό για να πέσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Για μας, αυτά είναι δεδομένα και σε μεγάλο βαθμό έχουν ήδη αποδειχθεί από τις επισημάνσεις όλων των «έγκυρων επιστημόνων» και αναλύσεων. Οπωσδήποτε θα είναι χρήσιμη επίσης μια καμπάνια για ν’ ανοίξουν τα βιβλία του χρέους. Οτιδήποτε κινείται προς το σκοπό της αποκάλυψης της αντιδραστικής-ληστρικής φύσης του χρέους, όπως π.χ. η δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου, είναι θετικό κατ’ αρχήν. Εμείς φυσικά δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι υπάρχουν δυνάμεις στην κυβέρνηση ή στους διαχειριστές του συστήματος συνολικά που μπορούν να ανεχτούν καν μια τέτοια διαδικασία. Όχι μόνο τα βιβλία δεν πρόκειται ν’ ανοίξουν για να γίνει έστω και υποτυπώδης λογιστικός έλεγχος (κάτι τέτοιο θα αποκάλυπτε αμέσως το ληστρικό χαρακτήρα όλων των συμβάσεων, όλων των μεγάλων έργων και θα συνεπαγόταν το σκάνδαλο των σκανδάλων των τελευταίων χρόνων), αλλά περισσότερο καμιά υπηρεσία δεν θα διευκολύνει με κανέναν τρόπο οποιονδήποτε θελήσει να ερευνήσει προς αυτή την κατεύθυνση…
Τώρα όμως που «το δάχτυλο τίθεται επί τον τύπον των ήλων» και οι περικοπές, οι απολύσεις και τα κλεισίματα αποκτούν δραματική επικαιρότητα, θεωρούμε πως θα μπορούσε να ξεκινήσει μια προσπάθεια, ιδιαίτερα σε εργασιακούς χώρους που θίγονται άμεσα αλλά και συνολικά πολιτικά, για εργατικό-λαϊκό έλεγχο του χρέους. Γιατί μόνο αν υπάρξει ένα πολιτικό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, που θα πιέζει για ν’ αποκαλυφθούν όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την επονείδιστη πραγματικότητα του ληστρικού δημόσιου χρέους της χώρας, μπορούν να ανατραπούν οι προσπάθειες που απορρέουν από το Μνημόνιο, την τρόικα και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Επίσης, δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη όσον αφορά τα ζητήματα τυχόν «επαναδιαπραγμάτευσης», «ευρωομολόγων», «κοινοβουλευτικής επιτροπής ελέγχου» και δε συμμαζεύεται… Όλ’ αυτά αποτελούν καλυμμένες απόπειρες διατήρησης της υφιστάμενης κατάστασης και συνεπάγονται νέα δεινά για την κοινωνική πλειοψηφία της χώρας. Η στόχευση για ν’ ανοίξουν τα βιβλία του χρέους μόνο συνδεόμενη με την άρνηση του χρέους μπορεί να έχει αποτελέσματα στη λαϊκή συνείδηση, που ήδη έχει αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό το πόσο εγκληματική για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η κυβερνητική πολιτική.
Άλλωστε, τα σημαντικά είναι μπροστά μας. Η γνώμη μας είναι ότι το λαϊκό κίνημα μπορεί να κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος γκρεμίζοντας κατ’ αρχήν αυτή τη λαομίσητη κυβέρνηση. Πολλά και πολλοί μπορούν να συμβάλουν σ’ αυτή την κατεύθυνση, αρκεί να διαβλέπουν τη δυνατότητα ο λαϊκός παράγοντας να γίνει η καθοριστική παράμετρος των εξελίξεων.
ΠΡΙΝ 9-1-2011
.png)
